#رمان_جانم_میرود #به_قلم_فاطمه_امیری_زاده #قسمت_صدوسی_وپنجــم مهیا، آرام هق هق می کرد. مریم به او گفته بود، که باهم بروند؛ پیش همسر شهید. اما مهیا جرات آن را نداشت، کنارش برود. برای همین به دخترها گفته بود، آن ها بروند؛ او بعدا می آید. جمعیت زیاد بود و جایی که مهیا ایستاده بود، محل رفت وآمد، بود. از برخوردها خیلی اذیت می شد. کمی جلوتر رفت و گوشه ای ایستاد. سرش را بالا آورد، که چشمش به شخص آشنایی خورد. با آن لباس های مشکی و چشم های سرخ و حال آشفته اش، که در وسط جمعیت سینه می زد؛ دلش فشرده شد. فکر می کرد، شهاب را ببیند؛ آرام می گیرد. اما با دیدن حال آشفته اش بی قرارتر شده بود. نگاهی به تابوت انداخت. آرام زمزمه کرد. ــ نمی خوام یه روز این مراسم برای تو برگزار بشه شهاب! نمی خوام! دیگر، گریه امانش نداد؛ که زمزمه هایش را ادامه بدهد. در خون خفته که نگذارد... نخل زینبی، خم گردد... حاشا از حریم زینب_س... یک آجر فقط، کم گردد... یا زینب_س... *** تقدیم شماست، قبولش فرما... قدر ُوسع ماست، فدای زهرا... در راه خداست، فدای مرتضی... یا زینب_س مدد چون ام وهب، بسیارند... در هر سوی این، مردستان... مادرهای عاشق پرور... در ایران و افغانستان... یا زینب_س... کم کم، ماشین ها حرکت می کردند و مردم، همراه آن ها آرام آرام حرکت کردند. مهیا راه می رفت و آرام سینه می زد. تا نگاهش به شهاب می افتاد؛ دل آتش می گرفت. احساس می کرد، که داشتند شهاب را از او جدا می کردند. اشک هایش را پاک کرد، اما اشک های بعدی گونه هایش را خیس کردند. نصف راه را پیاده آمدند. اما بقیه راه را تا معراج شهدا، باید با ماشین طی می کردند. ــ مهیا خانوم! مهیا چرخید و با دیدن محسن سلامی کرد. ــ علیکم السلام! مریم گفت، صداتون کنم تا با ما بیاید معراج... ــ نه مزاحمتون نمیشم، با اتوبوس ها میرم. ــ این چه حرفیه بفرمایید. مهیا تشکری کرد و به سمت ماشین محسن رفت. دختر ها در ماشین منتظر بودند، سوار ماشین شد. ــ کجا بودی مهیا؟! ــ گمتون کردم. مریم، مامان مهلا و شهین کجان؟! ــ با بابام رفتند. مهیا سری تکان داد. چشمانش را در آینه ماشین، دید. سرخ شده بودند. تکیه اش را به صندلی داد و چشمانش را بست، صدای مداحی که بدلیل فاصله زیاد، آرام تر به گوششان می رسید؛ دوباره اشک های مهیا را بر گونه نشاند. چون اّم وهب، بسیارند... در هر سوی این، مردستان... مادرهای عاشق پرور.... در ایران و افغانستان. یا زینب_س... هم چون این شهید، فراوان داریم... تا وقتی سر و، تن و جان داریم... ما به نهضت، شما ایمان داریم... ماشین که ایستاد، مهیا چشمانش را باز کرد. خیره به جمعیت زیادی که کنار معراج شهدا بودند؛ ماند. همراه دخترها پیاده شد و به سمت بقیه رفتند. هر از گاهی، نگاهی به اطرافش می انداخت؛ تا شاید شهاب را ببیند. اما اثری از شهاب نبود. وارد معراج شهدا شدند. همه ی خانم ها، یک طرف ایستادند؛ تا مزاحم کار آقایان نباشند. تابوت را کنار قبر گذاشتند که همزمان صدای خانمی آمد. ــ صبر کنید... مهیا نگاهی به آن خانم انداخت. به صورت شکسته و چشمان سرخ خانم جوان، نگاهی انداخت. آرام از مریم پرسید. ــ کیه؟! مریم که سعی می کرد، جلوی گریه اش را بگیرد؛ گفت: ــ مرضیه است... زن شهید... مهیا، چشمانش را محکم روی هم فشار داد. قلبش بی قراری می کرد. دوست داشت از آنجا دور شود. ــ صبر کنید توروخدا! آقا شهاب! مهیا با آمدن اسم شهاب، چشمانش را باز کرد. شهاب را دید؛ اما این شهاب را نمی شناخت. این شهاب آشفته، با چشمان سرخ را نمی شناخت. اشک در چشمانش نشست. دوباره به شهابی که سر به زیر به حرف های مرضیه گوش می داد؛ نگاهی کرد. مرضیه زار می زد و از شهاب خواهش می کرد. ــ آقا شهاب شمارو به هر کی دوست دارید؛ بزار ببینمش. بزارید برا آخرین بار 💐شادے ارواح طیبہ شهدا صلوات💐 بامــــاهمـــراه باشــید 💠 #الّلهُمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّکَ‌الْفَرَج •┈┈••✾❀🍃🌺🍃❀✾••┈┈•

