⭕️ نقدی بر سخنان دکتر سعید نمکی وزیر بهداشت پیرامون توهم خواندن یافتن داروی گیاهی برای کرونا 💡از عوام الناس می توان انتظار حرف های عامیانه داشت، اما از کسی که در مقام وزارت یکی از مهم ترین وزارت خانه های این مملکت قرار دارد خیر! گویی ادبیات عوامانه در دانشگاهیان ما هم رسوخ کرده است. ✍ عبارت "یافتن داروی گیاهی برای کرونا توهم است" را از دو جهت می توان بررسی کرد. از جهتی، به لحاظ #فلسفی (بطور کلی) به تعبیر شهید مطهری(ره) کار یک فیلسوف، تشخیص و تمیز واقعیات از توهمات و اعتباریات است. این که بخواهیم حدود و ثغور موهومات را تشخیص دهیم و آنها را از واقعیات افتراق دهیم، نیاز به فلسفیدن دارد که به نظر می رسد جناب دکتر نمکی بویی از مباحث فلسفی نبرده است. از جهت دیگر، بر مبنای همان فلسفه ی علمی که جناب دکتر بدون آن که چیزی از آن بدانند، بر مبنای آن تحصیل علم کرده اند، تجربه گرایی حرف اول را می زند. ✍️ #پوزیتیویست ها می گفتند (و می گویند) هر گزاره ای که امکان محک و اثبات تجربی را نداشته باشد علمی نیست. ⁉️ حال سوالی که از جناب دکتر نمکی می پرسیم این است: اگر با تجربه ثابت شود داروی گیاهی x درمان قطعی COVID-19 است و یا حداقل باعث بهتر شدن وضعیت بیماران می شود، باز هم این توهم است؟ اگر کسی ادعا کند که چنین دارویی را کشف کرده، نباید آن دارو را به محک تجربه بُرد؟ یا صرف گیاهی بودن، اثربخشی دارو را از جهان واقع به قلمروی موهومات می برد؟ ⁉️ براستی، چه ارتباط #منطقی ای بین گیاهی بودن یک دارو و موهوم شدن اثربخشی آن وجود دارد؟! #توهم_علم #یادداشت_سلام ✅ واحد سلامت مصاف @masaf_salam ┈┉┅━❀💠❀━┅┉┈ @tebolhosainas ┈┉┅━❀💠❀━┅┉┈

به مناسبت سالگرد شهید مرتضی آوینی ♦️جمع بندی شهید آوینی از پزشکی سلولی چیست؟ #مضحک #سرتاسر_جهل🤔 خلاصه بحث: 👇 📌#روش_معالجات پزشکی سلولی #مضحک و سرتاپا جهل است. 📌بین پزشکی امروز و #مبانی اعتقادی و #فلسفی ما پیوندی استوار وجود ندارد. 📌نباید پنداشت که #علم_پزشکی امروز، صورت تکامل یافته ی طب قدیم است؛ علم پزشکی اصولاً بر #مبانی دیگری استوار است. ─┅═ೋ❅❅ೋ═┅─ ✍سید مرتضی آوینی ─┅═ೋ❅❅ೋ═┅─ 🔻در کتاب «مبانی توسعه و تمدن غرب» درباره #طب_اسلامی آمده است: 🔹طب قدیم دقیقاً بر مبانی #حکیمانه‌ای منشاء گرفته از دین اسلام، استوار بوده است و بدین ترتیب، امکان تعلیم و تدریس آن در #حوزه‌های علمیه وجود داشته است. 🔹در مورد طب، نباید پنداشت که #علم_پزشکی امروز، صورت تکامل یافته ی طب قدیم است؛ علم پزشکی اصولاً بر #مبانی دیگری استوار است. در قدیم انسان را از یک سو جزئی از طبیعت و از سوی دیگر جامع همه ی طبایع می‌دانسته‌اند و بدین ترتیب سعی می کرده‌اند که نظم داخلی بدن انسان را دقیقاً در انطباق با طبیعت خارج، شناسایی کنند. بر این مبنا، انسان راهمچون طبیعت خارج، صاحب #طبایع چهارگانه‌ی گرم وخشک، گرم وتر، سرد وتر، سرد و خشک می‌دانسته اند و #اخلاط چهارگانه ی بدن انسان- صفرا، خون، بلغم و سودا- رامتناظر با این #طبایع_اربعه قرار می داده اند و سعی می‌کرده اند. 