فرشتگان، قیامت، پند امام علی علیه السلام در خطبه ای از نهج البلاغه فرشتگان را توصیف می‌کند و خطاب به خداوند می‌فرماید: گروهی از فرشتگانی که آنها را در آسمانهای خود سکونت بخشیده ای، و از زمینت بالا برده ای، آنها از همه ی مخلوقاتت نسبت به تو آگاهترند، و بیشتر از تو می‌ترسند، و به تو نزدیکترند، آنها در صلب پدران قرار نگرفته اند و رحم مادران آنها را در خود جای نداده و از آبی پست خلق نشده اند، ناراحتیها و مشکلات زندگی آنان را متفرق نساخته، با این مقام و قربی که با تو دارند، و منزلتی که نزد تو یافته اند، و تمایلاتی که در تو خلاصه کرده اند، و طاعتهای فراوانی که برای تو انجام می‌دهند، و با اینکه از فرمان تو کمتر غفلت میورزند، اگر کنه آنچه از تو بر آنها پوشیده است مشاهده می‌کردند اعمال خویش را حقیر می‌شمردند و بر خویشتن عیب می‌گرفتند، و خوب می‌فهمیدند که حق عبادت تو را انجام نداده اند، و آنطور که سزاوار مقام تو است اطاعت ننموده اند. تو منزهی که هم آفریدگار و هم معبودی. از نعمت‌های نیکی که به آفریدگان عطا کرده ای این است که سرایی آفریدی (سرای آخرت) و در آن سفره ای گستردی که همه چیز در آن یافت می‌شود. آشامیدنی و خوردنی، همسران و خدمت گزاران، کاخ‌ها و نهرها، و کشتزارهاو میوه هادر آن قرار دادی. سپس کسی را فرستادی تا مردم را به سوی آن دعوت کند، نه دعوت کننده را اجابت کردند، و نه در آنچه ترغیب کرده ای رغبت ورزیدند، و نه به آنچه تشویق نمودی مشتاق شدند، به مرادی روی آوردند که با خوردن آن رسوا گشتند و در دوستی آن توافق کردند. هر کس به چیزی دیوانه وار عشق ورزد نابینایش می‌کند، و قلبش را بیمار می‌سازد، با چشمی معیوب می‌نگرد، و با گوشی غیر شنوا می‌شنود. خواسته‌های دل، عقلش را نابود ساخته و دنیا قلبش را می‌میراند و شیفته آن می‌کند. او بنده ی دنیا است و بنده ی کسی که چیزی از دنیا در دست دارد. دنیا به هر سوی بلغزد، او هم می‌لغزد، و به هر جانب رو کند به همان سو رو می‌نماید. هرچه بیمش دهند از خدا نمی ترسد و از هیچ واعظی پند نمی پذیرد، در حالیکه می‌بیند عده ای ناگهان گرفتار شدند و مرگ آنها را از پای در آورد در حالیکه نه فسخ پیمان ممکن است و نه راه بازگشتی دارد. چگونه بلاهایی که نمی دانستند و انتظار آن را هم نداشتند بر سر آنها فرود آمد و دنیایی را که جاودانی می‌پنداشتند بزودی از آن جدا شدند. و به آنچه در آخرت به آنها وعده داده بودند رسیدند. بلاهایی که بر آنها فرود آمده قابل توصیف نیست. سکرات مرگ، و حسرت از دست دادن آنچه داشتند بر آنها هجوم آورد. سکرات مرگ اعضاء بدنشان سست کرد، و در برابر آن رنگ خود را باختند، سپس کم کم مرگ در آنها نفوذ کرد و بین آنها و بین زبانشان جدایی افکند. او همچنان در میان خانواده خود با چشم نگاه می‌کند، و با گوشش می‌شنود، در حالیکه عقلش سالم است، فکرش باقی است، می‌اندیشد که عمرش را در چه راه فانی کرده، و روزگارش را در چه راهی سپری نموده است، به یاد ثروتهایی که جمع کرده می‌افتد، همان ثروتی که در جمع آوری آن چشمها را بهم گذارده و از حلال و حرام و مشکوک، گرفته، و گناه جمع آوری آنها همراه او است. اینک هنگام جدایی از آنها رسیده، برای وارث به جای می‌ماند، آنان از آن متنعم می‌شوند، و از آن بهره می‌گیرند، راحتی آن برای دیگری و سنگینی گناهش بر دوش او است، و او در گرو این اموال است. پس او دست خود را از پشیمانی می‌گزد و این به خاطر چیزهایی است که به هنگام مرگ برایش روشن می‌گردد، او در این حال نسبت به آنچه در زندگی به آن علاقه داشت بی اعتنا است. آرزو می‌کند که: ای کاش آن کس که در گذشته بر ثروت او غبطه می‌خورد و بر آن حسد می‌ورزید، او این اموال را جمع کرده بود. مرگ همچنان بر اعضاء بدنش چیره می‌شود تا آنجا که گوشش همچون زبانش از کار می‌افتد؛ به طوری که در میان خانواده اش نمی تواند با زبانش سخن گوید، و با گوشش بشنود، پیوسته به صورت آنان می‌نگرد، و حرکات زبانشان را می‌بیند اما صدای کلام آنان را نمی شنود. سپس چنگال مرگ تمام وجودش را فرا می‌گیرد، چشم او نیز همچون گوشش از کار خواهد افتاد و روح از بدنش خارج می‌شود؛ و همچون مرداری بین خانواده اش می‌افتد، آنچنانکه از نشستن نزدش وحشت می‌کنند و از او دور می‌شوند، نه سوگواران را یاری می‌کند و نه به آن کس که او را صدا می‌زند پاسخ می‌گوید. سپس او را به سوی منزلگاهش در درون زمین حمل می‌کنند، و به دست عملش می‌سپارند، و از دیدارش برای همیشه چشم می‌پوشند. و این وضع همچنان ادامه می‌یابد تا عمر جهان پایان گیرد و مقدرات به پایان برسد، و آخرین مخلوق به نخستین ملحق گردد (همه بمیرند) و فرمان خدا در باره تجدید آفرینش صادر گردد.

