🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_سوم #بخش_سوم بلند مے شود و مقابلم مے ایستد:فردا برگردید شرڪت از روزبہ عذرخواهے ڪنید! بہ هر حال هرچند شرایط روحے خوبے نداشتید اما نباید همینطورے از شرڪت خارج مے شدید! مردد مے گویم:بهشون گفتید چرا بہ هم ریختم؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد:نہ! من حق ندارم تا ڪسے نخواد از زندگے خصوصیش براے دیگران بگم! فقط گفتم شهاب با پدرتون اختلاف دارہ و میخواد شما رو اذیت ڪنہ! _فردا استعفا نامہ م رو میارم! _اوضاع رو بدتر نڪنید! روزبہ بخاطرہ سن ڪم و بے تجربگے تون براے استخدام ڪردنتون مردد بود با این ڪار ثابت میڪنید تردیدش درست بودہ و سر لج میندازینش! اگہ برادر منہ با اطمینان میگم مسائل مالے براش مهم نیست و آدمے نیست ڪہ فقط بہ فڪر خودش و منافعش باشہ! فقط یڪم سختگیر و جدیہ! لبم را بہ دندان مے گیرم و مے گویم:روش فڪر میڪنم! لبخند ڪم رنگے میزند:لطفا تا فردا صبح ساعت هفت هفت و نیم فڪراتونو ڪنید وگرنہ ترڪش هاے روزبہ بہ همہ مون اثابت میڪنہ! منم ڪہ فعلا توبیخم! متعجب نگاهش میڪنم ڪہ مے گوید:بخاطرہ بے نظمے و اخلال در نظمِ محیط ڪارے! حاضر نشد با شهاب هم صحبت ڪنہ! مسائل شخصے و شرڪت براش جداست و قاطیشون نمیڪنہ! فردا هم اگہ چیزے گفت ناراحت نشید بہ هر حال قبول ڪنید با در نظر گرفتن شرایط و بے اطلاعیِ روزبہ،بہ عنوان ڪار فرماتون حقِ ڪمے تندیِ محترمانہ رو دارہ! نفس عمیقے میڪشم:چے بگم؟! انگار باید دو ماہ و نیم دیگہ هم صبر ڪرد! نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد و مے گوید:من باید برم ڪارے ندارید؟ سریع مے گویم:بازم ممنونم! خدانگهدار! سرش را تڪان میدهد:خدانگهدار! چند لحظہ بعد بہ سمت خیابان راہ مے افتدد،نگاهم را بہ ساختمان شرڪت ڪہ از دور پیداست مے دوزم و زمزمہ میڪنم:بهت نشون میدم ڪہ ڪجا رو با مهدڪودڪ اشتباہ گرفتہ آقاے ساجدے! ڪور خوندے! 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 در آینہ ے آسانسور خودم را نگاہ میڪنم و روسرے قهوہ اے تیرہ ام را مرتب میڪنم. چادرم را ڪمے جلو میڪشم و سعے میڪنم لبخند بزنم! آسانسور متوقف میشود،با اعتماد بہ نفس و خونسرد بہ سمت دفتر راہ مے افتم! وارد دفتر ڪہ میشوم حامد متعجب نگاهم میڪند اما چیزے بہ روے خودش نمے آورد! با خوش رویے سلام میڪنم و بہ سمت میزم میروم،ڪیفم را روے میز میگذارم و نگاهم را بہ ساعت روے دیوار مے دوزم. ساعت هشت را نشان میدهد! نگاهم را ڪہ از ساعت مے گیرم روزبہ وارد میشود،بدون توجہ بہ اطراف بہ صفحہ ے موبایلش خیرہ شدہ و چیزهایے تایپ میڪند! نفس عمیقے میڪشم و بلند مے گویم:سلام! بدون اینڪہ سر بلند ڪند مے گوید:فڪر مے ڪردم دیروز گفتید قرارہ دیگہ نیاید! مثل خودش جواب میدهم:فڪر مے ڪردم گفتید باید بیام و دیروز رو بہ عنوان مرخصے حساب ڪردید! موبایلش را خاموش میڪند و در چند قدمے ام مے ایستد،بہ چشمانم زل میزند و مے گوید:استعفانامہ تونو میارید یا اخراجتون ڪنم؟ انتخاب با خودتون! پوزخند میزنم:پس وقت و هزینہ ے شرڪت چے میشہ؟! لبخند پهنے میزند:خانم عزتے جبرانشون میڪنہ! ابروهایم را بالا میدهم:بہ هر حال دو ماہ و نیم از قراردادم موندہ و من جایے نمیرم! از یڪم مهر ماہ بہ بعد میتونید هرڪسے رو خواستید بہ جام بیارید! چشمانش را ریز میڪند:میتونم؟! شما بهم میگید میتونم یا نمیتونم؟! خونسرد مے گویم:طبق قرارداد یڪ سالہ مون بعلہ! پوزخند میزند:من اینجا بہ بچہ دبستانے احتیاجے ندارم وسایلتونو جمع ڪنید و تشریف ببرید خانم! بے توجہ بہ حرفش روے صندلے ام مے نشینم و همانطور ڪہ ڪامپیوتر را روشن میڪنم مے گویم:از یڪم مهر ماہ میتونید نظر بدید ڪہ من اینجا باشم یا نباشم! میخواهد دهان باز ڪند ڪہ صداے پر انرژے مرد میانسالے نزدیڪمان میشود:بہ بہ مهندس ساجدے! روزبہ لبخند تصنعے اے میزند و رو بہ مرد مے گوید:سلام جناب شیخے! شما ڪجا اینجا ڪجا؟! شیخے ڪہ مردے پنجاہ سالہ بہ نظر مے رسد دستے بہ موهاے خاڪسترے اش مے ڪشد و مے گوید:بالاخرہ یہ آب باریڪہ اے هم بہ ما رسید و گفتیم چہ ڪارے بهتر از ساختن یہ پاساژ شیڪ! اونم بہ مهندسے جنابعالے! روزبہ مے خندد:باعث افتخارہ! تشریف بیارید داخل! هم زمان با این حرف در اتاقش را باز میڪند و مے گوید:بفرمایید! شیخے با لبخند وارد اتاق میشود،روزبہ چپ چپ نگاهم میڪند و مے گوید:بہ آقا حامد بگید برامون دوتا آبمیوہ ے خنڪ بیارہ! لبخند پیروزمندانہ اے میزنم و مے گویم:باشہ! 