🚨تا دقایقی دیگر تکمله‌ای بر توصیفِ ضمیرِ «نا» از منشأ خلقت، تقدیم می‌شود. 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/torab_bash

🌤️ توصیفِ ضمیرِ «نا» از منشأ خلقت 📌تکمله‌ای بر پستِ قبل ✍️... گفتیم که در بحثِ ضمیرِ «نا»، اهل‌بیت (ع) ابعادی بسیار فراتر از جسمِ مادی و بُعدِ دنیایی دارند و این موضوع واقعاً زیباست! ما افتخار می‌کنیم که ایشان مولای‌مان هستند! واقعاً الحمدلله ربّ العالمین! همچنین گفتیم که ایشان در ارتفاعاتِ بالاتر، اشیائی بسیار لطیف و عظیم به نام صفاتِ الهی هستند که وقتی به سوی اعماقِ عالم جریان پیدا می‏کنند، می‏شوند أسماء، لذا باید ایمان داشته باشیم که بر اساس #توحید در نظامِ أسماء، «اَلصّفَاتُ وَ الْأَسْمَاءُ» متعدد و دو تا نیستند؛ هیچ دوئیّتی بین‌شان نیست؛ بلکه یک مقوله‌ای در ارتفاعاتِ بالا وجود دارد به نامِ #صفاتِ إلهی؛ این صفات ساخته‌ی خدا هستند؛ همان صفاتی که اهل‌بیت (ع) می‌فرمایند که این‌ها مخلوقات‌اند؛ و به همین‌ها می‌فرماید: «نَحْنُ» یعنی آن‌ها، ما هستیم. ‼️این صفات، در عالی‌ترین فضایِ قابلِ وصفِ عالم قرار دارند؛ و چون از آنجا به سوی اعماق جریان پیدا می‌کنند؛ می‌شوند أسماء که یکی از معانی إسم در لغت، جریان است؛ لذا آن چیزی که ما در ارتفاعاتِ پایین‌تر با آن مواجه می‌شویم، أسماءِ إلهی است؛ یعنی همان صفاتِ إلهی، به صورت محدود شده و به گونه إسم به سوی اعماق می‌آیند و در طی پایین آمدن، ایجاد و خلق می‌کنند. پس هیچ #دوئیتی بینِ این‌ها نیست! و اهل‌بیت (ع) این مجموعه أسماء را می‌فرمایند که #ما هستیم. 📌 قبلاً روایتِ این مطلب را مطرح کردیم که خدا ابتدا ما را ساخت، یعنی جنبه‌ای به نامِ «اَلأَسْمَاءُ وَ الصّفَاتُ» را ساخت که ابعادِ بالایی ما است؛ سپس ما دیگران را ساختیم!! «سپس ما دیگران را ساختیم» یعنی چه؟ در قالبِ یک مثال این می‌شود که مثلاً إسمِ #الخَالِق یکی از ماست، ما إسمِ الخالِق یا نورِ الخالِق را جریان دادیم؛ لذا یک چیزهایی در حجمِ عالم، به سرعت باید خلق شود؛ اما توأمان با جریانِ إسمِ الخالِق، إسمِ #اَلمُصوّر را هم جریان دادیم! لذا هر چیزی که می‌خواهد خلق شود را صورت‌گری کردیم؛ و به هر چیز صورتِ مناسبِ خودش را دادیم؛ و تصویرش کردیم، نه اینکه صرفاً یک خمیرِ بی‌شکل بخواهد ایجاد شود یا یک اَبرِ بی‌شکل بخواهد ایجاد شود؛ بلکه الخالِق با همراهی إسمِ اَلمُصوّر صورتگری را انجام می‌دهد؛ و همین‌طور بسیاری از دیگر أسماءِ إلهی که به واسطه‌ی ابعادِ نوری اهل‌بیت (ع) به کار گرفته شده و با همدیگر حرکت داده می‌شوند. 🔺همان‌طور که قبلاً گفتیم؛ در این باره دو نوع حدیث وجود دارد؛ طبقِ نوع اولِ احادیث، اسماء و صفات، مخلوقاتِ خدا هستند و به اراده‌ی خدا حرکت داده می‌شوند؛ لکن طبِق نوعِ دومِ احادیث می‌فرمایند که ما #اولین صُنعِ خدا هستیم که از جانبِ خدا، هم ایجاد کردیم، هم صورت‌گری کردیم، هم این کار را کردیم، هم آن کار را کردیم؛ و در نهایت، محصول کارهای‌مان، خلقتِ مخلوقات شد. این مقام را خودِ خداوند برای این بزرگواران قرار داد و در قرآن، درباره ایشان فرمود: «وَ ما تَشاءونَ إِلّا أَنْ یَشاءَ اللهُ» [انسان: ۳۰] یعنی آن‌ها سرِ خود کار انجام ندادند؛ بلکه خداوند آن‌ها را بسیار با شعور، بسیار مقتدر و بسیار قدرتمند قرار داده؛ لکن ایشان با این همه عظمت و #سلطه، سرِ خود کار انجام نمی‌دهند؛ بلکه هرچه خدا خواست، همان‌ها را انجام می‌دهند. 🔸این موضوع فقط مخصوصِ اسلام نیست؛ بلکه همه‌ی #ادیانِ آسمانی بحثِ «اَلصّفَاتُ وَ الأَسْمَاءُ» را با کم و زیادی قبول دارند؛ اگرچه با واژه‌ها و تعاریفِ خودشان این موضوع را مطرح می‌کنند؛ لکن وقتی می‌آیند در این قسمت که از «اَلصّفَاتُ وَ الأَسمَاءُ» تحتِ عنوانِ «نَحْنُ» یاد می‌شود؛ می‌بینیم که مثلاً در مکتب #یونانِ باستان، به شدت این موضوع را با تعریف خودشان باور دارند و در اندیشه‌ی امروز غرب نیز همان اعتقاد را آغشته به انحراف، با واژه‌هایی مثل تایتان، اِترنالز، ایکسمَن و این قبیل اسم‌ها تصویرگری می‌کنند؛ در دینِ #زرتشت نیز با تعریف #اَمشاسپَندان به این موضوعِ أسمائی قائل هستند و بسیار روی این معرفت مانور می‌دهند. 💡ما #شیعیان هم عملاً وقتی این موضوعات را در احادیث می‌خوانیم، رفتارمان این است که حدیث را قبول داریم، کیف هم می‌کنیم؛ اما به این صورت که: «اهل‌بیت (ع) یعنی این آدم خوب‌هایی که روی زمین هستند؛ این آدم خوب‌ها همه‌چیز را انجام داده‌اند»؛ عمومِ ما شیعیان، اهل‌بیت (ع) را با این تعریف قبول داریم؛ درحالی که #صحیحِ مطلب، بر عکس است؛ به این صورت که: «افرادِ مقتدری که خدا ایجاد کرده؛ در کلّ عالم با وجهِ صفات و أسماء حضور دارند؛ در کلّ عالم جریان دارند و از جانبِ خدا کارها را انجام می‌دهند؛ یا خدا به واسطه‌ی این أشیاء که شخص هم هستند؛ کارهایش را انجام می‌دهد.» لکن ماها وقتی با این فضائلِ مواجه می‌شویم؛ چون نمی‌توانیم #هضم کنیم؛ یا نادیده می‌گیریم و یا خدایی نکرده بعضی‌ها انکار می‌کنند. @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash

