#معراج_السعادة 6⃣2⃣ و عجب از کسانی که چنان پندارند که لذات منحصرند در لذات جسمیهٔ حسیه و غایت کمال انسان را در رسیدن به لذت اکل و شُرب و نکاح و جِماع و امثال اینها دانند و نهایت سعادت آن را در التذاذ به این لذات گمان می کنند. لذات نشأهٔ¹ آخرت و منتهای مرتبهٔ انسانیت را نمی‌دانند؛ مگر رسیدن به وصال غِلمان² و حوری و خوردن انار و سیب و انگور و کباب و شراب، و ألمها و عِقابهای آن عالم را منحصر می‌کنند در آتش سوزنده و عقرب گزنده و گرز گران و سرابیلِ قَطران³... از عبادات و طاعات، ترکِ دنیا و بیداری شب‌ها نمی‌طلبند مگر رسیدن به آن‌ها و نجات از این‌ها. آیا نمی‌دانند که چنین عبادات عبادت مزدوران و بندگان⁴ است؟! و اکثال این کَسان ترک کرده‌اند لذات جسمیهٔ کم را که به بیش‌تر آن برسند و گذارده‌اند اندک آن را که زیاد‌تر را دریابند و غافلند از اینکه امثال این‌ چیزها چگونه کمال حقیقی انسان و باعث قرب به پروردگارِ ایشان است! و کسی که گریه‌اش از ترس سوختن [در] آتش یا عبادتش از شوق وصالِ حوران است، چگونه او را قرب و نزدیکی [به] خدای تعالی می‌توان شمرد؟!! آری،‌ نیست این‌ها مرگ از غفلت از ابتهاجاتِ⁵ روحانیه و لذات عقلیه و منحصر دانستن لذت و اَلَم در حسیه. گویا به گوش او نرسیده که سید اولیا می‌فرماید: «ألٰهیٓ، ماعَبَدتُکَ خوفاً منْ نارِک وَ لا طَمَعاً في جَنَّتِک وَ لٰکِنْ وَجَدتُکَ أهلاً لِلعِبادَة؛ فَعَبَدتُکَ.» خدایا من عبادت تو را نمی‌کنم به جهت ترس از آتش دوزخت یا از طمع شوق در نعیم بهشتت و لکن تو را سزاوار پرستش یافته‌ام پس بندگی تو را می‌کنم.❤️ ۱.نشأه: دو معنا می‌تواند داشته باشد. یکی جهان آخرت و دیگری لذات فوق‌العاده‌ای که در آخرت وجود دارد. ۲.غِلمان:همون‌حوریه،منتها‌جنس مذکرش! ۳.سرابیل قَطران:از عذاب‌های جهنم است؛ یعنی لباسی بر جهنمیان می‌پوشانند از جنس مایعی که از تقطیر ذغال‌سنگ به‌دست‌آمده‌است!! ۴.بندگان:در اینجا منظور از بنده، عبد و غلام و کنیز‌و برده است. ۵.ابتهاج:سرور، شادی،‌خوشی #این‌قسمت‌فوق‌العاده‌بود✨