حسِ خجالت هنوز هم توی بدنم می چرخه ، دهنم خشک شده از حرفاییه که نزدم و ذهنم خاموش تر از هر فکری... صدای فریادهاشون همچنان توی گوشم نبض میزنه ، دعواهایی که انگار نمیخوان تا تموم شن ... حبابِ تظاهر وقتی میترکه همه جا رو از نابودی خبر میکنه! توی اون لحظه دوست دارم تا برم ، فقط برم و از فرط دلایلی که برای خودمم به خوبی آشکارن یه جایی دنبالِ آرامش بگردم و اما همچین جایی وجود داره؟ اطرافم پر شده از آدمایی که با هر بار دیدنم میخوان تا موقعیتی که دارم رو یادآوری کنن ، این همون حس خجالتیه که گفتم همون حس لعنتیِ آشنا که از انسان ها ساطع میشه و انگار یه کتاب بازی براشون تا تو رو بخونن و راوی رو محکوم کنن تا روی یه خط از داستانت مکث کنه . منم سالهاست خودم رو محکوم کردم به تظاهر به زندگی ای که نمیخواست تا تبدیل به عادت بشه اما مگه این سیرک لعنتی اجازه میداد؟ تو رو دست آموز میکنه تا به وقتش به خوبی بهت بخنده همون کاری که همه میکنن، همون کاری که یادگرفتیم همونی که حسِ آرامش رو برد‌ و هیچ جایی نیست... حالا که لا به لای خط های این دفتر مینویسم میخوام بگم که حالم از قبل بهتره اما خودم هم بهتر میدونم که نیست! چارلی چاپلین یه جایی از زندگیش پایان رو توی خوشی دید و من حتی نمیدونم روی کدوم خط از زندگیمم که منتهی به خوشی بشه همونطور که گفتم زندگی، یه سیرک لعنتیه! ● ● از طرف خاکستر زرد به: https://eitaa.com/joinchat/303562988Ceb01e0495b

از طرف خاکستر زرد به: @string_theory

هیچ بقایی از من نمانده ، بی حس به خیالم نگاه می کنم و می دانم که او هم به بخشی از مردگیِ من تبدیل شده. آیا کسی خواهد فهمید که خوب نبودم؟ که درمان نمی شوم و سالهاست درمانی ندارم؟ که میانِ سیاهی چمباتنه زده ام... پر از نوشته های بی انتها شده ام ، تنها غمی از من مانده که خودم برایش مویه میکنم ؛ تنها با موج موج ایهام های دست نخورده. از سکوت جولان داده ی افکارم خسته ام ، از سرنوشتی که فنجان قهوه اش را بر روی خاطراتم رها کرده و سالهاست روزهایم تلخ شده، تلخ تر از آذری که دقیقه هایش را شیرین رنگ زدند تا آوارهای مرگ دیده نشود. فصلِ بی فصلی است انگار! پر از تکه های شکسته ام ؛ از درد دوری می کنم و میبینم که مردمان برای دیدن درد کشیدنم مرا به سخره می گیرند، پر از لبخند های پر کشیده ام و میبینم پرنده ی شکست خورده ی اعتماد چطور گوشه ای در قفس کز می خورد و آوازش نوای مرگی برای زندگی است ، پر از من هستم! پر از طبل های پرصدا و توخالی ، پر از ما بدون تو پر از سرشکستی هایی که رهایم نکرده اند... امروز؟روزگاری از آذر ماهِ پاییزی ● ● از طرف خاکستر زرد به: @string_theory

از طرف خاکستر زرد به: https://eitaa.com/remuslupin1973

سلامم! بیشتر از همه توی تابستون دنبال پاییز بودم و میتونم بابت شوقی که راجبش داشتم حس کنم که ذوق روی گونه هام گز گز میکرد، پاییز مثل فوتباله! نه جدی!! میتونه لحظاتی رو برات رقم بزنه که از شادی دچار فراموشی بشی و یا حتی بهت نشون بده چقدر گذرا در حال تلف شدنی و همه ی ما دنبال یه توپی از خوشبختی هستیم که همونم بعضیا مسخره میبینن... دیدی! فوتبال درس زندگیه! به هر حال حالا پاییز رسیده و جوری داره میگذره که حتی وقت اضافه هم بهت نمیده، همکلاسی هام که... خدای من بیا راجبشون چیزی نگم ... بیا راجب پاییز خودم حرف بزنم! توپ خوشبختی من توی چیه؟ میتونم توی این راه به کسی اعتماد کنم و توپم رو بهش شوت کنم؟ هعب اما یاد گرفتم به خودم اعتماد کنم یعنی میدونی حتی اگه بدونم کسی رو هم ندارم به خودم بودن یقین پیدا کردم. اگه هر کسی بدونه چقدر توانمنده میفهمه که از سختی ها میتونه بگذره نه به راحتی اما بالاخره اونا میگذرن و وقتی ایمان به خودت بالا باشه پایانش خوب تموم میشه! سالای مهم زندگیم شاید هنوز نرسیده باشن اما خوشحالم که تا الان هر چند نابلد صرف کارایی کردم که با انجام دادن بعضیاشون حس خوب رو برای خودم رقم زدم. شاید نوشتن هم بخشی از این حس خوبه و منکرش نمیشم! شایدم همه ی ما به یه کلاس جادوی سیاه نیاز داریم تا با گفتن ریدیکالوس با ترس هامون مقابله کنیم. امروز؟ ۱۴۰۳/۷/۵ ● ● از طرف خاکستر زرد به: https://eitaa.com/remuslupin1973

