eitaa logo
یارستان کودکستان
2.4هزار دنبال‌کننده
845 عکس
316 ویدیو
16 فایل
یارستان کودکستان یاری‌گر مربیان، تولیدکنندگان محصولات کودکی و کودکستان هاست تا با محتوای فاخر، زمین تعلیم و تربیت را پربار کنند. 🔻ارتباط با ما: @adminyarestan 🌐 سایت: yarestankoodakestan.ir
مشاهده در ایتا
دانلود
🌱 ارضای طبیعت در طفولیت، بستری برای رشد فطرت یکی از علل سید بودن کودک در هفت سال اول، این است که موقعیتی فراهم شود تا او بتواند همگام با طبیعت رشد کند. 🪴 اگر کودک از آغاز طفولیت، همراه با طبیعت رشد نکند و طبیعت او بسوزد، فطرت نمی‌تواند از میان آن جوانه زده و جان بگیرد؛ البته باید توجه کرد که جوانهٔ فطرت، به بهای رشد و نموّ طبیعت سوخته نشود. ✅ اینکه روایت می‌گوید طفل در خردسالی باید امیر باشد، به این علت است که اگر سید و آقا به شمار نرود و فرامینش اجرا نشود، در آینده جرئت ابراز وجود پیدا نمی‌کند. ترس از دیگران چنان او را می‌هراساند که عقیده و درک خود را از دست می‌دهد و بدون آنکه به چیزی معتقد باشد به آن عمل می‌کند. 📚 تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی @yarestankoodakestan yarestankoodakestan.ir
کم کردن فاصلهٔ علم و عمل اگر مربی، کودک را چنان بار آورد که به آنچه می‌داند عمل کند و فاصلهٔ علم و عملش کم شود، موجب تقویت ایمان و تقرب به‌سوی خدا و رشد زمینهٔ دینی او می‌شود. دور شدن علم از عمل، موجب دوری از حق و تحلیل رفتن ایمان است. 👨🏻‍🏫 وظیفهٔ مربی، کم کردن فاصله علم و عمل در شاگردان است. برای حصول به این نتیجه، وظیفهٔ مربی یاد دادن علمی به دانش‌آموز است که به عمل نزدیک و اجرای آن آسان باشد. تذکرهای اجرانشدنی، نه تنها فکر را پیش نمی‌برد، بلکه عقب هم می‌اندازد. ⛔️ وقتی بین علم و عمل فاصله بیفتد، قلب بیمار و نهاد فاسد می‌شود. معلمی که به شاگرد، بیش از ظرفیت او تکلیف می‌دهد، شاگرد را عملاً به عصیان و انحراف می‌کشد. شاگرد می‌داند بین خودش و آموزگار چنین تکلیفی بوده و الان بدون اجرای آن به مقابله آمده؛ به‌عبارت دیگر به عصیان و طغیان دعوت شده است. 📚 تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی @yarestankoodakestan yarestankoodakestan.ir
💡 راهنما باش؛ اما کنترل‌گر نه! 🎯 مربی باید از راه‌های مناسب، به شاگرد ملاک خوب و بد عمل را یاد بدهد. صحیح نیست برای کودک، مصادیق خوب و بد را مدام معیّن کند؛ زیرا مربی همیشه در کنار کودک نیست که این کار را برای او انجام دهد. اگر فرزند، ملاک‌ها را یاد بگیرد و خط را درک کند، خودش با دلیل و بصیرت وارد می‌شود و راه را دنبال می‌کند. مربی یا پدر و مادر، با پاسخ دادن به همهٔ پرسش‌های طفل، او را مقلد و عاجز بار می‌آورند؛ اما اگر به‌جای ده‌ها بار جواب دادن، ملاک حق و باطل یا راهِ یاد گرفتن پاسخ پرسش را به او بدهند، مسائل دیگر را خودش می‌شناسد و انتخاب می‌کند. ✅ شما باید ملاک خوب و بد را معیّن کنید و مطمئن باشید در نهایت، خودشان در مسائل قضاوت خواهند کرد؛ کبرا را که مشخص کنید، صغرا را خودشان پیدا می‌کنند! باید به آن‌ها ملاک داد، البته نه ملاک‌های شخصی که تابع نظام ارزشی خاصی شوند! بلکه باید آن‌ها را تابع ملاک‌های ارزشی و انسانی کرد. 📚 تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی @yarestankoodakestan yarestankoodakestan.ir
