✋سلام بد نیست که یک مقدار در مورد سبک‌های هنری بحث کنیم 👇

#سبک_های_هنری 💢انواع سبک ها و مکاتب هنری ▪️در دوره های مختلف با توجه به تغییرات فرهنگ، سیاست و اجتماع، جنبش‌هایی شکل می گرفته که هنرمندان رو به پیروی از یک فکر و عملکردی مشابه ترغیب می‌کرده 🔻 مکتب های هنری فراوانی در طول تاریخ به وجود اومدند که ما در اینجا به برخی از اونا به طور مختصر می پردازیم. 👇به [مدرسه تولید محتوا] وارد شوید👇 @toolid_mohtava

#کتاب 💢توسعه و مبانی تمدن غرب ▪️شهید سید مرتضی آوینی 👇به [مدرسه تولید محتوا] وارد شوید👇 @toolid_mohtava

نوشتم: به احترام مقام مادر بر زمین نشست آنروز وقتی مصاحبه می‌گرفت به دنبال جواب نبود، به دنبال ایجاد چالش بود با هر فرد دقایقی را بحث می‌کرد سعی در اقناع مخاطبین نداشت زیرا می‌دانست در این تایم کوتاه نمی‌شود کسی را قانع کرد بلکه تلنگری محکم می‌زد تا شاید دغدغه‌ای ایجاد کند تا به مادری رسید که نمی توانست بایستد مادر نشست و دید که اگر خودش هم بایستد شاید مادر از نگاه کردن به بالا خسته شود پس روی زمین نشست و با او گپ و گفتی کرد از دور مردی را دیدم که زیر اندازی خرید و برای او آورد وقتی از مرد پرسیدم چرا این کار را کردی گفت به خاطر ادب او دیدم به دور از ادب است روی زمین بنشیند @H_abbasifar 👇به [مدرسه تولید محتوا] وارد شوید👇 @toolid_mohtava

#روز_نوشت امروز، روز سومه که با این بچه‌ها کلاس دارم دخترایی که نمیدونم چقدر دغدغه‌ نوشتن رو پیدا کردن یک سری تکنیک‌ها هم به کارگرفتم که بنویسن بعضیاشون‌هم قلم خوبی دارن و بقیه هم یکم کار داره که قلمشون قوی‌تر بشه امروز گفتم شخصیت‌پردازی کنید و خواستم یکی از بچه بایسته تا بقیه در موردش بنویسن که یک نفر باجسارت دستش رو بلند کرد گفت :«من» اینکه که بقیه در مورد آدم بنویسن جذابه ولی یکم استرس داره چون شاید خوب ننویسن و شاید یکی بخواد یک مقدار نمک بریزه و جیزی بگه که خیلی خوشایند نباشه به هر حال بقیه شروع کردن به نوشتن تیپ ظاهری رو نوشته بودن به بعضی خصوصیاتش پرداخته بودن و بعضیا تحلیل هم نوشته بودن این تحلیله برام جالب بود حتی یکی از چشمان دختر آینده‌ش رو خونده بود وقتی می‌خوندن دخترخانم خوب گوش میداد و بعضی وقتا لبخند میزد بعضی جاهاش هم تعجب میکرد یا تو فکر فرو میرفت با خودم گفتم چقدر جرات داری وایسی جلو و بگی در مورد من بنویسید نمیدونم شاید خیلی کم شاید چون الان فکر میکنم کسی هستم ولی این بچه‌ها هنوز فکر نمی‌کنن کسی هستن و راحت حرف دیگران رو می‌شنون شاید فکر میکنم اگر حرف کسی درست بود چی؟ اگر برداشت کسی اشتباه بود چی؟ چطور میتونم برداشت اشتباه رو از ذهن دیگران پاک کنم؟ مگر میشه؟ مگر امکانش هست؟ ولی اینا راحت مینویسن راحت میخندن راحت نقد میشنون راحت هستن چون هنوز منیت پیدا نکردن چون فکر نمیکنن کسی هستن چون دنیاشون خیلی رنگی تر از خیلی از ماهاست 👇به [مدرسه تولید محتوا] وارد شوید👇 @toolid_mohtava