در این هنگام آسمان را به حرکت آورد و از هم بشکافد و زمین را بلرزش آورد و به سختی تکان دهد، کوهها از جا کنده از هیبت جلال و سطوتش به یکدیگر کوبیده و متلاشی شوند، و با خاک یکسان گردند. هر کس را که در زمین به خاک رفته است بیرون آورد و پس از فرسودگی نوسازی کند و پس از پراکندگی، آن را جمع نماید، سپس آنها را برای پرسش‌هایی که از اعمال مخفی و کارهای پنهانیشان می‌خواهد بکند، از هم جدا ساخته و دو دسته می‌کند سرانجام به عده ای نعمت می‌بخشد، و از دیگری انتقام می‌گیرد اما فرمانبرداران را در جوار رحمت خویش قرار می‌دهد، و در سرای جاودانیش آنان را مخلد می‌سازد: سرایی که اقامت کنندگانش هرگز کوچ نمی کنند، و احوالشان تغییر نمی پذیرد، خوف و ترس به آنان روی نیاورد، بیماری‌ها در وجود آنان رخنه نکند، خطرات به آنان عارض نشود، و سفری در پیش ندارند تا از منزلی به منزل دیگر به اجبار کوچ کنند. و اما گناه کاران را در بدترین منزلگاه جای دهد، و دست آنها را با غل و زنجیر به گردنشان می بندد، آن چنان که سرشان را با پاها به هم نزدیک کنند، جامه‌هایی از موادی که زود آتش می‌گیرد و لباسهایی از قطعه‌های آتش بر آنها بپوشانند. در عذابی که حرارت آن بسیار شدید است و درش به روی آنها بسته است. در آتشی که بخروشد و زبانه کشد شعله اش ساطع است و صدایش هراس انگیز. آنها که در آنند از آن خارج نگردند، و برای آزادی اسیرانش غرامت پذیرفته نمی شود، و زنجیرهایشان گسسته نمی گردد، مدتی برای این خانه تعیین نشده تا پایان پذیرد، و نه سرآمدی تا تمام گردد! #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه همسران بهشتی @zandahlm1357

