در شباهت به نظر نفسِ پیمبر شده است بی جهت نیست که اسمش علی اکبر شده ست چه بگویم من از آن ذات که ممسوسِ خداست اکبر است و صفت اکبر، مخصوصِ خداست حرکات و سکنات و وجناتش طاها مادرش آمنه بوده ست مگر یا لیلا؟ با همه، خُلقِ عظیمش سرِ احسان دارد این پیمبر چه‌قدَر تازه مسلمان دارد ماه عالم شده از دیدن رویش سرمست "پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست" سنگ در دستش از اعجاز، قمر میگردد گر به خورشید بگوید نرو، برمیگردد جان علی، جسم نبی، جلوه ی کوثر بوده سرّ لولاک، از اوّل علی اکبر بوده هر زمان عطر حضورش به هوا برمی‌خاست نفس پنج تن آل عبا بر می‌خاست ذاتش آئینه در آئینه پیمبر گشته بارها از شب معراجِ خودش برگشته قاب قوسینِ خداوند خمِ ابرویش زد قدم زینب کبری به سر زانویش بی نقاب آمدنش پیش عمو دیدنی است به ابالفضل قسم قامت او دیدنی است چه بگویم من از آن سروِ خرامانِ بهشت حرف حق را قلم خواجه ی شیراز نوشت:‌ "شاه شمشاد قدان، خسرو شیرین دهنان که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان" زلفش آنروز که در دست نسیم افتاده سمت و سو داده به تحریر موذن زاده کربلا هم عطشش چندبرابر شده بود تشنۀ صوت اذان علی اکبر شده بود أشهدُ أنّ به این مرد ولی باید گفت اشهدُ أنّ علی بعدِ علی باید گفت جلوی چشم پدر، رد شدنش را عشق است أشهدُ أنّ محمّد شدنش را عشق است باد آورده به همراه، شمیم صلوات میوزد بر سر کوی تو نسیم صلوات ابر رحمت تویی و تشنه ی الطافِ تو دشت مشک از چشمه ی چشمان تو پر برمی‌گشت کیستی ای که پیمبر شدی از کل جهات باز هم بر گل روی علی اکبر صلوات چشم دنیا به تنت جامه ی احسان دیده ست حسنی بودن تو بر چه کسی پوشیده ست؟ رحمت واسعه ای، اسب تو از روی کرم وسط لشکر دشمن زده ناگاه قدم می‌روی پشت سرت باد شده پا به رکاب نام اسب تو عقاب است، عقاب است عقاب می‌شود صید نگاهت دل میدان حتی باز شد روی تو آغوش بیابان حتی رفتی آنگونه که شد دشت پر از عطر تنت کربلا رنگ گرفت از نفس پیرهنت ذات تو گرچه خلاصه شده ی پنج تن است بعد تو دشت پر از عطر حسین و حسن است بیشتر ریخت بهم رفتن تو قاسم را کشت داغ تو جوانان بنی هاشم را #مسعود_یوسف_پور https://eitaa.com/yosefpoor_ir

💠 شاه شمشاد قدان (ولادت آقا علی اکبر علیه السلام) 🎤 مداح | حاج حنیف طاهری 🖋️ شاعر | مسعـود یوسف پور https://eitaa.com/yosefpoor_ir

شده ست آینه ی حیّ لایموت، صفاتش کسی که خورده لب خضر هم به آب حیاتش به غیر او که جمالش إذا تَنَفّسِ صبح است کدام نور به خورشید میرسد برکاتش؟ بگو به کعبه عقب تر بایستد که تنِ طور به لرزه آمده روزی مقابل جلواتش میاید او که جهان روزه ی سکوت بگیرد به زیر سایه ی نهج البلاغه ی کلماتش ربیع الاول و آخر...تمام سال بهار است اگر که ریشه دواند به فصل ها نفحاتش کسی که گفت امام ششم به او "لَخَدِمتُه" به راستی که محال است وصف کردن ذاتش در الغدیر شریک است طبق قول امینی کسی که بوی "وَعَجّل" میاید از صلواتش مسعود یوسف پور / ۱۳۹۹ https://eitaa.com/yosefpoor_ir

💠 طبعِ منِ مست مداح | سید حجت بحرالعلوم شاعر | مسعود یوسف پور انصافا دست مریزاد به این اجرا.... https://eitaa.com/yosefpoor_ir

مهار اسب خویش را چو مرتضا رها کند... مسعود یوسف پور ۲۵ اسفند ۱۴۰۰ | حرم مطهر، صحن جمهوری https://eitaa.com/yosefpoor_ir

