فرق مهمِ یه روان‌شناس خوب با یه روان‌شناس نه چندان خوب ، اینه که اولی اصراری برای درمان نداره، نمی‌خواد کسی رو و حتی ُمراجعش رو برای درمان #متقاعد کنه یا برچسبی بزنه و نمی‌خواد نظر خودش رو به دیگران #تحمیل کنه. البته دیدگاه‌ها با هم متفاوتن ولی مثلا در دیدگاهِ #روان‌_پویشی ، ما تا وقتی به خواستهٔ بیمار دسترسی پیدا نکنیم و برای ما و خودش مشکلی که به خاطرش مُراجعه کرده روشن و مشخص نباشه، جلسه درمان و رابطه درمانی هنوز #شروع نشده! پس وقتی کسی به ما مراجعه می‌کنه که می‌گه: به من گفتن بیام پیشِ شما، شما باید بفهمین من چِمِه! ، نمی‌خوام درمورد مشکلم حرف بزنم و .... ما باید به این خواسته احترام بذاریم. البته آدمِ حرفه‌ای دفاع بیمار رو می‌شکنه، گاردش رو پایین میاره و کارهای دیگه که اینجا جای گفتنش نیست😉 ولی درنهایت این مراجعه کننده است که باید تصمیم بگیره میخواد چی کار کنه و درمان چطور باشه و به چه سمتی بره. خب که چی؟ به نظرم تو #روابط خودمون هم باید اینو رعایت کنیم، من یکی که بارها چون دوست نداشتم درمورد موضوعی با دوستی حرف بزنم اون دوست رو از دست دادم ، چون فکر می‌کرده اگه به اندازه کافی با من صمیمی بودی می‌گفتی... حتی تو روابط نزدیک و عاشقانه هم همینه، دیدن اینکه معشوق ما از چیزی درد می‌کشه ولی به ما نمی‌گه خیلی سخته😔 ولی باید به این نخواستن بدون اینکه فکر کنیم رابطه مون ایرادی داره، تن بدیم تا بتونیم ادامه بدیم. #روان‌شناسی #ISTDP @zamanetafakor