🌹🍃🌹🍃🌹🍃 #عشق_باطعم_سادگی🌹 ولی عجب باشه ای گفتم ! از صدتا نه بدتر بود خدا روشکر به خاطر تاریکی هوا پارک خلوت بودو من به زور امیرعلی رو سوار تاب کردم و محکم تابش میدادم! چشمهاش رو به خاطر سرعت تاب روی هم فشار میداد – محیا بسه ...بسه ...حالم داره بهم می خوره! دوباره محکم تابش دادم و با خنده گفتم: امیرعلی از تاب می ترسی؟؟ وای وای وای! نفس زنون خندید- مگه من از این تاب نیام پایین محیا! نوبت تو هم میشه دیگه؟! با خنده نچی گفتم و اومدم رو به روش-راه نداره اصلا من پشیمون شدم ! حوصله تاب بازی ندارم! سرعت تاب داشت کمتر میشدو امیرعلی با خنده ابرو بالا مینداخت-جدی؟! ...اگه شده به زور بغلت کنم و بنشونمت روی تاب , باید تاب سواری کنی فهمیدی! من یک دل سیر به خطو نشون کشیدنش خندیدم و با خودم فکر کردم اگه واقعا میشد روی پای امیر علی بشینم و تاب بخورم چه خوب بود! با کشیده شدن پای امیرعلی روی زمین خاکی,به خودم اومدم ... تاب از حرکت وایستاده بودو امیرعلی با نگاه شیطونش خیره به من...سریع به خودم اومدم و با یک جیغ شروع کردم به دویدن و امیرعلی دنبالم ! -غلط کردم امیر علی...ببخشید به صدای بچگونه ام خندید- راه نداره به خاطر سرعت زیادش نزدیک تر شده بود و من باز جیغ زدم...دستم و گرفت و افتادم توی بغلش ...هردو نفس نفس میزدیم و خیره به چشمهای همدیگه با التماس گفتم: ببخش دیگه جون محیا خنده رو لبش رفت و انگشت اشاره اش به نشونه سکوت نشست روی لبم...نفس عمیقی کشید تاآروم بشه اخم مصنوعی کرد- دیگه جون خودت و قسم نخور هیچ وقت! لبهام با خوشی به یک خنده باز شد! بی هوا گونه اش و بوسیدم – چشم ! چشمهاش گرد شدو صداش اخطار آمیز – محیا خانوم ! نوک بینییم رو آروم کشید – دوباره این کارم نکن وقتی بیرون از خونه ایم بدون اینکه به جمله ام فکر کنم گفتم: آها یعنی اگه تو خونه بودیم اشکال نداره هرچقدر بخوام ببوسمت.... هنوزکلمه آخرو کامل نگفته بودم که صورت آماده خنده امیرعلی من رو متوجه حرفم کرد...دستم و جلو دهنم گرفتم و هی بلندی گفتم...صدای خنده امیرعلی هم توی پارک پیچید تمام تنم داغ شده بود و خجالت کشیدم ! کنار گوشم شیطون گفت: نه خب خوشحالمم می کنی! کشیده وخجالت زده گفتم:امیرعلیی از من جدا شدو خیره به چشمهام – بله خانومم؟ مهربون ادامه داد-قربون اون خجالت کشیدنت ... یادت باشه از این به بعد حواست و جمع کنی و فقط این حرفهای خوشمزه ات رو جلوی من بگی! با اینکه غرق خوشی شده بودم ولی بیشتر خجالت کشیدم! خنده اش رو خوردو برای ازبین بردن این حال من گفت: حالا بریم که نوبت تاب بازی توه یک قدم رفتم عقب و دستهام رو به حالت تسلیم بالا آوردم- نه نه... میشه بجاش الاکلنگ سوار بشیم؟؟! بلند خندید- دیگه چی ؟ همون تابم به اجبار سوار شدم ...بدوببینم قیافه ام و مظلوم کردم که دستم رو کشید- قیافه ات و اونجوری نکن زشت میشی! ابروهام بالا پرید – امیرعلی واقعا که! خندیدو روی صفحه فلزی ضربه زد- بشین ↩️#ادامه_دارد 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹

🌹🍃🌹🍃🌹🍃 #عشق_باطعم_سادگی🌹 لبهام رو تو دهنم جمع کردم- خواهش می کنم! -بیا بشین کوچولو تابت بدم اهل تلافی نیستم! ذوق زده دستهام و بهم کوبیدم و نشستم – قول دادی ها! خندید- باشه قول دادم! زنجیرهای تاب و به طرف عقب کشید – چادرت و جمع کن ...به جایی گیرنکنه باشه ای گفتم و چادرم و که از تاب آویزون شده بود و جمع کردم ...با حرکت یک دفعه تاب جیغ بلندی کشیدم و دستهام روی زنجیرهای درشت تاب محکم شد! چشمهام رو بستم و همون طور که تاب تکون می خوردو با جلو عقب شدنش قلبم رو از جا می کند,هوای بهاری رو نفس کشیدم ! هیجان زده گفتم: وای امیرعلی ممنون خیلی کیف داره! صدای خنده آرومش رو شنیدم- هروقت خسته شدی بگو تاب و نگه دارم که بریم مثال فردا امتحان داری ها! باشه ای گفتم و به آسمون پر ستاره نگاه کردم و از ته دل گفتم: خدایا شکرت ...عاشقتم !مرسی که همیشه هستی و این قدر مهربونی با اینکه من بنده خوبی نیستم!ممنونم به خاطر امیرعلی آرزوهام ! -داری با خدا دردودل می کنی؟ باخنده نگاه از آسمون گرفتم-آره از کجا فهمیدی؟ -از نگاهت که به آسمون بودو سکوتت! خوشحال گفتم: امیرعلی تو هم اینجوری با خدا حرف میزنی؟ مثل یک دوست؟ با قدمهای آرومی اومد و تاب کنار من نشست ومن در حال تاب خوردن به صورتش نگاه کردم- آره خب بهترین دوست آدم همیشه خداست !بهترین پناه ! بهترین همدم !از رگ گردن به آدم نزدیک تر! شیطون گفتم: داشتم ازش تشکر می کردم بخاطر اینکه آرزوم و برآورده کرد و تو رو به من بخشید...