🌺آیه: (یا ایها الذین امنوا قوا انفسکم و اهلیکم نارا و قودها الناس و الحجاره علیها ملئکه غلاظ شداد لا یعصون الله ما امرهم و یفعلون ما یؤمرون ). 🌸ترجمه: (ای کسانیکه ایمان آورده اید خود وخانواده خود را از آتشی که هیزم آن مردم و سنگ است حفظ کنید، آتشی که فرشتگانی بر آن گمارده شده که خشن و سختگیرند و هرگز فرمان خدا را مخالفت نمی کنند و آنچه را فرمان داده شده اند ( به طور کامل ) اجرا می نمایند!) 🏵️تفسیر: (غلاظ)جمع غلیظ و به معنای خشن است و (شداد)جمع شدید و به معنای پهلوان وقهرمان و نیرومند در تصمیم و عمل است .و (وقود) به معنای سوخت و آتش زنه می باشد. می فرماید: ای اهل ایمان خود و خویشان خود را از آتش جهنم حفظ کنید آتشی که سوخت آن خود مردم و سنگها هستند، یعنی شعله گرفتن مردم در آتش دوزخ به دست خود آنهاست و آتش ، تجسم عمل آنها می باشد و (حجاره )را بعضی مفسران،تفسیرکرده اند به بت ها. 💐یعنی نسبت به خود و زن و فرزندتان مسئولید و باید آنها را با امر به معروف و نهی از منکر به راه راست راهنمایی کنید💐 ❇️در ادامه می فرماید: بر آن آتش ملائکه ای گمارده شده اند تا انواع عذاب را بر سراهل دوزخ بیاورند،ملائکه ای که در مقام عمل خشن و نیرومند هستند ومانند سایرملائکه هرگز از امر خدا سرپیچی نمی کنند و ملتزم به اوامر اوهستند و هر چه از ایشان خواسته شود، به انجام می رسانند، بدون مخالفت یا ضعف و سستی .یعنی هرگز از روی ترحم و امثال آن بر اهل دوزخ ترحم نمی کنند و اوامر الهی را عینابه انجام می رسانند، بدون اینکه به جهت ضعف و خستگی در انجام آن کوتاهی و تقصیرنمایند. 📚تفسیر المیزان علامه طباطبایی ره 🆔 @tark_gonah_1

🎥 ملاقات شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی با امام زمان (عج) 👤 استاد احسان عبادی @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_هفتم #بخش_چهارم همانطور ڪہ از روے صندلے بلند میشود مے گوید:مے رسنمتون! نگاهے بہ لیوان دست نخوردہ ے دمنوشم مے اندازم و بلند میشوم. حس سبڪے میڪنم،برایم مهم نیست سمانہ و فرزاد چهارسال قبل چہ چیزهایے در سر داشتند و چہ ڪار ڪردند! از اثرات نبودنِ روزبہ است ڪہ انقدر سخت جان و بیخیال شدہ ام! فرزاد بہ سمت صندوق میرود و حساب میڪند،با قدم هاے ڪوتاہ بہ سمتش مے روم. همراہ هم از رستوران خارج میشویم،همانطور ڪہ بہ سمت ماشینش قدم برمیداریم مے پرسم:اون روز ڪہ اومدید خونہ مون! بدون اینڪہ نگاهم ڪند مے گوید:خب! چادرم را ڪیپ میگیرم:پس چرا اون حرفا رو راجع بہ علاقہ تون و چهارسال قبل زدید؟! سوییچ را بہ سمت ماشینش مے گیرد:بہ وقتش بهتون میگم! چند روز بهم مهلت بدید! بے اختیار مے پرسم:خبراے خوبے برام دارید؟! سرش را تڪان میدهد:شاید! در ماشین را برایم باز میڪند و تعارف میڪند ڪہ بنشینم،بدون حرف روے صندلے مے نشینم و بہ بارش برف خیرہ میشوم. حساب میڪنم،یڪ ماہ و نیم بہ آغاز بهار ماندہ،یڪ ماہ و چند روزے بہ تولد پسرم ماندہ. نزدیڪ دوماہ بہ آغاز بیست و پنج سالگے ام ماندہ،بیشتر از شش ماہ از نبودنش گذشتہ... بیشتر از یڪ عمر نخواهد بود...