آیت الله حائری شیرازی پاسخ به یک سوال مهم (3) همه‌چیز زندگی همین است، در همه کارها محکم و متشابه بکنید. محکماتش را پیاده بکنید و اساس نقشه و برنامه‌تان قرار بدهید، بعد متشابهات، خودش لابه‌لای این‌ها شکل می‌گیرد و معنا می‌شود. خودش #کشف می‌شود. #خیر_و_شر هم عیناً همین است. کفر و ایمان هم عیناً همین است. اول صحبتم نگفتم که یک عده‌ای هر روز که می‌گذرد، روشن‌تر می‌شوند؛ بصیرتر می‌شوند؛ آگاه‌تر می‌شوند. اما یک عده‌ای هر روز که می‌گذرد گمراه‌تر می‌شوند؟ علتش همین است. جدول کلمات متقاطع این درس را به انسان می‌دهد که تا وقتی مسئله محکمات حل نشده، انسان نرود سراغ متشابهات و روی آنها اقدامی نکند. ابتدا جاهای خالی که جای محکمات است را پر کند، متشابهات جای خودش را پیدا می‌کند. وقتی متشابهات بعد از محکمات می‌آید دیگر متشابه نیست. محکمات به او می‌گوید جایت اینجا است. هرکدامش سر جای خودش می‌نشیند. این‌طوری انسان همه‌چیز را سامان‌دهی کرده است. اینکه قرآن می‌فرماید: (هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ) یعنی محکمات به منزلۀ مادر این کتاب هستند. بقیه قسمت‌ها فرزندان این قسمت‌اند. یعنی همان‌طوری که فرزند باید از مادر متولد بشود، فهم متشابهات از محکمات متولد می‌شود. کسی که می‌خواهد به امام زمان علیه السلام دست پیدا کند؛ آقا دعایش بکند و مرضیّ آقا بشود، باید بین محکمات و متشابهات؛ محکمات را بگیرد. در قول، در فعل، در تصمیم، در انتخاب. اگر در متشابهات آمد، روزبه‌روز خراب‌تر می‌شود. ادامه دارد...