فکر کنم از دستم خسته شده بود که هروقت صداش کردم تو رو خواستم! مهربون خندید- خدا هیچ وقت از بنده هاش خسته نمیشه! حرکت تاب آروم شده بود –آره میدونم منظورم آرزوی تکراریم بود که خدا رو خسته کرده ! لحنش جدی شد ولی نگاهش مهربون بود- خب حالا آرزو کن یک آرزوی جدید و بهتر ! از تاب پایین پریدم و رفتم نزدیکش...به چشمهاش خیره شدم- دیگه آرزویی ندارم وقتی که تو هستی! تو بهترین آرزوی منی که برآورده شده ...مطمئنم کنار تو خوشبخت ترینم پس دیگه آرزویی نمی مونه! خیره بود به چشمهام-یعنی دیگه هیچی از خدا نمی خوای؟ خاک چادرم رو تکوندم – چرا دعا میکنم مثل دعای فرج...دعای سلامتی...شفای مریضها ...خیلی دعاهای دیگه ولی خب آرزوهم دارم این که کنار تو برم سفرهای زیارتی و تو برام زیارت نامه بخونی...تا آخر عمرم کنارت زندگی کنم... خالصه بازم آرزوهام ختم میشه به تو! بازوم و گرفت و از تاب بلند شد –نمیتونم خوشبختت کنم کاش من و آرزو نمی کردی! باصدای گرفته اش به صورتش نگاه کردم –امیرعلی این چه حرفیه ...من الانم خوشبختم نگاهش غم داشت -نمیتونم یک زندگی ایده آل برات بسازم یا حداقل معمولی ...گردش بردن و تفریح کردنمونم که داری میبینی ساده است مثل خودم !برات خاطره های خوش نمیسازه که به یاد موندنی باشه! پوفی کردم- باز امشب رسیدیم سر خونه اول؟! نگاه دزدید از چشمهام و قدمهاش رو آروم برداشت-حقیقته عزیز من یک حقیقت تلخ! دویدم دنبالش-اتفاقا خیلی هم خوبه من عاشق این سادگی ام و این ساده بودن برام پر از خاطره ...دوست دارم ساده باشم کنارتو ...دوست دار م این امیرعلی ساده رو که غرق این دنیا و دنیایی بودن نیست و برام یک تکیه گاه محکمه! سکوت کردو منم سکوت کردم ...از پارک بیرون اومدیم ... ↩️#ادامه_دارد 🌹🍃🌹🍃🌹🍃

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 #عشق_باطعم_سادگی🌹 با نفس عمیقی گفت: قهری؟ دلخور گفتم: نباشم؟من و آوردی بیرون مغزم باز بشه بتونم امتحانم و بخونم ... بجاش کلی حرصم دادی...اگه امتحانم و خراب کنم تقصیرتوه... رفتار بدی از من میبینی که هر چند وقت یک بار میرسی به اینجا؟! -نه نه اصلا ..فقط؟! کالفه گفتم: کی قراره این فقط ها و اگرها تموم بشه؟ فقط چی؟ نگاهی رو که به من دوخته بود دزدیدو خیره شد به قدمهاش- دیشب که رفته بودیم خونه داییت...! سکوت کرد ... چون دایی سعید مسافرت بودن دیشب تازه رفته بودیم خونه اشون برای عید دیدنی و دیدار سالانه ... -خب؟؟ - خیلی خیلی اتفاقی شنیدم که ...که... کلافه بودبعد یک مکث کوتاه گفت:داییت داشت به مامانت می گفت چرا این قدر زود محیا رو عروس کردی موقعیت های بهتری هم می تونست داشته باشه... موقعیت هایی بهتر از من! از زور عصبانیت احساس خفگی می کردم...یعنی چی این حرفها؟...واقعا گفتنش حالا درست بود ؟ عصبی گفتم: داییم بی خود... هنوز حرفم و کامل نزده بودم که امیر علی جلو دهنم و گرفت و سرزنشگر گفت –محیا!! از دست داییم عصبانی بودم...از امیر علی دلخور- حالا این حرفها چه ربطی به من داشت ؟ گناه من چی بود که باز گفتی نقطه سر خط! لبخند محوی روی لبش نقاشی شد- از دیشب با خودم می گم اگه من به حرف مامان نکرده بودم ..الان تو...شاید خوشبخت بودی الان !شاید به قول داییت عجله ... پریدم وسط حرفش و اخم غلیظی کردم- امیر علی می فهمی معنی حرفت رو؟! من الانم خوشبختم ...خیلی خوشبخت خب من... منظورم این بود که... -گفته بودم دوستت داشتم ..دارم ...خواهم داشت ... نه؟ گرفته گفت: اگه دوستم نداشتی و میومدم خواستگاریت بازم جوابت... پریدم وسط حرفش- مطمئن باش مثبت بود ! خندید به لحن محکمم- آخه آدمهای اطرافمم شک میندازن به جونم که تو خوشبختی کنار من یانه؟ ببخشید انگار هر چند وقت یک بار محتاج این میشم که مطمئن بشم از دوست داشتنت!! صورتم و جمع کردم- آها اونوقت جور دیگه ای نمیشه بهش رسید حتما باید من و زجر بدی با حرفهات ؟!من اگه قول بدم در بیست و چهار ساعت هر ده دقیقه بگم امیر علی عاشقتم اونم با صدای بلند که همه دنیا بدونن مشکل حل میشه ؟ دیگه بهم شک نمی کنی؟ دور این حرفها رو خط می کشی؟ول کن حرف بقیه رو امیرعلی حرف من برات مهمه یابقیه؟ آروم ولی از ته دل خندید : معلومه که تو... ببخشید ابرو بالا انداختم-نچ این بار جریمه داره! -شما امر بفرمایید! خوشحال از خنده اش گفتم: اول اینکه کلی مسئله دارم زحمت توضیح دادنش باشماست...دوما ... سکوت کردم که باصورت خندونش نگاهم کرد –اولی که به روی چشم ودومی...؟ سرفه مصلحتی کردم وقیافه ام رو جدی گرفتم- یک دفعه دیگه هم باید من و ببری پارک و نیم ساعت درست تابم بدی...