#رمان_جانم_میرود #به_قلم_فاطمه_امیری_زاده #قسمت_صدو_سی_وششــم شهاب سعی می کرد او را از دیدن همسرش، منصرف کند. ــ خانم موکل! بلند شید. نمیشه ببینیدش... مرضیه احساس می کرد، قلبش آتش گرفته بود. دوست نداشت شهادت عزیزش را باور کند. ــ همسرمه! می خوام ببینمش! چرا دارید این کارو میکنید؟! بزارید ببینمش. باور کنید اگه امیر علی بود و میدید من اینجوری به شما اصرار می کنم و شما قبول نمیکنید؛ هیچوقت ساکت نمیموند. با این حرف صدای گریه همه بلند شد. مهیا به شهابی که دستش را جلوی صورتش گذاشته بود و شانه هایش آرام تکان می خوردند؛ نگاه کرد. احساس بدی داشت که نمی توانست جلو برود و او را آرام کند. مرضیه با چشمانی پر اشک، به شهاب اصرار می کرد؛ که همسرش را ببیند. ــ خانم موکل باور کنید نمیشه! مرضیه با گریه گفت: ــ چرا نمیشه! میترسید، من پیشونیه تیر خوردشو ببینم؛ حالم بد بشه؟! مهیا احساس کرد؛ قلبش فشرده شد. هیچ کنترلی بر اشک هایش نداشت. مریم با نگرانی به مهیا نگاه کرد. صدای مرضیه، باز در فضای ساکت معراج پیچید. ــ بزارید برای آخرین بار هم که شده؛ ببینمش! آقا شهاب شما رو به بی بی زینب_س؛ به جدتون؛ به مادرتون فاطمه الزهرا_س؛ قسم میدم. فقط بزارید من امیر علیم رو ببینم. شهاب دیگر نمی توانست، نه بگوید. او را قسم داده بود. با کمک محسن در تابوت را برداشت. ــ مهیا جان! می خوای بریم تو ماشین؟! مهیا به مریم که نگران بود؛ نگاهی انداخت. ــ نه! من خوبم! دوباره به طرف مرضیه چرخید. مرضیه دستی به صورت سرد و بی روح امیر علی کشید و با گریه گفت. ــ امیر علی! چشماتو باز کن جان من! چشاتو باز کن! نگاه قسمت دادم به جون خودم! مثل همیشه اخم کن و بگو، هیچوقت جونه خودتو قسم نده! زار زد. و قلب مهیا فشرده تر و اشک هایش بیشتر شد. ـ امیرعلی؛ چرا تنهام گذاشتی؟! من غیر تو کسیو ندارم. تو تموم زندگیم بودی... تو قول داده بودی، کنارم بمونی! من الان تکیه گاهی ندارم. مهیا به هق هق افتاده بود. ــ امیرعلی! صدات کردم؛ چرا نگفتی جانم؟! امیر علی، نبودنت سخته... با هق هق داد زد. ــ امیر علی!!! مهیا دیگر نمی توانست سر جایش بایستد. مریم و سارا متوجه حال بدش شدند. به او کمک کردند، که از جمعیت دور شوند و گوشه ای بشیند. مهیا، سر روی زانوهایش گذایش و هق هق اش در فضا پیچید. سارا حرفی نزد. گذاشت تا مهیا آرام شود... مهیا با احساس اینکه کسی روبه رویش نشست؛ سرش را بالا آورد. با دیدن شهاب، اشک هایش، گونه اش را خیس کرد. آرام زمزمه کرد. ــ شهاب! شهاب، به چشمان سرخخ و پر اشک مهیا نگاه کرد. ــ جانم؟! گریه اجازه حرف را به مهیا نمی داد. شهاب می دانست، مهیا الان به چه چیزی فکر می کرد. خودش لحظه ای به این فکر کرد، که اگر شهید شود؛ و مهیا برای دیدنش اینگونه زار بزند و دیگران را التماس کند؛ عصبی شد. ـــ مگه من به مامان نگفتم نزاره بیای؟! مهیا اشک هایش را پاک کرد. ــ انتظار نداشتی تو این موقعیت ولت کنم؟! شهاب لرزی بر دلش افتاد. لیوان آب را به دست مهیا داد. ــ بیا یکم بخور... پسری از جمعیت جدا شد و به طرف آن ها آمد. ــ شهاب! شهاب سر برگرداند. ــ جانم؟! ــ حاج آقا موسوی گفتند بیاید. می خواند شهید رو دفن کنند. ــ باشه اومدم! شهاب، نگران مهیا بود. نمی توانست اورا تنها بگذارد. مهیا که از چهره و چشمان شهاب قضیه را فهمید؛ دستش را روی دست شهاب گذاشت. ــ شهاب برو من حالم خوبه. ــ بیا بربمت تو ماشین، خیالم راحت باشه. ــ باور کن شهاب! حالم خوبه! سارا و مریم پیشمن تو برو... شهاب سری تکان داد. دست مهیا را فرشد. ــ مواظب خودت باش! ــ باشه برو! شهاب از او دور شود. مهیا دوست نداشت برود. دوست داشت کنارش می ماند و او را آنقدر نگاه میکرد، تا مطمئن شود؛ که هست و هیچوقت تنهایش نمی گذارد. مهیا با دخترها به سمت جمعیت رفتند. کار خاک سپاری تمام شده بود و مرضیه سرش را روی قبر گذاشته بود و با گریه امیر علی را صدا می کرد. صدای مداح در فضای غم انگیز معراج پیچید. عشق؛ عشق بی کرونه... اشک؛ از چشام روونه... 💐شادے ارواح طیبہ شهدا صلوات💐 بامــــاهمـــراه باشــید 💠 #الّلهُمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّکَ‌الْفَرَج •┈┈••✾❀🍃🌺🍃❀✾••┈┈