🔺جمله‌ی کلیدی پست: افرادِ مقتدری که خدا ایجاد کرده، در کلّ عالم با وجهِ صفات و أسماء #حضور دارند؛ در کلّ عالم جریان دارند و از جانبِ خدا کارها را انجام می‌دهند... 👆👆👆👆👆👆👆👆 https://eitaa.com/torab_bash

✍️... #مطالعه_شود: فایلِ اصلاح شده‌ی سیاق‌بندی سوره‌ی #طه برای ورود عالمانه به بحثِ ایمانِ أنصار اللهِ محمّدی در سوره طه و پرداختن به جایگاهِ نظامِ أسمائیِ حاکم بر مهدویت، به همراه عناوین مورد بحث، ضمن اینکه قسمت‌های مهم در تمامیِ پنج سیاق، رنگی شده است!! 📚 #فایلِ_پی‌دی‌اف🌹 @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash

🏞️ #عکس_استوری | انتشار آزاد... https://eitaa.com/torab_bash

🚨#تزکیه | گاهی علم انسان را به جهنم می‌فرستد... https://eitaa.com/torab_bash

🚨#دوستان! تا ساعاتی دیگر پست پنجمِ ضمیرِ «نا» بارگذاری می‌شود! اولین ورود به بحث‌های ساختار سوره! 👇👇👇👇👇👇👇👇 https://eitaa.com/torab_bash