📣 مسعود یوسف پور_ شاعر مشهدی برگزیده جشنواره دفاع مقدس 📌 صندوق أخذ رأی مجتمع فرهنگی هنری امام رضا علیه السلام مشهد مقدس ‌‌┅═✧صفحه شاعر | مدرس هشت ✧═┅ ♡ ‌ ‌ ❍ㅤ   ⎙ㅤ  ⌲ ˡᶦᵏᵉ ᶜᵒᵐᵐᵉⁿᵗ ˢᵃᵛᵉ ˢʰᵃʳᵉ

کارگاه عبارت – مسعود یوسف پور https://yosefpoor.ir/product/%da%a9%d8%a7%d8%b1%da%af%d8%a7%d9%87-%d8%b9%d8%a8%d8%a7%d8%b1%d8%aa/

امروز ساعت سه عصر در جمکران، ان‌شاءالرحمن در معیت دوستان کنگره مهدویت و امامت خواهم بود.

طبق قولی، جنگ تبوک در اول ماه مبارک اتفاق افتاد...

ورق زدیم و رسیدیم اول رمضان خبر هنوز بزرگ است و تازه است و گران شروع ماه مبارک به گفتۀ تاریخ شروع جنگ تبوک است و یادآور آن سپاه عُسر رسیدند و بیست شب طی شد سپاه کفر ولی بیم داشت از میدان علی کجاست؟ علی در مدینه مانده چرا؟ خبر هرآینه پیچید بین لشکریان علی نیامدنش بی دلیل نیست! بپرس بپرس تا که جوابت دهد زمین و زمان بلی نیامده آن شه که باب علم نبی‌ست گمان مبر که مدینه ست بی در و دربان* بلی نیامده نفس نفیس پیغمبر مفارقت نکند هیچ‌گاه جسم از جان کتاب فضل علی را ورق بزن اینک حدیث منزلتش نیست قابل کتمان که در غیاب نبی رو به جانشین آرند علی وصی‌ رسول است نی فلان و فلان علی وصی‌ست نه آن ها که در مسیر رسول شدند از پی رم دادن شتر، پنهان رسول عشق اگر در مثل چنان موساست علی به مرتبه هارون و دیگران هامان اگر چه نقطه ندارد شکوه نام علی علی‌ست نقطه آغاز و نقطه پایان _________________________________________ * وامی از عاصی خراسانی: گمان مکن که بود شهر بی در و دربان مسعود یوسف پور https://eitaa.com/yosefpoor_ir

‌‌┅═✧ صفحات مسعود یوسف پور ✧═┅ • اشعار مسعود یوسف پور .......... عضویت • مَدرَس هشت ....................... عضویت • کتابخانه قفسه ...................... عضویت • محفل ادبی مَطلع ................... عضویت ♡ ‌ ‌ ❍ㅤ   ⎙ㅤ  ⌲ ˡᶦᵏᵉ ᶜᵒᵐᵐᵉⁿᵗ ˢᵃᵛᵉ ˢʰᵃʳᵉ

شهی که دُرّ و گهر می تراود از خاکش به "کنتُ کَنز" زند نقب، مدفن پاکش سه حرفِ نام علی چون سه لیله القدر است که چشم شبزدگان عاجز است از ادراکش خدا دری که به درک علی رسد بسته ست هنوز مانده بشر در حدیث لولاکش فرشته هر چه کند سعی، باز هم نرسد به خاک پای علی نردبانِ افلاکش اگر به نقش قدومش مزین است مسیر گرانبهاست خسش، قیمتی ست خاشاکش نظر به تخت خلافت نداشت آن شاهی که خفت جای پیمبر وجود بی باکش به کوری دو فراری که ننگِ هر جنگند علی علیست اُحُد تا هنوز پژواکش سپید بخت و سیه مست، آن که نزد ضریح نگاه دوخته باشد به شاخه ی تاکش مسعود یوسف پور https://eitaa.com/yosefpoor_ir

برای برنامه «سرزمین شعر» که شب‌ها ساعت 22:30 از شبکه چهار پخش می‌شود، گفتند سه شعر شاخص ارسال کنید. باور کنید من چهار شبه دارم فکر می‌کنم و به این نتیجه می‌رسم شعر ندارم! از طرفی شعرهای من و قالبی که در آن کار می‌کنم دچار اطناب است و از طرف دیگر غزل‌ها یا آثار کوتاهم چنگی به دل نمی‌زند. نیک می‌دانم که در مشهد از من بهترها هزارانند ولی چه کنم که من صاحب رای نیستم. چنانچه مجال خوانش داشتم، پیشاپیش از شاعران ولایی معاصر عذرخواهم و امیدوارم حضرتش بر من ببخشد. مسعود یوسف پور اسفندماه ۱۴۰۲ https://eitaa.com/yosefpoor_ir