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 ڪامپیوتر را خاموش میڪنم و چشمانِ خستہ ام را مے بندم،ڪش و قوسے بہ بدنم مے دهم. چند لحظہ ڪہ مے گذرد صداے باز و بستہ شدن در و خندہ هاے روزبہ و شیخے مے پیچد. سریع چشمانم را باز میڪنم،شیخے محڪم دست روزبہ را گرفتہ و خندان دستش را تڪان میدهد:بہ امید موفقیت هامون! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_چهارم #بخش_سوم میدانستم الان داغ است و بہ تنگ رسیدہ اما تا چند روز دیگر براے عذرخواهے مے آید،اما نہ براے برگشتن بہ خانہ فقط براے عذرخواهے از پدرم و اعلام اینڪہ پاے تصمیمش خواهد بود و میخواهد زندگے اش را ڪنار طاها سادہ شروع ڪند! حدسم درست از آب درآمد،نورا چند روز بعد بہ خانہ برگشت و مودبانہ همراہ طاها از پدرم عذرخواهے ڪرد! از پدرم خواست ڪنار او و طاها باشد و اجازہ بدهد سادہ زندگے شان را شروع ڪنند اما پدرم ڪوتاہ نیامد! گفت برود و هرڪارے دلش مے خواهد انجام بدهد،دیگر نورا دخترِ پدرم نیست! حق رفت و آمد با هیچڪدام از اعضاے خانوادہ را ندارد،نورا ناراحت و ناراضے همراہ طاها رفت بہ دنبال سرنوشتش! پاے حرفش ماند و بعد از گذشت پنج سال هنوز هم هیچ خبرے از هیچڪدام مان نگرفتہ! فقط میدانم طاها از تهران انتقالے گرفت و بہ اصفهان رفتند! همین ڪہ دورا دور میدانم خوشبخت و شاد است برایم ڪافیست... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 از گذشتہ ها دل مے ڪنم و شمارہ اے ڪہ چند لحظہ پیش تماس گرفت را نگاہ میڪنم. حتم پیدا میڪنم از باجہ ے تلفن عمومیست! نفس عمیقے میڪشم و موبایلم را روے پاتختے میگذارم،از روے تخت بلند میشوم و نفس عمیقے میڪشم،دستے بہ شڪم بر آمدہ ام مے ڪشم و ڪنار پنجرہ مے ایستم. پردہ را ڪنار میزنم،دانہ هاے ریز و سپیدِ برف با شدت سقوط مے ڪنند و روے زمین مے نشینند،لبخند ڪم رنگے میزنم و دستم را روے شیشہ ے پنجرہ مے گذارم. چند لحظہ بعد صداے زنگ موبایلم بلند میشود،بے میل عقب گرد میڪنم و موبایلم را از روے پاختے برمیدارم. نگاهم بہ نام تماس گیرندہ مے افتدد "مامان سمانه" گلویم‌ را صاف میڪنم و جواب میدهم:جانم! صداے مهربانِ و گرفتہ اش مے پیچد:سلام عروس خانم! لبخند ڪم جانے میزنم:سلام! حالتون خوبہ؟! _یہ وقت زنگ نزنے حال منو پدر شوهرتو بپرسے خانم! با شرمندگے مے گویم:شرمندہ ام بہ خدا! این روزا اصلا... حرفم را ادامہ نمیدهم،نفس عمیقے مے ڪشد و مے گوید:دشمنت شرمندہ! تو راهیت خوبہ؟ نگاهم را بہ شڪمم مے دوزم و مے گویم:اونم خوبہ! _دلم برات تنگ شدہ! میتونے یہ سر بہ من و محسن بزنے؟! لبخندم ڪمے جان مے گیرد:منم دلتنگتونم! سعے میڪنم حتما تا آخر این هفتہ بیام دیدنتون! گرم مے گوید:مشتاق دیدار! بہ مامان و بابا و یاسین سلام گرم منو برسون! _بزرگے تونو میرسونم،اگہ ڪارے دارید در خدمتم؟! _نہ آیہ جان! تو با من ڪارے ندارے؟! مردد جواب میدهم:نہ مامان سمانہ! خداحافظ! _خدانگهدارت عزیزم! تماس را قطع میڪنم و دوبارہ نگاهم را بہ شمارہ ے ناشناس مے دوزم. صداے نفس ڪشیدن هایش... شبیہ بہ روزبہ م بود... مخاطبِ تمامِ عاشقانہ ها... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 با وسواس آبپاش را بہ سمت گلدان مے گیرم و ڪمے داخلش آب مے پاشم،مشغول ڪارم هستم ڪہ صداے ظریف دخترانہ اے پشت سرم سرفہ میڪند. با آرامش بہ سمتش بر مے گردم ڪہ آوا را مے بینم! مانتوے سادہ و خوش دوخت نباتے رنگے همراہ روسرے و شلوار و ڪفش هاے پاشنہ پنج سانتے مشڪے رنگ بہ تن ڪردہ! رنگِ موها و ابروهایش را تغییر دادہ و طلایے رنگ ڪردہ! صورتش با نشاط تر بہ نظر مے رسد! با لبخند تصنعے اے مے گوید:سلام! سرے تڪان میدهم و آرام جوابش را میدهم:سلام! نگاهے بہ درِ اتاق روزبہ مے اندازد و آرام تر مے گوید:میخوام چند لحظہ باهات حرف بزنم! ابروهایم را بالا مے اندازم:با من؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد،آبپاش را ڪنار گلدان ها مے گذارم و مے گویم:در خدمتم! چند قدم نزدیڪتر میشود،آرام زمزمہ میڪند:اینجا دوربین مدار بستہ هست! بہ روزبہ بگو اومدہ بودم دیدنش اما اجازہ ندادے ببینمش،میخوام خارج از شرڪت ببینمت! جدے مے گویم:عذر میخوام ولے تا ندونم چے ڪار دارید نمیتونم ڪارے انجام بدم! دستہ بہ روسرے اش مے ڪشد و مرتبش میڪند:حتما میدونے من ڪے ام؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،ادامہ میدهد:باید با روزبہ صحبت ڪنم اما اینجا نمیشہ یعنے خودش حاضر نمیشہ! حرف هام خیلے مهمہ! رفتم جلوے در خونہ شون ڪہ فهمیدم خونہ شون رو عوض ڪردن! شمارہ اے هم ڪہ ازش دارم خیلے وقتہ خاموشہ! آدرس یا شمارہ ش رو ازت میخوام،حاضرم براے یہ شمارہ ے یازدہ رقمے یڪ ملیون تومن نقد بهت بدم! پوزخند میزنم:متاسفم نمیتونم ڪمڪتون ڪنم! میخواهم بہ سمت میزم بروم ڪہ مقابلم مے ایستد و با لحن نرم مے گوید:یہ تومن ڪمہ؟! خب چقدر؟! اخم میڪنم،میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صداے باز و بستہ شدن در اتاق روزبہ مے آید. رنگ آوا مے پرد،سعے میڪند خونسردے اش را حفظ ڪند! نگاہ معنادارے بہ من مے اندازد و رو بہ روزبہ مے گوید:سلام! روزبہ دست بہ سینہ و جدے بہ ما زل زده:علیڪ سلام! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_پنجم/بخش_اول #بخش_سوم اینجا هنوز خانہ ے من است! آب دهانم را قورت میدهم و بے رمق بہ سمت خانہ قدم برمیدارم. چشمانم را مے بندم و ڪلید را بہ دست یاسین میدهم:تو در رو باز ڪن داداشے! یاسین در را باز میڪند،چشم هایم را باز میڪنم و آرام در را هل میدهم. میخواهم وارد خانہ بشوم ڪہ با دیدن ڪسے داخل خانہ چشم هایم گرد مے شود! او هم رنگ پریدہ و مضطرب بہ من خیرہ شدہ! همین چند ساعت پیش با آمدنش بہ خانہ ے مان غافلگیرم ڪردہ بود حالا هم اینجا! سریع بہ خودش مے آید و من من ڪنان مے گوید:گُ...گفتم بیا یہ سرے بہ اینجا بزنم مشڪلے پیش نیومدہ باشہ! مردمڪ چشم هایش از صورتم فرارے اند! متعجب و با اخم نگاهش میڪنم:با اجازہ ے ڪے وارد خونہ ے من شدید؟! ڪلید از ڪجا آوردید؟! فرزاد نفس بلندے مے ڪشد و مے گوید:من قصد بدے نداشتم! نگاهے بہ یاسین مے اندازد و ادامہ میدهد:من دیگہ برم! عذر میخوام! سپس با عجلہ از خانہ خارج میشود و سوار آسانسور میشود! یاسین گیج نگاهم میڪند:فرزاد اینجا چے ڪار مے ڪرد؟! نفسم را با حرص بیرون میدهم:نمیدونم! نگاهے بہ خانہ ے مرتبم مے اندازم،نزدیڪ شش ماہ بود ڪہ بہ اینجا نیامدہ بودم! بہ مبل ها اشارہ میڪنم و بہ یاسین مے گویم:اینجا بشین تا من بیام! یاسین بدون حرف بہ سمت مبل ها مے رود،با قدم هاے بلند خودم را بہ اتاق خواب مے رسانم و در اتاق را باز میڪنم. با باز شدن در اتاق خواب صحنہ اے از گذشتہ ها مقابل چشم هایم نقش مے بندد! "_انگار ڪہ همہ ے دنیا نمیخوان ڪہ من و ... مڪث میڪنم،چہ سخت است #تو خواندنش! لبخند ڪجے میزند:ڪہ...؟! آب دهانم را با شدت قورت میدهم،آهستہ نجوا میڪنم:ڪہ من و تو مالہ هم باشیم! خون در صورتم مے دود!عشق،خجالتے ترت میڪند! میخواندم:آیہ! بے اختیار بہ چشم هایش زل میزنم‌،نمیدانم فهمید یا نہ! ولے از زمانے ڪہ نام ڪوچڪم را صدا زد،عاشقِ این سہ حروفِ الفبا شدم! طورے این سہ حرفِ،الف و ے و ہ را ادا میڪرد ڪہ گویے وردِ معجزہ آساست براے بے تابے هاے قلبم! __ڪل دنیا نخواد مالہ من باشے! تو میخواے یا نہ؟! نفس در سینہ ام حبس میشود،صداے گروپ گروپ قلبم دیوانہ ام میڪند! دلبرانہ ادامہ میدهد:همہ ے دنیا یہ طرف! تو طرفِ من باش!" قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سُر میخورد،زمزمہ میڪنم:من‌ همیشہ طرفِ تو بودم‌ بے معرفت...! 🌸اندوهِ مَن این است ڪہ در دفترِ شعرم، یڪ بیت بہ زیبایے چشمِ تو ندارم🌸 ادامه دارد... @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_پنجم/بخش_دوم #بخش_سوم نمیدانم چرا هر چہ دهانم را باز میڪنم نمے توانم حرفے بزنم،گویے ڪلمات از ذهنم پاڪ شدہ اند! دوبارہ صداے بوق ماشین نزدیڪمان بلند مے شود،صداے هاے فریاد ڪسے را مے شنوم! بے رمق فریاد میزنم:ڪسے صدامو میشنوہ؟! تو رو خدا ڪمڪم ڪنید! چند ثانیہ بیشتر نمے گذرد ڪہ صداے ڪشیدہ شدن لاستیڪ هاے ماشینے بہ گوشم مے رسد و چند لحظہ بعد سپس برخورد ماشین با شے سختے و صداے شڪستہ شدن شیشہ! سرم محڪم بہ شیشہ ڪوبیدہ مے شود و درد بدے در سر و تمام بدنم مے پیچد! صداے بوق ممتدد ماشین ها در گوشیم مے پیچد و فریادهاے افراد ناشناس! چندبار پلڪ مے زنم بلڪہ بتوانم چشم هایم را باز ڪنم اما نمے توانم! خیسے خون را روے صورتم احساس میڪنم و سوزش بدے ڪہ در تمام صورتم پخش شدہ! صداے همهمہ اے نزدیڪ مے شود،نالہ میڪنم و بہ زور لب میزنم:ڪمڪ! در ماشینے باز و بستہ مے شود و انگار ڪسے بہ سمتمان مے دود! صداے آشنایے مے خواندم:خانم نیازے؟! و سپس بلند فریاد مے ڪشد:یڪے زنگ بزنہ آمبولانس! صداے همهمہ بیشتر مے شود،دستِ لرزانم را بالا مے برم و لبانم را چند بار تڪان میدهم. سریع مے گوید:تڪون نخور! نمیشہ فعلا در ماشینو باز ڪرد! در بدے در ڪتفم مے پیچد نفس بلندے مے ڪشم و دیگر چیزے نمے فهمم... خدا را شڪر ڪہ آمد... ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_ششم #بخش_سوم سریع بہ پیراهن و شلوارش نگاہ مے ڪند و مے گوید:نہ! نہ! حتما ڪنار شهاب بودم پیرهنم خونے شدہ! نگاهش را از پیراهنش مے گیرد و بہ صورتم مے دوزد،نگرانے و حالِ غریبے در چشم هایش موج مے زند! آرام مے گوید:فڪر ڪنم باید این ماہ رو ڪلا بهتون مرخصے بدم! لبخند تصنعے اے میزنم و چیزے نمے گویم،نفس عمیقے مے ڪشد و نگاهے بہ ساعتش مے اندازد:من دیگہ برم! نفسے مے ڪشم و مے گویم:بازم ممنون! ڪنار در مے ایستد و بہ سمتم بر مے گردد:فرزاد رفت مادر شهاب و خواهرش رو آورد! مادرش میخواد باهاتون صحبت ڪنہ ولے نمے دونم چرا مرددہ! خانم خوب و با اخلاقے هستن اجازہ بدید اول بیان باهاتون صحبت ڪنن بعد درمورد شڪایت ڪردن یا شڪایت نڪردن از شهاب تصمیم بگیرید! اخمے مے ڪنم و چیزے نمے گویم،میخواهد خارج بشود ڪہ انگار چیزے یادش مے افتد! لبخند عجیبے مے زند و بہ چشم هایم خیرہ میشود،با لحن نرمے مے گوید:فڪر ڪنم باید چندسال تو شرڪت بہ عنوان منشے بدون حقوق بمونید! گیج نگاهش مے ڪنم ڪہ ادامہ میدهد:خسارت ماشینم! آرام مے خندم و مے گویم:مگہ من بہ ماشین تون زدم؟! با لحن عجیب و لبخند نمڪینے مے گوید:بلہ! ابروهایم را بالا مے دهم ڪہ سریع مے گوید:خدانگهدار! زمزمہ مے ڪنم:خدانگهدار! از اتاق خارج مے شود! 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 مادرم همانطور ڪہ پاڪت آبمیوہ را بالاے لیوان مے گیرد مے گوید:بابات دارہ ڪاراے ترخیصت رو انجام میدہ! لیوان آبمیوہ را بہ سمتم مے گیرد و مے گوید:میتونے دستت بگیرے یا برات نے بیارم خودم بدم بخورے؟ نگاهے بہ لیوان مے اندازم و مے گویم:نمے خورم مامان! با اخم نگاهم مے ڪند:یعنے چے؟! از دیروز بہ هیچے لب نزدے! نفسے مے ڪشم و مے گویم:میلم بہ هیچے نمے ڪشہ! میخواهم بحث را عوض ڪنم! _میشہ بهم یہ آینہ بدے ببینم صورتم چہ شڪلے شدہ؟! مادرم مهربان نگاهم مے ڪند:صورتت چیزے نشدہ،یڪم ڪبود شدہ و خراش برداشتہ. بہ سمت ڪیفش مے رود و آینہ ے ڪوچڪے بیرون مے ڪشد،خودش آینہ را مقابل صورتم مے گیرد. با دقت خودم را نگاهم مے ڪنم،سرم باندپیچے شدہ. زیر چشم هایم بہ اندازہ ے یڪ بند انگشت گود افتادہ و ڪبود شدہ،گوشہ ے چشم راستم ڪبودے ڪوچڪے بہ رنگ سبز تیرہ و بنفش دیدہ مے شود! گوشہ ے لبم هم زخم ڪوچڪے برداشتہ،در اڪثر نقاط صورتم هم خراش هاے ڪوچڪے بہ چشم مے خورند ڪہ نشان از برخورد شیشہ هاے ریز با صورتم دارند! پوزخند مے زنم:چقدر خوشگل شدم! مادرم آینہ را ڪنار مے ڪشد و جدے مے گوید:چند تا زخم سطحے و ڪبودیہ ڪہ تا چند روز دیگہ خوب میشہ! براے خودت سخت نگیر! میخواهم چیزے بگویم ڪہ ڪسے در مے زند،مادرم صاف مے ایستد و چادرش را مرتب میڪند:بفرمایید! شالم را روے سرم مے ڪشم و صاف مے نشینم،چند لحظہ مے گذرد و در آرام باز مے شود. زنے پنجاہ و خوردہ اے سالہ،با روسرے زیتونے و چادر مشڪے بہ سر در چهارچوب در مے ایستد. نگاهے بہ صورت من و مادرم مے اندازد سپس سرش را پایین مے اندازد! چشم هاے سبزش رنگ آشنایے دارند! سرفہ اے مے ڪند و آرام مے گوید:سلام! مادرم اخم مے ڪند،گویے مے فهمد زنے ڪہ روزے شوهرش را با او شریڪ بودہ همین زن است! نفس عمیقے مے ڪشد و سرش را ڪمے بلند مے ڪند:میتونم بیام داخل؟! مادرم نگاهے بہ من مے اندازد،پرش پلڪش را مے بینم! اما سعے مے ڪند چیزے بہ رویش نیاورد و محڪم باشد! جدے مے گوید:شما؟! زن نگران نگاهے بہ راهروے بیمارستان مے اندازد و مے گوید:شیرین هستم مادرِ شهاب فراهانے! رنگ و روے مادرم مے پرد،آرام مے گویم:مامان جان میخواے تو برو ببین ڪاراے ترخیص چے شد! مادرم با اخم نگاهم مے ڪند:تو رو تنها بذارم؟! نگاهے بہ شیرین مے اندازم و آرام مے گویم:خیالت راحت! اخم غلیظے مے ڪند و با قدم هاے بلند و با فاصلہ از شیرین از اتاق خارج مے شود! شیرین با قدم هاے ڪوتاہ بہ سمتم مے آید و ڪنار تختم مے ایستد،سبزے چشم هایش را بہ چشم هایم مے دوزد. برعڪس چشم هاے شهاب ڪہ جنگلے وحشتناڪ بہ نظر مے رسند،سبزے چشم هایش آرامش بخش و مهربان اند! نگاهش را بہ سمت دست باند پیچے شدہ ام مے ڪشد و آرام مے گوید:حتما منو میشناسے! جوابے نمیدهم،ادامہ میدهد:من از ڪارهاے شهاب خبر نداشتم! اگہ خبر داشتم نمے ذاشتم هیچڪدوم از این اتفاق ها بیوفتہ و شهاب حتے از نزدیڪے تو و خانوادہ ت رد بشہ! دوبارہ بہ چشم هایم چشم مے دوزد،در چشم هایش هم زمان شرمندگے و غم و نگرانے و خشم موج مے زند! با لحنے سراسر از صداقت مے گوید:اولش ڪہ فهمیدم شهاب تصادف ڪردہ و تو ڪماست قلبم از هم پاشید! نفهمیدم چطور خودم رو رسوندم بیمارستان! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هفتم #بخش_سوم شمارہ ناشناس است،نفسم را با حرص بیرون مے دهم! مردد جواب میدهم:بفرمایید! صداے فرزاد مے پیچد،نفس نفس زنان مے گوید:الو! آیہ خانم! اخم میڪنم:بلہ؟! همانطور نفس نفس زنان مے پرسد:از اینڪہ با روزبہ ازدواج ڪردید پشیمونید؟! اخمم غلیظ تر مے شود:این چہ سوالیہ؟! محڪم مے گوید:لطفا جواب بدید! خونسرد و محترمانہ مے گویم:دلیلے نمے بینم ڪہ جواب بدم! عصبے فریاد مے زند:یہ سوال پرسیدم! جوابش آرہ یا نہ ست! مهمہ! تڪرار مے ڪند:از اینڪہ با روزبہ ازدواج ڪردے پشیمون شدے یا نہ؟! محڪم و از صمیم قلب مے گویم:نہ! هیچوقت پشیمون نشدم! صدایش آرام مے گیرد:سر فرصت باید باهم مفصل و خصوصے صحبت ڪنیم! فعلا! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صداے بوق اِشغال در گوشم مے پیچد! این روزها همہ چیز عجیب شدہ! حضور ناگهانے فرزاد و رفتار هایش عجیب تر... اما از همہ عجیب تر نبودنِ #او ست... ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هشتم #بخش_سوم حامد بہ سمت آبدارخانہ مے رود،از پشت میز ڪنار مے آیم و صندلے را مرتب بہ سمت جلو مے ڪشم. دلم مے گیرد،بہ اینجا عادت ڪردہ ام! بغض ڪم رنگے در گلویم مے نشیند! نگاهم را بہ گلدان ها مے دوزم،زمزمہ میڪنم:شما اینجا یادگارے بمونید! ڪیفم را از روے میز برمیدارم و دستہ ڪلید را در دست میگیرم،دلم راضے بہ رفتن نیست! با وجود بد خلقے هاے این روزهاے روزبہ اینجا را دوست دارم! مقابل در مے ایستم و چند تقہ بہ در میزنم،چند ثانیہ بعد صداے روزبہ مے پیچد:بفرمایید! دستگیرہ ے در را مے فشارم و وارد اتاق میشوم،همانطور ڪہ در را مے بندم مے گویم:خستہ نباشید! روزبہ رو بہ روے پنجرہ ایستادہ،سیگارے میان دو انگشتش گرفتہ و بیرون را تماشا مے ڪند،بدون اینڪہ بہ سمتم سر برگرداند مے گوید:سلامت باشید! همچنین! بہ چند قدمے میزش میرسم و دستہ ڪلید را روے میز مے گذارم:پروندہ ها رو مرتب ڪردم،تو یہ ڪاغذ هم براے خانم عزتے ڪارهاے این مدت رو یادداشت ڪردم. سریع زیپ ڪیفم را مے ڪشم و ڪاغذ را بیرون مے آورم. ڪاغذ را ڪنار دستہ ڪلید مے گذارم و مے گویم:ممنون میشم سفتہ ها رو بدید! روزبہ نیم رخش را بہ سمتم بر مے گرداند و پس از چند ثانیہ مڪث ڪامل بہ سمتم بر مے گرداند‌. تہ سیگارش را داخل سطل زبالہ مے اندازد و جدے مے گوید:میخواید برید؟! نگاهے بہ ساعت مچے ام مے اندازم و مے گویم:بلہ! پنج دقیقہ بہ چهارہ! گفتم سریع دستہ ڪلید و لیست ڪارا رو تحویل بدم. امیدوارم این مدت ازم راضے بودہ باشید! بدون حرف چند ثانیہ نگاهش را بہ چشم هایم مے دوزد،نمے توان چیزے را در چشم هایش تشخیص داد! بے روح بہ نظر مے رسند! دستے بہ موهاے مرتبش مے ڪشد و مقابل میزش زانو میزند. مشغول باز ڪردن گاو صندوق است،صداے زنگ پیام موبایلم بلند میشود. نگاهے بہ روزبہ مے اندازم ڪہ مشغول گشتن داخل گاو صندوق است! موبایلم را بیرون میڪشم و آرام مے گویم:گلدونا رو نمیبرم! لطفا بہ خانم عزتے بگید مراقبشون باشہ! نام مطهرہ روے صفحہ نقش بستہ،پیام را باز میڪنم! "سرڪار خانم آیہ نیازے وڪیل مدافع آقاے محمدرضا حسینے باید عرض ڪنم بہ یُمن قدم هاے نحسِ شما فردا عصر راس ساعت پنج مادرِ نامبردہ براے صحبت و ارائہ دادن مدارڪے از نامبردہ بہ محضر ما و مادرمان مے رسد! با حوالہ ڪردن ڪلے حس تنفر بہ شما! مطهرہ هدایتِ شاڪے پروندہ!" بعد از گذشت نزدیڪ یڪ سال و پنج ماہ لبخندے از صمیم قلب روے لب هایم نقش مے بندد! لبخندے از شوق! لبخندے از جان! ریز میخندم و براے مطهرہ مے نویسم. "از دست تو! مثل اینڪہ این دفعہ من باید از تو شیرینے بگیرم!" یڪ دقیقہ بعد مطهرہ جواب میدهد: "عزیزم تو باید بیاے از من درد بگیرے!" لبخندم عمیق و عمیق تر میشود،برایش خوشحالم از صمیم قلب! سنگینے نگاہ ڪسے را احساس میڪنم،سرم را بلند مے ڪنم ڪہ مے بینم روزبہ سفتہ بہ دست پشت میز ایستادہ و نگاهم میڪند. بدون اینڪہ لبخند را از ڪنج لب هایم ڪنار بزنم مے گویم:پیداشون ڪردید؟! روزبہ عجیب بہ چشم هایم زل زدہ،منتظر جوابش هستم ڪہ مے گوید:چرا اینطورے مے خندے؟! گیج میشوم از این فعلِ مفرد! سریع لبخندم را مے خورم،معذب نگاهم را بہ میز مے دوزم. گیج مے پرسم:چطورے؟! با جملہ اش قلبم از هم مے پاشد! _یہ جورے ڪہ انگار فقط تو بلدے بخندے! 💓قد مے ڪشند،بخاطرت عاشقانہ ها...💓 #سید_ایمان_سیدے ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_نهم #بخش_سوم در را باز میڪنم و سریع از اتاق خارج مے شوم،ریتمِ ضربانِ قلبم گاهے با یاد آورے شرڪت بالا و پایین میشود... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 همراہ مطهرہ وارد حیاط مے شوم،دو ساعتے باهم صحبت ڪردیم و از برنامہ هایے ڪہ براے آیندہ داریم براے هم گفتیم! همانطور ڪہ چادرش را مرتب مے ڪند مے گوید:روز خیلے خوبے بود! مے خندم:اما نہ براے من! ڪم نمے آورد:براے تو ڪہ عالے بودہ! در را باز مے ڪند:ڪارے ندارے؟ چادر رنگے ام را ڪمے جلو مے ڪشم:نہ عزیزم! بہ مامان و بابات سلام برسون! _چشم! فعلا! میخواهد وارد ڪوچہ بشود ڪہ هر دو با دیدن شخصے ڪہ جلوے در ایستادہ جا میخوریم! روزبہ جدے ایستادہ،همانطور ڪہ ڪیفش را باز مے ڪند مے گوید:سلام! مطهرہ سریع مے گوید:سلام! حالتون خوبہ؟! روزبہ نگاهے بہ من مے اندازد و چند برگہ از داخل ڪیفش بیرون مے ڪشد:ممنون! شما حالتون خوبہ؟! دیگہ شرڪت نمیاید؟! مطهرہ لبخند ڪم رنگے میزند:مزاحم میشم! چادرم را ڪمے روے صورتم مے ڪشم،نگاہ مطهرہ بین من و روزبہ مے چرخد! اخم ڪم رنگے میان ابروهاے روزبہ نشستہ! روزبہ رو بہ مطهرہ مے گوید:از دیدنتون خوشحال شدم! سپس برگہ هایے ڪہ در دست گرفتہ بہ سمت من مے گیرد:سفتہ هاتونو فراموش ڪردہ بودید! سریع سفتہ ها را از دستش مے گیرم و زیر لب تشڪر میڪنم،مطهرہ متعجب خداحافظے مے ڪند و مے رود! همین ڪہ مطهرہ دور مے شود میخواهم در را ببندم ڪہ روزبہ دستش را روے در مے گذارد! _مسئلہ خانم هدایتہ؟! متعجب نگاهش میڪنم و لب میزنم:واقعا معنے حرفا و ڪاراتونو نمیفهمم! لبخند عجیبے ڪنج لبش مے نشیند:ولے من میفهمم! _خواهش میڪنم دیگہ با من ڪارے نداشتہ باشید! همانطور ڪہ بہ چشم هایم زل زدہ محڪم مے گوید:نمے تونم! در را براے بستن محڪم هل مے دهم ڪہ با قدرت نگهش مے دارد! جدے و با خشم مے گویم:اگہ بخواید ادامہ بدید مجبور میشم طور دیگہ اے برخورد ڪنم! جدے مے گوید:از تو ساختمون دارن نگاہ میڪنن! درو ول ڪن نہ براے من خوبہ نہ براے تو! در را رها میڪنم و با حرص مے گویم:چند روز پیش گفتم! اجازہ ندادم از فعل مفرد استفادہ ڪنید! بہ چشم هایم خیرہ میشود:منم گفتم ڪہ اجازہ نخواستم! پوزخند میزنم:فڪر ڪنم یہ چیزے تون شدہ! سرش را تڪان میدهد:آرہ! مطمئن نیستم ولے فڪر ڪنم بهت علاقہ مند شدم! هاج و واج نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:شما دخترا دوست دارید اینطور محڪم و رڪ بشنوید دیگہ؟! دهانم را باز و بستہ میڪنم اما نمیتوانم چیزے بگویم! جدے بہ صورتم خیرہ شدہ! بہ خودم مے آیم و پوزخند میزنم:مطمئن نیستید! ولے فڪر مے ڪنید ڪہ... ادامہ ے جملہ اش را نمے گویم،مغزم دستورے نمیدهد از دهانم مے پرد:علاقہ روے احتمالات نیست روے اطمینانہ! وقتے اطمینان ندارید یعنے علاقہ اے وجود ندارہ! لبخند میزند:اگہ مطمئن بشم چے؟! جدے بہ چشم هایش زل میزنم:هیچے! همون حرفایے ڪہ بہ مطهرہ و من مے زدید با یڪم تفاوت روزے چند بار براے خودتون تڪرار ڪنید! ابروهایش را بالا میدهد:فڪر نڪنم همچین ڪششے یڪ طرفہ باشہ! سرد نگاهش میڪنم:ولے هست! با اخم نگاهم مے ڪند،منتظر حرف دیگرے نمے مانم و سریع در را مے بندم! صدایش آرام از پشت در مے آید،با تحڪم مے گوید:من دست بردار نیستم! اول براے اینڪہ پسر بچہ ے دبیرستانے نیستم ڪہ ڪَشڪے عاشق بشم و ڪَشڪے فارغ! دوم براے اون برقے ڪہ تہ چشمات مے بینم! نفس عمیقے مے ڪشم و با دست گوش هایم را مے گیرم،مادرم متعجب و با نگرانے وارد حیاط میشود. همانطور ڪہ روسرے روے سرش انداختہ مے پرسد:چے شدہ؟! چشم هایم را باز و بستہ مے ڪنم:هیچے! اخم مے ڪند:مطمئنے؟! صورت گُر گرفتہ! صدایے از پشت در نمے آید،نفس راحتے میڪشم و با حرص سفتہ ها را پارہ میڪنم! تمام دق و دلے ام را سرِ این چهار برگِ بے جان خالے میڪنم! مادرم ڪنارم مے ایستد:اینا چیہ؟! _سفتہ! نفسم را با شدت بیرون مے دهم و وارد خانہ میشوم،بہ سمت آشپزخانہ مے روم و دستم را روے قلبم مے گذارم! تپش هایش شدت گرفتہ... باید بہ مطهرہ همہ چیز را بگویم و بخواهم ڪمڪ ڪند روزبہ را دَڪ ڪنم! سورہ ے هشتم نازل شد سورہ ے طوفان... وجودم طوفانے شد... ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود #بخش_سوم نمیدانم چقدر مے گذرد ڪہ چشم هایم سنگین میشود! مے بینم نزدیڪ پنجرہ فولاد ایستادہ ام و با لبخند بہ مردے ڪہ پشت بہ من نوزاد بہ بغل در صف پنجرہ فولاد ایستادہ چشم دوختہ ام،چند ثانیہ بعد بہ پنجرہ فولاد میرسد و بہ سمتم سر بر میگرداند! روزبہ است ڪہ خندان نگاهم میڪند،در حالے ڪہ سعے دارد نوزادے ڪہ در آغوش گرفتہ با ڪسے برخورد نڪند مے گوید:جات دخیل ببندم؟! چادرم را ڪمے جلو میڪشم و مهربان مے گویم:آرہ! دست ڪوچڪ‌ نوزاد را مے بوسد و با محبت نگاهم میڪند:چشم! با برخورد چیز نرمے متعجب چشم باز میڪنم،خادمے با چوب دستے پر دارش آرام روے شانہ ام مے زند و مهربان مے گوید:خوابت بردہ بود دختر جان! سریع مے گویم:ببخشید! چیزے نمے گوید و بہ سمت دیگرے مے رود،متعجب چشم هایم را باز و بستہ میڪنم و زیر لب مے گویم:این چہ خوابے بود؟! نفسم را با حرص بیرون میدهم و در دل آیت الڪرسے