📜 ورود به ساختارِ سوره‌ی طه ‼️توحید و ضمیرِ «نا» در قرآن و عالم (۵) ✍️... تا اینجای بحث، ما از درونِ قرآن و حدیث با ضمیرِ «نا» که از منظری وجهِ أسمائی و ابعادی اهل‌بیت (ع) در پهنه‌ی نظامِ عالم است؛ آشنا شدیم؛ اما خدا برای توضیح نسبتِ ضمیرِ «نا» با #ظهور در سوره طه، بحث‌های عجیبی را مطرح می‌کند! پیش‌تر گفتیم که هر پنج سیاقِ سوره طه که سوره‌ای مهدوی است؛ مشحون از #أسماءِ_إلهی یا به عبارتی مملو از ضمیرِ «نا» است؛ یعنی اگر می‌خواهیم با برنامه‌ی مهدویت از درون سوره طه آشنا شویم؛ باید حتماً فاعلِ مهدویت و رفتارهای او تحتِ عنوانِ ضمیرِ «نا» را در هر پنج سیاق مطالعه کنیم؛ و چیزی که خیلی برای ما باید مهم باشد؛ نحوه‌ی ورود خدا به مباحثِ سوره است؛ به این صورت که در سیاق اول، خدا بحث را با ضمیرِ «نا» شروع می‌کند که ما، ضمیرِ «نا» #قرآن را از جانبِ خدا نازل کردیم؛ و با وجهِ أسمائیِ اهل‌بیت (ع) پایان می‌دهد؛ و می‌فرماید: «لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ» این أسماءُ الحُسنیٰ برای خدا هستند! این نظم، باید در تمام سوره طه جاری باشد؛ چون قرار بود ساختار سوره را دنبال کنیم و بر اساسِ #ساختار، نظامِ مهدویت را از درونِ سوره استخراج نماییم. ‼️با توجه به این توضیح، بهترین مدخل برای ورود به سوره طه، آنجایی است که بحثِ #أسماء و محضریّتِ أسمائیِ اهل‌بیت (ع) واضح‌تر بیان شده؛ یعنی سیاق قیامتی، در حدودِ آیاتِ ۱۰۸ تا ۱۱۱ که از ضمیرِ «نا» در سه محضرِ أسمائی، پیرامونِ سه إسمِ «اَلدَّاعِي، اَلرَّحْمٰن و اَلحَيُّ القَیُّوم» صحبت می‌کند. اینجا ما با یک مسیرِ حرکت در قیامت مواجه هستیم که ابتدای قیامت، همگان با تبعیت از «اَلدَّاعِي» باید مسیرِ به سوی «اَلرَّحْمٰن» را شروع کنند و سپس در محضرِ بعدی، در قبالِ خدای «اَلحَيُّ القَیُّوم» یک رفتار خاصی داشته باشند. 📌پس مطالعه ضمیرِ «نا» در سوره طه، باید از سیاقِ قیامتی شروع شود؛ سپس در سیاقِ پنجم، آیه‌ی ۱۲۴ ذیلِ واژه‌ی «ذِکْرِي» به معنای #محضرِ_من، بحث شود؛ سپس در سیاقِ دوم که ضمیرِ «نا» در کِسوَتِ «مِنْ آیاتِنَا الکُبْریٰ» برای موسی (ع) مرئی شده و نهایتاً در سیاقِ پنجم، آیه ۱۳۵ ذیل واژه «مَنْ إِهْتَدیٰ» نتیجه‌گیری کنیم که #صبح_ظهور، یکی از محضرهای أسمائیِ خدا بواسطه امام زمان (عج) است. 