#حضرت_خدیجه_سلام_الله_علیها #ام‌المومنین زن آن زنی که در اسلام، ثروتش همه رو به ذوالفقارِ یدلله می زند پهلو زن آن زنی که سلام آورَد بر او جبریل زن آن زنی که ملک نزد او زند زانو زنی که هست از القاب او بزرگ قریش نداشته ست پیمبر زنی به رتبه ی او زنی که معنی و مصداق صِبغةَ الله است بدون جلوه ی او دین نه رنگ داشت نه بو چه زن؟ زنی که تمام پیمبران خدا برای بردن نامش گرفته اند وضو خدیجه پشت نبی بسته بود قامت عشق در آن زمان که کسان داشتند با بت خو هر آنچه داشت شتر بذل کرد و داد، مکن شتر سوار جمل را قیاس با بانو خدیجه بود و علی پیشتاز در اسلام دوبار آمده السابقون خود از این رو خدیجه مادر شیعه ست، لفظ مادر را به آن زنی که سزاوار لعنت است نگو خدیجه مادر شیعه ست، مادر شیعه بگو بلند اگر چه کرست گوش عدو به سال رفتن او گفته اند عام الحزن غم خدیجه و قلب نبی‌ست، سنگ و سبو خدیجه بود که در هجمه ی حسودان داشت چنان عبای علی بر دلش نشان رفو خدیجه بود کز آن ثروت عظیمِ نخست به قدر یک کفنی هم نداشت رویارو کفن مرا به کجاها نبرد در این شعر به یاد داغ عزیزی شکست بغض گلو... #مسعود_یوسف_پور https://eitaa.com/yosefpoor_ir

#حضرت_ام_المومنین_خدیجه_سلام‌الله‌علیها بگو شاعر که یا نور است او، یا آسمان، یا چه؟ یقیناً ماه، وصفش خارج است از درک دریاچه مگر بالاتر از این منزلت هم هست؟ پس او را چه باید خواند غیر از مادر امّ ابیها؟ چه؟ سلامش داده جبرائیل، در وصفش یقین دارم که باید از شب معراج چیزی گفت... اما چه؟ حسودانِ قریش او را رها کردند، حق می‌خواست، که رأس المال او عشق نبی باشد، به این‌ها چه! همه دار و ندارش خرج شد در راه پیغمبر چه سودی هست بالاتر از این در دار دنیا؟ چه؟ کسی که با خدیجه روز را شب کرده، شب را روز به غیر از دیدن زهرا دلش را خوش کند با چه؟ #مسعود_یوسف_پور #شعرکده @sherkade_mgh

این کانال، جدی‌ترین منبع فروش کتاب‌های نایاب ادبیات و کلی مقاله خاص ادبیه: https://eitaa.com/ghafasehh

از فرزند شما به دلیل قرابت و مشاهدۀ هر روزه‌اش، چهره‌ای در خاطرتان نقش بسته که عادت کرده‌اید. این در خصوص همه کسانی که آن‌ها را می‌بینید صادق است البته... بعدا برمی‌گردید و به عکس ها نگاه می‌کنید و می‌گویید: عجب! فلان موقع این شکلی بوده! انگار که یک شکل جدید داشته... این خاصیت فاصله است. شعر در واقع به قول شکلوفسکی در همین خروج از عادات است. از شعرهای خودمان که فاصله بگیریم، تازه می‌فهمیم که صورت دیگری دارد و متوجه نبودیم. شاید شانزده ساله بودم که می‌رفتم دیدن استاد سید حسن خوشزاد رحمة الله علیه، در همان جلسه اول گفتم اگر می‌شود شعرهایم را نقد کنید. برگشت یک نگاهی کرد و گفت: بهترین منتقد شعرت خودتی. این حرف، زیربنای فکری من شد. آن روزها در اوایل شاعری هر چیزی می‌گفتم به دلم نمی‌نشست. هر چه جلوتر رفتم دیدم دیگران دارند تحسین می‌کنند و من هنوز هیچ مصرع موفقی نگفتم. هر ماه، هر سال، برمی‌گردم و به شعرهای قبلی نگاه می‌کنم و باز چندین بیت تغییر می‌کند و اصلا ناراحت نیستم. شما هم ناراحت نباشید و این وسواس را بد ندانید. قریب به سیصد صفحه شعر را خط زدم و مصرعی هم از دلشان درنیامد. برای اهل بیت علیهم السلام، بهترین هدیه را ببرید و بدانید جا پای چه کسانی گذاشتید. من همیشه فکر می‌کنم یک صفی هست از بزرگان شعر ولایی. از امثال فرزدق و کمیت و عبدی و حمیری گرفته تا شهریار و غروی اصفهانی و نیر و معاصرین... انتهای این صف اصلا جای من نیست و هر وقت فکر می‌کنم این میراث رسیده به ما، از خجالت آب می‌شوم. واقعا این چیزهایی که ما می‌گوییم شعر نیست. شاید نام درد دل یا حرف دل بهتر باشد.

ماه، گرم همزبانی با یتیمی دیرجوش سرو، آن سروی که دارد بار خرما روی دوش گوهر، آن گوهر که از شوق ظهور روی او رودها از روز اول گشته‌اند آئینه پوش نام او را می‌برم، نامی که بعد از بردنش می‌شود شیرین دهانِ میثم خرمافروش بند بند من گدای مدحت آن شاه شد کاسه پیش آورده چشم و مشت وا کرده‌ست گوش من دلم سنگ است اما کعبه یادم داده‌است گاه لب وا می‌کند از شوق، سنگ سخت کوش ای خوشا تیغی که در پیکار بردارد خراش یک دم اما در دفاع از او نیفتد از خروش ای خوشا همامِ عاشق دید مولا را و گفت «نرخ جام باده، جان کرده ست پیر می فروش»* ای برادر آنکه با مهر علی داده ست دست شمع بیت المال را باری نمی‌خواهد خموش نام او را خوانده اما در مقامش مانده‌ام چشم نابینای من درکی ندارد از نقوش جای گل رویید چاه و رفت بالا نخل آه خون خاک از غربت او بارها آمد به جوش کاسۀ صبر یتیم آن‌شب سرآمد پشت در رفت او و در خیالم بارها رفتم ز هوش قرن‌ها بعد از علی دنیا بهارانی ندید عاقبت از راه می‌آید سواری سبز پوش ______________________________ * وامی از میرداماد مسعود یوسف پور https://eitaa.com/yosefpoor_ir

• امشب / شبکه چهارم سیما برنامه «سرزمین شعر» شعرخوانی مسعود یوسف پور ساعت ۲۲:۳۰

• شعرخوانی مسعود یوسف پور • شبکـه چهــار | سرزمیــن شعــر اگر ارتباط گرفتید، لطفا نام شاعر را به عدد 3000043 ارسال کنید https://eitaa.com/yosefpoor_ir

• امشب / شبکه چهارم سیما برنامه «سرزمین شعر» شعرخوانی عاطفه جعفری ساعت ۲۲:۳۰

استاد کاظمی عزیز، فراز ملکیان و منِ کمترین... لحظاتی قبل از مسابقۀ مرگ

چنان ز مهر تو قلب بهار، آکنده ست که از لباس عروسی خویش دل‌کنده ست نهالِ خانۀ همسایه زد شکوفۀ سیب که چون قنات، قنوتت هماره بخشنده ست اگر که سنگ محک سجده‌های روشن توست کدام بنده در آیینه عمل بنده ست؟ به وصله های جدیدی که می‌زنی سوگند که ساده زیستی از چادر تو شرمنده ست تو دست شسته‌ای از مال خود برای یتیم چقدر ساقی کوثر تو را برازنده‌ست علی دلش به تو گرم است، بعد رفتن تو نه آفتاب فروزان، نه ماه تابنده ست به یاد خنده‌ا‌ت آن لحظه‌های پایانی پس از تو بر لب هر زخم کهنه‌ای خنده ست قلم به وصف غمت باز ای گل یاسین! چنان گیاهِ «زبان در قفا» سرافکنده ست مباد از تو نگوییم و بگذرد شب قدر گذشتن از تو خیانت به نسل آینده‌ست مسعود یوسف پور https://eitaa.com/yosefpoor_ir

از سرکار خانم مستشار نظامی کمال تشکر را دارم که بنده را دعوت به این برنامه کردند. هر دو اثری که در این برنامه خواندم، شب قبل از مسابقه سروده شد و به رقابت با آثاری رفت که دست کم ده الی سی سال! از سرودنشان می‌گذشت! خودم را محک زدم و برای همه آرزوی موفقیت دارم

کاسۀ صبر یتیم آن‌شب سرآمد پشتِ در...