اینبار که خوب من و به حرف گرفتی و از زیرش فرار کردی! وسوما... خندید- هنوز ادامه داره؟ اخم مصنوعی کردم- بله که داره ...هزار تا شرط میزارم تا یادت باشه دیگه از این حرفها نزنی! خنده اش بلندتر شد که گفتم: سرراه یک بسته پاستیل خرسی برام بخر !مغزم باز میشه بهتر درسم و یاد میگیرم! ابروهاش بالا پرید-شوخی می کنی؟ ↩️#ادامه_دارد 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 #عشق_باطعم_سادگی🌹 خیلی هم جدی ام! باخنده لبهاش رو جمع کرد توی دهنش- چشم ولی مگه بچه ای تو؟ -چه ربطی داره ؟!دوست دارم خب! از این به بعدم هر وقت باهات قهر کردم یک بسته پاستیل برام بخری باهات آشتی میکنم! کلا از گل و کادو بهتره حس خوبی به من میده! نتونست دیگه خنده اش و نگه داره و بلند بلند خندید! -قربون این شرطهای کوچیک و دل بزرگت بشم ! اخم کردم- نمی خوام... راست می گی دیگه این حرفها رو نزن! خنده اش کم شد- چشم ...حالاکه اخم نکن دوبسته پاستیل برات می خرم خوبه؟ ذوق زده دستهام رو بهم کوبیدم – جدی ؟...آخ جون!...می خوای سه بسته بخر که کلا رفع دلخوری بشه ! اینبار قهقه زد- اگه اینجوریه که چشم سه بسته میخرم. لبخند خوشحالی زدم و نفس بلندی کشیدم -ولی امیرعلی جدا از حرص خوردن من دیگه این حرفها رو نگو ناشکریه ...خدا قهرش میگیره ها! چرا فکر می کنی کمی؟! نفسش رو با یک آه بیرون داد- من ناشکری نکردم ... هر وقت می خوام گله کنم از خدا, میرم این موسسه هایی که افراد بی سرپرست و معلول رو نگه میدارن, اونجا از خودم شرمنده میشم و خدا رو شکر می کنم و عذرخواهی...می دونم افرادی هستن که زندگیی ساده تر و بدتر از ماهم دارن.... اونا رو هم میبینم محیا ! خدارو هم روزی هزار بار شکر می کنم که زندگی ساده ای دارم و روزی حلال درمیارم حتی اگر کم باشه . -پس تو خوشت نمیاد من رو تو این روزی حلال شریک کنی؟ براق شد- نه عزیز من این چه حرفیه؟!همه زندگی ام رو به پات میریزم ↩️#ادامه_دارد 🌹🍃🌹🍃🌹🍃

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 #عشق_باطعم_سادگی🌹 پس بیا ودیگه از این حرفها نزن ..چون من فکر می کنم برات غریبه ام! از این به بعد از هر چی دلخورشدی یا من دلخور شدم بیا دوستانه بهم بگیم نه کنار واژه پشیمونی ! باشه؟ قول بده! انگشت کوچیکم رو گرفتم جلوی صورتش -قبول؟ انگشت کوچیکش رو حلقه کرد دور انگشتم – باشه قبول ! اینم شد پیمان دوستی ما کنار عهد همیشگی باهم بودن !...چه قدر خوبه که اول حس دوستی باشه کنارهمسر بودنت ! .... عطیه هول کرده تو ماشین نشست و جواب سلام من و امیرعلی روداد روی صندلی جلو به سمت عقب چرخیدم و رو به عطیه گفتم :مداد برداشتی ؟ پاک کن؟ عطیه داشت ذکر می گفت و به گفتن یک آره اکتفا کرد دوباره گفتم: راستی کارت ورود به جلسه ات که یادت نرفته؟ غرزد- میزاری دعام و بخونم یانه...بله برداشتم ! تو که از مامان ها بدتری ! بیچاره بچه هات قراره از دستت چی بکشن ! امیرعلی ریز ریز خندید... من اخم کردم و با اعتراض گفتم: عطی! متوجه نیم نگاه امیرعلی و ابروهای بالا پریده اش شدم که عطیه وسط دعاخوندنش بلند بلند خندید- آخر سوتی دادی جلوش ...بهت هشدار داده بودم ...دیگه کارت با کرام الکاتبینه! - -عطی یعنی چی اونوقت؟ به صورت جدی امیرعلی نگاه کردم-یعنی عطیه دیگه! ابروهاش و بالا داد-آها!بهتر نیست اسمش رو کامل بگی؟! -از دهنم پرید...یعنی هر وقت اذیتم می کنه... عطیه پرید وسط حرفم – بیا داره میندازه گردن من ...به من چه اصلا! چرخیدم سمت عطیه بهش چشم غره رفتم که برام شکلک مسخره ای درآورد! نگاه امیرعلی میگفت خنده اش گرفته – خب حالا باهم دعوا نکنین! روبه من ادامه داد- شماهم سعی کن همیشه اسمها رو کامل بگی ...یک اسم نشونه شخصیت یک نفره و حرمت داره پس بهتره کامل گفته بشه! مثل بچه ها گفتم: چشم دیگه تکرار نمیشه! دستش اومد بالا که لپم و بگیره که وسط راه پشیمون شدو یاد عطیه افتاد ! عطیه هم انگار متوجه شدو سرفه مصلحتی کرد- راحت باشین اصلا فکرکنین من حضور ندارم خندیدم و امیرعلی هم باچرخوندن صورتش به سمت مخالف من خنده اش رو مخفی کرد! - -اصلا ببینم محیا تو چرا اینجایی؟ مگه نگفتی شب مهمون دارین! - چرا خب...ولی من اومدم بدرقه ات کنم و بهت روحیه بدم کنکورت و خوب بدی. -بگو از کمک کردن فرار کردم ! من بهونه ام! چرخیدم سمتش- مگه من مثل توام... یک پا کدبانوام برای خودم! صورتش رو جمع کرد-آره تو که راست می گی!...من وکه دیگه رنگ نکن دخترتنبل!وقتی امیرعلی خسته و کوفته اومد خونه و خانوم تازه از خواب ناز پاشده باشین و خونه بهم ریخته که هیچ نهارم نداشته باشی!