🏴 با آل علی هر که در افتاد، بر افتاد
مورخ مشهور یعقوبی می‌نویسد: عبدالملک‌بن مروان به حجاج‌بن یوسف که [در آن زمان از طرف وی] حاکم حجاز بود، نوشت: [دست] مرا به خون فرزندان ابوطالب آلوده نکن! زیرا خود دیدم که چون خاندان حرب [ ابوسفیان ] بر آنان تاختند، نصرت نیافتند.
📘 منبع: ترجمه تاریخ یعقوبی جلد ۲ صفحه ۲۶۷؛ با اندکی تفاوت در کتاب سیره پیشوایان، تالیف مهدی پیشوایی، صفحه ۱۹۰ به نقل از تاریخ یعقوبی (متن عربی) جلد ۳، صفحه ۴۹ و کتاب الاختصاص شیخ مفید، صفحه ۳۱۵ و بحارالانوار، جلد ۴۶، صفحه ۱۱۹
#گزارش‌های_تاریخی
#تاریخ_اهلبیت
🔵 امام علی علیه السلام در خانه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم
به اراده پروردگار شرایطی فراهم شد که امام علی علیه السلام در همان دوران کودکی و اندکی پیش از بعثت، منزل پدری را ترک کند و در خانه پسر عموی بزرگوار خود، اشرف بندگان خدا، محمد‌بن عبدالله، صلی الله علیه و آله، مقیم گردد.
در یکی از سال‌ها که شهر مکه گرفتار خشکسالی گردیده و تامین معاش زندگی بر ابوطالب سخت شده بود، حضرت محمد، صلی الله علیه و آله و سلم، به بعضی از عموهای خود پیشنهاد کرد که هر کدام یکی از فرزندان ابوطالب را برای مدتی به نزد خود ببرند و تامین معاش وی را به عهده گیرند.
این‌گونه بود که جعفر بن ابی طالب به خانه عمویش عباس رفت و پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله، نیز علی علیه السلام را با خود برد و در منزل خویش پذیرای وی شد.[ بدین ترتیب علی علیه السلام در آغاز بعثت، در منزل نبی مکرم اسلام می‌زیست. ]
📗 منبع: دریای دُرّ، مهدی مستقیمی، نشر ارم، صفحه ۲۰؛ به نقل از سیره النبویه، جلد ۱، صفحات ۱۶۰ و ۱۶۱
#گزارش‌های_تاریخی
#تاریخ_اهلبیت
🔵 امام علی علیه السلام در خانه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم
امام علی علیه السلام در دوران به یاد ماندنی حضور در خانه رسول خدا صلی الله علیه و آله، سال‌هایی فرح انگیز را پشت سر گذاشت؛ به گونه‌ای که تصویر این فراز شیرین زندگی در خاطر و کلام آن حضرت جاودانه شد. امام علی علیه‌السلام ۵۰ سال بعد، در واپسین سال خلافت خود، هنگام ایراد خطبه باشکوه قاصعه، خطاب به جمعی از کوفیان، از ایام زندگی در خانه رسول خدا این‌گونه یاد می‌کند:
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مرا در اتاق خویش می‌نشاند در حالی که کودک بودم مرا در آغوش خود می‌گرفت و در بستر می‌خواباند؛ بدنش را به بدنم می‌چسباند و رایحه پاکیزه خود را به من می‌بویاند و گاهی غذایی را لقمه لقمه در دهانم می‌گذاشت؛ هرگز دروغی در گفتار و اشتباهی در کردارم نیافت ... و من هم همواره با پیامبر صلی الله علیه و آله بودم چون فرزندی که همواره با مادر است پیامبر صلی الله علیه و آله هر روز نشانه‌ای تازه از اخلاق نیکو را برایم آشکار می‌فرمود و به من فرمان می‌داد که به او اقتدا نمایم...
منبع: دریای دُرّ، مهدی مستقیمی، نشر ارم، صفحات ۲۰ و ۲۱. فراز خطبه به نقل از: نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، صفحه ۳۹۹
#گزارش‌های_تاریخی
#تاریخ_اهلبیت