🔹 پزشکیان، در میزگرد اقتصادی، تقریباً برای هیچ‌کدام از سوال‌ها جوابی نداشت، و سعی کرد صرفاً با کلی‌گویی، پاسخ را به همراهان‌ش حواله دهد. پاسخ تکراری پزشکیان به سوال‌ها این بود که «باید ببینیم کارشناسان چه می‌گویند» 🔹 اما به قول جلیلی، رییس‌جمهور باید پیش از ریاست‌جمهوری، به تمام مسائل کشور فکر کرده‌باشد و برای آن‌ها برنامه داشته‌باشد، کشور نمی‌تواند چندین ماه معطل این بماند که کارشناسانی که نظرات متضاد دارند، بر سر تک‌تک مسائل اقتصادی با یکدیگر هم‌داستان و هم‌نظر شوند. 🔹 دکتر جلیلی، مدعی است که در سال‌های گذشته، با حضور کارشناسان مختلف، این کار را انجام داده‌است، و در اغلب کلان‌مسائل اقتصادی کشور، به پاسخ‌هایی متقن برای بهبود اوضاع اقتصادی کشور رسیده‌است. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

🔸 توحش در برابر مخالف 🔹 خدا را شکر! در آخرین لحظات میزگرد فرهنگی، محمد فاضلی، یکی از همراهان دکتر پزشکیان، ذات کثیف، و توحش این جماعت را نشان داد. 🔹 هرچند این رفتار و بازی‌های رسانه‌ای اصلاحات بر روی آن، احتمالاً بخشی از رأی‌های خاموش جریان اصلاحات و براندازان را وارد عرصه‌ی انتخابات می‌کند، اما بدون شک، بخش بزرگی از طیف خاکستری را که ممکن بود فریب آیه و حدیث‌خوانی‌های پزشکیان را بخورند، بیدار خواهدکرد. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

پرت کردن میکروفن توسط فاضلی، در میزگرد تلویزیونی، چیز جدیدی نبود، رفتاری بود از جنس همان سطل زباله آتش‌زدن‌ها، و شیشه‌ی مغازه و بانک شکستن‌ها، و تخریب اموال عمومی، که این طایفه هروقت کم می‌آورد، این جفتک‌انداری‌ها را از خودش بروز می‌دهد. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

🔹 رفتار غیرفرهنگیِ مشاور فرهنگی پزشکیان را دیدید؟ حالا عکس‌العمل سعید جلیلی را ببینید، در مقابل تعدادی دانشجو، که او را به تمسخر گرفته‌اند. 🔹 با رأی خود، آرامش را در جامعه تزریق کنیم، و به عصبیت و پرخاش‌گری، «نه» بگوییم! غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