بیشتر از این ها هر ثانیہ در نبودش خواهم مُرد... ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ با ذوق خودم را در آینہ نگاہ میڪنم،دستے بہ موهاے اتو ڪشیدہ ام میڪشم و مے چرخم. روزبہ چند روز پیش گفت اگر رنگ موهایم را بلوطے ڪنم با چشم هایم هم خوانے قشنگے خواهند داشت! امروز بہ آرایشگاہ رفتم و رنگ موها و ابروهایم را بلوطے ڪردم. چهرہ ام باز شدہ و تا حد زیادے تغییر ڪردہ،میخواهم بہ سمت ڪمد لباس ها بروم و لباس هایم را عوض ڪنم ڪہ صداے باز و بستہ شدن در خانہ مے آید. _آیہ جان! متعجب در اتاق خواب را باز میڪنم و وارد پذیرایے میشوم،روزبہ همانطور ڪہ ڪفش هایش را در مے آورد بلند مے گوید:خونہ اے؟! نزدیڪش میشوم و لبخند دلبرانہ اے میزنم:سلام! خستہ نباشے! همین ڪہ سر بلند میڪند چشم هایش برق میزنند،پیشانے و ابروهایش را بالا میدهد:شما؟! میخندم:همسر شما! معذب دستے بہ موهایم میڪشم و مے پرسم:خوب شدم؟! احساس میڪنم یہ جورے شدم! ڪیف و ڪتش را روے زمین میگذارد و بہ سمتم مے آید،با دقت نگاهم میڪند. با هر دو دست صورتم را قاب میڪند و بہ چشم هایم زل میزند:بخاطرہ حرف من رفتے موهاتو رنگ ڪردے؟! فقط پیشنهاد دادم! سریع مے گویم:دلم یہ تغییر ڪوچولو میخواست! حالا تغییرہ باب میل آقامون هست؟! پیشانے ام را مے بوسد:خیلے زیاد! آرام مے پرسم:مگہ قرار نبود امروز ساعت شیش بہ بعد بیاے؟! الان ڪہ چهار و نیمہ! ابروهایش را بالا میدهد:میخواے برم ساعت شیش بہ بعد بیام؟! مے خندم:یعنے منظورم اینہ چرا زود برگشتے؟! برنامہ هامو ریختے بهم! نہ لباسامو عوض ڪردم نہ شام پختم! ڪفش هایش را داخل جا ڪفشے میگذارد و مے گوید:فداے سرت! مهمون بے خبر داریم گفتم زود بیام خونہ هم خبرت ڪنم هم ڪمڪت ڪنم! ڪیف و ڪتش را از روے زمین برمیدارم:ڪیہ ڪہ بہ من خبر ندادہ؟! یڪ دستش را دور ڪمرم مے پیچد و همراهم بہ سمت اتاق خواب قدم برمیدارد. _مجید اومدہ بود شرڪت،هے گفت خانمم سراغ شما رو میگیرہ. منم تعارف ڪردم ڪہ امشب بیاید خونہ ے ما. اونم نہ گذاشت نہ برداشت زنگ زد بہ مهسا گفت امشب خونہ ے روزبہ و آیہ دعوتیم! بلند میخندم و در اتاق را باز میڪنم. _چہ دوستاے خارجڪے اے دارے! تعارفے نیستن! وارد اتاق میشویم،مشغول باز ڪردن دڪمہ هاے پیرهنش میشود. انگار براے گفتن چیزے مردد است! ڪیف و ڪتش را روے تخت میگذارم و مقابلش مے ایستم. آرام مے پرسم:چیزے شدہ عزیزم؟! سرش را بلند میڪند و نگاهش را بہ چشم هایم مے