#داستان 📝 📚بحارالانوار جلد ۲ ✨ترس از گناه حضرت علي عليه السلام مردي را ديد كه آثار ترس و خوف در سيمايش آشكار است. از او پرسيد: - چرا چنين حالي به تو دست داده است؟ مرد جواب داد: - من از خداي مي ترسم امام فرمود: - بنده خدا! (نمي خواهد از خدا بترسي) از گناهانت بترس و نيز به خاطر ظلمهايي كه درباره بندگان خدا انجام داده اي. از عدالت خدا بترس و آنچه را كه به صلاح تو نهي كرده است در آن نافرماني نكن، آن گاه از خدا نترس؛ زيرا او به كسي ظلم نمي كند و هيچ گاه بدون گناه كسي را كيفر نمي دهد. 🌹 @yar133 🌹 داستانهای آموزنده ۱۳۳ http://eitaa.com/joinchat/1180762113C28197a6525

بخونید خیلی قشنگه #داستان 📚 مردفقيرى بودکه همسرش از ماست کره ميساخت و او آنرا به يکى از بقالی های شهر ميفروخت، آن زن کره ها را بصورت دايره های يک کيلويى ميساخت. مردپس ازفروختن کره ها ، در مقابل مايحتاج خانه راميخريد. روزى مرد بقال به اندازه کره ها شک کرد و تصميم گرفت آنها را وزن کند. هنگاميکه آنها را وزن کرد ، اندازه هر کره 900 گرم بود، او از مرد فقير عصبانى شد 😡 و روز بعد به مردفقير گفت: ديگر از تو کره نميخرم، تو کره را بعنوان يک کيلو به من ميفروختى در حاليکه وزن آن 900 گرم است. مرد فقير ناراحت 😔 شد و سرش را پايين انداخت و گفت: ما ترازويي نداريم، بنابر اين يک کيلو شکر از شما خريديم و آن يک کيلو شکر شما را بعنوان وزنه قرار داديم! مرد بقال از شرمندگي نميدانست چه بگويد ...!!!! يقين داشته باش که: به اندازه خودت برای تو اندازه گرفته ميشود... اين يعنی از هر دست بدهی از همان دست ميگيری ... 🌹 @yar133 🌹 داستانهای آموزنده ۱۳۳ eitaa.com/joinchat/1180762113C28197a6525

#داستان #میلاد_پیامبر_اکرم(ص) از دوردست های مکه صداهایی می آمد . شب کم کم می رفت و سپیده سر میزد . جمعه بود . باد خنکی توی خانه ها بازی می کرد . در یکی از خانه ها مادری بی تاب بود . مادری از درد عرق می ریخت . پیش از آفتاب بچه به دنیا آمد . مادر که بچه اش را دید خندید . نوزاد مثل فصل بهار خواستنی بود . زیبا بود . پوستش سرخ و سفید بود . مژه هایش بلند بود . آنقدر پر بود که یکپارچه به نظر می رسید . جثه اش متوسط بود . دست و بازوهاش گوشتالو . کف دستش پهن و پنجه هاش بلند . مادر دستی به صورت نوزاد کشید . چشم پدر بزرگ که به نوزاد افتاد او را روی دو دستش گرفت . با سپاس از خدا برایش دعا کرد . بعد به کعبه رفت . نوزاد را به سینه اش چسبونده بود . دوباره خدا را سپاس گفت . آن وقت برای سلامتی فرزند یادگار از دست رفته اش عبدالله دعا کرد . لب و دست پدربزرگ می لرزید . خیلی خوشحال بود . انگار مرگ پسرش عبدالله پیرش کرده بود . اما حالا امید تازه ای داشت . پدربزرگ همیشه نگران بچه ای بود که آمنه در راه داشت . اما حالا آرام شده بود . شادی با نوزاد به خانه ی آن ها آمده بود . روز هفتم تولد نوزاد پدربزرگ اسم نوزاد رو محمد گذاشت . استفاده از این اسم میان اعراب رسم نبود . کمی عجیب به نظر می آمد . بابابزرگ در برابر تعجب آن ها می گفت : آرزو دارم این فرزند پیش خدا و در نظر مردم پسندیده باشد و ستایش شود . از طرف دیگر مادر پسرش را احمد صدا می زد . احمد یعنی کسی که خدا را بیشتر ستایش می کند . آن روز پدر بزرگ چند شتر قربانی کرد و به همه بی چیزها و بینوایان غذا داد . آن شب همه ی مردم مکه مهمان پدربزرگ بودند . آن ها با شادی و سرور به خواب خوش رفتند . هیچ کس نمی دانست که این نوزاد همان کسی است که حضرت ابراهیم برای آمدنش دعا کرده است .  حضرت موسی از او خبر داده است .داوود پیامبر در آوازهایش نام او را زمزمه کرده است و حضرت مسیح مژده ی آمدنش را داده بود. 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 🆔 @yar133