پیام یکی از جوانان خوشفکر و پرشور درباره آسیبهای رای به فهرست واحد را با هم می خوانیم. دغدغه هایشان قابل درک است. رای به فهرست واحد می تواند با آسیبهایی جدی همراه شود. اما می توان الگویی از رای به فهرست را نیز تصور کرد که آسیبهای ذکر شده در این نوشته را نداشته باشد. این الگو را در مطلب بعدی با عنوان #چرایی_رای_به_فهرست معرفی خواهم کرد. #آسیبهای_رای_به_فهرست_واحد ✍ ؟؟؟؟؟ یه بحثی هست خیلی فکر من رو مشغول کرده . مگه ما نمیگیم رأی ملت؛ یعنی قائل شدن دموکراسی و حق رأي برای تمامی‌ آحاد مردم. پس هر کس حق داره بدون نیاز به دخالت شخص یا نهادی، فرد مورد نظر خودش رو انتخاب کنه. همون طور که رهبر انقلاب، روز انتخابات مجلس ۹۸ فرمودن. حالا، چیزی که در چند انتخابات اخير شاهدش بودیم گرایش جریان ها و گروه ها به لیستی رای دادن بود. افرادی که من باهاشون صحبت کردم و موافق لیستی رای دادن بودن این اتحاد و تشکیل ائتلاف برای دادن لیست واحد رو یک پیشرفت برای جریان انقلابی میدونستن و اون رو یک نقطه عطف برای انتخابات بعدی بیان میکردن. آيا لیستی رای دادن و ارائه لیست واحد با حق رای آزاد افراد تعارض نداره؟ یعنی ما از یه طرف به مردم میگیم شما آزاد هستید به هر شخصی که به نظرتون اصلح هست رای بدید ولی از طرف دیگه میگیم اون لیستی که ۲۰۰ نفر برگزیدن رو بهش رای بدین. تازه یه عده که انگ ضد وحدت رفتار کردن رو هم به اونایی که نمیخواستن لیستی رای بدن میچسبوندن. وقتی این رویکرد یک رویکرد پسندیده در جريان انقلابي تلقی میشه، اوضاع به سمتی پیش میره که یک عده میشینن برای ما فهرست انتخاب میکنن و ما هم برای این که مخالفینمون نرن تو مجلس و برچسب ضد وحدت و ضد انقلاب نخوریم، مجبور میشیم به اون لیست رای بدیم. نتیجه نهایی میشه دموکراسی حزبی(اسم رو خودم روش گذاشتم). یعنی کاندیدایی که میره مجلس میشه نماينده اون ۲۰۰ نفر، نه نماينده مردم؛ مردمی که اگر میخواستن اصلح واقعی رو انتخاب کنن شاید اصلا به هیچ کدوم از افراد اون لیست رای نمیدادن. ولی حالا به خاطر مصلحت انقلاب مجبورن از حق آزادی رایشون بگذرن به خاطر این که به فرض فلان نماینده نره تو مجلس. من به شخصه این رویکرد رو پیشرفت نمیدونم. چه بسا که پسرفت هم میدونم. ما باید به مردم یاد بدیم که خودشون تو هر شرایطی بتونن اصلح رو انتخاب کنن. اگر این طور شد از اون طرف مجبور میشیم تحقیق کنیم و فرد اصلح رو پیدا کنیم. در ادامه افراد بیشتر سعی میکنن کارامدیشون رو به مردم اثبات کنن؛ نه این که مردم یاد بگیرن که لقمه رو آماده بذارن دهنشون. من به شخصه خیلی گله مندم از نوع نگاه خیلی از مردم به بحث انتخابات و اینکه رای دادن رو یک وظیفه معمولی که باید انجام بشه حالا به هر صورتی که شد، میدیدن. مثلا از افرادی که توصیه میکردن لیستی رای بدیم، سوال میکردم که خب چرا به این لیست ائتلاف میخواین رای بدین. و جواب اکثریت این بود که چون آقای ... گفتن. بعد همین افراد حتی اسم نامزدهای ائتلاف رو هم نمیدونستن. یعنی فرآیند رای دادن این طوری شده که باید ۴ سال صبر کنیم. بعد از رسیدن زمان انتخابات، منتظر بزرگان جبهه انقلاب باشیم تا لیست نامزدهاشون رو تَکرار کنن و ما هم فقط زحمت بکشیم که صبح روز انتخابات بریم یه انگشت بزنیم و اسامی تکرار شده رو مجدد تکرار کنیم و با افتخار خوشحال باشیم که در ورود افراد انقلابی به مجلس مشارکت داشتیم. مشکل این جاست که ما هیچ تلاشی برای تحقیق نمیکنیم. هیچ تلاشی برای پیدا کردن فرد اصلح نمیکنیم. هیچ تلاشی برای تحقیق راجع به ساختار انتخاب افراد ائتلاف نمیکنیم. بعد هم خوشحالیم که جبهه انقلاب پیشرفت کرده و تونسته بعد از مدت ها یه لیست بده بیرون. یا به اونا که نیومدن به خاطر لیست ما برن کنار، برچسب ضد وحدت و تفرقه انداز رو بچسبونیم. بدون این که به این فکر کنیم که چرا ما باید از وحدت لیستی خوشحال باشیم در صورتی که در این مسیر دائما داریم از آزادی رای دور میشیم و به اجبار در رای نزدیک میشیم. حالتی که ۲۰۰ نفر برامون تصمیم میگیرن و ما هم به خاطر مصلحت ها مجبوریم به رای اون ۲۰۰ نفر رای بدیم و به همین شکل تو کل ایران یه اقلیتی به اسم روسای ائتلاف انقلاب، با سهم خواهی و سهم دهی و توصیه و دعوا و یکم دموکراسی، تکلیف کل انتخابات رو مشخص کنن. ✅https://eitaa.com/yad_dashtha