اونوقت کدبانو بودنت معلوم میشه! باز عصری با پای چشم کبود نیای در خونه ما گله و گله گذاری! امیرعلی که به دعوای زرگری ما می خندید گفت: من روخانومم دست بلند نمی کنم و مطمئنم که محیا, خانوم خونه است و یک پاکدبانو! من خوشحال شدم از طرفداری های امیرعلی حتی وسط شوخی وبلند گفتم:مرسی امیرعلی!عاشقتم ! عطیه می خواست چیزی بگه ولی با حرف من دهنش باز مونده بود و بدون حرف! عطیه بعد کمی تخس گفت- چه ذوقی هم میکنه برای من ...به پا پس نیفتی فقط! زبونم و براش در آوردم که لم داد روی صندلی – خودم میرفتم راحت تر بودم شما دوتا که نه گذاشتین دعاهام و بخونم ...نه روحیه بهم دادین ...فقط نشستین اینجا جلو من با کمال پرویی قربون صدقه هم میرین ↩️#ادامه_دارد 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹

🌹🍃🌹🍃🌹🍃 #عشق_باطعم_سادگی🌹 امیرعلی با اخم از آینه جلو به عقب نگاه کردو اخطار داد- عطیه! عطیه هم لبخند دندون نمایی زد – جونم داداش...خب راست میگم دیگه...یکم به منم روحیه بدین! امیرعلی نتونست اخمش رو حفظ کنه و خنده اش گرفت- دیشب برات نماز خوندم ... توکل کن به خدا...مطمئنم قبول میشی! نزدیک حوزه امتحانی بودیم که عطیه با دلشوره وسایلش رو چک می کرد... لبخند آرومی به صورتش پاشیدم – هول نکن دختر تو که همه کتابهات و جوییدی دیگه...پس استرس نداشته باش برو سرجلسه منم برات دعا می کنم و منتظرم خوشحال و موفق بیای بیرون ! ماشین توقف کردو عطیه آماده رفتن شد- دستت درد نکنه ...ولی مثل این مامان ها نشینی پشت در برام دعا بخونی ها! ...برو با شوهر جونت دور دور همونجوری هم من و دعا کن بعدبیاین دنبالم ! فقط خواهشا حرفهای عاشقانه اتون رو هم بزنین که وقتی من اومدم دیگه سرخر نباشم ! بلند خندیدم و باز ابروهای امیرعلی رفته بود توی هم – برو دختر حواست و بده به امتحانت عوض این حرفها پیاده شدو با خنده برامون دست تکون داد و امیرعلی با خوندن دعای زیر لبی که سمتش فوت می کرد دستش رو به نشونه خداحافظی بالا آورد ... عطیه هم دوید وسط جمعیتی که می رفتن برای امتحان سرنوشت ساز کنکور! همون طور که با نگاهم بدرقه اش می کردم گفتم :بهش گفتین؟ امیرعلی نگاه از جمعیتی که عطیه وسطشون گم شده بود گرفت – نه ... مامان گفت وقتی برگشتیم خونه تو باهاش حرف بزنی! ابروم بالا پرید_من؟؟..بزرگتر و صالح تر از من پیدا نکردین؟ خندیدو لپم رو محکم کشید- دوستانه دختر خوب ...نه پیدا نکردیم! اخم مصنوعی کردم و صورتم و از دست امیر علی بیرون کشیدم آی کندی لپم و این چه کاریه جدیدا یاد گرفتی به جای جواب باسرخوشی خندیدو ماشین و روشن کرد. -آقا امیر محمدو نفیسه جونم میدونن؟ اخم کم رنگی کردو بدون نگاه کردن به من جواب داد -آره امیر محمد مخالفه !نه صددرصد ولی میگه اگه قبول نکنیم بهتره! یک تای ابروم بالا پرید- چرا آخه؟ نگاه عاقل اندر سفیهی به من انداخت – محیا یعنی نمی دونی چرا؟علی پسر عمو اکبره ها! شونه هام و بالا انداختم – خب باشه ربطش؟ امیر علی پوفی کشید ومن فهمیدم چه حرف مضخرفی گفتم وقتی میدونم دلیلش رو ! -حالا اگه جواب عطیه مثبت باشه دیگه مشکلی نیست ؟ خندید به من که این قدر مسخره حرف قبلیم رو پوشوندم ...با دست آزادش چادرم رو که روی شونه هام افتاده بود کشید روی سرم ! -شما جواب مثبت و از عطیه بگیر ..نخیر دیگه مشکلی نیست ! آفتاب گیر ماشین رو دادم پایین تا خودم رو توی آینه کوچیکش ببینم ! - اگر منم که از حالا میگم جواب عطیه مثبته! با خنده سر چرخوند و به من که داشتم سنجاق ریز روسریم رو باز میکردم نگاه کردو چادرم که باز افتاد روی شونه هام ! -الان داری چیکار می کنی محیا خانوم؟ بدون اینکه برگردم گفتم: دارم روسریم ودرست میکنم -تو ماشین؟ وسط خیابون؟ صداش که می گفت اصلا شوخی نداره! خیلی جدی بود! ↩️#ادامه_دارد 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 #عشق_باطعم_سادگی🌹 متعجب چرخیدم سمتش و دستهام به دو لبه روسریم! -اشکالی داره ؟ از سرم درنیاوردمش که! اخم ظریفی کرد- خب شاید بیفته از سرت! -وا امیر علی حالا که نیفتاده !مواظبم! پوفی کرد- خانوم من وقتی روسریت و درست میکنی هر چند از سرت نیفته که موهات معلوم نباشه ولی گردنت که معلوم میشه ! حالا میشه زودتر مرتب کنی روسریت رو! حس دختر کوچولویی رو داشتم که توبیخ شده ! سریع سرچرخوندم و روسریم وتو ی آینه مرتب کردم ! -خب حالا!شب عروسی عطیه قراره چیکار کنم پس؟!! انتظار نداری که با موهای درست شده و آرایش, روسریم ومثل الان سنجاق بزنم ! - چرا که نه؟ پس مگه قرار چه جوری باشی؟ ببینم نکنه قراره سرلخت باشی و شعار همیشگی یک شب هزار شب نمیشه! جوری جدی گفت که انگار همین فردا عروسی عطیه است!...من فقط قصدم شوخی بود و فرار از حس بدی که از کار اشتباهم گرفته بودم! براق شدم- نه خب ...ولی.. چشمهاش و ریز کرد- ولی چی محیا؟اگر فکر می کنی نمی تونی موهای درست شده ات رو کامل زیر روسری و چادر نگه داری پس باید بگم بهتره وقتت رو برای آرایشگاه رفتن حروم نکنی! چشمهام گرد شده بود لحن امیرعلی هر لحظه جدی تر میشد! با بهت گفتم:امیرعلی نکنه انتظار داری روبند هم بزنم که آرایشم معلوم نشه ...عروسی ها مثال! خنده دار بود هنوز عطیه بله نداده بود ما از حالا سر جلسه عروسی بحث میکردم! اخم ظریفی کرد- روبند نه ولی انتظار دارم با چادر قشنگ پوشیده باشی ! همین!.. اونم همیشه, حالا از جلسه عروسی دور گرفته تا آشنا !...حتی جلسه خودمون!..دلخور نشو از حرفم محیا... من نمی تونم با این مسائل ساده کنار بیام ...نمی خوام قشنگی که مال منه رو همه ببینن چون اون جوری دیگه مال من نیست !...درسته که تو خانوم منی ولی وقتی قشنگیت تو خونه با بیرونت یکی باشه چه فرقی میکنه؟ گاهی نگاه ها تا جاهایی میره که نباید! از حرف آخرش خجالت کشیدم! -امیرعلی من فقط خواستم شوخی کنم! جدی گفت: حتی شوخیش رو هم دوست ندارم ! من عاشق این محیام که بیرون این قدر ساده است و پوشیده دلم نمی خواد توی جلسه های مختلف عوض بشه! نمی گم همیشه همین جوری باش بالاخره جلسه های شادی یک فرقهایی هم داره!اما نه با یک دنیا تفاوت! که نگاه هایی رو که تا حالا نزاشتی هرز بره یک شبه به فنا بره!... محیا جان هر چی رو که دوست داری تجربه کنی ار آرایشهای غلیظ و مدل موهای مختلف و هر جور لباسی فقط کنار خود من باش و امتحان کن ...آزاد باش ولی کنار من جایی که فقط نگاه من بتونه فدای خوشگلیت بشه ! هنوز به این بی پروا حرف زدن امیر علی عادت نکرده بودم !خجالت کشیده بودم و انگار تب داشتم ! ولی دلم ضعف می رفت از خوشی برای این حساس بودن و غیرتی شدنش روی من که حرف ورسم اول عاشق شدن یک مرد بود! .... لبخندی زدم- خب نظرت چیه عطیه خانوم ؟ ابروهای بالا رفته اش و آورد پایین – علی قرار بود قبل خواستگاری اومدن به خودم زنگ بزنه! آبی رو که داشتم میخوردم باشدت پرید تو گلوم و عطیه تازه فهمید جلوی من چی گفته و هی بلندی کشید و زد پشتم -خفه شدی ؟ جون عطیه چیزی نگی ها..اوییییی محیا سالمی؟! نفس بلندی کشیدم تا سرفه ام آروم بگیره ...رو به عطیه اخم کردم - تو الان چی گفتی؟ لبخند دندون نمایی زد – جون عطیه زبونت و تو دهنت نگه داری ها نری به امیر علی بگی! - -دیدم تعجب نکردی ها! الان دقیقا منظورت از این حرف چی بود ؟ تو با علی آقا... سکوت کردم که خودش گفت: بله با هم در ارتباطیم ...اونم تلفنی فقط...در حد مشکلات درسی! پ.ن:به قسمت برجسته شده خیلی خوب دقت کنید نکنه توشه❌ ↩️#ادامه_دارد 🌹🍃🌹🍃🌹🍃

🌹🍃🌹🍃🌹🍃 #عشق_باطعم_سادگی🌹 چشم غره ای بهش رفتم-آره جون خودت -خب چه عیبی داره با همین تلفنهای درسی فهمیدیم دوست داریم همدیگه رو ! چشمهام گردشد و داد زدم – عطی براق شد- عطی و درد ..آرومتر ..خوبه الان شوهرت توبیخت کرد ! دلخور گفتم: من و نپیچون الان باید بهم بگی!؟! بی معرفت! دستهاش و به کمرش زد- تو که ته معرفتی بسه... چند سال عاشق امیرعلی بودی و لال مونی گرفته بودی؟ ابروهام دیگه چسبیده بود به موهام- تو می دونستی؟ -بله میدونستم . -خب دیوونه روم نمیشد بیام بهت بگم تو خواهرش بودی! با رنجش نگاهم کرد- اما بیشتر دوست تو بودم ... روی زمین نشستم و لبخند محوی روی لبم نشست – خوبه که اصلا به رومم نیاوردی از تو بعیده! کنارم نشست- ایششش ...از بس ماهم من! خندیدم- خب خانم ماه پس دیگه احتیاجی به نظر خواهی نیست!قیافه ات جواب مثبتتون رو همراه قندآب کردن تو دلتون رو داد میزنه! پاهاش رو تو بغلش جمع کردو دستهاش دور پاهاش حلقه شد...یک خط لبخند محو هم روی لبش! -خوبه که به عشقت برسی نه!عاشق شدن قبل ازدواج یک دیوونگی محضه چون اگه نرسی به عشقت و اون تو رو نخواد یک عمر عذاب وجدان برات می مونه و یک دل سنگین! موافق بودم با حرف عطیه ! من حتی وحشت هم داشتم از اینکه امیر علی ازدواج کنه با غیر من !دقیقا نمی دونم اگر این اتفاق می افتاد چی میشد تکلیف دلم که توی رویاهاش زیاده روی کرده بود از کنار امیرعلی بودن!... ..چه قدر سعی کردم برای فراموشی اما دل آدم که این حرفها سرش نمیشه وقتی بلرزه و بریزه وقتی بادیدن یک نفر ضربان بگیره یعنی عاشقه دیگه حالا هر چی هم تو بخوای انکارش کنی! سرم و بالا پایین کردم –آره دقیقا ! خندیدم- پس عطیه خانوم ماهم عاشق بوده ! خوبه بابا علی آقا که اصلا بهش نمیومد اهل این حرفها باشه!