🔸 زنگ خطر! نگاهی به مناظره‌ی دوم 🔹 میزگردهای تخصصی تلویزیونی را شاید بتوان بهترین بخش تبلیغات تلویزیونی دانست، که صداوسیما برای انتخابات این دوره طراحی کرده‌بود. در این میزگردها اولاً، در گفتگوی مستقیم و بعضاً رفت‌وبرگشتی با کارشناسان، عیار و سواد نامزدها مشخص شد، ثانیاً نامزدها مجبور بودند دو نفر را به عنوان کارشناس به همراه خود بیاورند، و این تا حد زیادی به تشخیص خط فکری و پشت‌پرده‌ی نگاه ایشان، کمک می‌کرد. 🔹 در همین میزگردها بود که مشخص شد پزشکیان فاقد حداقل‌های سواد سیاسی و فرهنگی، و خصوصاً اقتصادی است. و اگر مردم قرار بود فقط با این میزگردها انتخاب کنند، و میزگردها ادامه پیدا می‌کرد، شاید رأی‌ای برای پزشکیان باقی نمی‌ماند. 🔹 اما مناظره‌ها محل پاسخ‌های پارتیزانی است. و متاسفانه نامزدهای جریان انقلاب، بعضاً توجهی به این موضوع ندارند. و با همان دست‌فرمان میزگردها، و سر حوصله می‌خواهند مناظرات را طی کنند. 🔹 در مناظره‌ی دوم اتفاق ناگواری افتاد، و آن هم این بود که پزشکیان تلاش کرد خودش را نماینده‌ی اقشار ضعیف و فرودست جامعه معرفی کند، و مثلا با اشاره به کارگری کردن خودش، در مقام رییس دانشگاه، یا با طرح این مسئله که سفره‌ی مسئولان از سفره‌ی مردم جداست، تا حدی در این تلاش موفق بود. 🔹 این در حالی است که پزشکیان امروز نماینده‌ی جریانی است که هیچ اعتقادی به خدمت به طبقات ضعیف جامعه ندارد، و حتی این جدا بودن سفره‌اش از سفره‌ی مردم را صراحتاً تئوریزه می‌کند. 🔹 جریان اصلاحات، در انتخابات حاضر، انتخاب هوشمندانه‌ای انجام داد، و نامزدی را معرفی کرده که کمترین حواشی اقتصادی را دارد، و حتی شاید به حرف‌های عدالت‌خواهانه‌ای که می‌زند قلباً و تا حدی عملاً باور دارد. 🔹 اما از آنجایی که پزشکیان، به اعتراف خودش، سرسوزنی سواد اداره‌ی کشور را ندارد، و صرفاً تاکید دارد که باید کار را به کارشناسان بدهیم، و از آنجایی که کارشناسان اطراف پزشکیان، همان آدم‌های معلوم‌الحال و فاسد دوره‌ی روحانی هستند، روشن است که در صورت انتخاب او، کار اداره‌ی مملکت، تمام و کمال در اختیار همان دزدها و مفسدان اقتصادی و فرهنگی و سیاسی قرار خواهدگرفت. 🔹 به نظر می‌رسد، این ادبیات عدالت‌خواهانه‌ی پزشکیان، در فقدان ادبیات جذاب و مردم‌پسند در میان سایر نامزدها، زنگ خطر را برای نامزدهای انقلابی به صدا درآورده، و بیم آن وجود دارد که پرچم عدالت‌خواهی و خدمت به طبقات فرودست اقتصادی، که سال‌های سال در دست جریان انقلابی بوده، امروز به دست جریان فاسد و دزدهای لیبرال بیفتد. و جریان لیبرال، حرف‌هایی که حتی حاضر نبود آن‌ها را بر زبان بیاورد، و شنیدن آن‌ها برایش مشمئز کننده است، و آن را گداپروری و توزیع فقر می‌دانست و می‌داند، را بر سر نیزه کند. 🔹 نامزدهای جریان انقلاب باید در ادامه‌ی مناظرات توجه کنند که این پرچم را محکم در دست بگیرند و با تاکید بر عدالت‌خواهی، و یادآوری فضاحت‌های اقتصادی جریان لیبرال، و البته توکل بر خدا، این توطئه‌ی پدرخوانده‌های اصلاحات را خنثی کنند. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

🔹 جمله‌ی کلیدی سعید جلیلی در مناظره‌ی فرهنگی: مدیر فرهنگی اگر تولیدکننده‌ی حرفه‌ای محصولات فرهنگی نیست، باید مصرف‌کننده‌ی حرفه‌ای محصولات فرهنگی باشد. 🔹 مناظره‌ی فرهنگی نشان داد میان نامزدها تفاوت سطح بسیار عمیقی وجود دارد. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

زاویه‌ی نگاه را ببینید! عرصه‌ی فرهنگ، محل منازعه است. عمق نگاه سعید جلیلی واقعاً قابل قیاس با سایر نامزدها نیست. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

تا پیش از این، سعی می‌کردم ظریف را صرفاً یک آدم ساده‌لوح و کم‌توان ذهنی بدانم، که غرب‌زدگی تا مغز استخوان او و تک‌تک سلول‌هایش رسوخ کرده، و آن‌چنان مسحور غرب شده که حقایق را وارونه می‌بیند، و نمی‌فهمد چه می‌گوید، و هرچه آمریکا و غرب با ایران و جهان کرده‌است، را مظهر لطف و کرامت ایشان می‌داند، که «بیداد لطیفان همه لطف است و کرامت»! اما امروز و بعد از دیدن این ویدیو فهمیدم که ظریف یک موجود سیاست‌زده‌ی پست و فرومایه است. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

این روزها، و در ایام جشن و سرور آل‌الله، متأسفانه باز هم شاهد غلبه‌ی موسیقی و ریتم‌های تند و غیرقابل‌توجیه، در مجالس مذهبی هستیم، به همین بهانه، بار دیگر، درباره‌ی شادی در مجالس مذهبی می‌نویسیم، و ابتدا یکی دو مطلب اخیر را جهت توجه بیشتر، مرور می‌کنیم.

