«برایت نامی سراغ ندارم»|قسمت پنجم به قلم طیبه فرید

📚«برایت نامی سراغ ندارم»۵ (روایت های سفر سوریه) 🌱انفجار وهمی ✍️به قلم طیبه فرید راوی اعزامی راوینا شیعیان لبنانی با همه پرستیژ و کلاسی که برای خودشان قائلند در مقابل ایرانی ها تواضع و محبت خاصی دارند.مدل دوست داشتنشان هم اینجوری است که اگر هر جا صدای ایرانی جماعت را بشنوند بی پروا با نگاه دنبالش می کنند.انگار منتظرند حرف جدیدی بشنوند.دو سه روز پیش در حرم حضرت رقیه با زنان مهاجرِ فوعه و کفریا که بیشتر از سه سال و نیم توی اردوگاهند درباره رجعت شهدا حرف می زدم زن های لبنانی تا فهمیدند ایرانی هستیم جمع شدند دور و برمان.کلا برایشان مهم است که ایرانی ها چه نظری درباره این روزهای لبنان دارند.یکی شان‌ که اسمش حوراست می گوید « آخرین بار درست وسط سخنرانیِ سید دیوار صوتی شکست.صدا خیلی مهیب بود.اسرائیلی ها چهل هزار دلار برای شکستن دیوار صوتی خرج می کنند فقط برای اینکه روزی چند بار توی دلِ زن و بچه های ضاحیه را خالی کنند اما برای ما این صداها عادی شده.حالا اگر یک روز دیوار صوتی را نشکند برایمان سوال می شود»جمله های آخر را با خنده می گوید. به او می گویم که هیچ تصوری از شکستن دیوار صوتی ندارم که با یک کلمه توجیهم می کند.«انفجار وهمی».یعنی ایجاد صدای مهیب تا حدی که ممکن است شیشه ها بشکند .حوراء یک ماهی می شود که از ضاحیه آمده.ساعت پنج صبح حرکت کرده و آن قدر فرصت داشته که زندگی اش را جمع و جور کند.اما خیلی ها فرصت همین را هم نداشتند.دلش برای خانه اش تنگ شده.خانه ای که ممکن است فردا نباشد.اسرائیل هر روز ضاحیه را می زند.صبح زود پسرها می روند آمار خانه ها را در می آورند که مثلاً امروز خانه فلانی ها را زدند.....می گوید خانه شان هنوز سالم است.حورا روز شهادت سید سوریه بوده.خواهرش رقیه از لبنان زنگ می زند و خبر شهادت را می دهد.باور نمی کرده تا وقتی به حرم عقیله می رسد. می گفت«لبنانی ها از همه جای زینبیه پناه آورده بودند به حرم.کیپ تا کیپ زن ها و بچه ها و مردها نشسته بودند.بی روضه همه بلند باند گریه می کردند...» اشک توی چشم هایش پِر می خورد اما چیزی از چشمش نمی چکد و بدون اینکه صدایش بلرزد می گوید: « ولی ما پشتمان به سید القائد گرم است» https://eitaa.com/tayebefarid @ravina_ir

🌱«خبر»|خرده روایات سوریه ✍️به قلم طیبه فرید وقت اذان است.آمدیم بین نازحین. دونفرشان گرم صحبتند که ناگهان یکیشان سرخ می شود و می زند زیر گریه... گریه سوگ در نگاه اول پیداست. حسبناالله و نعم الوکیل.... تند تند صفحه تلفنش را بالا و پایین می کند و شانه هایش می لرزد.... پرس و جو می کنیم که چه اتفاقی افتاده می گویند: همین حالا خبر شهادت پسر خاله اش را دادند... بناگوشم داغ می شود.دور باشی....دور باشند... خبر شهادت مردهای خانواده برسد. https://eitaa.com/tayebefarid @ravina_ir