پس بگو چرا تو اونشب اومدی خونه عموت و قید خوندن درس و تست رو زده بودی! عطیه قری به گردنش داد- اولا راجع به آقامون اینجوری حرف نزن! دوما نخیرم می دونستم اونشب نیست ! -اوهو شما که می فرمودین ارتباط در حد مشکلات درسی؟!چطوری به اینجا رسیدی؟ خندید- اولش باور کن همین بود... یک سری کتاب تست و اینا برام آورد منم هر جا گیر می کردم زنگ میزدم بهش تا اینکه...یک ابروم بالا پرید-خب تا اینکه چی؟ ابروهاش و بالا و پایین کرد- دیگه دیگه... این قسمتش خصوصیه !مگه تو بهم می گی لحظه های نابت با امیرعلی رو! با خنده آروم زدم توی سرش –حیا کن الان تو باید خجالت بکشی...خوبه عمه سپرد به من که دوستانه مثال مزه دهنت رو بفهمم اگه الان خودش بود که آبرو واست نمونده بود! خندید- حالا یعنی الان بیام بیرون باید مثل رنگین کمون رنگ به رنگ بشم! -بله لطفا اگه نمی خواین دستتون رو بشه! دستهاش و به هم کوبیدو ذوق کرد - آخ جون حالا کی قراره بیان...علی خواسته غافلگیرم کنه! با چشمهای خندون نگاهش کردم و با تاسف براش سرتکون می دادم که بالشت کنارش رو زد بهم - پاشو برو دیگه! برو جواب مثبتم و اعلام کن منم ببینم میتونم با این لوازم آرایشی کاری کنم صورتم خجالتزده به نظر بیاد یانه ! پاشو ! صدای خنده ام بالا رفت- بیچاره علی آقا چی بکشه از دست تو! - -مطمئن باش به پای داداش بدبخت شده من نمیرسه ↩️#ادامه_دارد 🌹🍃🌹🍃🌹🍃

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 #عشق_باطعم_سادگی🌹 براق شدم بپرم بهش که بالشت و سپر خودش کرد و مشتم به جای شونه اش نصیب بالشت شدو اونم هر هر خندید! از اتاق که بیرون اومدم محکم خوردم به امیر علی ...خدای من نکنه حرفهامون رو شنیده باشه؟!! با ترس سرم و آوردم بالا و یک دفعه گفتم : سلام چشمهاش هم خندون شد هم مشکوک -در روز چند بار سلام می کنی ؟ علیک سلام! حالا چرا هول کردی؟ حالتش که می گفت چیزی نشنیده ولی لرزش صدای من دست خودم نبودو نگاهم رو دزدیدم- کی من ..نه اصلا! -محیا من و ببین ...مطمئنی ؟ نمی تونستم به چشمهای امیر علی نگاه کنم ...نگاه کردن به چشمهاش یعنی خود اعتراف! سرم و چرخوندم و نگاه کردم به چونه اش –هول نشدم ..تو اینجا چیکار می کنی؟ یک قدم عقب رفت و دیگه مجبور شدم زل بزنم به صورتش...ابروی هشتی شده اش نشون میداد باور نکرده حرفم رو! -اومدم ببینم چی شد به نتیجه رسیدی یا نه ؟ هول گفتم: جوابش مثبته تک خنده ای کردو بعد تک سرفه مصلحتی- چه زود ! یعنی قبول کرد؟!مطمئن ؟ برم بگم به مامان ؟! دیگه خیالم راحت شده بود چیزی نشنیده ...دستهام و به کمرم زدم -میگم جوابش مثبته دیگه ...یعنی قبول کرده! بله! به تغییر موضع من خندید- خب حالا خانوم دعوا که نداری! قدم عقب رفته رو جلو اومدو چشمهاش و ریز کرد- مطمئنی اول هول نشدی؟ یک چیزی بود ها؟ اخم ظریفی کردم وبرای لو نرفتن من شدم طلبکار! امیر علییییییییی!!!!!! با خنده شونه هاش و بالا انداخت که من راه اتاقش و پیش گرفتم و نگاه خندونش بدرقه راهم شد ! همونطور که در اتاقش رو باز می کردم گفتم: امیرعلی اجازه هست آلبومت رو ببینم؟ دستهاش بی هوا دور کمرم حلقه شد و من ترسیدم و هی بلندی کشیدم با خنده گفت: چیه بابا ؟ -ترسیدم خب نفهمیدم اومدی نزدیک ! حلقه دستهاش رو تنگتر کرد و من دلم ضعف می رفت برای این مهربونی هاش! سرم و چرخوندم تا صورتش رو ببینم _آی محیا نزن موهات و تو صورتم دختر بدم میاد ! برای چند ثانیه قلبم مچاله شد ...من مثل همه رویاهام فکر می کردم ..مثل همه اون چیزی رو که خونده بودم تو رمانها و قصه ها ...فکر می کردم الان نفس می کشه عطر موهام رو ! با بوسه مهربونش که کاشته شد روی موهام به خودم اومدم - -چیه موهات و زدی توصورتم طلبکارم هستی ؟!باز کن اون اخمها رو ببینم !عاشق این موهای کوتاهتم ! - امیرعلی هم عادت کرده بود با یک جمله حس های بدت رو از بین ببره و توی دلت عروسی به پا کنه و یادت بندازه همه رسم های عاشقی مثل هم نیست ! اونم بی مقدمه! اخمهام خود به خود باز شدو لبهام به یک خنده کش اومد – نگفتی اجازه دارم آلبومت رو ببینم؟ نگاهش رو به چشمهام دوخت و لبخند سر حالش کم کم میشد یک خط لبخند مهربون -خانوم من هر وسیله ای که مربوط به من میشه از این به بعد مال تو هم هست پس دلیلی برای اجازه نیست ↩️#ادامه_دارد 🌹🍃🌹🍃🌹🍃