دوزد:چے باید بشہ؟! فڪرم بہ سمت آوا میرود! بہ اینڪہ زمانے ڪہ در شرڪت بودم با مجید نامے بر سر آوا جر و بحث میڪرد! شانہ ام را بالا مے اندازم:مربوط بہ آواست؟! لبخند پر رنگے میزند:نہ بابا! سرم را تڪان میدهم:پس یہ چیزے شدہ! پیرهنش را ڪامل درمیاورد:شهاب بہ اصرار بابا برگشتہ شرڪت! _خب! در ڪمد را باز میڪند:همین دیگہ! پشت سرش مے ایستم:مردد بودے اینو بگے؟! نچے ڪشیدہ اے مے گوید و بلوز راحتے سورمہ اے رنگش را از داخل ڪمد بیرون میڪشد. _شهابم امشب میخواد بیاد اینجا! یعنے گفت خواهرش با تو دوستہ و میخواد ببیندت! ذهنم بہ سمت آرزو میرود،بے اختیار لبخند میزنم:آرزوام میخواد بیاد؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد و بلوزش را مے پوشد،ڪنجڪاو نگاهم میڪند:من ڪہ آخر سَر و سِرِ بین خانوادہ ے شما و شهابو ڪامل نفهمیدم! دست هایم را همراہ با زبان درازے دور گردنش حلقہ میڪنم و با شیطنت مے گویم: _پس زندگے شخصے چے میشہ مهندس؟! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_هفتم #بخش_پنجم لبخند شیطنت آمیزے میزند:فڪر میڪردم من همہ ے زندگیتم! نگاهم را بہ چشم هایش مے دوزم و زمزمہ میڪنم:هستے! محڪم با دو انگشت نوڪ بینے ام را میڪشد و مے گوید:هر طور راحتے! نگو! البتہ اگہ بہ زندگے ما مربوط نمیشہ و تاثیرے ندارہ! لبخند مهربانے نثارش میڪنم:میدونے نصف جذابیت و دلبریت بخاطرہ همین فهم و درڪتہ مهندس؟! مستانہ قهقهہ میزند:عجب! اگہ باب میلتم حرف نزنم با فهم و با درڪم؟! سرم را تڪان میدهم:صد در صد! دست هایم را از دور گردنش آزاد میڪنم،ڪمے فڪر میڪنم و مے پرسم:شام چے بذارم؟! چہ غذایے زود میپزہ؟! همانطور ڪہ رو بہ روے آینہ مشغول شانہ ڪردن موهایش است مے گوید:غذاے رستوران! ڪنارش مے ایستم و مشغول بستن موهایم میشوم،مردد صدایش میزنم:روزبہ! شانہ را روے میز میگذارد:جانِ روزبہ! پیشانے ام را مے خارانم:اون موقع ها ڪہ شرڪت بودم! _خب! _یہ بار ڪہ آوا اومد شرڪت،بعدش تو اتاقت با همین آقا مجید راجع بهش صحبت میڪردے! عصبے بودے! ڪمے فڪر میڪند و مے گوید:آهان! آرہ آوا رفتہ بود پیش مجید. از مجید سراغمو گرفتہ بود،مجید مثلا خواستہ بود آوا عذاب وجدان بگیرہ،گفتہ بود من حالم بہ هم ریختہ ست و تو این سالا ازدواج نڪردم. از این حرفا دیگہ. منم عصبے شدم چرا این حرفا رو زدہ! چطور؟! شانہ اے بالا مے اندازم:همینطورے! بہ سمت ڪمد میروم و ڪت و دامن خوش دوخت سورمہ اے رنگے بیرون میڪشم و روے تخت میگذارم‌. همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ مے دوم میگویم:پس آرزوام امشب میاد؟! دنبالم راہ مے افتد:آرہ! با شوق و ذوق مشغول بررسے یخچال میشوم،روزبہ با شڪ مے پرسد:آرزو خواهرتہ؟! تنم یخ میزند! متعجب بہ سمتش بر مے گردم. دست بہ سینہ در چند قدمے ام ایستادہ،نگاهے بہ داخل یخچال مے اندازد:برم سریع خرید یا چیزایے ڪہ میخواے رو داریم؟! با اخم نگاهش میڪنم:چرا اینو پرسیدے؟! دست هایش را از دور سینہ اش آزاد میڪند:راجع بهش حرف نزنیم عزیزدلم! خجول سرم را پایین مے اندازم و بہ سمت یخچال برمے گردم. آرام مے پرسم:شهاب بهت چیزے گفتہ؟! حضورش را پشت سرم احساس میڪنم،مهربان مے گوید:دیدم براے اومدن آرزو شوق و ذوق دارے نتونستم چیزے نگم! عذر میخوام! نفسم را با حرص بیرون میدهم،شانہ هایم را از پشت مے گیرد و بہ سمت خودش بر مے گرداند. آب دهانش را فرو میدهد و سیاهے چشم هایش را بہ چشم هایم مے دوزد:شهاب بهم گفت! قبل از دعوامون تو افتتاحیہ ے پاساژ! لبم را بہ دندان میگیرم و نگاهم را از صورتش مے گیرم. آرام تڪانم میدهد:ناراحتت ڪردم؟! باور ڪن نمیخواستم دخالت ڪنم! حتے تو این مدت چیزے نگفتم تا هروقت خودت دوست داشتے راحت بهم بگے! خجول میپرسم:مامان و باباتم میدونن؟! _نہ! براے چے باید بدونن؟! چرا این شڪلے شدے؟! _خجالت میڪشم! _براے چے؟! _نمیدونم! نفس عمیقے میڪشم،میخواهم از دستش فرار ڪنم! تقلا میڪنم رهایم ڪند اما تڪان نمیخورد،لبخند ڪجے میزند. ابروهایم را بالا میدهم:اجازہ هست برم بہ ڪارام برسم؟! الان مهمونا میان! بے توجہ بہ حرفم دستش را داخل جیب شلوارش مے برد و چیزے بیرون میڪشد. ڪف دستش را مقابلم باز میڪند،نگاهم بہ یڪ غنچہ رز مینیاتورے سرخ مے افتد ڪہ ڪمے پژمردہ شدہ. گل را ڪنار گوشم تنظیم میڪند و مے گوید:هیچوقت از من خجالت نڪش! لبخند ڪم رنگے میزنم و دستے بہ موهایم و غنچہ ے گل میڪشم. زمزمہ میڪنم:بہ قول خودت بمونے برام! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ با دقت و وسواس روسرے شیرے رنگ را ڪہ خطوط آبے رنگ دارد روے سرم مے اندازم و مدل لبنانے میبندم. ڪت و دامن سورمہ اے در تنم خوش نشستہ،با ڪمڪ روزبہ سوپ و زرشڪ پلو با مرغ براے شام درست ڪردم. صداے قل قل خورشت و بوے خوش برنج در تمام خانہ پیچیدہ،صداے صحبت ڪردن روزبہ با یڪے از همڪارانش از اتاق ڪار بہ گوش مے رسد. چادر رنگے ام را برمیدارم و از اتاق خارج میشوم،ساعت هفت و پنج دقیقہ است. همین ڪہ پایم را داخل پذیرایے میگذارم صداے زنگ در بلند میشود،با عجلہ بہ سمت آیفون میروم. مجید و همسرش را مقابل آیفون مے بینم،سریع گوشے آیفون را برمیدارم و هم زمان دڪمہ را میفشارم. _بفرمایید! میخواهم گوشے آیفون را بگذارم ڪہ نگاهم بہ ماشین شهاب مے افتد! سریع گوشے آیفون را میگذارم و چادرم را سر میڪنم،بہ سمت اتاق ڪار میروم و مے گویم:روزبہ! بلند جواب میدهد:الان میام عزیزم! چند تقہ بہ در میزنم و در را باز میڪنم،پشت میز نشستہ و موبایلش را بہ گوشش چسباندہ. با سر بہ بیرون از اتاق اشارہ میڪنم:مهمونا اومدن! شهابم انگار اومدہ برو بگو بیاد بالا! متعجب نگاهم میڪند،ڪمے بعد از فرد پشت خط خداحافظے و تماس را قطع میڪند. همانطور ڪہ از پشت میز بلند میشود مے پرسد:بگم شهابم بیاد؟! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃

🌷کلّا بل لا تکرمون الیتیم🌷 سوره مبارکه فجر آیه ۱۷ 🚫چنین نیست که می پندارید، بلکه شما یتیمان را گرامی نمی دارید🚫 🆔 @tark_gonah_1

❤یتیم نوازی از مهمترین سفارش های امام علی علیه السلام به شیعیانش و همه مسلمانان یتیم نوازی؛ امیرالمؤمنین علیه السلام در وصیت نامه خود می فرمایند: 🔻اَلله اَلله في الأَيتامِ! فلا تَغُبّوا اَفواهَهُم و لايَضيعُوا بِحضَرِتَكُم. 🌷از خدا بترسيد و دربارة ايتام، خدا را شاهد و ناظر بگيريد! مبادا آن‌ها گاهي سير و گاهي گرسنه بمانند و در جمع شما حقّشان ضايع و پايمال گردد. . 📚(نامه ۴۷ نهج‌البلاغه) 🌷پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»: كُن لِليَتيمِ كَالأَبِ الرَّحيمِ وَ اَعلَمْ اَنّكَ تَزرَعُ كذلِكَ تَحصُدُ. 🔻نسبت به يتيم مانند يک پدر عطوف و مهربان باش و بدان که تو امروز (هرچه) مي‌کاري (فردا) آن را درو خواهي کرد. 📚 (بحارالانوار، ج ٧٧، ص ١٧١) 🌹فَأَمَّا الْإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَکْرَمَنِ ۱۵ وَ أَمَّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهانَنِ ۱۶ کَلاَّ بَلْ لا تُکْرِمُونَ الْيَتيمَ ۱۷ وَ لا تَحَاضُّونَ عَلي طَعامِ الْمِسْکينِ ۱۸ سوره مبارکه فجر 🌺ترجمه: ۱۵) اما انسان هر گاه که پروردگارش او را آزمایش کند و اکرام نماید و نعمت بخشد ، گوید: پروردگارم مرا گرامی داشت ۱۶) و اما هر گاه که او را آزمایش کند و روزی را بر او تنگ گیرد ، گوید: پروردگارم مرا خوار کرد. ۱۷) چنین نیست ( که می پندارید ) بلکه یتیم را گرامی نمی دارید. ۱۸) و بر اطعام فقیران یکدیگر را ترغیب نمی کنید. 🆔 @tark_gonah_1

🎥 غربال شدن در آخرالزمان 👤 استاد علی اکبر رائفی پور #آخرالزمان @tark_gonah_1

هیچ کجای دنیا بازیگران اینطور که در ایران هستند در تمام امور نظامی و سیاسی و فرهنگی دخالت نمیکنند شما بازیگری بازیتو میکنی پولتو میگیری اینکه با حرفهای گمراه کنندت با احساسات ملت بازی کنی درست نیست حرفهایی که بدون کمترین اطلاعاتی میزنی مردم گوشتون به حرف سلبریتی ها نباشه @tark_gonah_1

