#پروفایل_پسرونه🖇😎

#پــروفایل_دخترونه✌️🏻📸

خورشید شما ، عشق شما ، بام شمایید...! 🌹#برادرشهیدم ‌

••🎊♥️•• •|ولے تمام نشد مرتضے، دوباره تپيد •|بہ سينہ‌ے من و ما رفت و نام او دل شد •|علے بہ جلوه‌ے ديگر بہ كربلا آمد •|علم بہ دوش گرفت و ابوالفضائل شد✨ #رفیق‌شهیدمــ 🌿 ولادت‌حضـرت‌ابوالفضـل‌و‌روزجـانبـازمبـارک‌باد 🌙 #جـانبـازشھیـداحمـدمَشلَب🕊 ♡

📚خاطرات #شھیدمدافع‌حرم_احمد_مشلب راوے: #سلام_بدرالدین{مادر شھید} #ارادھ_ے_خداوند براساس اراده خداوند سبحان و متعال اگر قرار باشد فردے شہید شود، آن فرد شہید خواهد شد و اگر قرار باشد اسیر شود، اسیر خواهد شد. خواست و اراده ما هم بہ اراده و خواست خداوند وابستہ است. شہید قربانے راه خداوند است و شہادت براے رضایت خداست و حالا از خداوند متعال مےپرسم:" خدایا! از ما راضے شدے؟" رضایت اهل‌بیت{علیہ‌السلام} هم با رضایت خداوند جلب مےشود و ما در زمانہ‌اے هستیم ڪہ باید زمینہ‌ے ظہور امام زمان{عج‌اللّٰہ} را فراهم ڪنیم. #احمـد قربانے مےشد ڪہ بہ اذن خدا زمینہ‌ساز تشکیل دولت امام زمان{عج‌اللّٰہ} باشد. اگر فرزندان ما زمینہ‌ساز ظہور حضرت مھدے{عج‌اللّٰہ} نباشند، پس چہ ڪسے این ڪار را انجام بدهد؟ این ما و فرزندان ما هستیم ڪہ باید از دین دفاع ڪنیم. مگر حضرت زینب{سلام‌اللّٰہ‌عليها} و حضرت فاطمہ{سلام‌اللّٰہ‌عليها} و حضرت ام‌البنین{سلام‌اللّٰہ‌عليها} فرزندانشان را دوست نداشتند؟ علاقہ‌ بہ معناے مالڪ بودن فرزند نیست.

علاقہ‌ے من باید علاقہ‌اے باشد ڪہ خدا را راضے ڪند نہ اینڪہ علاقہ‌ے یڪ انسان خودخواه و سرڪش باشد. این علاقہ باید بہ شڪلے باشد ڪہ بر اساس خواست و اراده‌ے خداوند شڪل بگیرد. #خاطرات_شهیداحمد_در_کتابشون📖

📚خاطرات #شھیدمدافع‌حرم_احمد_مشلب راوے: #سلام_بدرالدین{مادر شھید} #ارادھ_ے_خداوند #قسمت_دوم مطلب مہم دیگر آن است ڪہ باید بہ خاطر داشتہ باشیم ڪہ بہترین انسان‌ها بہ دنبال رشد، تعالے و تڪامل هستند. شہدا قطعاً جزء همان بہترین انسان‌ها هستند و از آنجا ڪہ زنده‌اند و بہ فرموده‌ے خداوند تبارڪ و تعالے، در پیشگاه حضرت حق روزے مےخورند؛ یعنے شہید یڪ انسان زنده و درحال تڪامل است. او روزے مےخورد و مسیر تڪاملش را ادامہ مےدهد. زیرا تڪامل شہید مانند ما نیست ڪہ با مرگ بہ پایان برسد؛ تڪامل شہید پس از دنیاے مادے نیز ادامہ پیدا مےڪند. وقتے فڪر مےڪنم #احمـد زنده است، روزے مےخورد و تڪامل او ادامہ دارد براے من ڪافیست. اهمیت نمےدهم ڪہ اے ڪاش ازدواج مےڪرد، هرچند هر مادرے با ازدواج فرزندش خوشحال مےشود. من دوست داشتم پسرم ازدواج مےڪرد و خانواده تشڪیل مےداد.

