‍ ‍ ‍ ♦️برآیند عزم ها♦️ بعض اهل باطن حاصل این دو ماه اقامه ی عزا بر اباعبدالله الحسین روحی له الفداء و توجه به ساحت و مصائب و غوطه ور شدن در دریای بیکران زوار اربعین و حقیقت نهایی این سفر رمزآلود را در بهار و ربیع پس از آن با تراز عزم برخاسته از شوق به تحرکات آسمانیِ عمیق و صافی گشتن و ترکیز همّ بر اسقاط حدود خویشتن بر اقیانوس ولایت،سنجه می کنند. الغرض حاصل حرکت برای اهل راه ،عزم مهفوف به رحمانیت مظاهر رحیمیه ی خدای کریم سبحان است. عزم بر حرکت تحفه ایست که به دست صاحب این عزاها،صدیقه ی طاهره سلام الله علیها بر نهاد عطشناک تشنه گان تراوش میکند. خود را برای حفظ سرمایه ی عزم که برآیند گریه های بر سالار شهیدان و زیارت اوست به خاکساری در درگاه جوهره ی قدسیه ی کائنات؛مادر سادات ملتزم نماییم. سرمایه ی انسانیت و نفوذ او به مدد سلطنت مقام ولایت در اکناف آسمان ها رخ نمیدهد الا به استیلای عزم و حفظ و مراقبت از آن. و من گاهی در حیرتم که این افلاک پر فلق چه بیکرانند که عزم های پولادین در منظومه های بی افق آن راهی ندارند جز خاکساری بر درگاه مقام صاحبان آن ها که محمد و آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین باشد. وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَهَا (۳۹ یس) اینکه خورشید حقیقت هر کس بر کدام افق طلوع میکند و حد یقف برای خویش میشناسد یا نه را باید در این کریمه ی بیکران که اصلی ثابت در منظر اهل دل است جستجو کرد که فرمود: وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَىٰ آدَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِيَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا (۱۱۵ طه) راه برای خورشید بودن در تمام آسمان ها برای انسان تعریف شده است. تا کدامین آسمان منزل و مستقر حقیقت ماست،آن قصه ای دیگر است... #شمس_حقیقت #عزم #مادر_شموس #بازنشر @sholeye_toor

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ♦️نکته ای مهم از حقیقت معرفت النفس♦️ مَن نمی دانم کی ام مَن ، لیک یک مَن در مَن است آن که تکلیف مَنَش با مَن مَنِ مَن ، روشن است... در زیارت ندبه ی امام عصر ارواحنا له الفداء میخوانیم: ♦️السلام علیک یا صاحب المرأَی والمَسمع ♦️ بحار الانوار ج۹۹ ص۹۲ سلام بر تو ای صاحب هر دیدنی و شنیدنی. برای جویندگان طریقه ی معرفت النفس این عبارت گنجینه ای بي قيمت پر از درّ و گوهرهای لایزالی است. المرأي و المسمع مصدر میمی و توأمان با ال تعريف،مطلق هر گونه دیدن و شنیدن است. ♦️باید در فکری عمیق و هزار ساله فرو رفت که حقیقت دیدن و شنیدن های ما چه چیز و البته فاعل حقيقي آن کیست، علی الخصوص آن هنگام که این عبارت را کنار توصیف دیگر وجود مبارکش که "عین الله الناظره و اذن الله الواعیه" است قرار میدهیم. چه بسا فرو رفتن در این معنا،ترنم نوای "بعد از این نور به آفاق دهیم از دل خویش که به خورشید رسیدیم و غبار آخر شد" برای دل بی سامان ما به ارمغان آورد. ان شاء الله... #بازنشر #امام_ابا_صالح_المهدی_علیه_السلام #معرفت_النفس المکتوبات فی النجف الاشرف @sholeye_toor