کمپینی که علی کریمی راه انداخت مسیح علی نژاد حمایتش کرد و آمد نیوز نشرش داد مردم مراقب باشید هر وقت دشمن تبلیغ یچیزی رو کرد شما برعکسش عمل کنین/ راه چاره زمانی بود که باید به یه رئیس جمهور معقول رای میدادن نه الان #بخرید_کالای‌ایرانی‌بخرید @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_هفتم #بخش_ششم سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم. همانطور ڪہ ڪاپشن مشڪے رنگش را بہ تن میڪند مے ڪند مے پرسد:مطمئنے؟! لبخند میزنم:مهمون حبیب خداست! بہ قولے دشمنمونم بیاد جلو در خونہ مون برش نمے گردونیم! لبخندے میزند و از خانہ خارج میشود،براے استقبال ڪنار در مے ایستم. مجید و مهسا از آسانسور پیادہ میشوند و با روزبہ احوال پرسے میڪنند،روزبہ گرم خوش آمدگویے میڪند و سوار آسانسور میشود. مجید همانطور ڪہ جعبہ ے شیرینے را در دستش جا بہ جا میڪند بہ مهسا مے گوید جلوتر برود. لبخند گرمے میزنم و سریع مے گویم:سلام خوش اومدید! مهسا بہ سمتم مے آید و دستش را دراز میڪند:سلام! خیلے ممنون آیہ جان! خوبے؟! گرم دستش را میفشارم:ممنون عزیزم! احوال شما؟! در را تا آخر باز میڪنم و تعارف میڪنم وارد بشوند،مجید جعبہ ے شیرینے را بہ دستم میدهد و همراہ مهسا بہ سمت مبل ها مے روند. سریع جعبہ ے شیرینے را داخل یخچال میگذارم و مشغول ریختن چاے میشوم. صداے مهسا از پذیرایے مے آید:چہ خونہ ے دنج و قشنگے دارید! جواب میدهم:لطف دارے! چشماے خوشگلت قشنگ مے بینن! چادرم را مرتب میڪنم تا سینے چاے را بردارم ڪہ صداے باز و بستہ شدن در مے آید. ڪنجڪاو از داخل آشپزخانہ سرڪ میڪشم،روزبہ همراہ آرزو ڪنار در ایستادہ. دلم براے آرزو میرود،روزبہ همانطور ڪہ ڪاپشنش را در مے آورد بہ مهسا و مجید دوبارہ خوش آمد مے گوید. سپس بلند مے گوید:آیہ خانم! بیا مهمون ویژہ ت اومد! آب دهانم را با شدت فرو میدهم،با قدم هاے سست از آشپزخانہ خارج میشوم. آرزو معذب ڪنار روزبہ ایستادہ و سرش را بہ سمت من برگرداندہ. بہ چند قدمے اش میرسم،نفس عمیقے میڪشم و سعے میڪنم صدایم نلرزد. _سلام آرزو جان! ڪامل بہ سمتم بر میگردد،پالتوے زرشڪے رنگے همراہ با شلوار جین و شال مشڪے رنگ بہ تن ڪردہ. مردمڪ قهوہ اے چشم هایش بے حرڪتند،مقابلش مے ایستم. همین ڪہ دست هایم را باز میڪنم در آغوشم جاے میگرد. محڪم بہ خودم مے فشارمش و مے گویم:خوش اومدے عزیزدلم! روزبہ با لبخند نگاهمان میڪند،آرزو محڪم مے فشاردم و با بغض مے گوید:سَ...سلام! ببخشید مزاحمت شدم! محڪم گونہ اش را مے بوسم:این چہ حرفیہ؟! مراحمے! پس آقا شهاب ڪو؟! لبخند میزند:ڪار داشت منو رسوند رفت. لبخند مهربانے نثارش میڪنم:خوب ڪارے ڪردے اومدے! محڪم دستم را مے فشارد،آرام مے گوید:ممنون خواهرے! دلم غنج میرود براے خواهر گفتنش،دستش را گرم میفشارم. با سرفہ ڪردن روزبہ بہ خودم مے آیم،همانطور ڪہ دست آرزو را گرفتہ ام ڪمڪ میڪنم پالتویش را دربیاورد. رو بہ روزبہ مے گویم:عزیزم میشہ سینے چایے رو بیارے؟! روزبہ دستش را روے چشمش میگذارد:چشم! اطاعت امر! پالتوے آرزو را آویزان میڪنم،همراهش بہ سمت مبل ها مے روم و ڪمڪ میڪنم روے مبل بنشیند. روزبہ سینے چایے بہ دست بہ ستمان مے آید،میخواهم