در آغوش معشوق❤️🫂 (ویژه دختران دهه هشتادی0⃣8⃣) 💫و انسان اگر خدارا نداشت عشق را چگونه میفهمید؟ ؛)💫 #عشق دورهمی‌ و اردوی‌ به‌ یادماندنی‌ شبانه‌ در یادمان‌ شهیدحججی🌌 📊از ۱۴ تا ۲۰ سال یک بار برای همیشه تکلیف خودت را با عشق و عاشقی معلوم کن!🤝 ❌آیا عاشق شدن گناهه؟؟ مگه چیز بدیه عشق🤔 من‌که میگم نه، بد نیست... موضوعات جلسه: ❤️انسانیت و عشق 🧡فرق عشق و هوس 💛انواع عشق 💙اسرار عاشق شدن 🤍طرح فوق العاده حجت عشق 💚پرسش و پاسخ ⏰زمان: شنبه ۱ مهر ساعت ۹/۳۰شب 📍مکان: درب سالن شهدا، جنب یادمان شهید حججی، نجف آباد 🔴شماره کارت جهت واریز مبلغ 20هزارتومان: خانم نرگس سلطانی ۵۸۹۲۱۰۱۳۴۵۹۱۱۷۳۵ 🔴ارسال مشخصات به آیدی زیر: @Mahdia_1402 🔴ثبت‌نام‌فقط‌تاچهارشنبه۲۹شهریورماه🔴 به همراه اهدای جوایز امتیازهای ویژه و برتر در پاتوق🎁 منتظرتیم رفیق🤩🥳❤️

