#سیستم_تصمیم‌گیری_کلان_سیاسی_در_ایران بسم الله الرحمن الرحیم 🔸 حمید بیگلری مجری میزگرد: یکی از گیج کننده ترین موضوعاتی که برای ناظران در مورد ایران مطرح است این است که چگونه تصمیمات در ایران اتخاذ می شوند. روشن است که دولت ایران حضور دارد اما #گستره_قدرت_اجرایی آن کاملا مشابه بسیاری از دولت های دیگر نیست و اینگونه به نظر می رسد که برخی از این تصمیم گیری ها توسط رهبران مذهبی انجام می شود. برای مثال، شما به بحران گروگانگیری اشاره کردید. در این بحران هیچگاه روشن نشد که دولت بازرگان یا دولت بنی صدر تا چه اندازه بر این ماجرا کنترل داشتند. این پیچیدگی تا امروز هم ادامه دارد. آنهایی که در واشینگتن پذیرفته اند که روحانی یک اصلاح طلب است و به دنبال توافق جامع، شانس موفقیت او را پایین می دانند زیرا می گویند که در ایران مهم نیست که #رئیس_جمهور چه فکر می کند. #تصمیم‌گیری_نهایی توسط رهبری عالی جمهوری اسلامی ایران انجام می شود. این در حالی است که ایشان اعلام کرده اند عمیقا نسبت به آمریکا #بی_اعتماد هستند. از آنجایی که شما در ساختار تصمیم گیری در ایران حضور داشته اید، می توانید نحوه تصمیم گیری در ایران و نقش #رهبر عالی جمهوری اسلامی ایران در این زمینه را تشریح کنید؟ 🔸 حسین موسویان: روند تصمیم گیری در ایران #مشابه_ایالات_متحده است. به این معنی که پارلمان ما نقشی مانند کنگره شما ایفا می کند و شورای امنیت ملی ایران نیز نقشی مانند شورای امنتی ملی آمریکا دارد. #اختیار_رهبر نیز بسیار مشابه #اختیار_رئیس_جمهور_آمریکا است. اگر به قانون اساسی توجه کنید در می یابید که قانون اساسی ایران 90 درصد مشابه قانون اساسی فرانسه است. هرچند که رهبری تصمیم گیری نهایی در سیاست خارجی را بر عهده دارند، ایشان نمی توانند تصمیم ها، قوانین و مصوبات مجلس را #وتو کنند. در سیاست خارجی ایشان تصمیم گیرنده نهایی هستند اما تجربه 30 ساله من در سیستم نشان می دهد که ایشان تقریبا در 95 درصد موارد تصمیم های اتخاذ شده از سوی شورای امنیت ملی ایران را وتو نکرده اند هر چند که در بسیاری موارد سیاستمداران می دانستند که ایشان به واقع به این تصمیم ها علاقه ندارند. 🔸 بیگلری: پس #نقش_رئیس_جمهور در تصمیم گیری چیست؟ 🔸 حسين موسويان: رئیس جمهور رئیس شاخه اجرای قانون اساسی است. او در راس شورای امنیت ملی قرار دارد که مهمترین وزنه تصمیم گیری در سیاست خارجی و امنیتی به شمار می رود. شورای امنیت ملی توسط رئیس جمهور اداره می شود و هر آنچه که آنها تصمیم بگیرند باید به تایید رهبری برسد. رهبری اختیار وتوی مصوبه های شورای امنیت ملی را دارند اما در 30 سال اخیر ایشان یک یا دو درصد تصمیم های شورای امنیت ملی را #وتو کرده اند. 🔸 بیگلری: می توانید نمونه هایی از #رویکرد_پراگماتیک_رهبری جمهوری اسلامی ایران به جای #رویکرد_ایدئولوژیک ایشان را نام ببرید. با توجه به این نکته که ایشان بی اعتمادی عمیقی نسبت به آمریکا دارند؟ 🔸 حسین موسویان: شما به یاد می آورید زمانی که مذاکرات هسته ای را در سال 2003 آغاز کردیم، سه کشور اروپایی – انگلیس، فرانسه و آلمان- دو اقدام را از ایران می خواستند: یکی شفافیت و دیگری تعلیق غنی سازی اورانیوم. مقام معظم رهبری با #شفافیت مشکلی نداشتند و به آن کارت سفید نشان دادند. اما مشکل در مورد #تعلیق_غنی_سازی اورانیوم بود که ایشان تاکید کردند ارتباطی بین شفافیت و تعلیق وجود ندارد. ایشان فرمودند که چرا باید غنی سازی را تعلیق کرد؟ ایشان به تعلیق غنی سازی علاقه نداشتند اما سرانجام شورای عالی امنیت ملی که در آن زمان #حسن_روحانی، دبیر آن بود تصمیم گرفت برای دوره ای و به منظور اعتمادسازی، غنی سازی را تعلیق کند. در آن زمان رهبری به این تصمیم علاقه ای نداشتند اما آن را #وتو هم نکردند. یک نمونه دیگر نیز زمانی بود که هشت دیپلمات ایرانی در افغانستان مورد سوء قصد #طالبان قرار گرفتند(1999). اکثریت در شورای عالی امنیت ملی از #حمله_به_افغانستان حمایت کردند اما رهبری این تصمیم را #وتو کردند. ایشان نمی خواستند با یک همسایه وارد #جنگ شوند. اصل این گفتگو را می توانید در این آدرس بیابید: http://www.irdiplomacy.ir/fa/news/1935481/ ✍️ سيد مهدي مرتضوي ✅https://eitaa.com/yad_dashtha