امروز اولِ مِی، روز جهانی عشقه.... این روز با روزی مثلِ #ولنتاین خیلی فرق داره و برایِ «عشق بی‌قید و شرط ورزیدن به خود و دیگران» نام‌گذاری شده.... عشق بی‌قید و شرط مفهوم قشنگیه، از اون حرف‌های شیکه که از مفهوم اصلیش خیلی فاصله گرفته و دستکاری شده اما عملاً فقط در شرایط خلأ و شرایط فوق‌العاده آرمانی وجود داره؛ محبت والدین به بچه؟ همیشه یه بچه محبوبتره، یه بچه آسونتره و عشق بیشتری دریافت می‌کنه، یه بچه اجتماعی‌تره، ابراز محبت بیشتری داره، دلبری می‌کنه و هزار چیز دیگه، این بچه، بپذیرید یا نه، عشق بیشتری نسبت به اون بچه مصمم و مغرور و شیطون که جواب می‌ده و یه ذره هم بدش نمیاد حرص دربیاره دریافت می‌کنه. حالا تازه این درمورد بچه‌ها و والدین معمولیه، اگه بچه‌ای مشکلِ جسمی یا روانی داشته باشه یا پدر و مادر مشکلاتی داشته باشن که دیگه هیچی، یا بی‌مهابا و بیش از حد توجه می‌گیره و بقیه بچه‌های خانواده می‌شن بچه‌های شیشه‌ای و دیده نشده و یا اصلا می‌ذارنش یه گوشه می‌زنن تو سرش. عشقِ فرزند به والدینش هم که اصلا بی‌قید و شرط نیست و مثل روز روشنه... عشقِ دو تا عاشق هم به دلایل مختلفه و #مراقبت زیادی می‌خواد، مگه میشه یه طرف بدرفتاری کنه، #بی‌_توجهی کنه، قواعد بازی رو رعایت نکنه و بعد فقط توقع عشق داشته باشه؟ برسیم به اتاق و جلساتِ درمان، حتی دیدگاههایی مثل مُراجع محورها هم تا یه جایی همدلی و عشق دارن، تا جایی که اصول، احترام و مناسبات رابطه ی درمانی رعایت بشه. اینجوری نیس که چون گفتن عشق بی‌قید و شرط و پذیرش، مُراجع بزنه تو گوششون هم بگن باشه تو خوبی... ما ربات نیستیم که با یه تجویز و یه کُد زدن بتونیم ذات و فِطرتمون رو تغییر بدیم، رفتار ما به شدت وابسته به شرایط و روابط و آدمهای مقابلمونه....😊 اما عشقِ بی‌قید و شرط به خودمون، مگه میشه؟! مگه این روان پیچیده که در سلامت‌ترین آدما هم یه جاهایی آسیب‌دیده، می‌ذاره ما خودمون رو به طور کامل بپذیریم و دوست داشته باشیم؟ نه واقعا... اما می‌تونیم برای خودمون یه کارایی بکنیم، اگه از من بپرسید ، از مهم‌ترین اون کارا #مرزگذاری و دیسیپلین برای رعایت اصوله. وقتی شما مرزگُذاری و طبقه‌بندی نداشته باشید، هرکسی بتونه بیش از حَد به شما نزدیک بشه، ازتون انتظار داشته باشه و از وقت و انرژی شما سهمی برای خودش قائل باشه، دیگه برای مهم‌ترها، برای خودتون، خانواده و رُفقاتون و مواردی که دوست دارید تو دایره ی اَمن شما باشن، چیزی نمی‌مونه! اگر هم برای رعایت این فاصله و مرزگذاری پشتکار و دیسیپلین نداشته باشید، در طولانی مدت بازم می‌شکنه.!. خلاصه که عشق ورزیدن به خود فقط یه فنجون قهوه و گل و دفتر خوشگل و عکس اینستاگرامی با کپشن فلسفی #نیست ، روتینِ پوستی و فقط دیدن خودمون نیست. این نسخه ی من بود، شما بشینید فکر کنید روشِ شما برای مراقبت از خودتون و دوست داشتن خودتون چیه. بقیه چی؟ شما به طور سالم، هدفمند و صحیح به خودتون عشق بورزید، وقتی حالتون خوب باشه تازه می‌تونید به بقیه هم عشق بورزید. #روان‌شناسی @zamanetafakor