درباره‌ی شادی در برنامه‌های مذهبی (۱) 🔸 مجالس فطری، مجالس غریزی 🔹 دنیا این‌گونه طراحی شده، که لذت‌های حرام آن، سطحی و کوچک است، اما دسترسی به آن‌ لذت‌ها پیش‌نیازی ندارد، و بسیار سریع‌الوصول و در دسترس است. و لذت‌های حلال آن، عمیق و بزرگ است، اما درک این لذت‌ها، در لایه‌های عمیق‌تر، به تمرین و ممارست روحی نیاز دارد، و به راحتی در دسترس عموم نیست. 🔹 و انسان به طور غریزی به آن لذت‌های دم‌دستی‌تر و جزئی‌تر گرایش دارد، در حالی که به طور فطری به آن لذات عمیق متمایل است. (استاد پناهیان، بحث مفصل و جامعی در این زمینه دارند) و برای درک لذت‌های بزرگ، باید فطرت را بیدار، و او را در مقابل غریزه‌ها مجهز کرد. 🔹 ما چون حوصله یا توان این طراحی را نداریم که بچه‌های‌مان و خودمان را برای درک آن لذت‌های بزرگ‌تر و عمیق‌تر تربیت کنیم، و مجالس شادی‌مان، تمرینی برای درک آن شادی و بهجت معنوی باشد، با توجیهات مختلف، به سراغ مسیر دیگری می‌رویم که ما را در زمان اندک، به لذت برساند، و برای همین، مفاهیم معنوی را در قالب‌هایی نامتناسب با آن مفاهیم می‌ریزیم، و فقط سعی می‌کنیم مرتکب حرام نشویم. در حالی که راه دیگری وجود ندارد و هرکه طاووس خواهد، جور هندستان کشد! 🔹 و جای دردناک‌تر هم اینجاست، که این وارد کردن قالب‌ها و ابزارهای غلط و نامتناسب، در مراسم مذهبی را، خلاقیت و ابتکار در جهت اقتضائات روز می‌نامیم! در حالی که این رفتارها صرفاً کپی‌برداری‌هایی نابخردانه از مجالس غربی و غیردینی است. و از این جهت، هنری نکرده‌ایم! 🔹 وگرنه چه کسی است که نداند موسیقی‌های تند و کف‌زدن و بالاوپایین پریدن، طرفداران زیادی دارد، و در ایجاد شور و هیجان مقطعی بسیار موثر است! و می‌توان یک مجلس را از صبح، تا انتهای شب، با آهنگ و موسیقی پر کرد. 🔹 نه موسیقی چیز جدیدی است، نه سوت و کف زدن! هنر مداحان و اصحاب فرهنگ دینی، در قرن‌های متمادی، این بوده‌است که مجالس شادی اهل‌بیت را بدون این زوائد، و با جذابیت‌های فطری سرپا نگه‌داشته‌اند. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