🔸به عنوانِ مثال، امام صادق (ع) ذیلِ إسمِ «الدَّاعِي» در آیه ۱۰۸، فرمودند: «الدَّاعِی أَمِیرُ المُؤمِنِینَ (ع)» إسمِ الدَّاعِي، امیرالمؤمنین (ع) هستند. [تأویل الآیات الظاهرة؛ ص ۳۱۱، بحارالأنوار، ج ۳۶، ص ۱۲۷] همچنین درباره «ذِکْرِي» فرموده‌اند: «إِنْ تَرَکَ وَلَایَةَ أَمِیْرِالمُؤمِنِیْنَ علِیِّ‌ بنِ‌ أَبِی‌طَالِبٍ (ع) أَعْمَاهُ اللَّهُ تَعَالَی وَ أَصَمَّهُ عَنِ النِّدَاءِ.» اعراض از #ذکري یعنی هرکس #ولایتِ_علی (ع) را ترک کند؛ خدا او را کور و کر می‌کند تا ندایِ [حق] را نشنود.‌ [بحار الأنوار، ج ۳۶، ص ۱۴۲، تفسیر فرات الکوفی؛ ص ۲۶۰.] همچنین در موردِ «مِنْ آیاتِنَا الکُبْریٰ» که توسطِ ضمیرِ «نا» به موسی (ع) نشان داده شد و ایشان نیز بسیار با «مِنْ آیاتِنَا الکُبْریٰ» تعامل داشت؛ باید بگوییم که وجهی نوری از مولا امیرالمؤمنین (ع) بود؛ چنانچه رسول‌الله (ص) فرمودند: «أَنْتَ کَلِمَةُ اللَّهِ العُلْیٰا وَ آیةُ اللَّهِ الکُبْری وَ لا یَقْبَلُ اللَّهُ الإِیمانَ إِلّا بِوِلایتِكَ» ای علی! تو کلمه‌ی عُلیای الله و آیه‌ی کبریٰ هستی؛ و خدا ایمانِ کسی را قبول نمی‌کند؛ مگر با ولایتِ تو! [مشارق انوار الیقین، ص ۱۰۲؛ امالی صدوق، ص ۱۱.] محضرِ چهارم نیز که در سیاقِ پنجم تحتِ عنوانِ «مَنْ إِهْتَدیٰ» مطرح شده؛ یک #محضرِ_أسمائی است؛ که بعداً بحث مفصلی داریم که «مَنْ إِهْتَدیٰ» همان امام مهدی (عج) و «أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ» یاران ایشان هستند. ▪️ما داریم درباره یک ماجرای بسیار عجیب صحبت می‌کنیم؛ درباره جریانِ #نورالله به سوی اعماق که در زمان موسی (ع)، عیسی (ع) و رسول‌الله (ص) اتفاق افتاد؛ جریانی که از جنسِ دنیا نبود و تبعاتِ بی‌نظیری در دنیا داشت؛ لذا ما برای اینکه بفهمیم «أَصحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ» یعنی #یاورانِ_مهدی (عج) چه کسانی هستند و چه توان و جایگاهی دارند؛ باید با موسی (ع) و تربیت‌های موسایی (ع) و نیز برای اینکه بخواهیم «مَنْ إِهْتَدیٰ» را فهم کنیم؛ باید با «مِنْ آیاتِنَا الکُبْریٰ» یعنی جنبه‌ی نوری مولا امیرالمؤمنین (ع) در داستان موسی (ع) آشنا شویم؛ وجهی از سیمای نوریِ علیّ (ع) که توسطِ ضمیرِ «نا» به موسی (ع) نشان داده شد؛ و موسی از طریقِ ایشان با ضمیرِ «نا» و بواسطه‌ی ضمیرِ «نا» با #ذاتِ_خدا تعامل کرد؛ که ثمره‌ی این تعامل، شد قوای موسایی، معجزاتِ موسایی و پیروزی بر #فرعونِ زمانِ خودش. لذا این بحث در سیاقِ دوم و حدیثِ موسی (ع)، ترازِ مهدویت و أنصار اللهِ موسایی در زمانه‌ی ما است. #ادامه_دارد... @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash

🔺جمله‌ی کلیدی پست: #صبح_ظهور، یکی از محضرهای أسمائیِ خدا به واسطه‌ی امام زمان (عج) است. 👆👆👆👆👆👆👆👆 https://eitaa.com/torab_bash