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃 #عشق_باطعم_سادگی🌹 لحنش ..جمله اش ! نوازش می کردن همه احساسم رو ! بی هوا گونه اش و بوسیدم –قربونت برم !دستت ..مرسی! با اینکه به شیطنتم می خندید ولی صورتش بازهم از برخورد موهام به صورتش جمع شده بود ...! -جمع کن موهات و دختر! اینبار به جای اخم بلند تر خندیدم ...رسم عاشقی ما قشنگتر بود بدم نمیومد بازهم با موهای کوتاهم اذیتش کنم ! -اهم ...اهم با صدای عطیه من خجالتزده سرم و پایین انداختم ...من که همیشه بی حواس بودم ولی عجیب بود از امیر علی این بی پروایی وسط حیاطی که هر لحظه ممکن بود کسی سر برسه! امیر علی حلقه دستش رو شل کرد و من اروم از آغوشش دل کندم! -میگما ببخشید بد موقع اومدم ! به لحن تخس و شوخ عطیه زیر زیرکی خندیدم و امیر علی با فشردن لبهاش روی هم خنده اش رو می خورد! -به به عروس خانوم ما! با این حرف امیر علی نوبت خجالت کشیدن عطیه بود و بلند خندیدن من که باعث چشمک امیر علی به من و چشم غره عطیه شد! امیرعلی دستش رو دور شونه های عطیه حلقه کرد- قربون خواهر خودم ...بیا بریم پیش مامان ...تو هم باشی بهتره بابا باهات حرف داره! چند قدم از من دور شدن که امیر علی بلند گفت: محیا خانوم تو نمیای؟ تو دلم شروع کردم به قربون صدقه رفتنش که حواسش بود به من همیشه! -نه من آلبومم و می بینم ! -به چی می خندی؟ با صدای امیر علی خنده ام و به زور جمع کردم و اومدم آلبوم رو ببندم که دستش رو گذاشت بینش! -نه نشد دیگه ..صبر کن ببینم به کدوم عکس من می خندیدی ! خجالت زده گفتم: به جون خودم... سرش بالا اومد و بلافاصله اخم کرد و من حرفم و خوردم - -خانوم من شما همینجوری هر چی بگی من قبول می کنم پس دیگه هیچ وقت هیچ قسمی رو به حرفهات اضافه نکن ! - آلبوم رو باز کرد- خب ..به به سربازو کچل بودن من خنده داره ؟! لبم و گزیدم – امیرعلی باورکن به تو نمی خندیدم یاد خودم افتادم که اون روز چه گریه ای کردم برات! ابروهاش بالا پرید – گریه کردی؟ چرا؟ موهام و زدم پشت گوشم و خیره شدم به عکس سربازیش! -خب تو اون روز از من دور میشدی ..بعدهم کچلت کرده بودن...منم کلی گریه کردم قاه قاه خندید- حالا از دوریم گریه می کردی یا به خاطر کچل شدنم ؟ اخم کردم- خب معلومه چون دور میشدی دیگه! خنده اش از رو صورتش پاک شد اونم یک دفعه-پس یعنی همه جوره دوستم داری دیگه؟! موهاش رو بهم ریختم ...امیر علی رو جدی نمی خواستم – خب معلومه شک داری؟ به جای جواب لبخند عاشقانه ای مهمونم کرد ! آلبوم رو بستم – خیلی بی معرفتی یک عکس از من نداشتی! خندید به لبهای آویزونم – مگه تو داشتی؟ -خب معلومه! ↩️#ادامه_دارد 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 #عشق_باطعم_سادگی🌹 چشمهاش باز شد- شوخی می کنی؟ از کجا اونوقت؟ لبخند دندون نمایی زدم –یک عکس خانوادگی تو رو از توش جدا کردم! می خواست بخنده چشمهاش داد می زد ولی اخم کوچولویی کرد- کارت اشتباه بوده محیا خانوم ...می دونی اگه نمیومدم خواستگاریت و اصلا این وصلت سر نمی گرفت شما چه خطای بزرگی کرده بودی! امیر علی از کابوس شبهای من می گفت..از عذاب وجدانی که این چند سال به بهانه های مختلف سرکوبش کرده بودم ! صورتم و مثل بچه ها جمع کردم- می دونم ! سکوت کرد و سکوت کردم ...تو دلم گفتم خدارو شکر که شد ! دستش دور شونه هام حلقه شد ! -دوشب دیگه عمو اینا میان اینجا برای خواستگاری! دستهام رو با ذوق بهم کوبیدم..بازهم امیر علی تونسته بود لحظه هام رو ثانیه به ثانیه عوض کنه! -چه عالی ..پس به زودی عروسی داریم ...باید برم دنبال لباس مجلسی! خندید بلند-خانوم من بزار همه چی حتمی بشه!...من نمی دونم شما خانوما چرا بحث عروسی میشه سریع فکر لباس میفتین! لبهام و جمع کردم-مسخره نکن...اصلا خودت باید باهام بیای خرید. لبهاش رو بازبونش تر کرد- به روی چشم ...فقط اینکه... پرسشی به صورتش نگاه کردم که ادامه بده. -می خوام با بزرگترها صحبت کنم اگه بشه بریم سر خونه و زندگی خودمون..دلم هر روز دیدنت رو می خواد! همه حرفهای امیر علی غیر مستقیم فقط یک مفهوم ساده داشت ...دوستت دارم! سرم پایین بود که با گرفتن چونه ام نگاهم رو مجبور به دیدن صورتش کرد-تو که مخالف نیستی؟ چون خیلی از عقدمون نگذشته خند محوی زدم و با نگاه عاشقم فقط سر تکون دادم به نشونه منفی! نفس عمیقی کشید- خوبه..پس اول باید به فکر لباس عروست باشی ...بعد لباس مجلسی! -من لباس عروس نمی خوام ! براق شدو چین چین شد بین ابروهاش- یعنی چی این حرف؟ شونه هام و بالا انداختم –یعنی من جلسه عروسی نمی خوام ! پوفی کرد و دست کشید پشت گردنش- تا حد آبرومندانه اش رو میتونم برات بگیرم ! چشمهام گرد شد ..اشتباه برداشت کرده بود –امیرعلی این چه حرفیه ؟ من اصلا منظورم این نبود! نگاهش ته مایه دلخوری داشت-پس این حرف یعنی چی؟ با انگشت اشاره ام بین دو ابروش رو ماساژ دادم تا اخمهاش باز بشه و موفق شدم ! خندیدم- آها حالا شد ...یعنی اینکه دوست دارم بجاش برم یک سفر معنوی و زیارتی! نگاهش متعجب شد-اونوقت نمیشه این سفر رو بعدش رفت؟ -خب چرا ! ولی من دوست دارم به جای جلسه عروسی که فقط چند ساعته و فقط چند عکس ازش یادگار می مونه ونمی فهمی چطوری این ساعتها میره...برم یک سفر زیارتی و یک قلب عاشق هدیه بگیرم و برای اول زندگیمون کلی دعا جمع کنم برای خوشبختی و کنار هم بودن ! چشمهاش و لبهاش مهربون می خندید با یک عاشقانه ناب! ... این خیابون به معنای واقعی کلمه بهشت بود ...بین الحرمی که آرزوش رو داشتم... سر که بچرخونی یک طرف حرم علمدار کربال باشه و یک طرف حرم آقام امام حسین"ع" سرم رو تکیه دادم به شونه امیرعلی که داشت برام زیارت عاشورا می خوند!نگاهم رو چرخوندم روی گنبد طلایی و پرچم سرخش و توی دلم گفتم: ممنونم آقا! اشکهام ریخت من امیرعلی رو مدیون همین آقا بودم و چه قدر خوشبخت که به جای جلسه عروسی شده بودم مهمون این بهشت و لباس عروسم شده بود چادرنمازم ↩️#ادامه_دارد_فقط_یه_قسمت😁 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 #عشق_باطعم_سادگی🌹 #قسمت_آخر با سجده رفتن امیرعلی من هم به سجده رفتم روی سنگهای خنک بین الحرمین وبا امیرعلی زمزمه کردم ذکر سجده شکر آخر زیارت عاشورا رو! سر که بلند کردم امیرعلی اشکهاش رو پاک کرد از روی گونه اشو به صورتم لبخند زد - قبول باشه من هم لبخند زدم- ممنون هم چنین -راستی مامان زنگ زد گفت هماهنگ کردن حسینیه رو برای شام و استقبال لبخند رضایت مندانه ای زدم –دستشون درد نکنه اخم مصنوعی کرد –ولی کاش جلسه عروسیمون رو هم میگرفتیم؟ خسته شده بودم از این حرف تکراری... کلی التماس کرده بودم تا راضی شده بودبه این سفر معنوی به جای جلسه گرفتن ... اعتراض کردم- امیرعلییی خندید به صورت اخموم –خب راست میگم هر دختری آرزو داره لباس عروس بپوشه! -لباس عروس بهونه است هر دختری دوست داره خوشبخت باشه و من مطمئنم با این سفر قبل از شروع زندگیمون کنار تو خوشبخت ترینم با انگشتش به نوک بینی ام ضربه زد-فیلسوف کوچولو مطمئنی پشیمون نمیشی که چرا یک لباس پفی و تور توری نپوشیدی ؟ به شیطنت و شو خیش خندیدم- بله مطمئنم !بچه بودم لباس عروس پوشیدم دیگه برام عقده نمیشه خیالت راحت تازه عکسم دارم باهاش فقط جای تو خالیه تو عکس! از ته دل خندید و من دستهام رو حلقه کردم دور بازوش و سرم و تکیه دادم به شونه اش –خوابت گرفت؟ نفس عمیقی کشیدم-نه ...دارم فکر می کنم عطیه قراره چه ریختی خونه ام و بچینه...هرچند هر جور چیده باشه سر خونه خودش تلافی می کنم! خندید-رسیدیم یکی دو روز استراحت کن بعد خودم کمکت می کنم هر جور خواستی خونه ات رو بچینی! غرق خوشی شدم از حرفش - قول دادی ها ...باز دوروز دیگه نیای خونه بگی خانوم نهار بده خسته ام!... خانوم شام بده خسته ام! ...خانوم حال ندارم فوتبال داره! دستش رو گرفت جلوی دهنش و از خنده شونه هاش لرزید که گفتم: هرچند که همچینم وسایل سنگینی ندارم جابه جا کنم...مبل و که حذف کردی... سرویس تخت خواب هم که نزاشتی بخرم! خنده اش و جمع کرد-آخه خونه نقلی ما مبل می خواد چیکار عزیزم؟ زمین خدا مگه چشه؟ بعدشم این همه آدم روی زمین می خوابن ماهم مثل اونا ...حالا تو روی زمین خوابت نمیبره؟ بی هوا گفتم: تو کنارم باشی و بغلم کنی من روی سنگم می خوابم! زد زیر خنده و من از جمله ای که بی پروا گفته بودم گونه هام گل انداخت و خجالت زده گفتم: ببخشید ...نخند دیگه! باجمع کردن لبهاش توی دهنش سعی کرد نخنده –چشم ... هنوزم به انگشتهام نگاه می کردم که چونه ام رو گرفت و مجبور شدم به نگاه گرم و مهربونش نگاه کنم آروم گفت: میتونی ساده زندگی کنی؟ نفس گرفتم این هوای بهشتی رو – چرا که نه... اصل زندگی کردن یعنی سادگی! چشمهاش رو بست و نفس عمیقی کشیدو بعدنگاه عاشقش رو به من دوخت و آروم گفت :خیلی دوستت دارم!♡ این اولین بار بود که البته لای مفهوم ها ,این جمله گم نشده بود ...با همه سادگی این جمله از زبون امیر علی چه رقصی به پا کرد کوبش قلبم! بلند شدو دستم رو گرفت تا من هم بلند بشم-بریم زیارت رو به حرم حضرت ابوالفضل "ع"سلام دادیم و روبه حرم امام حسین قدمهامون رو دست تو دست هم برداشتیم و این سر آغاز یک خوشبختی بود ...پر از عطر عاشقی کنار لمس نگاه خدا ! زیر لب زمزمه کردم...از همه طعم های عشق فقط من عاشق یک طعم شدم اونم عشق با طعم سادگی! خدایا شکرت پایان✨🌹 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