🤔 پرورش اندیشهٔ کودک باید به طفل، فرصت اندیشیدن داد. تربیت، سیری هماهنگ دارد؛ به این معنی که نحوهٔ فکر کردن طفل در تصمیم‌های بیست سال دیگرش تأثیر دارد. اگر کودک حریص بار آید، در آینده تنگ‌نظر و محدود می‌شود و مجبور است سال‌هایی از عمر را صرف برگشتن به حالت طبیعی کند. 😇 کسی که در هجده‌سالگی جزو «ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي صَلَاتِهِمۡ خَاشِعُونَ»° شده و آرامش و متانت و سکون خاصی به‌دست آورده است، از طفولیت او را جدی گرفته‌اند و برایش ارزش و حرمت قائل بوده‌اند. با او چنان برخورد شده که فرصت تأمل و تدبر داشته است و حال در این سن، می‌تواند مسائل جزئی و همّ‌و‌غم‌های سطحی دنیا و مبتلا‌بهِ خود را با تأمل و اندیشه حل کند. ✅ اگر در سال‌های ابتدایی زندگی، فرصت توجه و اندیشیدن را تجربه کرده باشد، بعد از بلوغ، وزن و شخصیت خودش را والاتر از این می‌بیند که مسائل جزئی بتواند سراسر وجودش را اشغال کند. 🫙 مربی باید به‌گونه‌ای رفتار کند که او از طفولیت، شخصیت خود را واسع‌تر از مسائل اطرافش بیابد و فرصت و فضای فکری برای حرکت داشته باشد. اگر ظرف فکری طفل کوچک شود، ظرف وجودی او نیز کوچک شده و با یکی‌دو مسئله پ‍ُر می‌شود و فضای خالی برای تفکر نخواهد داشت. ° سورهٔ مؤمنون، آیهٔ ۱۲. 📚 تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی @yarestankoodakestan yarestankoodakestan.ir
🗣 تنبیه؛ خردکننده یا اعاده‌کنندهٔ شخصیت؟ 🎯 هدف واقعیِ تربیت، شکوفا شدن انسانیت در فرد است، نه چیز دیگر. وقتی ما فلسفهٔ چیزی را بدانیم، احکام و مسائل جزئی آن را هم می‌توانیم تشخیص دهیم. درحقیقت، فلسفهٔ وجودی هر عملی به کل مسائل جهت می‌دهد. ❓ فلسفهٔ تنبیه چیست؟ 1⃣ ایجاد شخصیت: فلسفهٔ تنبیه ایجاد شخصیت است، نه سلب شخصیت. وقتی با زبان تنبیه به فرد خاطی می‌گویند تو مختار و مسئولی، در واقع به او اهمیت می‌دهند؛ اما وقتی برای فرد ارزش قائل نیستند و از خطای او می‌گذرند، از او «گذشت ترحمی» کرده‌اند که خردکنندهٔ شخصیت است؛ درحالی‌که «تنبیه احترامی»، اعاده‌کنندهٔ شخصیت است. ✴️ با نگاه دقیق‌تر می‌بینیم دین با تنبیه فرد در واقع به او می‌گوید تو بزرگ‌تر از آن هستی که فشار محیط یا اجتماع یا فرهنگ قوم یا مجموع آن‌ها بتواند تو را همراه خود ببرد. تو از همهٔ این‌ها پرتوان‌تر هستی و وزنهٔ تو از وزنهٔ همهٔ این‌ها سنگین‌تر است. 2⃣ بیدار شدن عقل: وقتی در تربیت تنبیه را به کار می‌بریم، برای این است که عقل بیدار شود. هرچه عقل بیدارتر باشد، تنبیه کمتری لازم است. 3⃣ ایجاد مصونیت: همهٔ تنبیه‌ها از این قبیل است؛ یعنی برای اینکه بدتر نشود، کمتر را به او تزریق می‌کنند تا مصونیت پیدا کند. 💉 تنبیه عیناً مثل واکسینه کردن فرد است؛ یک قسمت از آن رنج عظیم آتی را به او تزریق می‌کنند تا در آینده اگر ناغافل خود را در آن ورطه بیندازد، هلاک نشود؛ بلکه در او مصونیت ایجاد شده باشد و بتواند خودش را کنترل کند؛ مانند پادزهری که جلوی آبله را می‌گیرد. 📚 تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله حائری‌شیرازی
❗️ ۲ نکته دربارهٔ تنبیه کودک طبق آیهٔ «لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»*، دو نکته را باید برای تنبیه در نظر گرفت: 1⃣ همیشه یک قسمت از نتیجهٔ عمل را به طفل بچشانیم. 2⃣ هدف، «لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ» باشد. 🦠 لذا باید همیشه بخشی از آنچه او کرده است، نه کل را، به او بچشانند. اگر همهٔ آنچه انجام داده، به او بچشانند، مثل این است که بچه‌ای در معرض ابتلا به آبله را در میکروب آبله بگذارند! 💡 از طرف دیگر هدف، برگشتن و اصلاح شدن است، نه خنک شدن دل پدر و مادر یا تسکین معلم. وقتی پدر تحت تأثیر ناراحتی، بچه را می‌زند، زدن او از روی عقل نیست، از روی نفس است. این تنبیه کسی را که بیدار نمی‌کند هیچ، بلکه وضع را هم بدتر می‌کند. 😤 از این جهت در حال خشم، تنبیه اثر سوء دارد و طفل را بدبین و بدگمان می‌کند. پدر و مادر یا مربی فکر می‌کنند اگر بعد از این تنبیه، یک ساعت بنشینند و او را نصیحت کنند که غرضی نداشته‌اند و خیر او را می‌خواسته‌اند، کار درست می‌شود. خیر! بچه‌ آن حالت را می‌فهمد و درک می‌کند که آن تنبیه برای چه بوده است و دل‌تنگ و بدبین می‌شود. * سورهٔ روم، آیهٔ ۴۱. 📚 تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی @yarestankoodakestan yarestankoodakestan.ir
