🔹 اردویی ۸۰ نفره از یکی از شهرهای دور مهمان ما بود؛ مسجدی را برای اسکان هماهنگ کردم. 🔹اردو آمد و اسکان پیدا کرد؛ رفتم به دیدن بچه‌های اردو که با خانواده آمده بودند. 🔸محل اسکان امکانات کمی داشت و خیلی مناسب نبود؛ جای دیگری را که امکانات رفاهی خوبی داشت هماهنگ کردم و آماده شدیم برای نقل مکان به محل جدید. 🔸بچه‌های مسجد که موضوع را فهمیدند؛ اول دمغ شدند بعد ناراحت شدند بعد هم عصبانی! 🔹یکی یکی آمدند و اصرار به مهمان‌ها که باید بمانید؛ بابت اینکه زمینه رفتن مهمانانشان را فراهم کرده بودم، نگاه و غیظی به من داشتند که نگو! 🔹می‌گفتند شما مهمان و زائر هستید، برای ما خیلی سنگینه و مایه شرمندگیه که برید یه جای دیگه! 🔹 انقدر اصرار کردند و خانه اهل محل را برای اسکان راحت‌تر مهمان‌ها هماهنگ کردند تا بالاخره مهمان‌ها راضی شدند محل اسکان را عوض نکنند و همانجا بمانند. 🔸 برق خوشحالی چشم‌ بچه‌های مسجد طعنه می‌زد به برق خوشحالی چشم‌ موکبداران اربعینی، وقتی موفق می‌شدند زائری را به خانه خود دعوت کنند. 🔸لحظه خودم را دیدم که خاک کف پای این #جوانان_دهه_هشتادی هم نیستم... 🔸 اینجا #مهدیه_ایران است و این جوانان و این سیل باشکوه زائران از #نیمه_شعبان پلی زدند تا #اربعین_حسینی... قم، ایام نیمه شعبان ۱۴۰۲