او هم پشت پنجره ایستاده بود، یک پنجره ی قدی اما شیشه ها شکسته بودن و ردِ هر تَرَک، آغشته به قطره های شکستِ خون ، دنیا نه تلفیقی از رنگین کمون و غنچه های رز بود نه مثل آثار کلود مونه بوی قهوه میداد. دنیا پر شده بود از قرمز و مشکی مثل یک پروانه که نمی تونست بال های خودش رو ببینه.. مثل یک شمع که برای مرگ هر پروانه می سوخت. بویِ مرگ می داد، بویِ تعفنِ شکستِ یک جوهر برای زندگی.. ⇦خاکستر زرد #روایت

⇦خاکستر زرد #pic

آبرو فقط اونجا که آهنگو بلد نیستی ولی تو فازی و الکی لب میزنی... ولی یکی داره تو رو میبینه: #fact

از اون ساعات در شبم که میخوام بدبختیای زندگی رو به بعد موکول کنم!

دیدین جدیدا یه اخلاق مزخرف رو یه اسم ترجیحاً خارجی میزارن و به خودشون میبالن که اون اخلاق رو دارن!...

آهنگای محلی منو به وجد میارن

من دیوارای خونه ی خودمون رو میخوام.

تا الان کلاس بودم و حتی قدرت زندگی کردنمو از دست دادم.

⇦خاکستر زرد #pic

⇦خاکستر زرد #pic