eitaa logo
کانون ذاکران امام حسین زرند
259 دنبال‌کننده
628 عکس
173 ویدیو
76 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
مُحکم بگیر روسری‌ات را... مُحکم بگیر روسری‌ات را رها نکن! جایِ خدا، مُعامله با کدخدا نکن محکم بگیر روسری‌ات را در این مسیر از جَوّ بی‌حیایِ خیابان، حیا نکن کاری که با تفنگ! رضاخان نکرده را خود با به باد دادنِ زلف ِدوتا نکن لَختی به نیمۀ پُرِ لیوان نگاه کن پایِ نداشته! داشته‌ها را فدا نکن.. «پیش آی و گوشِ دل به پیام سروش کن» با هر غریبه رازِ مگو بَرمَلا نکن چون ما اگر که هَمرهیِ خِضر می‌کنی آسوده دار خاطر و چون و چرا نکن در آسیاب کهنۀ دشمن نریز آب وَاندر میانِ خانه‌ات آتش به پا نکن.. «ای گُل به دست‌مالِ هوس‌پیشگان مَرو!» بر قاتلِ برادرت آغوش وا نکن امروز اگر حسینِ زمان را نیافتی! فردا بَنایِ روضه و یا لَیتَنا نکن این را بدان که مثل قطار است انقلاب خود را از انقلابِ خمینی جدا نکن ذاکران امام حسین افسوس که آن دخترِ من هم سخنم رفت امید و چراغ دل و نور بصرم رفت زد آتش سوزان اجل، بر گل عمرم ناگاه از این باغ، گل نو ثمرم رفت آفتابی در جهان تابید و رفت عمر کوتاهش جهان را دید و رفت دست گلچین فلک با دست جور غنچه امید ما را چید و رفت بعد پرپر شدنت، ای گل زیبا، چه کنم؟ من به داغ تو، جوان رفته ز دنیا، چه کنم؟ بهر هر درد، دوایی است، مگر داغ جوان من به دردی که بر او نیست مداوا، چه کنم؟ نو گلی پرورده بودم، خاک از دستم ربود آنچنان در بر گرفت، انگار در عالم نبود سال‌ها زحمت کشیدم، تا گلم پرورده شد ناگهان پیک اجل آن غنچه از دستم ربود! دخترم دست اجل، زود تو را پرپر کرد مادرت گریه کنان، خاک عزا بر سر کرد دوستانت همگی، از غم تو مأیوسند اشک چشم همگان خاک مزارت، تر کرد . ذاکران امام حسین گر بشر شاه بُوَد یا که گدا می‌میرد گر غنی هست و یا از فقرا می‌میرد ناخدا غرّه مشو باد به غبغب مفِکن که به جز ذات خدا غیر خدا می‌میرد آدمیزاد اگر عمر دو صد نوح کند یا که چون خضر خورد آب بقا می‌میرد کاسه از آب چو لبریز شود می‌ریزد هر درختی که بیفتاد ز پا می‌میرد شمع گر شعله کشد از سر شب تا به سحر ز نسیمی که وزد باد صبا می‌میرد تا صداقت شود از صدق و صفا بهره بری چون صداقت روَد از بین ، صفا می‌میرد مهدیا زود بیا کز اثر فسق و فساد نور ایمان بخدا در دل ما می‌میرد منِ (ژولیده) چه‌گویم که ز دوری رخت آه در سینه‌ی ما ، وقت دعا می‌میرد ذاکران امام حسین
گر بشر شاه بُوَد یا که گدا می‌میرد گر غنی هست و یا از فقرا می‌میرد ناخدا غرّه مشو باد به غبغب مفِکن که به جز ذات خدا غیر خدا می‌میرد آدمیزاد اگر عمر دو صد نوح کند یا که چون خضر خورد آب بقا می‌میرد کاسه از آب چو لبریز شود می‌ریزد هر درختی که بیفتاد ز پا می‌میرد شمع گر شعله کشد از سر شب تا به سحر ز نسیمی که وزد باد صبا می‌میرد تا صداقت شود از صدق و صفا بهره بری چون صداقت روَد از بین ، صفا می‌میرد مهدیا زود بیا کز اثر فسق و فساد نور ایمان بخدا در دل ما می‌میرد منِ (ژولیده) چه‌گویم که ز دوری رخت آه در سینه‌ی ما ، وقت دعا می‌میرد 👉 @khatmkhanimajma