🔹 از روز نظامی که فی ما بین این طبایع چهار گانه در طبیعت موجود است، نظام داخلی بدن انسان را پیدا کنند و بر همان اساس عمل کنند. این مبنا، بر خلاف آنچه معمولاً می‌پندارند، توسط پزشکی امروز، نه تنها #نقض نشده است، بلکه روز به روز حقانیت آن آشکارتر می شود. 🔹 به هر تقدیر، #پزشکی_امروز را هرگز نمی‌توان همان علم #طب_قدیم دانست. بین پزشکی امروز و #مبانی اعتقادی و #فلسفی ما پیوندی استوار وجود ندارد. 🔹 این حرف را به عنوان سرزنش تلقی نکنید؛ مقصود حقیر، بیان این نکته است که: 📌 چرا دیگر امکان تدریس این علوم در #حوزه‌های_علمیه وجود ندارد. آن چه در زمینه ی علم طب و پزشکی امروز گفتیم، درباره ی همه علوم دیگر، حتی #ریاضیات و #هندسه نیز صادق است. 🔹همه ی این علوم در گذشته بر مبانی دیگری استوار بوده اند و فی مابین آنها و مجموعه ی اعتقادات مذهبی و فلسفی انسان پیوندی کامل برقرار بوده است. این پیوند اکنون بریده شده و به اعتقاد حقیر، این #انقطاع نه به علت تخصصی شدن علوم، بلکه به علت جدایی علم و دین از یکدیگر حاصل شده است. تخصصی شدن علوم، خود معلول همین جدایی است. 🔹علم جدید، وقتی مستقیما سراغ یک عضو از میان اعضا می رود، مسلماً اشتباه خواهد کرد، زیرا (بدن) حتی اگر به تعبیر خودشان یک #سیستم باشد، همه اعضایش پیوسته به هم است و این اجزاء در ارتباط با هم معنا دارند و هر کدام فی نفسه و به طور مجرد از سایر اعضاء معنا ندارند. بنابراین اگر بخواهید سراغ یک عضو بروید، باید همه اعضا را بشناسید. 🔹باید از طریق کل گرایی به جزء رسید نه با جزء گرایی به سراغ اجزا رفت. عالَم جزء را فقط از طریق عالَم کل می توان شناخت. وقتی کسی به کل عالم اشراف علمی پیدا می کند به او #حکیم می گویند. این آدم از کل می آید سراغ جزء؛ چون #حکمت پیدا کرده از عالم اجمال به عالم تفصیل می آید و علت را پیدا کرده و برطرف می کند. درطبابت قدیم همین کار را می کردند. این طب جدید است که فوراً می خواهد برود عوارض شیمیایی یا فیزیکی حادث شده را از سر راه بر دارد و این غلط ترین و اشتباه ترین کاری است که ممکن است در این عالم اتفاق بیفتد. به این خاطر که خیلی از این عوارضی که هست، خودش در جهت شفاست. طبیعت عالم، این طور است که خودش شفا را در خود به وجود می آورد. اگر شما بخواهید این عوارض را از سر راه بردارید یعنی سیر جریان شفا را منقطع کرده اید، نه تنها معالجه نکرده اید، بلکه در طریقه علاج هم ممانعت پیش آورده اید. 🔹 این #جزء نگری در پزشکی، #دیوانگی است و به خدا (قسم) جنون است! شما تا آن وقت که تصوری از کل عالَم نداشته باشید، نمی توانید اجزاء را بشناسید. بنابراین تغییراتی که در بدن حادث می شوند و یارفتارهایی که ظاهر می گردند به عللی بر می گردند که ابتدا باید آن علل را شناسایی کرد و از آن طریق، معلول را هم از سر راه برداشت بدون اینکه به بقیه اعضا لطمه ای بخورد. و این فقط از طریق حکمت میسر است و راه دیگری ندارد. 🔹 علم جدید همیشه و بلااستثناء در همه موارد (به جای درست کردن ابرو) چشم را کور می کند! من در بررسی امراض مختلف و معالجات این‌ها به این رسیده ام که روش #معالجات این‌ها #مضحک و خنده دار است و سراپا #جهل است. #مبانی #طب_قدیم #حکمت #پزشکی_سلولی #جهل #آوینی در انتشار این پیام سهیم باشید https://eitaa.com/tebolhosainas