سینے را از دستش بگیرم ڪہ اجازہ نمیدهد و بہ سمت مجید و مهسا مے رود. سریع بہ سمت آشپزخانہ میروم و جعبہ ے شیرینے را از داخل یخچال بیرون میڪشم. با وسواس و مرتب شیرینے ها را داخل ظرف شیرینے خورے مے چینم و بہ سمت پذیرایے راہ مے افتم. مجید بہ شوخے رو بہ من مے گوید:آیہ خانم! از دوران نامزدے رو روزبہ ڪار ڪردید یا بعد از عروسے؟! ظرف شیرینے را مقابلش میگیرم و مے پرسم:چطور؟! شیرینے اے برمیدارد و مے خندد:حسابے ڪدبانو شدہ! آرام مے خندم،مهسا با چشم و ابرو اشارہ میڪند:یڪم یاد بگیر! ظرف شیرینے را مقابل‌ مهسا میگیرم،تشڪر میڪند و شیرینے اے برمیدارد. مجید چهرہ ے معمولے و پختہ اے دارد،مشخص است بہ تیپش اهمیت زیادے میدهد و مارڪ پوشے برایش مهم است! پوست گندمے اے دارد و چشم هاے ریز عسلے رنگ. موهاے مشڪے رنگش را مدل خامہ اے زدہ،بوے عطرش ڪمے بیش از حد تند است‌. برعڪس مجید،مهسا سادہ و شیڪ پوش است‌. قدش متوسط و استخوان درشت است،رنگ پوست سفیدش با چشم هاے درشت مشڪے رنگش تضاد زیبایے دارد. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_هفتم #بخش_هفتم ابروهاے مشڪے رنگش را قاب ڪردہ،ڪمے از موهاے مشڪے رنگش را بیرون ریختہ و آرایش ملایمے دارد. با وقار روے مبل نشستہ و پاے راستش را روے پاے چپش انداختہ. شال بافت یشمے رنگے همراہ مانتوے سبز تیرہ اے بہ تن ڪردہ،نگاهے بہ من مے اندازد و مردد مے پرسد:میتونم شالمو بردارم؟! چند لحظہ ساڪت نگاهش میڪنم،سریع بہ خودم مے آیم و لبخند تصنعے اے تحویلش میدهم:راحت باش عزیزم! تشڪر میڪند و شالش را از روے سرش برمیدارد،ڪنار آرزو مے نشینم و داخل پیش دستے اش برایش شیرینے میگذارم. بے اختیار بہ روزبہ نگاہ میڪنم،حواسش بہ مهسا نیست. نگاهش را بہ مجید دوختہ و مشغول صحبت از ڪارهاے شرڪتشان هستند. نفسے میڪشم و رو بہ مهسا میگویم:چاییت سرد نشہ! فنجان چایش را برمیدارد و مهربان مے گوید:ببخش نتونستم براے عروسے تون بیام! حال بابا خیلے بد بود اصلا شرایط شرڪت تو جشنو نداشتم. جرعہ اے از چایش را مے نوشد و رو با آرزو مے گوید:ما با هم آشنا نشدیم! افتخار آشنایے میدین عزیزم؟! آرزو سرش را بہ سمت مهسا بر مے گرداند،گرم جواب میدهد:آرزو هستم! دوست آیہ و خواهر شهاب دوست آقا روزبہ و همسرتون! مهسا سریع مے پرسد:شما خواهر مهندس فراهانے اید؟! آرزو سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد:بلہ! همراہ مهسا و آرزو مشغول صحبت ڪردن میشویم،مجید و روزبہ آنقدر غرق بحثشان شدہ اند ڪہ اصلا حواسشان بہ ما نیست! با مهسا احساس راحتے میڪنم،خونگرم و مودب است. آرزو ڪمے سرد و معذب است،ڪمے بعد شام را در شوخے و خندہ صرف میڪنیم. آنقدر گرم صحبت شدہ بودیم ڪہ حواسمان بہ ساعت نبود،شهاب ساعت یازدہ بہ دنبال آرزو آمد. دل