برای حل آسیب‌های جدی و جانکاه جامعه فرهیخته یه فکری کنیم بحمدالله این چند روز در جنوب کشور به سر میبرم و برای تدریس در جمع طلاب؛ دانشجویان و اساتید مشغول فعالیتم؛ با وجود محبت‌هایی که به بنده دارن؛ چند #آسیب، زجرم میده که وقتی آدم این مسئله رو میبینه دلش میگیره: ۱. خودفراموشی در نقش ۲. ضعف جدی در مطالعه و گفتگوی علمی ۳. عدم ارتباط‌گیری موثر بدنه جامعه علمی با فضای اجتماعی ۴. نبود گفتمان جدی در حل مسئله ۵. درگیر بودن جدی در مشکلات اقتصادی و فشل شدن توسط همین عامل (عموما بهانه‌تراشی جهت فرار از مسئولیت) ۶. عدم وحدت گفتمانی در حل مشکلات و آسیب‌ها ۷. نبود کارگروه علمی حل و فصل ابتدای تدریس‌هام حتما مطالب انگیزشی جهت شناخت نقش و مسئولیت این عزیزان مطرح می‌کنم عجیب است عموما وجه مشترک دارند و این چند موردی که در بالا آوردم، آسیب جدی در فضای فرهیخته جامعه‌ی ماست به نظرم عموم طلاب و دانشجویان و بویژه اساتید دچار یک شقاق گفتاری هستن و کم‌کم دارند با فاصله از بدنه‌ی جامعه، نقش و تاثیر خودشونو به محاق میبرن! دردناک‌تر اینجاست: یک گفتمانی غالب شده و میگن: ما نمیتونیم تاثیر بر جامعه بگذاریم! اما وقتی بهشون میگم شما شده کار جمعی ندی انجام داده باشید و موفق نشید؟ میگن: خیر_ کار جمعی نکردیم! انگاری ما مذهبی‌ها دست به دست هم دادیم تا حضرت حجت (عجَّ) رو نیاریم و عملا نقشی در زندگی و زیست امروز جامعه فرهیخته ندارد و اگرم باشد، نگاه شخصی به ایشان است! یاد جمله #شهید_صدر افتادم: حضرت آوردنی است نه آمدی. وقتی قرآن رو دقیق بشیم، علت ترمیدوری و محاق جامعه رو یک عامل ترسیم می‌کند و آن کمبود افراد #مصلح است؛ آیات ۱۱۶ و ۱۱۷ سوره #هود رو با رویکرد جامعه‌شناسی مطالعه کنید و ببینید قرآن برای امروز چه راه‌حلی رو تعیین میکند تا از حال رخوت به اخوت و پویایی برسیم. راه حل برون‌رفت از این آسیب‌ها، ایجاد فضای گفتمانی در جهت حل مسئله به صورت جمعی (تشکیلات) با تعیین اولویت و زمان‌مند کردن رسیدن به حل مشکل در قالب کارگاه‌های حل مسئله است. #خودفراموشی #فرهیختگان #مسئولیت_اجتماعی ✅ کانال مهدی عنایت زاده https://eitaa.com/tmahdienayatzadeh