همه چیز از اول همینقدر پر از سردرگمی بود؟ همه چیز وقتی من نمیخوام یهو به وجود میان و قراره جلوم سبز بشن و همه چیو نابود کنن! اون لحظه ی لعنتی چرا نبودی؟ چرا نبودین؟ چرا ازم توقع دارن تا درکشون کنم؟ عجیبه! در حالی که من گفتم بهشون که لطفا دروغ نگید... تا کی قراره ادامه بدن؟ مگه من رو ندیدن؟ این شخصیتی که ساخته شده رو مگه نمیبینن؟ منظوز کثیفشون چیه؟ به هر حال دیگه قابل اهمیت نیست، شاید هم برای اونا منم قابل اهمیت نیستم! این حس رو قبلا داشتی؟ اینکه قابل اهمیت نباشی؟ البته تو یه دفتری و شایدم من دارم با خودم حرف میزنم ، مسخره به نظر میرسه اما نمیخوام مورد قضاوت کسایی قرار بگیرم که روزی قراره براشون بی اهمیت باشم.. حتی دیگه نمیدونم قراره به کجا کشیده بشم و حتی میتونم به کسی دوباره اعتماد کنم ؟ اعتماد حس قشنگیه اما با ترس آغشته شده ، هر لحظه اش... امروز؟ روزای سردرگمی ● ● از طرف خاکستر زرد به: https://eitaa.com/joinchat/3331261237C6e4c1a8dac

تقدیمی با تمام دیرکرد بالاخره تموم شدن! نمیخوام بگم فقط بابت این تقدیمی به شدت موشکافانه عمل کردم چون تقریبا بابت تک تک فعالیت های چنل این حساسیت رو دارم اما فرق این تقدیمی از این جهت بود که فقط منتهی به خودم و خاکستر زرد نمیشد من باید لایه لایه پیام های شما رو زیر و رو میکردم ، اون پیام ، اون تک کلمه از حرفاتون رو که زدید و نادیده گرفته شد ، اون حسِ خاموش شده و تاریخی که به جا مونده و یا خواهد به جا موند رو روشن نگه دارم و این امید رو بهتون بدم که همه ی ماها همیشه حالمون بد نیست و یا همیشه خوب نیستیم و اگه حالمون بد باشه حداقل یک نفر یه جایی حال ما رو میبینه و برای خوب شدنش تلاش میکنه حتی اگه اون یه نفر خوده ما باشیم ! غالب تقدیمی های ارسال شده با موضوع خستگی و روزایی بوده که دست نخورده از خوشی باقی موندن تصمیم من بر این مبنا نبود که بخوام با یادآوریشون شماها رو غم زده و ناراحت کنم اما میخواستم تا بدونید اون یه نفر میتونه یه غریبه باشه که شاید درکتون نکنه اما با تجربه ی لحظاتتون غریبه نبوده! داستانِ این تقدیمی پر از سراشیبی برای خودم بود ، دیدنِ دیدگاه های مشابه و متفاوت و شناخت بیشتر هر کدومتون! یحتمل با ساختار متفاوت نوشته ها رو به رو میشین که بخاطر نزدیکی به صحبت های خودتون بوده! گاها ادبی و گاها محاوره ای بابت صبر ، توجه و شرکتتون متشکرم امیدوارم که مورد قبول بوده باشن! ارادتمند شما ؛ برهان

نظری هم اگر بود شنوا هستم حتما! حقیقتا فکر نمیکردم شروع مهر بخواد انقدر سنگین باشه، تابستون هم من کاملا هر روز مدرسه بودم و فکر میکردم قراره راحت تر برخورد کنم اما انگار دوازدهم فرق داره... تایم های استراحتم حالا به ۳ دقیقه رسیده و نمیخواستم تا تقدیمی ها رو سریع و الکی به دستتون برسونم پس بابتش عذر بخشش!!

حالا همین امشب رئال باید میباخت؟🗿

اینطورم که آره؟ و با رضایت میگم آره!

از ترکیب های برهان پسند! #pic ⇦خاکستر زرد