«زینب ماند و زینب...» «قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ» من چیزهایی می‌دانم که شما نمی‌دانید. خدا تو را می‌گفت زینب! وقتی که فرشته‌ها درِ گوشِ هم می‌رساندند که این بشر قرار است بیاید و خرابی به بار بیاورد؟!، آنروز خدا تو را برایشان مجسم می‌کرد. زینبش را. حالا همه‌ی فرشته‌ها، حسرت حالت را می‌خورند. فریاد می‌زنند و می‌گویند: «لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتنا» ما هیچ چیز نمی‌دانیم. همه را خودت می‌دانی! ایمان آورده‌اند که اگر خدا تو را نمی‌آفرید، آفرینش چیزی کم داشت. در بهت و حیرت و عزا نشسته‌اند که بالای سر حسینت می‌گویی: «اللهم تقبل منا هذا القلیل» خدایا! این کم را از ما قبول کن. کم است زینب؟! حساب و کتاب فرشته‌ها، به پای معرفتت قد نمی‌دهد. درمانده‌اند و خدا، به تحسین خلقتش می‌نشیند. به تحسین تو، زینب کبری! ✍🏻 ثمین قیاسی السَّلامُ علیکِ یا بنتَ مَن عُرِجَ إِلی السَّماءِ و وُصِلَ #شام_غریبان #تسلیت 🏴 #وقتی_خانه_ما_بهشت_میشود 🔊 @vaghtikhanemabeheshtmishavad 🌐 beheshterowze.ir