🌷 کسی که گهواره ات را تکان داد؛ میتواند با دعايش دنیایت را هم تکان بدهد؛ مراقب گرانبهاترين الماس زندگيت باش، كه برای خوشبختی ات محتاج دعای خيرش هستی #پندانه 🌷✨🌷✨🌷✨

💠امام‌صادق‌علیه‌السلام: 📛از رفاقت و همبستگي سه گروه بر حذر باش : 1⃣ خائن 2⃣ ستمكار 3⃣ سخن ‌چين. 💢كسي كه روزي به نفع تو #خيانت میكند،روز ديگر به ضرر تو خيانت خواهدكرد. 💢كسي كه براي تو به ديگري #ستم مینمايد،طولي نمی ‌كشد كه به شخص توستم می كند. 💢كسي كه از ديگران نزد تو #سخن_چيني مي‌كند، به زودی زود از تونزد ديگران نمامي (سخن چینی) خواهدكرد. 📚الحديث/ج۲/ص۹۳ 🌷✨🌷✨🌷✨

🔴 در آخــرالزمان کارها برعکس می‌شود! 🌕 پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند از نشانه های آخرالزمان و نزدیکی ظهور امام زمان عجل الله فرجه، آن است که: ➖فراوانى قاريان و كمى فقيهان؛ (یعنی اغلب مردم با سواد می‌شوند ولی عدهٔ مردم دانا و آگاه کمتر می‌شود.) ➖حاکمان و مامورین بیشتر می‌شوند؛ ولی افراد امین و مورد اعتماد مردم کمتر می‌شوند. ➖باران‌ها در همه جا افزایش می‌یابد؛ ولی سبزه‌ها و گیاهان کمتر می‌شود. 📗بحار الأنوار، ج ۷۴، ص ۱۶۳ 📗تحف العقول، ج ۱، ص ۵۹ 🌴اللهم عجل لولیک الفرج بحق خانم حضرت زینب کبری سلام الله علیها 🌴 #حدیث 💚https://eitaa.com/joinchat/216006703C923442bdac 🌷✨🌷✨🌷✨

سرفصل‌های #مقام_محمود۳۷ ( #حرف_آخر ) ۱• گشایش در کار دیگران: صدقه ۲• آموزش بی‌دریغ علمت به دیگران: صدقه ۳• رعایت سالمندان و تحملِ شیرین سختی‌های آنها برای حفظ بزرگی‌شان : صدقه ۴• صبوری در تحمل بیماران و مراعات حال آنها: صدقه #حرف_آخر : صدقه با تمام گستردگی‌ در روش‌هایش، حرکت شما را به سمت مقام محمود، سرعت و سبقت می‌بخشد! ‌🌟 سفـــــر به سلامت ........ #استاد_شجایی 🌷✨🌷✨🌷✨

🌀اینطوری به نوجوانان و بچه‌ها در فضای مجازی مصونیت اجمالی بدید. #تربیت_فرزند #نوجوان #رسانه

✅طریقه پیدا کردن قبله! ✅جهر و اخفات (بلند و آهسته خواندن نماز) ✅به چه چیزهای میشه سجده کرد؟ ✅شک و وسواس در نماز #احکام_نماز 🌷✨🌷✨🌷✨

سلام سروران وبزرگواران این کلیپ توسط اینستا حذف شده است لطفا از انتشار آن درگروه هایی که عضو می‌باشید دریغ نکنید. #نماز #اذان #دعای_فرج #دعای_سلامتی #صلوات #نمازاول_وقت #انتشار_حداکثری #به_کوری_چشم_دشمنان #ازمشکلات_عبورمیکنیم #شهادت_امامرضا(ع)تسلیت #اللّٰهمَ_صَلِّ_عَلیٰ_مُحَمَّدوَآل_مُحَمَّد 🍃 #وَعَجِّل_فَرَجَهُم https://eitaa.com/fatemyon999