درباره‌ی شادی در برنامه‌های مذهبی (۲) 🔸 لذت‌های جایگزین 🔹 بعضی دائماً اصرار دارند با نزدیک کردن برنامه‌های فرهنگی و حتی مجالس و هیئات مذهبی، به مجالس و نمونه‌های غیردینی، و تلاش ضمنی برای رعایت چارچوب‌های حداقلی شرعی، جذابیت این برنامه‌ها را افزایش دهند، و افرادی از طیف‌های مقابل را جذب کنند. و به قول خودشان بتوانند جایگزینی برای برنامه‌ها و تولیدات رسانه‌ای غرب، ارائه دهند. 🔹 اما باید توجه داشت که، «بعضی» از لذت‌های حرام، جایگزین ندارند! و این به خاطر جنس آنها و نوع حرام بودن‌شان است. مثلا فرض کنید کسی بخواهد برای حالت هیجان جنسی و خلسه‌ی عقلی افراد در پارتی‌ها و مجالس رقص، جایگزین بیاورد. لذت این مجالس، در خلسه‌ی عقلی و رفتارهای هیجانی و غریزی است، (یک) دلیل حرمت این مجالس هم، همین خلاص شدن از قید عقل است، و شما اگر سعی کنید با ریتم‌های تند لب‌مرزی! و هیجان و شور حاصل از آن، به همان حالت سرخوشی و خلسه‌ی عقلی نزدیک شوید، به حرام و مکروهات متمایل شده‌اید. 🔹 بنابراین، این که فکر کنیم می‌توانیم در همان قالب‌ها و صرفاً با تغییر محتوا، برای برنامه‌های غیراخلاقی، جایگزینی «در حد آنها» بیاوریم، و هم‌زمان به شرع هم پایبند باشیم، به نظر عملی نمی‌رسد. 🔹 به علاوه، امروز دسترسی به برنامه‌های غیراخلاقی و غیرشرعی، برای همه میسر است، و در نظر مخاطبی که به چارچوب‌های شرعی پایبندی ندارد، برنامه‌های ما، به صرف چندآهنگ تند و کف‌زنی و بالاوپایین پریدن، به هیچ وجه نمی‌تواند با آن نمونه‌های غیراخلاقی رقابت کند. چرا که آن برنامه‌ها، همین مولفه‌ها را با دوز بسیار بالاتری دارند! بُرد ما در تغییر زمین بازی، و معرفی لذت‌هایی از جنس دیگر است، که او تا به حال تجربه نکرده، نه تلاش برای چشاندن لذت‌هایی که خود او بالاترین سطوح آنها را در جایی دیگر چشیده و تجربه کرده‌است. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

درباره‌ی شادی در برنامه‌های مذهبی (۳) 🔸 اکثریت، قربانی اقلیت 🔹 وقتی ما ذائقه مخاطب را طور خاصی تربیت می‌کنیم، نباید انتظار داشته‌باشیم که چیزی خارج از چارچوب آن ذائقه به مذاق‌ش مزه کند. امروز دیگر برای نوجوان‌ها، مداحی‌های بدون پس‌زمینه‌ی حوسین‌حوسین، یا ریتم‌های تند، مزه‌ای ندارد. امروز دیگر مداحی‌های بدون آهنگ، طعم شیرین مداحی‌های موزیکال را ندارد. امروز دیگر دعای کمیل و ندبه و مناجات شعبانیه، در میان نوجوانان مشتری چندانی ندارد، چون ما ذائقه‌ها را از شادی‌های عمیق و فطری، به سمت هیجان و رفتارهای هیجانی سوق داده‌ایم. 🔹 ما از این نکته غافلیم، که اکثریت مطلق مشتری‌های برنامه‌های مذهبی، خود مذهبی‌ها هستند، قشری که در حالت عمومی، چندان اهل انس با موسیقی نیست، ولی ما به بهانه‌ی جذب عده‌ای اندک، از خارج از جامعه‌ی مذهبی، ذائقه‌ی قشر مذهبی و خصوصاً نسل‌های جوان‌تر را به موسیقی آلوده می‌کنیم، و ایشان را از برنامه‌هایی که می‌توانست خیلی معنوی‌تر و در جهت رشد و تعالی مفیدتر باشد محروم کرده‌ایم. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

درباره‌ی شادی در برنامه‌های مذهبی (۴) 🔸 یک سؤال! 🔹 وقتی از شادی در مجالس اهل‌بیت و جشن‌های مذهبی صحبت می‌شود، عده‌ای سعی می‌کنند آن را هم‌ردیف با بزن‌بکوب و بالاوپایین پریدن، و کف‌زنی و موسیقی معرفی کنند، 🔹 اما سوال اینجاست که پس بهجت و سرور قلبی و عرفانی، در مجالس روضه، که حاصل گریه‌ی بر اهل‌بیت اباعبدالله علیهم‌السلام است، و این همه سال، ما و شما و علما و منبری‌ها و مداحان، از وجود آن دم زدیم، و با آن بر کسانی که ما را غمگین و افسرده می‌خواندند فخر فروختیم، چه بود؟ دروغ بود؟! 🔹 آیا آن شادی، شادی نیست؟ و آیا آن بهجت قلبی و سرور معنوی، در اثر موسیقی یا کف‌زدن با ریتم‌های تند به دست می‌آید؟ شادی باید حتما باید با کف زدن و بالا و پایین پریدن باشد؟! آیا نمی‌شد شادی‌های مجالس شادی‌مان هم از «جنس» همان شادی‌ها باشد؟ عمیق و فطری! 🔹 تجربه‌ی صدها سال مجالس شادی مذهبی، بدون دخالت موسیقی و کف‌زنی، نشان می‌دهد که می‌شود، اما به نظر می‌رسد همه‌چیز از رقابت برای جذب مشتری بیشتر شروع شد، جذب به هر قیمتی! غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