#تیزر | #مستند 🔻به زودی … 💢اکران: 📹مستند«از خانه تا مشایه» (روایتی زنانه از پیاده روی اربعین) ▪️تهیه‌کننده: دکتر رفیع‌الدین اسماعیلی ▪️نویسنده و کارگردان: مصطفی گودرزی با تشکر از: دکتر حسن فرج نژاد دکتر دانیال بصیر حجت الاسلام اسفندیار دکتر فاطمه نعمتی دکتر مرضیه مینایی پور دکتر معصومه طباطبایی سرکار خانم بهاره فلاح آقایان: میلاد پورعسگری، میثم شهردمی، محسن عبدالهی، رضا لطفی، حسین مزینانی، مهدی غفاری و موسسه شناخت انجمن سوادرسانه طلاب رسانه اندیشه و آگاهی فکرت کانون مدادالفضلا 🔻انجمن سواد رسانه طلاب🔻 ایتا | روبیکا | اینستاگرام 🆔@savad_rasaneh

▪️امام سجاد علیه السلام: ▪️«بار خدايا ! بصيرت در دينت و فهميدن احكامت و فهم عميق در علمت را به من عطا كن و نيز دو بهره از رحمتت و وَرَعى كه مرا از گناهانت باز دارد، و رويم را با نور خود، سپيد گردان». ▪️«اللّهُمَّ أعطِني بَصيرَةً في دينِكَ، وفَهماً في حُكمِكَ، وفِقهاً في عِلمِكَ، وكِفلَينِ مِن رَحمَتِكَ، و وَرَعاً يَحجُزُني عَن مَعاصيكَ، وبَيِّض وَجهي بِنورِكَ». مصباح المتهجّد: ص٥٩٦ ح٦٩١ 🏴شهادت حضرت علی بن حسین امام زین العابدین علیه‌السلام تسلیت باد🏴 👇به [مدرسه تولید محتوا] وارد شوید👇 @toolid_mohtava

بائو (انگلیسی: Bao) یک پویانمایی رایانه‌ای کوتاه به کارگردانی دومی شی است که در سال ۲۰۱۸ منتشر شد. این فیلم در مورد مادری چینی-کانادایی است که از سندرم آشیانه خالی رنج می‌برد اما شانس دوباره‌ای برای تجربه مادر بودن پیدا می‌کند. این پویانمایی در نود و یکمین دوره جوایز اسکار برنده جایزه اسکار بهترین پویانمایی کوتاه شده‌است. 👇به [مدرسه تولید محتوا] وارد شوید👇 @toolid_mohtava

این انیمیشن رو به دختران دوره تولید محتوا دادم و ازشون خواستم در موردش بنویسن و حیفم اومد نوشته‌هاشون رو با شما به اشتراک نذارم 👇👇👇