🔹🍃🌹🍃🔹 شرح عملیات ✅نشر سخنواره و سیاستها و چارچوب ها ⛔️«ویژه سرشبکه ها و مدیران کانالهای پایگاه» ۱۴۰۲/۰۶/۲۹ ✅ بازنشر پویا نگار «موشن و فیلم کوتاه» درکانالهای پایگاهی ثامن ۱۴۰۲/۰۶/۲۹ ✅یادداشت تحلیلی بر اساس سرفصل ابلاغی در حین عملیات در کانالها از ۲۹ تا ۲ مهر ✅اطلاع رسانی نشست مجازی متمرکز کشوری ۱۴۰۲/۰۶/۳۰ ✅ نشست مجازی و پاسخ به شبهات در کانالها توسط مدیران کانالها ۱ الی ۲ مهرماه

🔹لطفا برای دیگر عزیزان ارسال فرمائید تا اگه یه عزیزی هنوز بعد از ۳۰ سال پی به حقانیت و مظلومیت سید علی خامنه ای نبرده این کلیپ رو ببینند. 🔹تا تعریف درست دیکتاتور را یاد بگیرند. #جهاد_تبیین #نبرد_روایت_ها #جنگ_شناختی #روشنگری #جهادتبیین_غیرت_آگاهی #رسانه_باشید #انتشار_حداکثری https://eitaa.com/fatemyon999

۩ پادکست ۩ سَرآغازِ همه برکات ۩ ربیع الاول ۩ مقام معظم رهبری ‌ #ربیع_الاول 〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️ 🌐گفتمان ۲(کلیپ) 🆔️eitaa.com/goftemansazan2

حاضری خودت رو برای یک اتفاق ویژه آماده کنی؟ 🤔 الان وقتشه 😉 کار نشد نداره و مطمئن باش شدنیه 💪 شاید بپرسی ماجرا چیه؟ قراره افتتاحیه کنگره ملی بزرگداشت ۲۴۰۰۰ شهید استان اصفهان روز ششم مهر ماه ۱۴۰۲ برگزار بشه و هرکسی می تونه با هنر‌خودش علاوه بر ادای دین به شهدا به نوعی از این فرصت برای یادگیری و کسب تجربه و اجرای نمایش با حضور اساتید این هنر استفاده کنه☺️ 📌🔰قراره با حرکات نمایشی برخی نقاط اوج حماسه سازی های مردم استان اصفهان را با حرکات فرم و نمایشی در این برنامه بزرگ در حضور مردم به تصویر بکشیم . 📺برنامه هم به صورت زنده از شبکه اصفهان هم پخش خواهد شد. 📍اگر می تونید با ما همراهی کنید لطف کنید به دلیل کمبود وقت همین الان در لینک زیر ثبت نام کنید. https://eshonar.ir/12-2/ 💎#مرجع_اطلاع_رسانی: ↪️ 🔻رویدادها و عملیات های تبیینی فرهنگی هنری 🔻عملیات روانی و رسانه ای https://eitaa.com/roshana_esfahan

🔸🔷روایت فتح (نمایش ترکیبی مسیر جاودانگی ۵) 🎉🎊همراه با جلوه های ویژه 💢ویژه برنامه هفته دفاع مقدس و ولادت حضرت رسول (صلی الله علیه و آله)💢 💠با اجرای مجری توانمند صدا و سیما محمد امین صادقی 🗓۶ تا ۱۰ مهر ۱۴۰۲ ⏰ساعت ۱۹ 📍مکان :ورزشگاه کارگری کمربندی شمالی نجف آباد ، جنب استخر کوهستان 📌به #خبرگزاری_بسیج_نجف‌آباد بپیوندید👇 🆔https://eitaa.com/joinchat/1029046380C2cb6000438