دیشب جشن عید غدیر در میدان آزادی تهران را دیدید؟ هنوز یک آهنگ تمام نشده، آهنگ بعدی شروع می‌شد. رسماً مجالس شادی اهل‌بیت علیهم‌السلام را به کنسرت موسیقی تبدیل کرده‌ایم! و تماشاگران و حضار هم دقیقاً همان رفتارهای حاضران در کنسرت‌ها را تقلید می‌کنند! غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat

🔸 چند نکته درباره‌ی اجماع 🔹 از آنجا که همه‌ی اطلاعات ما در مورد کنش انتخاباتی و رأی مردم، بر اساس احتمالات است، به قطعیت نمی‌شود گفت بهتر است اجماع بشود یا نشود! و یا حتی در صورت اجماع، بهتر است کدام نامزد باقی بماند. همه‌ی حالت‌های ممکن را می‌توان با استدلال‌هایی رد، و یا تأیید کرد. 🔹 مسئله‌ی مهم درباره‌ی اجماع یا عدم اجماع، بازخورد بیرونی آن است. وقتی عده‌ای از فعالان انقلابی رسانه‌ای، و حتی بزرگان جریان انقلابی، اجماع یا کنار رفتن فلان نامزد را به عنوان اصل، و وظیفه‌ی انقلابی نامزدها معرفی و بر روی آن فضاسازی می‌کنند، اگر در میان نامزدها، یا حامیان شاخص ایشان، کسی تحلیل دیگری داشت، متهم به خودرأیی و خودکامگی می‌شود، و کار به تردید در نیت‌ها می‌کشد! که مثلا فلانی، پیروزی خودش را بر پیروزی انقلاب ترجیح داد! 🔹 اینکه تا آخرین لحظات، دائماً طوری خبرپراکنی شود، که انگار نیروهای انقلابی در حال «زور زدن و فشار آوردن» به نامزدها برای اجماع هستند، چیزی جز همان صلبیت و خودمحوری و خودرأیی نامزدها را به بیرون منعکس نمی‌کند. این خیلی مهم است که بدنه‌ی عمومی جریان انقلابی، با وجود تمام نقدها به «عملکرد»های هرکدام از نامزدهای انقلابی، بتواند به «نیات» ایشان اعتماد کند. در حالی که با این فضاسازی‌ها، اگر این اجماع یا انصراف، به هر دلیلی محقق نشد، نتیجه‌ی آن سرخوردگی و قطبیدگی در جریان انقلابی است. 🔹 حتی اگر عده‌ای احتمال قریب به یقین بر مفید بودن اجماع دارند، وقتی اجماع نشد، نباید آن را به عنوان یک شکست گزارش کنند، و مثلا تیتر بزنند که متاسفانه سازوکار اجماع با شکست مواجه شد. بدنه‌ی عمومی جریان انقلاب، باید تا «پیش از انتخابات»، دلش قرص باشد که بزرگان این جریان در حال اتخاذ بهترین تصمیم‌ها هستند. اخبار پشت پرده! و تحلیل‌های مرتبط با انتخابات، باید بماند برای بعد از انتخابات. وگرنه جز سرگردانی و سرشکستگی، و کاهش یا مهاجرت آرای انقلاب، نتیجه‌ای نخواهدداشت. و البته این که هرکدام از مردم، به نتیجه‌ی این تصمیم‌ها عمل کند یا نکند، به اختیار خود ایشان است، و نباید رأی کسی را محکوم کرد. 🔹 و به عنوان آخرین نکته، نام بردن از برخی چهره‌های ملی و حتی بین‌المللی!، در بدنه‌ی سازوکاری که ظاهراً قصد دارد اجماع را به نتیجه برساند، به نفع کشور نیست. یا چهره‌ی ملی ایشان را خدشه‌دار می‌کند، یا در صورت رأی‌آوری جریان رقیب، این حس به مخاطب عمومی (و البته هواداران و اطرافیان نامزد پیروز) القا می‌شود که کشور از دست نظام جمهوری اسلامی خارج شده و در اختیار جریانی خارج از نظام قرار گرفته‌است. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat