#طنز_جبهه 🖋 🔹من الکارهای بدبد...😂 مراسم صبحگاهی بود. روحانی گردان راجع به واجبات و محرمات صحبت می‌كرد. با بچه‌ها خیلی صمیمی‌ بود. برای همین هم در كلاس درس و یا مراسم متكلم وحده نبود و بقیه مخاطب. مثل معلم و كلاس های اول و دوم دبستان غالباً مطلب را ناتمام می‌گذاشت و بچه‌ها آن را خودشان تمام می‌كردند. مثلاً وقتی می‌خواست عبارت «الغیبه اشد من الزنا» را قرائت كند می‌گفت: «دوستان می‌دانند كه الغیبه اشد...؟» بعد بچه‌ها با هم با صدای بلند می‌گفتند: «من الكارهای بد بد.»😂😂

🍃🍃🍃🍃🍃🍃🌸🍃 🍁 شهیــدی ڪہ نه پدرش را دید و نه پسـرش را ... پدرش در عملیات والفجر۹ درسلیمانیه عـراق به شهـادت رسید و پیڪر مطهرش حدود ۱۰ سال بعـد برگشت... سجـاد دو ماه بعـد از شهـادت پـدرش به دنیا آمد و پـدر شهیدش را هرگز ندید... پسر خـودش نیز دو مـاه بعد از شهــادتش به دنیا آمد و او هم پدرش را ندید ... سجـاد در آذرمـاه سال ۹۱ براثر انفجــار درحین خنثی سازی گلـوله های عمل نکرده به فیـض شهادت نائل آمـد . وقتی بالای سرش رسیدند درحالیکه یک دستش قطع شده بود و غـرق به خـون بود فقط ذڪر یا حسین(ع‌) بر لب داشت... مهربان بود، با صفا بود، خاکی و بی ادعا بود و #بی_قرار_شهادت... 📝 فرازی از دستنوشته شهید: «قافله سالار شهــدا حسین(ع) است پروردگارا مرا به این قافله برسـان» #پاسدارشهید_سجاد_عباس_زاده🌷 #گردان_امام_حسین(ع) #سپاه_حضرت_ابوالفضل(ع) ┅┅✿💠❀🇮🇷❀

‍ نماز "عشق" به روایت خواهر شهید💞 عادت خیلے خوبے داشت.معمولا براے هرڪار خیرے ڪه مےخواست انجام بده دو رڪعت نماز مےخوند.یادمه یڪ بار مےخواست بره با یڪے از جوان هایے ڪه خیلے اهل مسجد و .. نبود صحبت ڪنه،آستین هایش رو بالا زد و وضو گرفت و رفت دو رڪعت نماز خواند بعد از نماز دعا ڪرد ڪه خدا در ڪلامش تاثیر قرار بده و از خونه بیرون رفت.با این ڪارش مےخواست اثر وضعے روے مخاطب و ڪارهاش بزاره و همین طور هم شد.من براے ازدواجم خیلے سخت گیر بودم.دوست نداشتم از ڪانون پر مهر خانواده و سایه پدر و مادر جدا بشوم. تا اینڪه یڪے از دوستان سید میلاد به خواستگارے آمد هرچقدر با من صحبت ڪرد مجاب نشدم.تا اینڪه یڪ روز اومد منزل،آستین هایش رو بالا زد و رفت وضو گرفت،سجاده اش رو پهن ڪرد و الله اڪبر گویان مشغول نماز شد!دو رڪعت نماز خواند.نمےدونم چه نمازے بود و با چه نیتے خواند اما حال عجیبے داشت . بعد از اینڪه نمازش تمام شد ، اومد نشست ڪنارم. خیلے با محبت شروع به صحبت ڪرد.از علاقه اش به من گفت و اینڪه من رو چقدر دوست داره و ... ڪم ڪم دیدم ڪه چشمانش اشڪ بار شد.همین طور ڪه داشت صحبت میڪرد و از چشم هایش اشڪ مےاومد.سید با من ڪه خواهرش بودم خیلے بامحبت صحبت مےڪرد و الحمدالله خیلے زود این مشڪل حل شد.نفس سید حق بود... نسبت به خانواده خیلے با عاطفه بود.در مراسم ازدواج من خیلے گریه ڪرد.با اینڪه ممڪنه خیلے از هم سن و سالهای سید از روی حیا ،غرور و .. هیچ وقت اینڪارو انجام ندهند.اما سید قلبش مثل آینه صاف صاف بود.هنر تمامے شهدا و سید میلاد این بود ڪه با این همه عاطفه از خانواده دل ڪندند و رفتند. برگرفته از کتاب: مهمان شام📚 زندگینامه‌شهیدسیدمیلادمصطفوے🌸