قصه ی شب 🌃

#رمان_جانم_میرود * به_قلم_خانم_فاطمه_امیری_زاده * #قسمت.صد.وسی.وهفت حق؛ رزق و روزیمونو... تو؛ روضه میرسونه... عشق یعنی ، نوکر روسفید شدن... عشق یعنی ، مثل شهید حمید شدن... عشق یعنی ، تو سوریه شهید شدن... کاش میشد ، جدا بودم از هر بدی... کاش میشد ، شبیه حجت اسدی... رو قلبم ، مهر شهادت میزدی... نغمه ی لبات، اعتقاد ماست... راه سوریه، راه کربلاست... کلنا فداک...... صدای گریه مرضیه بلندتر شده بود. مهیا دستش را روی دهانش گذاشته بود. تاصدای هق هقش بالا نرود. نگاهی به شهاب انداخت، که به دیوار تکیه داده بود؛ و شانه های مردانه اش تکان می خوردند. احساس می کرد، خیلی خودخواه است که شهاب را از آرزوهایش جدا کرده... آن هم به خاطر اینکه نمی توانست، نبود شهاب را تحمل کند. به خاطر خودش، به شهاب ظلم کرده بود. مهیا احساس بدی داشت. دائم در این فکر بود، که او که همیشه ارادت خاصی به حرضت زینب_س داشت. الان که همسرش می خواست، برای دفاع از حرم بجنگد؛ جلویش را گرفته بود. او جلوی شوهرش را گرفته بود. مهیا لحظه ای شوکه شد. خودش تا الان اینجور به قضیه نگاه نکرده بود من ، خاک پاتم آقا... باز ، مبتلاتم آقا... حرف دلم همینه... هر شب ، گداتم آقا... عشق یعنی ، محافظ علم باشم... عشق یعنی ، تو روضه غرق غم باشم... عشق یعنی ، #مدافع_حرم باشم... نغمه ی لبم ... ذکر هر شبم ... نوکر حسین_ع ... مست زینبم_س ... کلنا فداک ...... دل خورده باز، به نامت... هر شب میدم، سلامت... شاهم تا وقتی که من... هستم بی بی، غلامت... عشق یعنی ، همش باشی به شور و شین... عشق یعنی ، میون بین الحرمین.... عشق یعنی ، فقط بگی حسین_ع حسین_ع .. من خداییم ... باز هواییم ... از عنایتت ... #کربلاییم ... کلنا فداک ...... نگاهی به مرضیه انداخت و در دل خودش گفت. مگر مرضیه همسرش را دوست نداشت؟! پس چطور به او اجازه داده بود، که برود؟! اگر دوستش نداشت، که اینگونه برای نبودش زار نمی زد! نگاهش دوباره به طرف شهاب سو گرفت. به شهاب نگاهی کرد. به شهابی که با آمدن اسم سوریه و حضرت زینب_س گریه اش بالاتر می رفت. مهیا احساس بدی داشت. از جمعیت جدا شد. احساس خودخواهی او را آزار می داد. آرام زمزمه کرد. ــ من نمیتونم جلوشو بگیرم... نمیتونم... مهیا دستی بر موهای شهاب کشید. شهاب چشم هایش را از خستگی بسته بود. بعد از مراسم تدفین، به مسجد برگشته بودند و بعد از نماز و نهار، و جمع کردن وسایل؛ با خستگی زیاد، به خانه برگشته بودند. تا می خواستند وارد خانه شوند؛ شهاب دست مهیا را گرفت و او را به طرف تخت که در حیاط بود، برد . مهیا که بر تخت نشست، شهاب سرش را بر روی پاهایش گذاشت و چشمانش را بست. ــ شهاب زشته پاشو... ــ کسی نیست! بزار یکم بخوابم. سرم خیلی درد میکنه... به چهره شهاب؛ نگاهی انداخت. احساس کرد از تصمیمی که گرفته، مردد شده. در دلش گفت: 💐شادے ارواح طیبہ شهدا صلوات💐 بامــــاهمـــراه باشــید 💠 #الّلهُمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّکَ‌الْفَرَج •┈┈••✾❀🍃🌺🍃❀✾••┈┈