چگونگی مواجهه با والدین وابسته پرور اشاره گونۀ سومِ مواجهۀ پدر و مادرها، رفتار «حمایتیِ وابسته پرور» است که در آن، والدین برخلاف گونۀ قبلی، از فرزندان خود به طور کامل حمایت می‌کنند. این والدین سختی‌هایی را که زندگی برای فرزندشان به وجود می‌آورد، به جان می‌خرند و صرفاً شیرینی‌های زندگی را در اختیارش قرار می‌دهند. این کار، گاهی از روی دلسوزی است و گاهی به این دلیل که فرزندشان را آمادۀ مواجهه با سختی‌ها نمی بینند. این فرزندان، برخلاف فرزندان گروه قبلی، کمترین زمینه را برای حفظ استقلال در اختیار دارند. فرزندان این گروه، دچار آسیب‌های جدی در فرایند اجتماعی شدن [۱] هستند؛ به طوری که توقعات زیادی از دیگران دارند و زیرِبار مسئولیت‌های خودشان نمی روند. اگر شما یکی از این افراد باشید و احیاناً قبول کنید که به تغییر نیاز دارید، باید این الگوهای فکری و رفتاری را که در ادامه می‌آید، پیگیری کنید: ---------- [۱]: به شکل گیری خصوصیات و رفتار فرد تحت تأثیر آموزش‌هایی که محیط اجتماعی فراهم می‌کند، «Socialization» گویند. ۱. پذیرش سختی ها باید این واقعیت را بپذیرید که زندگی سختی‌های زیادی داشته و والدین شما نگذاشته اند آن‌ها را تجربه کنید. قطعاً دیر یا زود با سختی‌های بیشتر و البته پیچیده تری روبه رو خواهید شد که خانواده ممکن است نتواند در آن موقعیت‌ها به شما کمک کند؛ بنابراین لازم است از الان خود را آمادۀ پذیرش این سختی‌ها کنید. علاوه براین، توجه داشته باشید که استقلال و پیشرفت و تجربۀ انسان در دلِ همین سختی‌ها به دست می‌آید و لذت‌های زندگی نیز در پسِ این سختی‌ها به مراتب شیرین تر خواهد شد. شما باید «مواجهۀ مستقیم اجتماعی» را تجربه کنید و از والدینتان بخواهید در سختی‌ها کمی از حمایتتان دست بکشند تا بتوانید خودتان مشکلات را تجربه کنید. در این مواقع، تلاش کنید راه حلی برای مشکلتان بیابید و آن را به نحوی شایسته حل کنید. #تار_و_پود_عاشقی https://eitaa.com/zandahlm1357

👆مهارت می‌تواند یک خانم خانه دار را تبدیل به یک استاد موفق کند مهارت نه تنها رشد می آورد بلکه اعتبار اجتماعی می آورد @zandahlm1357

🔊سلسله آموزش های تربیتی #عطر_خوش_زندگی 👤#حجت_الاسلام_تراشیون 📚موضوع: #تربیت_نسل_آینده 🔹قسمت هشتم 🔸حسینیه امام خمینی(ره)، 🔻موضوعات مطرح شده: ▫️انواع تربیت ▫️ویژگی های تربیت مرسوم ▫️عادت در تربیت خوب نیست ▫️ارجعیت درک بر عادت در تربیت ▫️انواع روش های تربیتی ▫️انسان موجودی پیچیده است ▫️بازدهی موقت بکسل در تربیت ▫️هنر در تربیت ایجاد انگیزه است ▫️تربیت باید اصولی باشد ▫️تربیت امری پیچیده نیست ▫️قرار دادن فرزند در مسیر تربیتی ▫️تربیت اکتشافی است نه اکتسابی

🎥 کمال گرایی در زن و شوهر ⁉️آیا همسر شما کمالگراست؟ 🎙دکتر سعید عزیزی

صفحه نکته و تجربه @zandahìm1357