ڪندن از آرزو برایم سخت بود،قول گرفتم بیشتر ببینمش. مهسا و مجید هم ساعت دوازدہ خداحافظے ڪردند و رفتند. تڪانے بہ گردنم میدهم،روزبہ مشغول جمع ڪردن پیش دستے هاے میوہ است. خمیازہ اے میڪشد و پیش دستے ها را بہ سمت آشپزخانہ مے برد. لبخند ڪم رنگے میزنم و مے گویم:خودم فردا جمع میڪنم روزبہ! برو بخواب خستہ اے! پیش دستے ها را با دقت داخل ماشین ظرف شویے مے چیند. _الان تموم میشہ! بہ سمت اتاق خواب میروم و سریع لباس هایم را عوض میڪنم. صداے جمع ڪردن ظرف ها بہ گوش مے رسد. چشم هایم را مے مالم و دوبارہ بہ پذیرایے برمیگردم. روزبہ صاف مے ایستد و بہ ماشین ظرف شویے اشارہ میڪند:ظرفایے ڪہ میشدو تو ماشین چیدم! موهایم را روے شانہ هایم میریزم،خستہ اما با محبت نگاهش میڪنم:دستت طلا و جواهر! چشم هایش را باز و بستہ میڪند،همانطور ڪہ برق ها را خاموش میڪند بہ سمت اتاق خواب مے آید. وارد اتاق خواب مے شود و مے گوید:نمیخواے بخوابے؟! پشت سرش وارد اتاق میشوم و مے گویم:خستہ ام! اما نمیدونم چرا دوست دارم یڪم قرآن بخونم بعد بخوابم! میرم اتاق ڪار تا راحت بخوابے! همانطور ڪہ روے تخت دراز میڪشد مے گوید:همین جا بخون! _اذیت نمیشے؟! چشم هایش را مے بندد و طاق باز دراز میڪشد:نہ عزیزدلم! سریع وضو میگیرم و چادر سر میڪنم،گوشہ ے اتاق مے نشینم و قرآن ڪوچڪ جیبے ام را باز میڪنم. غرق خواندن سورہ ے حجر میشوم،بہ آیہ ے چهل و هشتم مے رسم. سرم را بلند میڪنم،نگاهم را بہ روزبہ مے دوزم. روے پهلوے راست،سمت من آرام خوابش بردہ. ساعدش را روے پیشانے اش گذاشتہ و آرام نفس میڪشد. آرام میگیرم از آرامش چهرہ اش! بند بندِ وجودم بستہ شدہ بہ بند بندِ وجودش! پتویش ڪمے ڪنار رفتہ،سریع بلند میشوم و ڪنار تخت مے ایستم. همانطور ڪہ پتو را ڪامل رویش میڪشم آیہ ے بعدے را آرام زمزمہ میڪنم: نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ. روزبہ ڪمے در جایش جا بہ جا میشود،نمیدانم چرا یڪهو بغض سنگینے در گلویم مے نشیند.دل آشوبش میشوم!بہ معنے آیہ چشم مے دوزم. "بہ بندگانم خبر دہ كہ من آمرزندہ و مهربانم!" قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سُر میخورد،لبہ ے تخت مے نشینم و نفس عمیقے میڪشم. چشم از روزبہ برنمیدارم،آرام انگشت هایم را داخل موهایش مے لغزانم. _چرا من انقدر نگرانتم؟! چرا وقتے ام ڪہ ڪنارتم دلواپسم چیزیت بشہ و از پیشم برے؟! قطرہ ے اشڪے دوبارہ خودش را روے گونہ ام رها میڪند! _چرا من انقدر دوستت دارم دار و ندار؟! 🌙مثل هر شب،بے تفاوت شب بخیرے گفت و رفت! مثل هر شب،تاسحر،در خود مرورش مے ڪنم...🌙 #محمد_شيخے ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltan

#نه_به_سلبریتی_خائن👊 #نه_به_دولت_دزد👊 مرگ بر منافق وطن فروش @tark_gonah_1