#رمان_جانم_میرود * به_قلم_فاطمه_امیری_زاده * #قسمت.صدو.سی.وهشت ــ چطور میتونم دیگه شهاب رو نبینم؟!! قطره اشکی ناخواسته از چشمانش چکید. و بر روی صورت شهاب افتاد. چشمان شهاب آرام باز شدند و به چشمان مهیا خیره شد. آرام گفت: ــ چرا گریه میکنی؟! اشک بعدی روی گونه اش سرازیر شد. شهاب دستش را بالا آورد و اشک هایش را پاک کرد. ــ به مرضیه فکر میکردم! ــ به چیه مرضیه خانم فکر میکردی؟! با بغض گفت: ــ که الان چطور میتونه با جای خالی همسرش کنار بیاد. شهاب با اخم گفت: ــ اولا بغض نکن! دوما امیر علی خیلی وقته دست داعش بوده، همسرش کنار اومده بود با نبودش. ــ نه شهاب! الان فرق میکنه! اونموقع ذره ای امید داشت؛ که همسرش برگرده. اما الان... همسرش زیر خاکه و دیگه کنارش نیست. شهاب لبخند خسته ای زد. _ ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون.. و فکر نکنید شهدا مرده اند بلکه زنده اند و نزد خدایشان روزی میگیرند. دل مهیا آرام گرفت. جواب لبخند شهاب را با لبخند داد. تردید داشت برای گفتن حرفش؛ اما باید آن را میگفت. به چشمان بسته شهاب، نگاهی انداخت و گفت : ــ شهاب! ـ تو امروز نمیزاری من بخوابم. بیا برو خونتون خانم... مهیا موهایش را محکم کشید. ــ ای خانم! موهام رو کندی! ــ خوب کردم سکوت بین هردو برقرار شد. مهیا نفس عمیقی کشید و دوباره شهاب را صدا کرد. ــ شهاب! اینبار شهاب با لحن دلنشینی، که لرز بردل مهیا انداخت؛ گفت: ــ جان شهاب؟! مهیا جلوی ریختن اشک هایش را گرفت. ــ چند روز دیگه مونده تا اعزام به سوریه؟! شهاب نگاهی به چشمان پر ازشک مهیا انداخت. ــ مگه من نگفتم، دیگه بحثش رو نکن. من بهت گفتم دیگه نمیرم. پس چرا الان چشمات اشک میریزند ؟! ــ برو... آنقدر آرام گفت که شهاب شک کرد، به چیزی که شنید. ــ چی گفتی؟! مهیا با بغض و صدای لرزان گفت: ــ برو سوریه! من نمیتونم جلوت رو بگیرم. شهاب سر جایش نشست. ــ مهیا حالت خوبه؟! لازم نیست به خاطر من این حرف رو بزنی... مهیا اشک هایش را پاک کرد. ــ به خاطر خودم گفتم! برو سوریه... ــ مهیا باور کنم؟! ــ آره! ببخشید که از اولش قبول نکردم. شانه های هردو از گریه میلرزید. ــ ولی قول بده زود برگردی! شهاب سری به علامت تایید تکان داد. ــ قول بده شهید نشی! شهاب خندید. ــ چرا فک میکنی من شهید میشیم دختر؟! مهیا به چشمان پر از اشک و لبخند شهاب، نگاهی انداخت. ــ اینقدر خوبی که حس میکنم زود از پیش من میری! ــ برمیگردم مطمئن باش... ـــ برو اونور بچه، تو دست و پا نباش! مهیا اخمی به شهاب کرد؛ که شهاب بلند خندید. مهیا به طرف آشپزخانه رفت، تا شربتی برایشان درست کند. وقتی همه خبردار شده بودند که مهیا قبول کرده، که شهاب به سوریه برود؛ از تعجب چند لحظه ای بدون عکس العمل مانده بودند. مهیا هم الان خوشحال بود. وقتی برق نگاه شهاب را میدید، از تصمیمش مطمئن تر میشد. دو روز مانده بود، به رفتن شهاب؛ که امروز از صبح آمده بود و گفت که باید اتاق مهیا عوض شود و مهیا هرچقدر غر زده بود؛ شهاب قبول نکرده بود. مهیا سریع شربت را در دو لیوان ریخت ودر سینی گذاشت و به سمت اتاق رفت. ــ بفرما! شهاب میز تحریر مهیا را سرجایش گذاشت و به سمت مهیا آمد. ــ آی دستت درد نکنه... لیوان را سر کشید و خودش را روی تخت مهیا پرت کرد. ــ اِ شهاب... ــ چته؟! خب خستم! 💐شادے ارواح طیبہ شهدا صلوات💐 بامــــاهمـــراه باشــید 💠 #الّلهُمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّکَ‌الْفَرَج •┈┈••✾❀🍃🌺🍃❀✾••┈┈•