#خـداےخـوبِ_ابراهـیم خیلی به والدینش احترام می گذاشت. دیده بود که در قرآن در چند مورد، بلافاصله پس از اطاعت از خدا، دستور به تبعیت از والدین داده شده. برای همین، زمانی که ابراهیم از جبهه برمیگشت، اگر نیمه شب به منزل می رسید، درب خانه را نمی زد. چون مادر و خانواده اش خواب بودند. حتی در سرما پشت در می خوابید تا آنها برای نماز بیدار شوند. او می‌دانست دعای والدین عامل سعادت انسان است. وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا و پر و بال تواضع خویش را از روی محبت و لطف، در برابر آنان (پدر و مادر) فرود آر و بگو: " پروردگارا همان گونه که آنها مرا در کودکی تربیت کردند، مشمول رحمتشان قرار ده. (اسراء/۲۴) "