میخوانم! چہ توهمے زدہ ام! میخواهم بلند بشوم ڪہ ڪبوترے ڪہ مقابلم نشستہ بود بہ سمتم مے آید و روے پر چادرم مے نشیند و ڪمے خودش را تڪان میدهد! با ذوق نگاهش میڪنم و تڪان نمیخورم. گیج از خوابے ڪہ دیدہ ام دستے بہ صورتم مے ڪشم ڪہ صداے هادے در گوشم مے پیچد: یہ وقتایے باید براے بہ دست آوردن چیزاے بزرگ سختے هاے بزرگ ڪشید! یہ وقتایے ما وسیلہ ایم براے اینڪہ بقیہ رو سمتے ڪہ خدا میخواد بڪشیم! حواست باشہ! حواسم پرت میشود ڪہ ڪبوتر روے چادرم نشستہ،سریع بلند میشوم ڪہ هراسان پر میزند و دور میشود! چند قدم بہ سمت جلو برمیدارم هرچہ نگاہ میڪنم هادے را نمے بینم! مطمئنم صدایش را همین حالا در بیدارے شنیدم! هر چہ چشم مے گردانم پیدایش نمیڪنم! بہ گنبد خیرہ میشوم:حڪمت اینا چیہ؟! صدا نقارہ زنے مے پیچد و روحم آرام مے گیرد... ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_یکم #بخش_سوم از وقتے روزبہ گفت پس اندازش فقط بہ اندازہ ے گرفتن یہ عروسے خوب و آبرومند و رهن ڪردن یہ آپارتمان هشتاد نود مترے سمت شهرڪ غربہ سست شد! دنبال بهونہ بود! تا اینڪہ یہ روز قبل عقد جا زد بہ روزبہ پیام داد نمیتونہ مسئولیت قبول ڪنہ و شرایطش رو قبول ندارہ! ازش عذرخواهے ڪردہ بود و خطش رو خاموش! روزبہ خیلے اذیت شد نہ بخاطرہ علاقہ ش بہ آوا! بخاطرہ آبرو و بازے خوردنش! مخصوصا وقتے فهمید آوا با یہ مرد حدود چهل سالہ ے پولدار دوست شدہ و عین خیالش نیست ڪہ چے ڪار ڪردہ! از رفتن آوا راضے بود! بہ قول خودش اصلا همچین زنے براش قابل تحمل نبود! دوسال ڪہ گذشت من ازش خواستم ازدواج ڪنہ،گفت فعلا میخواد تنها باشہ و از نظر روحے آمادگے شو ندارہ! منم زیاد اصرار نڪردم،سہ سال گذشت! همہ چیز از وقتے شروع شد ڪہ یہ دختر مظلوم و ساڪتِ نوزدہ سالہ رو آورد پیشم و گفت بهش ڪمڪ ڪنم! آب دهانم را قورت میدهد،لبخند تلخے میزند:از همون موقع فهمیدم ڪہ دلش پیشت گیر ڪردہ! ڪمے از چایم مے نوشم و چیزے نمے گویم،ادامہ میدهد:یہ ماہ بعد از اینڪہ اومدے پیش من و جلسہ هات تموم شد،خودش گفت میخواد ازدواج ڪنہ! هرچے پرسیدم ڪے رو در نظر دارہ گفت باید از طرف مقابلش هم مطمئن بشہ بعد بگہ بریم خواستگارے! چند وقت همہ ش میرفت تو خودش،آروم و قرار نداشت! بہ ظاهر خونسرد بود اما نبود! ازش پرسیدم مسئلہ بہ اون دختر خانم مربوط میشہ؟ گفت آرہ! پرسیدم چرا؟ گفت نگرانم بخاطرہ اختلاف سنے و تفاوت اعتقاداتمون قبول نڪنہ! گفتم مگہ چند سالشہ؟ مردد گفت نوزدہ! جا خوردم! روزبہ آدمے بود ڪہ اختلاف سنے بالاے پنج شیش سالو قبول نداشت حالا میگفت از دخترے خوشش اومدہ ڪہ دوازدہ سال ازش ڪوچیڪترہ! گفتم تفاوت اعتقاداتتون چیہ؟! گفت آدم مذهبے و معتقدیہ! ولے من مشڪلے با عقایدش ندارم،اما اونو نمیدونم! اولین نفرے ڪہ بہ ذهنم رسید تو بودے! گفتم آیہ نیازے درستہ؟! چشماش خندید و محڪم گفت آرہ! هرچے باهاش صحبت ڪردم گفت از احساسش مطمئنہ و با عقل هم سنجیدہ! تو رو دوست دارہ! این دفعہ دقیقا نقطہ ے مقابل آوا رو انتخاب ڪردہ بود! یہ دختر آروم و نجیب ڪہ میتونست خوب مسئولیت یہ زندگے رو بہ عهدہ بگیرہ اما نہ زندگے با روزبہ رو! گفتم این دفعہ حاضر نیستم اصلا خواستگارے بیام! گفت بہ تو گفتہ بهت علاقہ دارہ و نمیخواد فڪر ڪنہ منظور یا قصد بدے داشتہ! گفتم نظر آیہ چیہ گفت نمیدونم! یعنے میگہ نمیخواد! خیالم یڪم راحت شد،انگار تو نمے خواستیش! اصرار روزبہ بیشتر شد،جدے و قاطع با پدرش صحبت ڪرد. پدرش گفت باید بہ خواستہ ش احترام بذاریم و بریم خواستگارے! دفعہ ے اولے ڪہ اومدیم خواستگارے رو یادتہ؟ سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:بلہ! _بهت گفتم اگہ براے فرزاد اومدہ بودم خواستگاریت از صمیم قلبم راضے بودم! اما براے روزبہ نہ! اینو گفتم ڪہ بدونے مشڪلم تو نبودے یا از پسر خودم‌ نامطمئن نبودم! مشڪلم اختلاف اعتقادے و اخلاقے شما دو نفر بود! بہ اندازہ ے زمین تا آسمون فاصلہ داشتید و دلتون نمیخواست این فاصلہ رو ببینید! روزبہ میگفت ڪنار میاد و تو میخواستے روزبہ رو تغییر بدے! میخواستے راهے رو برے ڪہ روزبہ قبلا رفتہ بود! بهت گفتم آیہ جان! ازدواج تعمیرگاہ نیست! اما روے حرف خودت پافشارے ڪردے! روزبہ یہ پسر سے و دو سالہ بود و تو یہ دختر بیست سالہ! اون یہ زن پختہ و منطقے میخواست و تو یہ مرد احساساتے و پر شور! اون بہ چیزے اعتقاد نداشت و تو شدیدا پایبند دین بودے! روزبہ باید یڪے دو سال بعد از ازدواجش بہ فڪر بچہ دار شدن مے افتاد و تو تازہ میخواستے بہ دانشگاهت و خودت برسے و بچہ دار شدن برات زود بود! همہ ے اینا رو میدونستید اما دلتون نمیخواست قبول ڪنی ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_دوم #بخش_سوم اخم مے ڪنم:چے میگے تو؟! صدایش هنوز ڪمے لرز دارد:همین ڪہ گفتم! فراموش ڪن یہ روزے من روزبہ رو دوست داشتم! بعدش ببین میخوایش یا نہ؟! لبخند میزنم:خل شدے تو! قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش مے چڪد:بہ خدا اون روز ڪہ جلوے در خونہ تون دیدمش بہ دلم افتاد! طرز نگاہ ڪردنش بہ تو یہ جورے بود! نگو ڪہ تو اون نگاهو ندیدے و معنے شو نفهمیدے؟! قاطعانہ و محڪم مے گویم:ازش خواستم دیگہ باهام ڪارے نداشتہ باشہ! یہ ماهے هست هیچ خبرے ازش نیست! گفتم ڪہ الڪے یہ چیزے پروندہ! همراہ اشڪ مے خندد:تو پروندیش ڪلہ شقِ من! مطمئنم اصلا نخواستے فڪر ڪنے خودت میخوایش یا نہ یا اینڪہ بشناسیش ببینے چطور آدمیہ! اول با خودت گفتے نمیخوامش چون مطهرہ دوستش داشتہ بعدش گفتے بخاطرہ هادے ازدواج نمیڪنم! اشتباہ میڪنم؟! آب دهانم را قورت میدهم و دستش را رها میڪنم،ادامہ میدهد:یڪ سال و نیمہ براے خودت زندگے نمیڪنے! براے عذاب وجدان و تفڪرات اشتباهے ڪہ دیگران برات بہ وجود آوردن دارے زندگے میڪنے! با حرص مے گویم:بس ڪن مطهرہ!مسائلو با هم قاطے نڪن! محڪم مے گوید:بس نمیڪنم! این همہ تو منو نصیحت ڪردے و من گوش دادم یہ بارم تو گوش ڪن! چرا وقتے اسم خواستگار میاد گارد میگیرے و مے ترسے؟! چرا از ازدواج ڪردن مے ترسے؟! تو مسئلہ ت دلتنگے و فراموش نڪردن هادے نیست آیہ! مے ترسے! مے ترسے چہ الان چہ سال بعد چہ دہ سال بعد بخواے حتے بہ ازدواج ڪردن فڪر ڪنے بہ هادے خیانت ڪردہ باشے! از روزبہ هم ترسیدے!ترسیدے بہ من خیانت ڪردہ باشے! ترساے الڪے براے خودت بہ وجود آوردے!ترسایے ڪہ از اعتقادات و حرفاے اڪثر مردم تو قلب و ذهنت بہ وجود اومدہ! نہ عزیزِ من! اون مردم بہ فڪر تو نیستن! بہ فڪر اینن خودشون چطور مے پسندن تو زندگے ڪنے! اگہ خلاف پسندشون زندگے ڪنے ڪلے حرف و تهمت و قضاوت بارت مے ڪنن! چند نفر از اون مردم با خودشون فڪر مے ڪنن یہ آیہ اے تو هیجدہ سالگے تازہ داشتہ بہ یہ مردے علاقہ مند میشدہ اون مردو از دست دادہ و چے ڪشیدہ؟! چند نفرشون تنهاییا و درداے تو رو میفهمن دختر؟! چند نفرشون درڪ میڪنن تو الان جوون و زندہ اے؟! فڪرتو مطابق اونا تنظیم ڪردے ڪہ بهت نگن بہ هادے خیانت ڪردے؟! ڪدوم خیانت آیہ؟! مگہ خدا تو قرآنش راجع بہ تجدید فراش نگفتہ؟! ڪدوم شرع و قانونے میگہ اگہ تو بخواے هر زمانے ازدواج ڪنے بہ هادے خیانت ڪردے؟! هادے اینطور راضیہ؟! چرا رضایت مردم برات مهم شدہ؟! بغض گلویم را مے فشارد،ادامہ میدهد:آرہ عزیزم! برو یڪم از دردات براشون بگو یا چند قطرہ اشڪ مے ریزن و دلشون برات مے سوزہ و دو روز بعد یادشون میرہ! یا میگن ضعیفے! مطمئنم تو از این لاڪ بیاے بیرون و مثل سابق بشے روح هادے شاد تر و راضے ترہ! سرِ قضیہ ے روزبہ هم ترسیدے ڪہ من چے فڪر میڪنم! اگہ بقیہ بفهمن چے فڪر مے ڪنن؟! تو بہ من خیانت نمے ڪنے آیہ! مگہ موقعے ڪہ من روزبہ رو دوست داشتم سعے ڪردے توجهشو جلب ڪنے یا بهش علاقہ مند شدے؟! نمیگم سر قضیہ ے روزبہ ناراحت نشدم! نمیگم برام مهم نیست! نہ! ولے میخوام زندگے مو اونطور ڪہ بهترہ ڪنار ڪسے ڪہ دوستم دارہ بسازم! اگہ بخاطرہ منہ،بہ روزبہ بدون در نظر گرفتن من فڪر ڪن! غیر از این فڪر میڪنم ڪہ دارے نسبت بهم ترحم و احتیاط میڪنے! اشڪ هایش را سریع پاڪ مے ڪند،نفس راحتے میڪشم. دستم را مے گیرد و آرام مے فشارد،دستش یخ است! _این حرفا تو دلم موندہ بود! میترسیدم بگم‌ ناراحت بشے! دارم مے بینم دارے آب میشے! دوبارہ گردنم را تڪان میدهم،دوبارہ صداے شڪستہ شدن استخوان هایش در گوشم مے پیچد! حرف هایش بے جا هم نیست،نگاهم را بہ چشم هایش مے دوزم،ناراحتے و دلشڪستگے درشان موج مے زند! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ سریع نگاهش را از چشم هایم مے گیرد و دستم را رها مے ڪند! لیوان را بلند مے ڪند و نزدیڪ دهانش مے برد:بہ جاے شڪلات داغ باید شڪلات یخ بخوریم! لبخند ڪم رنگے میزنم و لیوانم را برمیدارم،همانطور ڪہ نزدیڪ لب هایم مے برمش زیر چشمے بہ مطهرہ نگاہ میڪنم‌. نگاهش را بہ نقطہ اے نامعلوم دوختہ،دیگر شباهتے بہ آن مطهرہ ے آرام و خجالتے ندارد! چند جرعہ از شڪلات داغم را مینوشم،میگوید:بہ حرفام فڪر ڪن باشہ آیہ؟! لیوان را روے میز میگذارم:فڪر مے ڪنم! لبخند تصنعے اے تحویلم مے دهد:میخواستم بگم فردا با من و مامان بیاے بریم براے شب خواستگارے لباس بخرم! سرم را تڪان میدهم و از صمیم قلب مے گویم:باشہ خواهر! دوبارہ دستم را مے فشارد،این بار گرم...! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