#و_بگو_ماهی_ها_حوضشان_بی_آب_است... توی شهر ما تا همین چند سال پیش رسم بود که بچه های هر محل و کوچه ای از یکی دو هفته مانده به نیمه شعبان یک سینی دست می گرفتند و چند تا شکلات توی سینی می گذاشتند و به هر رهگذری که می رسیدند می گفتند برای تولد امام زمان کمک کنید . با این کار پول جمع می کردند برای آذین کوچه یا محل و معمولا ساختن حوض و فواره و درست کردن ماکت خاکی جبهه و جنگ حق و باطل. یک رقابت زیبای پنهان و گاهی آشکار وجود داشت بین بچه های هر کوچه و محل بر سر این که روز نیمه ی شعبان کدام حوض قشنگ تر است و کدام فواره بلندتر است و آذین بندی کدام کوچه خیره کننده تر است... بعضی از بچه ها هم سینی شان را دست می گرفتند و می آمدند توی خیابان و جاهای شلوغ تر که به خیال خودشان پول بیشتری جمع کنند اما معمولا این طور بود که اهل محل بهتر به بچه هااعتماد می کردند تا رهگذرهای غریبه. خلاصه تا ماه شعبان به نیمه برسد این جمله را شاید هزار بار از زبان بچه های قد و نیم قد می شنیدیم که برای تولد امام زمان کمک کنید. نمی دانم چه اتفاقی افتاد که بچه ها گم شدند. دیگر خبری ازشان نیست. توی دنیای ارتباطات و رابطه های مجازی نفهمیدیم کی رابطه ها و هویت هایی مثل بچه محل و هم محلی و همسایگی محو شدند و حوض های نیمه ی شعبان بی آب و بی فواره ماندند و خلاصه دیگر کسی برای تولد امام زمان کمک نکرد... #برای_تولد_امام_زمان_کمک_کنید @telkalayyam