💎خاطره ای از تفحص شهدا خیلی زیباست جانم امام رضا(ع)💎 اوایل سال 72بود و گرمای #فکه ...در منطقه ی عملیاتی #والفجرمقدماتی ،بین کانال اول  و دوم مشغول کار بودیم .چند روزی می شد که #شهید پیدا نکرده بودیم .هر روز صبح  زیارت عاشورا می خواندیم و کار راشروع می کردیم . گره مشکل را،در کار خود می جستیم #مطمئن بودیم که در توسل هایمان اشکالی  وجود دارد....آن روز صبح ،کسی که #زیارت عاشورا می خواند  توسلی پیدا کرده بود به امام رضا "علیه السلام". #شروع کرد به ذکر مصائب امام هشتم و کرامات او می خواند و همه زار زار گریه می کردیم . در این میان مداحی ،از امام رضا طلب کرد که #دست ما را خالی برنگرداند.... ما که در این دنیا #همه ی خواسته و خواهشمان؛فقط بازگرداندن این شهدا به  آغوش خانواده هایشان است و..... هنگام #غروب بود و دم تعطیل کردن کار و برگشتن به #مقر دیگر داشتیم ناامید می شدیم . خورشید می رفت تا پشت تپه ماهورهای روبرو پنهان شود.آخرین بیل ها که  در زمین فرو رفت ،تکه ای لباس توجهمان را جلب کرد. همه سراسیمه خود را به آنجا رساندند،با احترام و قداست شهید را از خاک در آوردیم. روزی ای بود که نصیبمان شده بود.شهیدی؛ آرام خفته به خاک .یکی از جیب های  پیراهن نظامی اش را که #باز کردیم تا کارت شناسائی و مدارکش را خارج کنیم، در کمال حیرت و ناباوری دیدیم که یک آئینه ی کوچک،که پشت آن تصویری نقاشی از تمثال امام رضا"علیه السلام"نقش بسته ،به چشم می خورد.از آن آئینه هائی که در مشهد،اطراف ضریح مطهر می فروشند.گریه مان در آمد.همه اشک  می ریختند.جالب تر و #سوزناک تر از همه ،زمانی بود که از روی کارت شناسائی اش  فهمیدیم #نامش "سید رضا"است .شور و حال #عجیبی بر بچه ها حکمفرما شد. ذکر صلوات و جاری شدن #اشک؛ کمترین چیز بود.... #شهید را که به شهرستان ورامین بردند،بچه ها رفتند #پهلوی مادرش تا سرّ ِ این #مسئله را دریابند.مادر بدون اینکه اطلاعی از این امر داشته باشد ،گفت : "پسر من علاقه و ارادت خاصی به حضرت امام رضا "علیه السلام" داشت...." شادی روح شهدا صلوات .....                                     منبع:کتاب تفحص آقای حمید داوود آبادی

یک اخم مرتضی علی و ختم غائله اینگونه شد خلاصه‌ی روز مباهله #پست #روزمباهله @Ghonott

‍ دعای مـــادر ... نیمه شب بود.... احساس‌کردم کف پام خیس شد! نشستم ،دیدم حسینِ !! کف پامو مےبوسید ! گفتم :مادر چیکارمےکنی!؟ اشڪش جاری شد. گفت : مادر ! دعاڪن مثل امام حسین بدنم تکه‌تکه شه و چیزیش برنگرده... اشڪم دراومد... بار آخری بود ڪہ مےدیدمش گلولهٔ تانک نشست بہ سینش فقط یہ تکه از استخون پاش برگشت... راوی : مادرشهیـد شهیدسردار_حسین_ایرلو فرمانده_گردان‌تخریب_لشکرالمهدی

زماني، بچه ها در شلمچه پيكر يكي از شهدا را كه از نيروهاي غواص بود، كشف كردند، اما متأسفانه تا نزديك غروب آفتاب هرچه گشتند، پلاك آن شهيد بزرگوار را پيدا نكردند، ديگر مأيوس شده بودند، با خود گفتند: پلاك شهيد كه پيدا نشد، پس پيكر شهيد را همان جا مي گذاريم، صبح دوباره برمي گرديم. صبح، يكي از برادرهايي كه با ما كار مي كرد، از خواب شب گذشته اش تعريف كرد و گفت: «ديشب خواب ديدم كه يك غواص بالاي خاكريز آمد و به من گفت، دلاور اين جا چه مي كني؟» من گفتم دنبال پلاك شهيدي مي گرديم، ولي پيدا نمي كنيم. او گفت: همان جا را مقداري عميق تر بكنيد، پلاكش را هم پيدا مي كنيد». صبح كه بچه ها پاي كار برگشتند، همان جا را عميق تر كندند و اتفاقاً پلاك شهيد را هم پيدا كردند. راوي : بسيجي گمنام

🔴 الله اکبر؛ باور کردنی نیست ولی حقیقت دارد 🔹خاطره‌ای از ۱۸ سال اسارت سیدالاسراء، شهید سرلشگر خلبان حسین لشگری، اولین اسیر ایرانی در جنگ تحمیلی بود و آخرین اسیری که آزاد شد و مدتی بعد به فیض عظیم شهادت رسید!!! 🔸در این ایام، قرآن کریم را کامل حفظ کرده بود و برای ۲۶ سال نماز قضا خوانده بود. 🔸حسین می‌گفت: از هیجده سال اسارتم ده سال تنها و در انفرادی بودم. این سالها با یک "مارمولک" هم‌صحبت می‌شدم! 🔸بهترین عیدی که این ۱۸ سال اسارت گرفتم، یک نصفه لیوان آب یخ بود! عید سال ۷۴ بود. سرباز عراقی نگهبان یک لیوان آب یخ می‌خورد می‌خواست باقی مانده آن را دور بریزد، نگاهش به من افتاد. دلش سوخت و آن را به من داد، من تا ساعت‌ها از این مسئله خوشحال بودم. 🔸این را هم بگویم که من مدت ۱۲ سال (نه ۱۲ روز یا ۱۲ ماه) در حسرت دیدن یک برگ سبز و یک منظره بودم. 🔸حسرت ۵ دقیقه آفتاب را داشتم...

#خاطرات_فراموش شده دلش نمی ‌خواست کار هایش جلوی دید باشد . مدتی را که در جبهه بود ، اجازه نداد حتی یک عکس یا فیلم از او تهیه شود . آخرین بار که به مرخصی آمده بود ، قبل از رفتن همه ‌ی عکس ‌هایش را از بین برد تا پس از شهادت چیزی از او باقی نماند . همین طور هم شد و برای شهادتش حتی یک عکس هم در خانه نداشتیم . همیشه پنهان ‌کار بود . حتی زخمی ‌شدنش را هم از دیگران پنهان می ‌کرد .یک بار که به مرخصی آمده بود ، احساس کردم هنگام بلند شدن به سختی حرکت می‌ کند ، ولی چیزی را بروز نداد .وقت نماز شد . وضو که گرفت ، رفت توی اتاق و در را قفل کرد . از این کارش تعجب کردم . خواهرش که کنجکاو شده بود ، از بالای در ، داخل اتاق را نگاه کرد و متوجه شد که مجید نماز را به صورت نشسته می ‌خواند مجید از ناحیه ‌ی پا مجروح شده بود ، اما اجازه نداد حتی ما که خانواده ‌اش بودیم متوجه شویم . 🌹شهید مجید زین الدین 🌹

خاطرات_شهدا🌷 شهـــادت_در_حـالت_سجــــده #شهیــد_یـوسـفــــ_شـریـفــــ می گفت « دوسـت دارم شهـــادتم در حالـی باشد ڪـــه در سجـــده هستم » یڪـی از دوستانش می گفت : در حال عڪـس گرفتن بودم ڪه دیدم یڪ نفر به حالت سجـده پیشانــی به خاڪـ گذاشته است . فکر کردم نمــاز می خواند ؛ اما دیدم هوا ڪاملاَ روشـن است و وقت نماز گذشته ، هـمه تجهــیزات نـظامـی را هم با خـــودش داشــت . جلو رفتم تا عڪسـی در همین حالت از او بگیرم . دستم را که روی ڪتف او گذاشــتم ، به پـهلــو افتــاد . دیدم گلولــه‌ای از پشت به او اصــابت ڪرده و به قلبــش رسیده ، آرام بود انگــار در این دنیا دیگــر ڪاری نداشت. صورتــش را ڪه دیدم زانوهایــم سسـت شـد به زمین نشـستـم . با خودم گفتـم : «این که یوســفـــــ شریفــــ است ». #خاطرات_ناب #شهادت_در_سجده 💚

☺️ لبخند بزن رزمنده ☺️ 🎯 تو هنوز بدنت گرم است 🔹می گفت توی یڪی از عملیات ها برادری مجروح میشود و به حالت اغما و از خود بی خود می افتد. 🔸بعد آمبولانسی ڪه شهدا را جمع ڪرده و به معراج شهدا می برده، از راه میرسد و او را قاطی بقیه با ترس و لرز و هول هولڪی می اندازد و گاز ماشین را میگیرد و دِبرو. 🔹راننده در آن جنگ و گریز تلاش میڪرده ڪه خودش را از تیررس دشمن دور ڪند و از طرفی مرتب ویراژ میداده تا توی چاله چوله های ناشی از انفجار نیفتد، ڪه این بنده خدا در اثر جابجایی و فشار به هوش می آید و یڪدفعه خودش رو در جمع شهدا میبیند. 🔸اول تصور میڪند ڪه ماشین دارد شهدا را به سمت پست امداد میبرد. اما خوب ڪه دقت میڪند میبیند ڪه نه، انگار همه برادرا شهید شده اند و تنها اوست ڪه سالم است. 🔹دستپاچه میشود و هراسان بلند می شود و مینشیند وسط ماشین ، و با صدای بلند بنا میڪند به داد و فریاد ڪردن ڪه: «برادر! برادر! منو ڪجا میبرید ؟ من شهید نیستم . نگه دار میخوام پیاده شم ، منو اشتباه سوار ڪردید، نگه دار من طوریم نیست ...». 🔸راننده ڪه گویی حواسش جای دیگری بوده ، تو آینه زیر چشمی نگاهش میڪنه و با همان لحن داش مشتی اش میگه: «تو هنوز بدنت گرمه، حالیت نیست . تو شهید شدی . دراز بڪش ! دراز بڪش ! بذار به ڪارمون برسیم.»😂 🔹او هم دوباره شروع میڪند ڪه : « به پیر به پیغمبر من چیزیم نیست ، خودت نگاه ڪن ببین » و راننده هم می گوید بعداً معلوم می شه . خودش وقتی برگشته بود میگفت این عبارت را گریه می ڪردم و می گفتم. اصلا حواسم نبود ڪه بابا! حالا نهایتا ما رو تا یه جایی می برد، برمی گردیم دیگر. ما را ڪه نمی خواهند زنده به گور ڪنند. اما او هم راننده باحالی بود، این حرف ها را آنقدر جدی می گفت ڪه فڪر میڪردم واقعا شهید شده ام. 😁😁😁 نثار ارواح طیبه شهدا صلوات