اما من بہ این فڪر مےڪنم ڪہ ما در مسیرے ڪہ خواست خداست گام بر مےداریم و اگر خواست خدا بر این بود ڪہ زنده مےماند و ازدواج مےڪرد و صاحب فرزند مےشد، باز هم مےگویم:" الحمداللّٰہ" #خاطرات_شهیداحمد_در_کتابشون📖

به وقت رمان جانانم تویی❤️👇🏻

رمان:جانانم تویی❤️ پارت:10 کلافه روی زمین نشسته بودم که زنگ درو زدن مامان رو کرد به منو گفت -برو توی آشپزخونه تا وقتی نگفتم نیا؟ -ای بابا من حوصله ندارم سهیل که خواست بره درو باز کنه گفت -برو دیگه از جام کلافه پاشدم و تا وقتی میرفتم توی آشپزخونه غر میزدم. با صدای مامان چای و برداشتم و لبخند خیلی مصنوعی زدم و سلامی کردم و چای و گذاشتم وسط میز و رفتم کنار مامان نشستم که مامان چشم غره ای به من رفت آروم دم گوشم گفت -چه خبرته؟ این چه طرزه؟ -مامان من از اول مخالف بودم حرفی نزدم که همه باهم صحبت میکردن و فقط من نشسته بودم و با ناخونام ور میرفتم که سهیلا خانوم رو به مامان گفت -اگه اجازه بدید بچه ها برن باهم صحبت کنن مامان لبخندی زد و گفت -اختیار دارین بعد رو به من کرد و گفت -دخترم آقا مسعود و راهنمایی کن تا اتاق کلافه بلند شدم و خودم رفتم توی اتاقم که اونم اومد و روی زمین نشست، حرفی نزدم که خودش شروع کرد -مثل اینکه شما موافق نیستید -دقیقا -خب چرا؟ -چون قصد ازدواج ندارم -ای بابا بعد نگاهی به اتاق کرد و گفت -شلخته ام که هستی؟ عصبانی رو بهش گفتم -مسعود برو دست مامان و بابات و آبجی تو بگیر برین بیرون من اعصاب خودمو ندارم چه برسه تو -باور کن با من ازدواج کنی خوشبخت میشی چهار تا بچه میاریم قشنگ معلوم بود اومده حرص منو در بیاره از جام پاشدم و همونطور که به سمت در میرفتم گفتم -خوش خیالی برادر من عصبی یک راست رفتم داخل آشپزخونه و بس نشستم تا وقتی فهمیدم رفتن بیرون، تا رفتم توی پذیرایی سهیل گفت -آبرو برای ما نزاشتی؟ پوزخندی زدم و گفتم -نه که از قبل آبرو داشتیم مامان سکوت کرده بود و حرفی نمیزد سهیل: ببین ساحل خیلی مریضی واقعا -ببین سهیل نزار جلوی مامان دهنمو باز کنم یک حرفایی بزنم که نباید بزنم عصبی رفتم توی اتاق و لباسام و عوض کردم و روی تشک سرم وگذاشتم تا کمی آروم بشم جانا♡نم تویی❤️ لایک فراموش نشه❤️😉 نویسنده:m.s