🥰 نوازش کودک در خدمت یا علیه تربیت؟ نوازش‌های حساب‌شده و با معنویت، به بچه نور و رشد و شخصیت می‌دهد؛ ولی نوازش های نفسانی بچه را بی‌تربیت و بی‌انضباط می‌کند. 😏 اینکه بچه غرور پیدا می‌کند و نمی‌شود او را راضی نگه داشت و حالت ذوق‌زدگی یا حرکات بی‌معنایی از او سر می‌زند، در اثر نوازش‌های نفسانی پدر و مادر است. 📚 تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی @yarestankoodakestan yarestankoodakestan.ir
🤡 کمبود پدر یا مربی، بچه را منافق می‌کند! دو جریان کاملاً عکس یکدیگر، در تنبیه مطرح می‌شود: ۱. تنبیهی که بچه را سربه‌راه و منظم می‌کند؛ ۲. تنبیهی که بچه را منافق و فاسق می‌کند. ❗ در تنبیه نوع دوم اگر کمبودهای مربی یا پدر علت تنبیه شود، اثرهای سوء روی طفل می‌گذارد و طفل را بدتر از آن‌چه هست می‌کند. 😔 بچه احساس می‌کند ارزشی ندارد؛ بلکه وسیلهٔ تسکین خشم قرار گرفته است. ممکن است نتواند بیان کند؛ اما تأثیرهای عمیقی روی او گذاشته خواهد شد. @yarestankoodakestan yarestankoodakestan.ir
برای تربیت کردن، نورانی شوید! در تشویق و تنبیه، اگر جنبهٔ نورانی والدین یا مربی فعال باشد، بیدارکنندهٔ جنبهٔ نورانیت فرزند می‌شود؛ ولی اگر جنبهٔ نفسانی پدر یا مربی فاعل عمل شود، بی‌حساسیتی و بی‌تفاوتی و بی‌دردی را در پی‌خواهد داشت. 📚 تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی @yarestankoodakestan yarestankoodakestan.ir
🤝 به قول‌ و قرارهایتان با بچه‌ها وفا کنید! امام کاظم علیه‌السلام می‌فرمایند: «وقتی به بچه وعده‌ای دادید، به آن وفا کنید.» رفتاری که فرزند امروز با پدر دارد، فردا همان را با خدا خواهد داشت. وقتی که پدر به کودک خود قولی دهد و به قول خود عمل نکند، این تخلف (خلف وعده) فرزند را به رازق کنونی خود، یعنی پدر بدبین می‌کند. 🧔🏻‍♂ با این تخلف، در پایه‌های ارتباط او با رازق اصلی‌اش، یعنی خدای تعالی تردید به وجود می‌آید. تحلیل روایت این است: «کودک، شما را رازق خود می‌داند. پس ای رازق امروز او، به قول خود وفا کن و حساب فردای او را بکن که باید به رازق حقیقی خودش اعتماد کند!» 🔹 کافی، ج ۶، ص ۵۰ 📚 کتاب تربیت دینی کودک 👤 آیة‌الله حائری شیرازی @yarestankoodakestan yarestankoodakestan.ir
🏴 فاطمیه و بایدها و نبایدهای زیر ۷ سال مواجههٔ بچه‌ها با این ایام، می‌تواند به شناخت آن‌ها از حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها و انس با ایشان کمک کند. 🔰 اما این مواجهه در سن زیر ۷ سال ملاحظاتی دارد که خانم مطهره اله ربی، روان‌شناس و درمان‌گر کودک چند توصیه دربارهٔ آن دارند. آن‌ها را بخوانید و برای دیگران ارسال کنید. @yarestankoodakestan yarestankoodakestan.ir
❤️ محبت والدین در اسلام والدین مسئول در محبت و عطوفت نسبت به فرزندان، هیچ‌گونه تبعیضی را به کار نمی‌برند؛ چنانکه حتی در بوسیدن فرزندان خود تفاوت قائل نمی‌شوند. چون این کار به‌طور قهری موجب می‌شود که احترام متقابل از میان برود و به دلزدگی فرزند از محیط خانواده منجر شود. @yarestankoodakestan yarestankoodakestan.ir