#بازنشر ‌‌♦️تجلیات برای نفوس مختلف به اشکال گوناگون است. قضاياي متعددی وجود دارد که شیعیان خالص مولی الموحدین امیرالمومنین علی علیه السلام پس از مراقبات طاقت فرسا و دلداری و مواظبت از حقیقتشان با مشاهدات گوناگونی روبرو شده اند. بعضی اهل ذکر تمام عالم را در حال ذکری که مشغولند مشاهده میکنند مثل ذکر یونسیه که در همان حین در و دیوار و درخت و زمین و آسمان را در ادای ذکر هماهنگ با خویش می یابند. بعضی نفوس در باطن خویش هنگام قرائت قرآن کلمات قرآن را پیش از جاری شدن بر زبانشان در دل به شکل نور و یا تلقین می یابند. و یا برای مثال پیرمردی در نجف اشرف بود که خدا او را قرین رحمت توحیدی خود کند که می فرمود سید هاشم حداد ره آیات قرآن را که قرائت میکرد كلماتي که از زبان مبارکش خارج می شد در وجودش فرو می رفت. و بعضی دیگر تجلیاتی از مقام ولایت و اوحدی از افراد مشاهدات توحیدی به معنای خاصش خواهند داشت. تمام اینها از حقیقتی لا افق و بی نهایت و واجبی بالغیر به نام نفس و سرّ انسان نشئت میگیرد که حقیقتی ذومراتب جز ولایت مولی الموحدین علی علیه السلام نیست. همانجور که خالق کریم سبحان در حدیث قدسی فرمود: 🔻الانسان سرّی و انا سرّه انسان سرّ من است و من سرّ انسان. حد شهود و شکار ا این سرّ درون را غلبه ی  سرّ بر کثرات و حجاب های ساتر حقیقت نفس تعیین می نماید. همانطور که امیرالمومنین علی علیه السلام در حدیث حقیقت به جناب کمیل فرمودند: 🔻الحقیقه هتک الستر بغلبه السرّ. حقيقت خرق پرده ها به سبب غلبه ي سر است الغرض باید فکری به حال هم نشینی و هم صحبتی و دلداری این حقیت در خویش کنیم چرا که گویا در عمده ی ما به شکلی کتک خورده و خونین زیر آوار گناهان و کثرات و تعلقات در حال خفگی و جان دادن است. آن چنان مست است عاشق کز شراب آمد به هوش  آن چنان فاش است شاهد کز خودش آمد حجاب  هیچ می هرگز نخواهد زین می مست تر  هیچ شاهد فاش تر زین برنیندازد نقاب ♦️المکتوبات فی النجف الاشرف @m_h_esfahani

#بازنشر ♦️این متن را به مناسبت نیمه ی شعبان حتما بخوانید و همراه با فایل زیر آن منتشر بفرمایید♦️ بیچاره گی و فلاکت و بدبختی ما از آن جایی آغاز شد که دچار قرائتی از هستی شدیم که بالکل منفک از مدارهای غیبی است. به عبارت دیگر با عالم دنیا مستقلا مواجه شدیم و از کارکرد عالم امر و غیب و تاثیر شگرف آن بر ماهیت دنیا و مولفه ی زندگی زمینی غافل گشتیم. مجال این بحث اینجا نیست اما یادمان نرود که ابلیس دشمن قسم خورده ی چشم باطن انسان و مانع رسیدن او به فهم عمیق و بهره وری حقیقی اش از ساحت هستی است،فلذا باید علی الدوام متذکر باشیم که کلید اعظم گشایش انسان برای رسیدن به مقام ولایت اللهی حضرت بقیه الله الاعظم ارواحنا له الفداء که باطن هستی و غیب اعظم آخرالزمان می باشد،دعا و دعا و دعا است. ♦️دعا حقیقتی است که امیرالمومنین علی علیه السلام درباره ی آن می فرماید: الدُّعاءُ أنفَذُ مِنَ السِّنانِ الحَديد(دعا در اثر کردن،کاری تر از نیزه ی آهنین و برنده است/اصول کافی). پس شاید یا ما دعا نمی کنیم و یا شاید درست و از روی اضطرار رو به ساحت حق تعالی نمی بریم. در روایت از امام صادق علیه السلام منقول است که فرمود: هَل تَعرِفونَ طولَ البَلاءِ مِن قِصَرِهِ؟ قُلنا: لا، قالَ: إذا الْهِمَ أحَدُكُمُ الدُّعاءَ عِندَ البَلاءِ فاعْلَموا أنَّ البَلاءَ قَصيرٌ آيا طولانى بودن بلا را از كوتاه بودن آن باز مى ‏شناسيد؟ عرض كرديم:خير. فرمود: هرگاه به يكى از شما در بلا و گرفتارى، دعا كردن الهام شد، بدانيد كه بلا كوتاه است (و به زودى رفع مى ‏شود)/مکارم الاخلاق) حال که به قلب تمامی گرفتاران و اسیران عالم الهام شده است که علاوه بر تمام تلاش ها باید در دریای دعا غرق شوند، مسئله اینجاست که آیا ما در دعا برای ظهور به اضطرار حقیقی افتاده ایم یا خیر؟ ♦️بسیاری از ما ولعی که در خواندن ختم واقعه ای که دوشنبه ی اول ماه باشد را در خویش یافته ایم و دیده ایم که برای رسیدن به حوائج دنیوی مان چه پشتکاری از خویش نشان می دهیم.وای بر ما که می دانیم برای امر ظهور، چشم ازل و ابد به شیعیان این زمانه دوخته شده است تا ببیند چه می کنند و ما در دعا کردن مضطر نگشته باشیم. ♦️دعا حالتی قلبی است که باید در انسان به وجود آید تا به درگاه استجابت برسد و البته هنگامیکه تمام همت ما مشغول خویش و دنیای خیالی اطرافمان گشته باشد طبعا دیگر اضطراری برای ظهور در خویش نخواهیم یافت. ♦️راهکار چیست؟ خدا رحمت کند مرحوم ملاحسینقلی همدانی را که برای ترقیات عالیه معتقد به پرواز کردن نفس با دوبال ذکر و فکر بوده است. فکری که مورد نظر ایشان بوده حاوی ظرائفی است که در این خطوط مجال صحبت از آن نیست و از اصول طریقه ی معرفت النفس است. اما ایشان ذکر را تقسیم به ذکر لفظی و عملی می کرده اند.ذکر عملی را نیز تقسیم به چند امر نموده.اما در راس آن از مراقباتی سخن گفته است که مهم ترین آنان انجام واجبات و ترک محرمات است. ♦️آنچه باقی است ذکر لفظی است که در این نوشته قصد بر تمرکز روی ذکر لفظی خاص برای خرق پرده های غیبت توسط تک به تک شیعیان است. ما واماندگان و بیچارگان چاره ای نداریم که باور کنیم باید در دعا به الحاح و اصرار و اضطرار بیفتیم. در کربلا دعوت کنندگان سید الشهداء سلام الله علیه او را به گودال قتلگاه کشاندند و در قرن چهاردهم امثال نویسنده امام زمانشان را با اعمال و غفلت در قعر سیاهچاله و زندان های آهنین محبوس کرده و دل خوش به آن بودیم که از موثران در امر فرج باشیم. حاشا و کلا. ♦️پیشنهاد می کنم از روز نیمه ی شعبان تا صبح عید فطر و پس از آن هر هفته جمعه ها دعایی را بخوانیم که در آن شاهد اصرار و الحاح شگفت انگیز و کم سابقه ای از طرف خواننده ی دعا نسبت به امر ظهور می باشیم. این دعا معروف به دعاء در زمان غیبت امام زمان علیه السلام و در ملحقات مفاتیح الجنان موجود و به متن زیر پیوست گشته است که نائب اول امام عصر عج آن را املاء فرموده و سید بن طاووس عنایت بسیاری به آن دارد. ♦️کافی است شما این دعا را یک مرتبه با دقت و با توجه به معنای آن بخوانید،سپس متوجه خواهید شد که ما در الحاح و اصرار و استقامت در امر دعا برای ظهور تا چه اندازه کوتاه قد و بی جربزه و حقیرانه برخورد کرده ایم. این دعا برای خواننده خواص شگفت انگیزی دارد که موانست چهل روزه ی آن و یا تدوام بر آن پرده از راز سر به مهر آن برای اهلش بر خواهد داشت. بعضی از اهل معنا این دعا را چهل روز می خواندند و با آن استاد حقیقی سلوکشان را می یافتند،ان شاءالله ما و شما آن را پی گیرانه بخوانیم و مراقبات عملی را ضمیمه ی آن گردانیم تا ان شاءالله به برکت این دعای سراسر شگفتی در این سال پرده از چهره ی مهدی فاطمه سلام الله علیهما کنار بزنیم که امر ظهور امام عصر عج در اختیار ماست. ♦️المکتوبات فی النجف الاشرف @m_h_esfahani