رمان:جانانم تویی❤️ پارت:11 انقدر خسته و کلافه بودم که خیلی زود به خواب رفتم. با صدای زنگ گوشیم از خواب بلند شدم و با دیدن اینکه هوا روشن بود فهمیدم نمازمم قضا شده، نگاهی به صفحه ی گوشی کردم شبنم بود -الو؟ -مردی تو؟ کجایی خب ده باره زنگ زدم -آروم باش عزیزم دیشب بیهوش شدم حالا برات میگم تو چرا زنگ زدی؟ -خونه ای؟ چشمام و مالشی دادم و گفتم -اهوم -سهیل هست؟ خندیدم و گفتم -نگو سهیل بگو سهیلا همش بر دل مامانمه منتظریم خواستگار واسش بیاد با این حرفم خندید و گفت -خیلی خلی خب حالا کارم خیلی واجبه اومدم -بیا خدافظ گوشی و قطع کردم و از جام پاشدم و خودمو توی آینه نگاخ کردم چشمام عجیب پف کرده بود، دست و صورتمو آبی زدم و موهامو شونه کردم که صدای زنگ اومد خواست سهیل بره درو باز کنه که گفتم -شبنمه با تو کاری نداره برو اونور خودم باز میکنم کلافه حرفی نزد که درو زدم و شبنم اومد داخل و سریع بردمش توی اتاق و روی زمین نشست، خواستم برم چای بیارم که گفت -بیا بشین کارم خیلی واجبه اصلا نمیدونی مشتاق کنارش نشستم که گفت -من این برگه هارو دیشب بیکار بودم خوندم که به یک چیزی پی بردم -هان؟ -مگه این یک برادر نداره؟ -خب؟ -خب به جمالت خنگول دیگه ببین تو میری از داداشش خواهش میکنی توی شرکت استخدام بشی بعدش میتونی مخش و بزنی دیگه همون برگه های کنارش و برداشتم و زدم توی سرش و گفتم -این بود خبر مهمت؟ شنقل؟ قیافه طلبکاری به خودش گرفت و گفت -خب حالا اگه من نبودم چیکار میکردی؟ -خب حالا از کی من شروع کنم؟ -همین الان بدو حاضر شو -الان؟ -آره دیگه -سهیل و چیکار کنم؟ -اون سهیل خنگول و من دکش میکنم جانا♡نم تویی❤️ لایک فراموش نشه❤️😉 نویسنده:m.s

رمان: جانانم تویی❤️ پارت:12 لباسام و تنم کردم و آریشی هم کردم و با شبنم داشتیم میرفتیم که سهیل مثل همیشه جلومون سبز شد و گفت -ساحل جان کجا انقدر خوشگل کردی؟ خواستم جوابش و بدم که شبنم قبل از من گفت -تولد دوستمه خدانگهدارتون یک جوری شبنم جوابش و داد که دیگه نتونست حرفی بزنه و منم قیافه ی پیروزمندی به خودم گرفتم و با شبنم زدیم از خونه بیرون خواستم برم سمت خیابون تاکسی سوار بشیم که شبنم دستم ک و گرفت و گفت -بیا این سمت -وایسا ببینم چرا مگه با تاکسی نمیریم؟ -نه مرتضی اومده دنبالمون -زشته شبنم بنده خدا رو انقدر اذیت کنیم -وا خودش خواست حالا بیا بریم دیره رفتیم و هردو عقب سوار شدیم و سلامی کردم تا وسط های راه بینمون سکوت بود که مرتضی گفت -ساحل خانوم؟ نگاهم و از گوشیم گرفتم و به طرفش برگشتم و گفتم -بله؟ -اسم برادرش کارن هست اون کوچکتره و یکی از مدیر عامل های همون شرکته شما پیشش برین به احتمال زیاد قبول میکنه -آهان باشه حرفی زده نشد تا رسیدیم دم شرکت از ماشین پیاده شدم و دوباره رفتم سمت همون شرکت و تا خواستم برم داخل همون موقع کامران اومد بیرون و بدون نگاه کردن به من رفت سوار آسانسور شد، نفس عمیقی کشیدم و سعی کردم با اعتماد به نفس کامل برم داخل دوباره همون منشی روی اعصاب اونجا بود، رفتم سمت میزش و گفتم -سلام خانوم آقای کارن سرابی هستن؟ لبخند مصنوعی زد و گفت -بله الان بهشون اطلاع میدم منتظر ایستادم که بعد از چند دقیقه اومد و گفت -بفرمایید داخل آروم رفتم و بعد از اینکه درو زدم رفتم داخل، نگاهی به من کرد و با لبخند گفت -بفرمایید بشینین خانوم چه اخلاق گیرایی داشت همین اول کار، مثل خودش لبخندی زدم و روی صندلی نشستم که کارش و ول کرد و رو به من گفت -خب امرتون در خدمتم قیافه ی مظلومی به خودم گرفتم و گفتم... جانا♡نم تویی❤️ لایک فراموش نشه❤️😉 نویسنده:m.s