سلام بر قلبی که جز چاه غمخواری نداشت.

لَعنَ اللهُ قَاتلِیکِ وَ ضَارِبیِکِ و ظَالِمِیکِ وَ غَاصِبی حقِّکِ‌ یامُولاتِی یا فاطمَةالزهراء

گمان کنم که دگر مادری زمین نخورد خدا فقط به "حسن‌(ع)" این چنین بلا بخشید.

حالا که بحث روز دانشجو شد میخوام یه بحث جالب براتون مطرح کنم. میدونستید جمله مرگ بر آمریکا ، مرگ بر انگلیس در اصل جملاتی نبود که اوایل انقلاب گفته شده؟ دقیقا ۱۰۰ روز بعد از کودتای ۲۸ مرداد دانشجوها دست به حرکت اعتراضی به شاه و امریکا میزنن. که چرا نفت ما مستقل نیست و امریکایی ها باید چپاول بکنن. و اونجا سه تا از دانشجوها به دست نیروی های شاه به شهادت میرسن. یکی از شعارهاشون برای این حرکت اعتراض آمیز (مرگ بر آمریکا) بوده.

بمیرم برات. بمیرم و نبینم مثل عموت بی حرم شدی.

حتی اگر گردن بره، حرم به حرومی نمیدیم.

یادداشت های زیر زمینی زهرا زمانی :

یه فلاسک گرفتم دو برابر فلاسک فعلی اره خلاصه با من از خوشبختی حرف نزنید.

بیاید این ژانر اینستارو ادامه بدیم:

منم بازی.

بچهاpik اشتباهه درستش pic من اصلااا حواسم نبوددد😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂

اصفهان را نابود کنید.

آقای شیشه فروش را نابود کنید.

بچها جدی شهرتون برف اومده؟ شهر مارو که غضب خدا گرفتتش حتی بادم نمیاد. ریه هامون شبیه ادمای سیگاری شده.

میگفت توی اخرالزمان انقدر تشخیص حق و باطل سخت میشه که خیلیا از راه بدر میشن. و تنها راه سالم موندن از شر فتنه ها اینه که ببینی علی بن ابی طالب کجای ماجرا ایستاده.

میله‌‌ی پرچمِ پرافتخار جمهوری اسلامی تو آستین بدخواهاش🤍

همون میله تو چشم تک تک کسایی که میخوان وضعیتمون مثل سوریه بشه.

بارون نم نم داره میباره، بوی خاک همه جارو گرفته، برقای مجتمع رفته و همه جا تاریکه، ریحانه میاد در خونمونو میگه: زهرا امشب چهارشنبه سوری بیا بریم بیرون هیچکس تو محوطه نیست. میریم توی محوطه و دوساعت تمام حرف میزنیم و حرف. بابا از در مجتمع اومد تو و ما دوتارو میبینه و شروع میکنه به اذیت کردن ما دوتا و خندیدن بهمون. تو همون موقعیت برقای مجتمع میاد. داشتیم با بابا و ریحانه میخندیدیم که یهو نگاهم افتاد به یکی از لامپای محوطه و دیدم عجیب بنظر میاد.

به آخرش که رسیدم اشکام جاری شدن.

اون شب یکی از بهترین شبای زندگیم بود.

اونشب حرفای عجیبی میزدیم. نشستم روی نیمکت و به اسمون قرمز خیره بودم و توی دلم دعا میکردم. یادم نمیاد چه دعایی ولی قطرات بارون روی صورتمو یادم میاد و صدای ریحانه که داشت می‌گفت: زهرا بنظرت بزرگ بشیم بازم باهم هستیم؟

ساعت ۳‌ صبحه، فردا هردومون امتحان داریم. به زهرا میگم میای بریم پیاده روی؟! میگه باشه. ساعت ۶ میشه یه تخم مرغ تو یخچال پیدا میکنم. کوکو سبزی درست میکنم و با زهرا میریم تو محوطه پیاده روی. بارون نم نم میزنه. خوابمون که میگیره تصمیم می‌گیریم برگردیم خونه. اما یهو یکی از لامپ های محوطه عجیب بنظر میرسه.

زندگی توی مجتمع دنیای عجیبی داشت. ما دوتا توی هر ساعتی که فکرشو کنید میرفتیم خونه همدیگه. گاهی انقدر بیش از اندازه ریحانه خونمون بود که بابام میگفت: ریحانه برو یارانتو از بابات بگیر بده من، چون خرجتو من دیگه دارم میدم=)))😂

بچها من میشینم زار میزنم😭🤍.

امروز دعا کردیم که یک روزی برسه ما به جای یه‌دونه بمب سیب زمینی، دوتا بگیریم و هر کدوممون مجزا از این غذا لذت ببره.