#متن | #داستان #نو_قلمان ✍️نرگس مومنی در روزگاران گذشته زن و شوهری در روستایی کوچک زندگی می کردند زن به کار های خانه مشغول و بود مرد نیز کار های بیرون از خانه را به دوش می کشید زن و شوهر در کنار یکدیگر بودند ،اما شاد نبودند ،هر روز چهره یکدیگر را می دیدند ،اما به دیدن یکدیگر مثل گذشته مشتاق نبودند انگار زندگی تنها در کار خلاصه نمی شد انگار برای ادامه دادن زندگی دلیلی محکم تر باید وجود داشت گذشت و گذشت و زن آن دلیل محکم برای ادامه زندگی را در فرزند خردسالش یافت دیگر کار ، علاقه ، دل خوشی و بهتر هست بگویم تمام زن در فرزندش خلاصه می شد اکنون او دیگر به دیدن فرزندش مشتاق نبود بلکه به بودن در کنار او محتاج شده بود هر چقدر که پسرک بزرگ تر می شد و برای دیدن دنیای بیرون آماده تر بود نگرانی و وابستگی مادر نیز بیشتر می شد پسرک آماده رفتن شده بود و تمام وجود مادرش غرق در التماس برای ماندنش آخر زن چگونه می توانست فرزندش را که روزگار زیادی سنگ صبورش بود ، امیدی برای زندگی اش بود رها کند ؟! نه او نمی‌توانست دلیل زندگی اش را از دست بدهد یا اورا با کسی دیگر شریک شود اما پسر برای رستن ،برای دیدار با انسان هایی تازه و برای شروع زندگی جدید باید می رفت و خود را رها می کرد بعد از رفتن پسر، زن بی تاب شده بود روزی نبود که به یاد پسرش دلش از چشمانش سرازیر نشود احساس می کرد زندگی اش تنها یک دلیل داشته که اکنون همان را هم ندارد پسرک که بازگشت بر روی موهای سیاه رنگ مادرش تار های نقره ای نمایان شده بود و بر روی دستانش رد چروک هایی موازی به هم کشیده شده بود دستان مادرش را گرفت و به قلب خود نزدیک کرد با دستان مردانه اش اشک های گوشه چشم مادرش را پاک کرد زن تازه فهمید با رها کردن فرزندش نه تنها دلیل زندگی اش را نکشته بلکه بزرگترش کرده ، زیبا ترش کرده او فهمید فرزندش تنها عصای دست یا سرگرمی برای پر کردن تنهایی نیست بلکه فرزند شیرینی زندگی است که هربار به آن فکر می کند قلبش محکم تر می تپد باید گهگاهی رها شود تا زندگی خود و یا حتی زندگی جهانیان را بهبود ببخشد... 👇به [مدرسه تولید محتوا] وارد شوید👇 @toolid_mohtava

#متن | #داستان #نو_قلمان ✍️سیده زهرا جعفری 《به نام او》 تو را وقتی بدست آوردم که تمام دکترها قطع امید کرده بودند که همدمی برای قلبم و عصای دستی برای پدرت نصیبمان شود. شاید برای این است که ترس از دست دادنت کل وجودم را می‌لرزاند. از همان قدم های اول و چشمان پرذوقت که به دنیا باز شد لحظه‌ای فارغ از حالت نشدم و ثانیه ای در بیداری ات ، خواب مهمان چشمانم نشد که مبادا چیزی بخواهی و من نفهمم. روزها رفت و رفت و رفت و این موهای مشکی من بود که دانه دانه سفیدتر میشد و چشمانم که چروکیده میشد و تو در جلوی چشمانم قد کشیدی و دیگر روحیه‌ی استقلال طلبانه‌ی جوانی زیر دلت زده بود و من را همدم و همسفره‌ی خود نمی‌دانستی. چشم روی هم گذاشتم که همدم بازی های فوتبال بچه‌های کوچه و خیابان شدی و من ترسان از خط و خشی که مبادا بر صورت و دستان کوچکت بیوفتد از بازی منعت میکردم و تو دیگر به من به چشم دشمن نگاه میکردی. اما تو نشنیدی، تو ندیدی اشک هایم را و تو حس نکردی درد ایامی را که نداشتمت و منتظر گریه ‌های شبانه و دستان نرم و چشمان براق و اولین مامان گفتنت بودم. حال چه فایده! تو دیگر رفتی و همسفر زندگی ات را برگزیدی. من را گذاشتی با دنیای غم و تنهایی، گویی که دوباره ندارمت، گویی دیگر مال من نیستی. اما، تو می‌آیی، مگر نه؟! همدم گریه های شبانه‌ات و کسی را که صبورانه با قدم هایت قدم زد و با عشق برایت غذا پخت فراموش نمیکنی، نه؟! آری، چون تو در نهایت ، جزوی از وجود منی. ولی بدان چه باشی ، چه نباشی ؛ تو هنوز هم تمام روح و جان منی!🌱 🪴برداشتی از انیمیشن کوتاه Bao 👇به [مدرسه تولید محتوا] وارد شوید👇 @toolid_mohtava