بسمه تعالی این خانه‌، سریال پس از باران را از تو در توی خاطرات جوانی‌ام بیرون کشید. آدم‌ها بی‌اندازه به گذشته وصل‌اند. ما همیشه بخشی از تاریخمان را با خود به آینده میبریم. بخش دیگرش ناخواسته فراموش می‌شود و احتمالا توی کتاب‌ها باید دنبالشان گشت. این خانه، مردم خون‌گرمش، شالیزار، تنور، خورش‌های ترش توی گمج و نمدهای آویخته به دیوارها همان گذشته‌ی پیچیده شده توی امروز و فردای ما هستند. به این فکر کردم که من هم گذشته‌ی نسل بعدی ام. پ ن: خیلی دوست داشتم از حسم به اینجا بیشتر بنویسم. راستش خستگی اجازه‌ نداد. #اسالم #بومگردی @toootak