کرمانشاه ، ساعت آبی هرسین، بازمانده از روزگار ساسانیان باور تاریخ‌دانان و باستان‌شناسان چنین است که کاربرد این حوض سنگی در گذشته ساعت بوده است.

با احیای کاشت درختان بومی گلپایگان، درختان مهاجم را گسترش ندهیم. درختان بومی گلپایگان که مناسب کشت هستند: صنوبر، سنجد، ویز (نارون محلی)، ونو (زبان گنجشک)، زالزالک، انواع بید، گردو، سپیدار، توت، انجیر، چنار، اقاقیا درختان مهاجم: انواع کاج، پالونیا، خرزهره، کهور، سرو نقره ای، زیتون تلخ، اکالیپتوس انجمن وردپاتکان گلپايگان @vardpatekangolpa

یکی از قدیمی ترین عکس های قدیم از منار گلپايگان که‌در کتاب سیری در ا ایران اثر فیلیپس آرتور پوپ آورده شده. آرتور آپهم پوپ (Arthur Upham Pope) (زاده ۷ فوریه ۱۸۸۱ رودآیلند – درگذشته ۳ سپتامبر ۱۹۶۹ شیراز) مورخ شهیر آمریکایی آثار هنری ایران بود.او یکی از بنیان‌گذاران مؤسسه آسیایی دانشگاه پهلوی بود و مدت ۲۴ سال آن را هدایت نمود. پوپ از بزرگترین محققینی بوده که فرهنگ و معماری ایران را به جهانیان معرفی کرد. ارامگاه وی پس از فوت در کنار پل خواجو است انجمن وردپاتکان گلپايگان @vardpatekangolpa

خونه تکونی شاید هیکی از قشنگترین خاطرات هممون، ایام عید و حال و هوای خونه تکونیش باشه که اینروزا همه چیش عوض شده. مثلاً دم عیدی بچا امتحان ثلث دوم داشتند و بخ امتحانا تعطیل بودند شاید یه نیمچه کمکیام به بزرگتراشون میدادند ولی هالا اصلا اون حس وحالش نیس. یادش به خیر اینروزا که میشد دیه کرسیا جعم میشد و من وختی از سر امتحان ور میگشتم با جای خالی اون ور میخوردم و کلی حالم گرفته میشد . خونه هم که بخ ترتمیس کاری چارتاق بود سرد ِ سرد. منام یه گوشه ای میرفتم و کز میکردم.شیشه تمیز کردن اونروزا خیلی سخت بود بس که همی شیشه کوچیک کوچیک بود ولی حالا همی شیشا قدیس هو جلی پاک میشه .اصلا صدا جیر جیر شیشه های اونروزا یه جور دیه بود. اما بریم سر اصل مطلب که همون خونه تکونی باشه. اصلا اینروزا خبری از خونه تکونی نیس بجز اسمش.اونروزا اِز بس همه جا خاک و خل بود و زیر همی قالیا خاک بود پشت قالیا پر بود ا ِز خاک .یه روز تموم مینداختیمشون کف خیابون تا ماشینا از روش رد شند و بعدام با یه چوقی میوفتادیم به جونشون و حالا بزن و کی نزن.همچین گرت و خاکی تو محل را میوفتاد که نگو . (اینجاس که شاعر باید میگفت: هر که فرشش بیش گرتش بیشتر). بگذریم، آویزون شدن فرشا از پشت بوما ، خودش یه حس و حالی به آدم میداد در و دیوار شهر رنگ و وارنگ میشد از قالیا. آه .. اما الان دیه کی میشه یه قالی را رو در و دیوار دید اصلا همتش نیس یا اگه باشه پول آبش نی!! روزگار خیلی عوض شده و یه خونه تکونی اساسی توش افتاده. ایشالا دلامون هم توش یه خونه تکونی بیفته تا این گرت و غبار کدورت ها و بدبینی ها و جهالتها .... ازش زده بشه بره... عید همی آخاله ها مبارک. http://www.yadovir.blogfa.com/post/120 @vardpatekangolpa

قدیمی‌ترین منبعی که به چهارشنبه سوری اشاره کرده، کتاب «تاریخ بخارا» از ابوبکر محمد بن جعفر نرشخی است که می‌گوید: چون امیر منصور بن نوح به مُلک بنشست، اندر ماه شوال سال ۳۵۰، به جوی مولیان فرمود تا آن سرای را دیگر بار عمارت کردند و هرچه هلاک و ضایع شده بود بهتر از آن به حاصل کردند. آن‌گاه امیر به سرای بنشست و هنوز سال تمام نشده بود که چون شب سوری چنان که «عادت قدیم» است، آتشی عظیم افروختند. شواهد و قرائن نیز نشان می‌دهد که این جشن، پیشینه بسیار کهنی دارد و قدمت آن حتی به دوران قبل از ظهور مذهب زرتشت در ایران برمی‌گردد. میدانیم  در ایران باستان هفته وجود نداشت و زمان برگزاری چهارشنبه سوری در فاصله ۱۰ روز پایانی سال بود؛ تا اینکه ظاهرا این جشن در قرون اولیه اسلامی در روز چهارشنبه آخر سال تثبیت می‌شود و از آن برای رفع نحسی و بلا استفاده می‌شود. @vrdpatekangolpa

در آثار تاریخی نظیر کاخ چهلستون نیز می‌توان اشاره به چهارشنبه سوری را مشاهده کرد. در ضلع جنوبی این کاخ نقاشی جالبی از آیینی شبیه به چهارشنبه سوری به چشم می‌خورد. این نقاشی عصر صفوی که با نظارت رضا عباسی کشیده شده است، آتش و تجمع افرادی به دور آن را نشان می‌دهد @vardpatekangolpa

شاهنامه نیز می‌توان ردپای چهارشنبه سوری را پیدا کرد؛ به‌عنوان مثال در داستان رزم بهرام چوبینه با پرموده پسر ساوه‌شاه، یک ستاره‌بین به بهرام پند می‌دهد: ستاره‌شمر گفت بهرام را        که در «چارشنبه» مزن کام را اگر زین بپیچی گزند آیدت       همه کار ناسودمند آیدت یکی باغ بد در میان سپاه       از این روی و زان روی بد رزمگاه بشد «چارشنبه» هم از بامداد     بدان باغ کامروز باشیم شاد ببردند پرمایه گستردنی          می و رود و رامشگر و خوردنی .... ز جیحون همی آتش افروختند     زمین و هوا ار همی سوختند @vardpatekangolpa