«برایت نامی سراغ ندارم»|قسمت ششم به قلم طیبه فرید

📚«برایت نامی سراغ ندارم»۶ (روایت های سفر سوریه) 🌱غُفران موهای خرمائیش را گوجه ای بسته بالای سرش و زیپ کاپشن مشکیش را تا زیر چانه اش بالا کشیده.دود سیگار مردها کل لابی را برداشته.همه زن های لبنانی شبیه هم نمی پوشند.به حس و حال و تیپ‌ و‌ قیافه اش می خورد از این ها باشد که فکر می کند عامل این آوارگی و در بدری حزب الله ست... از وقتی رسیدم این بار چندم است که با نگاهش حرف های عمیقی می زند.حرف زدن با چشم ربطی به زبان و فرهنگ و اینجور چیزها ندارد.دلتنگی توی چشم های گردش زار می زند.یک عالمه حرف زنانه از پنجره ذهنش بلند می شود و از میان موهای خرمائیش بیرون می زند و بی هیچ تغییری از فیلتر عبا و روسری من می گذرد. خب معلوم است دیگر!وسط این شرایط نامعلوم دلش برای خانه اش تنگ شده.برای غر زدن به جان بچه ها که بنشینند پای درس و‌مشقشان .برای خودش وقتی پشت پنجره آشپزخانه می نشست و با انگشت روی بخار شیشه شکل قلب می کشید و پیاده رو خیس خیابان را می پایید.برای دور همی آخر هفته ها... از این‌ پا و آن‌پا کردن حوصله ام سر می رود و طاقتم تمام می شود می خواهم سر صحبت را باز کنم اما او پیش دستی می کند.فهمیده ایرانی ام.اسمش غفران است.از اهالی بعلبک.بچه هاش را نشانم می دهد.کمی که می گذرد،یخمان که آب می شود ،حرف که می زنیم می گوید برادرش شانه به شانه حزب الله توی جبهه دارد می جنگد!این را که می گوید آب دهانش را قورت می دهد و چند دقیقه ساکت می شود.پدر و مادرش لبنان مانده اند.نمی شود که برادرش برگردد و کسی خانه نباشد. می شود؟ از تصورات چند دقیقه پیش خودم عقب نشینی می کنم و می پرسم« بنظرت حزب الله موفق میشه؟» با اطمینان می گوید«معلومه...امید ما به شباب مقاومت و سید القائده» به گوجه روی کله اش نگاه می کنم،به رد تتوی ابرویش که ترمیم لازمست.به چیزهایی که از نگاه آدم پیدا نیست و تا نچپانی اش توی کلمه و از دهانت بیرون نیفتد نمی فهمی چند مرده حلاجی. https://eitaa.com/tayebefarid @ravina_ir

«برایت نامی سراغ ندارم»|قسمت هفتم به قلم طیبه فرید

📚«برایت نامی سراغ ندارم»۷ (روایت های سفر سوریه) 🌱خط روایت ✍️به قلم طیبه فرید راوی اعزامی راوینا روز اول که رسیدیم فهمیدم دستمان بلحاظ امنیتی حسابی بسته و خبری از سوژه جدی نیست.از ایران پیام می رسید که این ها ۱-۲-۳خط روایت است و حول این هابنویسید.در سوریه هم جلسات متعددی برگزار می شد که حرف از خط روایت های متنوعی می زد.یکی از مسئولین که کلا معتقد بود بروید این کارها زمانش پنج سال دیگرست که گرد و خاک جنگ فروکش می کند.یکی هم گفته بود یعنی چی زندگی و همسر و بچه هایتان را گذاشتید آمدید اینجا؟!گزینه های روی میز در حال افزایش بود فقط تفاوتش با مطالبی که از ایران می آمد این بود که معمولا با اشراف به مسایل میدانی مطرح می شد.یکی از نگاه تربیتی،یکی دیگر از منظر مدیریتی!یکی ناظر به مسائل داخلی ،آن یکی ناظر به کل دنیا.خط روایت های میدانی سوریه اطلاعات جدیدی از شرایط موجود می داد البته ما هم چند نفر آدمِ خالی الذهنِ قلم به دست نبودیم که بی هیچ پیشینه ی قبلی آمده باشیم وسط میدان!گیر افتاده بودیم بی هیچ سوژه و مشاهده ای با کلی خط روایت.تنها جایی که می شد نازحین را دید ،حرم موقع زیارت بود.آن‌جا هم گفته بودند تابلو بازی در نیاورید.بین حزب الله آدم‌های اطلاعاتی هستند که رد شما را می زنند و دولت سوریه شما را بر می گرداند.باید تا پیدا شدن راه چاره خلاقیتی می زدیم.از گفت و‌گو با لبنانی ها در هتل های این ور و آن ور به بهانه شارژ تلفن و اداره حرم حضرت رقیه به دست افغانستانی ها تا زندگی سخت زن های مهاجر فوعه و‌کفریا در اردوگاه که بنا به تقدیر در سفر دمشق همسفرشان بودیم،همه این ها می توانست موضوعی برای نوشتن باشد.موضوعاتی که می شد با خلاقیت خط روایت خودش را پیدا کند. روی مصلای حرم حساسیت زیادی بود.آقای عظیمی شبِ قبل از حرکت گفته بود «هرجا دیدید قضیه رو امنیتی کردن بدونید خبرا اونجاست.»مصلی اولین محل اسکان مهاجرین بود.البته اسکان موقت.کف جامعه لبنان از هر شهر و ده کوره ای می آمدند آن‌جا و این یعنی می شد با گفت و‌گو از حس و‌حال مردم نسبت به مقاومت خبر گرفت.قصه این روزهای سوریه قصه مردمی بود که وسط جنگزدگی و خرابی زیر ساخت های شهری ،توی بی آبی و تاریکی و گرانی مازوت برای فصل سرما میزبان مهاجرینی شده بودند که خانه و زندگی شان شده بود خط مقدم جبهه ها.زن هایی که مردهایشان توی جبهه بودند و خودشان بچه های قد و نیم قد را زده بودند زیر بغلشان و فقط با لباس تنشان راهی سوریه شده بودند.قیمت خانه و بعضی اجناس توی بازار به هم ریخته و سوری ها با اشراف به اینکه اقتصادشان درگیر می شود به روی لبنانی ها آغوش باز کرده بودند.روزهای اول وقتی به تهدیدها فکر می کردم از نزدیک مصلی رد نمی شدم اما کم‌کم به بهانه نماز رفتم‌ میان مهاجرین.وقتی موقع نماز سر و کله شیعیان هند و سوریه را در مصلی دیدم فهمیدم راه برای ورود هست خصوصا که لبنانی ها تا می فهمیدند ایرانی هستم سریع ارتباط می گرفتند و دست و‌پا شکسته گفت و‌گوهائی میانمان شکل می گرفت.بعضی از مهاجرین بی پرده می گفتند عامل این مشکلات جنبش حماس و ماجرای طوفان الاقصاست.بعضی دیگر تحلیل واقع بینانه تری داشتند مثل این که جنگ دیر یا زود اتفاق می افتاد...چه فلسطینی ها هفت اکتبر می زدند و چه نمی زدند. توی مصلی خط روایت های جدیدی داشت شکل می گرفت.دختر یکی از علمای لبنان مدیریت زن‌ها و کودکان هم وطنش را به دست گرفته بود،او با بکار گرفتن بعضی از دختران مهاجر اطلاعات جامعی از نازحات جمع آوری کرده بود و در طول اسکان موقت هیچ کسی را بلاتکلیف نمی گذاشت.حتی از بین مهاجرین دختران جوانی پیدا کرده بود و هسته اولیه یک گروه تاریخ شفاهی را پایه گذاری کرده بود. دیروز بعد ده روز شرایط گفت و گوی رسمی پیش آمد...با جانبازهای پیجری! آدم هایی با سرو صورت زخم‌و زیل و دست و‌پِل آش و لاش که چشم بسته معتقدند زندگی وسط مقاومت معنا پیدا می کند و ایران صداقتش را نشان داده و فرماندهان ایرانی و سید القائد می فهمند دارند چکار می کنند. القصه اینکه اینجا ما دنبال واقعیت میدانیم و در حال تلاش.از میدان حجیره و‌کف بازار و توی دل مصلی گرفته تا نشستن پای حرف بچه های حزب الله که خودشان جمع اضدادند و شدت تعبد توی جهان‌بینی شان‌به استدلال های عقلی رایج می چربد.این حرف حقیست که خط روایت واقعی را باید وسط کشمکش ها و حوادث میدان پیدا کرد. https://eitaa.com/tayebefarid @ravina_ir

«نامی برایت سراغ ندارم»|قسمت هشتم به قلم طیبه فرید

📚«برایت نامی سراغ ندارم»۸ (روایت های سفر سوریه) 🌱کشافة المهدی ✍️به قلم طیبه فرید راوی اعزامی راوینا برخلاف برخی از ما که غالبا گیرِ دو دوتا چهارتای استدلالییم و چه بسا همین‌ حس و‌ حال وسط راه زمین گیرمان کند ، رزمنده های مقاومت شدیدا متعبداند. متعبد نه به این معنا که عقل جایگاهی در جهان‌بینی شان‌ نداشته باشد ، نه! اتفاقا . اما عنصر توکل و اعتماد به خدا به شکل غلیظ و شدیدی بر همه صفاتشان می چربد. از منظر آن ها راه امام خمینی (ره) ادامه انبیاست و اتفاق های این روزها انطباق دقیقی بر حوادث تاریخی مثل قیام عاشورا دارد. این هایی که ما دیدیم معتقدند مقاومت قطعا پیروز است. حتی وقتی شرایط میدانی به ظاهر علیه آن هاست باز هم اطمینان دارند پیروزند. دیروز با طارق حرف زدم. یکی از چشم هایش را در قصه پیجرها از دست داده بود و انگشت های یک دستش را. خط و خشِ انفجار روی صورتش بیداد می کرد. از او پرسیدم روز انفجار وقتی حجم و گستردگی ماجرا را دیده دچار تردید نشده؟ خنده عاقل اندر سفیهی می نشیند روی لبش و می گوید«هر عضو مقاومت می دونه آخر راهش شهادته ما منتظریم دوران‌درمانمون‌تموم شه برگردیم جبهه،مقاومت فخر و شرفمونه». بیشتر رزمنده ها دوران کودکی و نوجوانی شان را در کشافه المهدی گذراندند. کشافه تشکل فرهنگی مذهبی ایست که معارف دینی و تربیتی را به بچه ها یاد می دهد.از عقاید گرفته تا اخلاق عملی و سرود. این ایام خیلی از جوان‌هایی که محصول تربیتی کشافه المهدی هستند را از نزدیک دیدیم. آدم را یاد حدیث امام کاظم(ع) می اندازد که: «مردی از اهل قم دعوت میکند مردم را بسوی حق و گرد او جمع آیند دسته دسته مانند قطعات بزرگ آهن که بادهای تند آنها را حرکت و لغزش نمیدهد و از جنگ خسته نمیشوند و نمیترسند و توکلشان بخدا خواهد بود و عاقبت برای پرهیزکاران است.»* *عن ابى الحسن الاول علیه السلام قال: رجل من اهل قم یدعوا الناس الى الحق, یجتمع معه قوم کزبر الحدید. لا تزلهم الریاح العواصف و لا یملون من الحرب و لا یجبنون و على الله یتوکلون و العاقبه للمتقین سفینۀ البحار جلد دوم ذیل ماده قمم صفحۀ 446 https://eitaa.com/tayebefarid @ravina_ir

🌱«سلام فرمانده» در فضای عمومی اقامتگاه خانواده های شهدای مقاومت هر کسی مشغول کاری بود.هفت هشت تا بچه شهید دورم جمع شده بودند که ازشان سوال بپرسم و برایم حرف بزنند! چی باید می پرسیدم! همه پدرها به فاصله دو هفته و کمتر به شهادت رسیده بودند.بهشان گفتم «سلام یا مهدی رو می خونید...؟» صدایشان که بلند شد خیلی ها جمع شدند و دور و برمان نشستند.یکی دوتا از مردها همراهشان می خواندند.... پسر چهارساله شهید کنارم نشسته بود و وسط خواندن بقیه بچه ها آستینش را می مالید به چشم هاش. یکی از آرزوهای من امروز برآورده شد،سرودی که بارها فیلمش را دیده بودم حالا داشت زنده پخش می شد.... با صدای فرزندان شهدای مقاومت! https://eitaa.com/tayebefarid @ravina_ir