تجنیس تام برخی ادیبان آیه وَ یَوْمَ تَقُومُ السّٰاعَةُ یُقْسِمُ الْمُجْرِمُونَ مٰا لَبِثُوا غَیْرَ سٰاعَةٍ [۱]، را مثال برای تجنیس تام آورده اند. ابن ابی الحدید در کتاب الفلک الدائر می‌گوید: مراد از هر دو ساعت یکی است و در تجنیس تام باید دو کلمه دارای دو معنا باشد، چون روز قیامت هرچند طولانی است ولی نزد خدا به اندازه ساعت (یک لحظه) است. پس اطلاق ساعت بر روز قیامت مجازی است مانند: رأیت اسداً و زیدٌ اسدٌ که مراد از اولی حیوان و مراد از دومی مرد شجاع است. ---------- [۱]: ۱) - روم، ۵۵. #کشکول_شیخ_بهاء @zandahlm1357

#صفحه_روایت_تاریخ @zandahlm1357

🔰 سلسله سخنرانی های #زمانه_ات_را_بشناس 30 🌀 بازخوانی تحلیل های مهم #وقایع_تاریخی مقام معظم رهبری 🎬 جلسه 30 🎤 با تدریس #استاد_احسان_عبادی 👈برای آشنا شدن جوانان انقلابی با تحلیل های #تاریخی رهبری عزیز، در نشر این فایلها حتی با لینک خودتان، همکاری بفرمایید @zandahlm1357

توقّف جنگ صفّين و تحميل حكميت به اميرالمؤمنين (عليه السّلام) اشاره در اثر لجاجت و اصرار گروهى از قاريان و مقدّس مآبان، مالك اشتر مجبور به بازگشت شد و اميرالمؤمنين (عليه السّلام) ناگزير آتش بس را پذيرفت. اشعث بن قيس به ملاقات معاويه شتافت و علّت به نيزه زدن قرآن‌ها را جويا شد؛ معاويه گفت: به اين علت قرآن‌ها را به نيزه زديم تا ما و شما به آن چه خدا در قرآن به آن فرمان داده است، بازگرديم. شما و ما هر كدام يك نماينده تعيين مى كنيم و از آن‌ها تعهّد مى گيريم كه به آن چه در كتاب خداست، عمل كنند و از آن تجاوز نكنند. آن گاه بر هرچه توافق كردند، عمل مى كنيم. اشعث گفت: اين حق است. سپس به اردوگاه اميرالمؤمنين بازگشت و سخنان معاويه را بازگو كرد. عراقيان پذيرفتند. اشعث بن قيس و آن گروه كه بعداً «خوارج» شدند، گفتند: ما ابوموسى را انتخاب مى كنيم. على (عليه السّلام) فرمود: شما در آغاز نافرمانى كرديد، حال رأى مرا بپذيريد. ابوموسى دشمن است و مردم را از يارى من در كوفه بازداشت. من ابن عباس را انتخاب مى كنم. گفتند: چه تفاوتى دارد كه تو باشى يا ابن عباس؟ يكى را مى خواهيم كه نسبت به تو و معاويه نظر يكسان داشته باشد و به يكى نزديك تر از ديگرى نباشد. حضرت على (عليه السّلام) فرمود: پس مالك اشتر را تعيين مى كنيم. گفتند: آتش اين جنگ را او روشن كرده است. ما به جز ابوموسى كس ديگرى را نمى خواهيم، زيرا او ما را از آنچه در آن افتاده ايم، برحذر مى داشت. اميرالمؤمنين (عليه السّلام) پس از اين كه ديد سخن او را نمى پذيرند و ابوموسى را بر وى تحميل مى كنند، فرمود: «شگفتا! از من فرمان نمى برند و از معاويه اطاعت مى كنند». بعد فرمود: پس هرچه مى خواهيد بكنيد. خدايا من از كار آن‌ها بيزارى مى جويم. [۱] با كمى دقت در وقايعى كه با به نيزه زدن قرآن‌ها اتفاق افتاد، مى توان به اوج مظلوميت اميرالمؤمنين (عليه السّلام) پى برد. آن وجود مقدّس كه تا ساعتى پيش خليفۀ مشروع مسلمانان بود و در آستانۀ پيروزى نهايى بر ستمگران قرار داشت، با اختلافى كه در سپاهش پديد آمد، تا بدان حد او را كوچك نمودند و پايين آوردند كه وقتى آن حضرت را مى خواهند وادار به توقف جنگ كنند، لقب «اميرالمؤمنين» را به كار نمى برند، و او را به اسم صدا مى كنند. به گونه اى كه حضرت امير (عليه السّلام) از اين تغيير و تحوّل مردم آزرده شد و در سخنانى از جمله فرمود: «... من ديروز اميرالمؤمنين بودم و امروز مأمور و فرمانبردار. ديروز نهى كننده بودم و امروز نهى شده هستم». در حقيقت اميرالمؤمنين (عليه السّلام) پايگاه و حتى مشروعيت خود را از ديدگاه آن نابكاران از دست داد. خليفۀ مشروع و مقتدر و پرهيزگار، كارش به جايى رسيد كه تهديد شد اگر جنگ را متوقف نكند، همچون عثمان كشته خواهد شد و يا به دشمن تسليم مى شود. آن‌ها پس از توفيق در اعلام آتش بس، سخن معاويه را پذيرفتند و به حكميت تن دادند و آن را به على (عليه السّلام) هم تحميل كردند. در انتخاب حَكَم زمانى كه آن حضرت مى خواهد ابن عباس را معرفى كند، با وقاحت و جسارت تمام گفتند: «تو با ابن عباس تفاوتى ندارى. كسى را انتخاب مى كنيم كه نسبت به تو و معاويه نظر يكسان داشته باشد». يعنى تو ديگر خليفۀ مشروع و واجب الاطاعة نيستى. به تعبير ديگر اميرالمؤمنين (عليه السّلام) را از مقام خلافتى كه از صميم دل با او بيعت كرده بودند، به يك مدعى حكومت در برابر معاويه كه وى نيز ادعاى حكومت داشت، تنزّل دادند. [۱]: . نگاه كنيد به: پيكار صفّين، ص ۶۸۵ تا ۶۹۶ و الامامة و السياسة، ج ۱، ص ۱۱۳ و ۱۱۴ و تاريخ يعقوبى، ج ۲، ص ۱۸۹ و اخبار الطوال، ص ۱۹۲ و تاريخ طبرى، ج ۵، ص ۵۱ و كتاب الفتوح، ج ۳، ص ۱۸۲ و ج ۴، ص ۱۹۷ و مروج الذهب، ج ۲، ص ۴۰۱ و شرح نهج البلاغة، ج ۲، ص ۲۲۸. #تاریخ_تشیع ✍️استاد محمد حسین رجبی https://eitaa.com/zandahlm1357

✅بند 29 و 30 منشور کوروش 👈از هر گوشه دنیا(مناطق تحت تصرف) برای من باج سنگین در بابل می آوردند و بر پاهایم بوسه می زدند ❌حقوق بشر مگر نبود این #منشور؟❌ ✔️بوسه بر پا زدن #حقوق_بشره یا خراج سنگین گرفتن! 📝الانه که نظرشون عوض شه و بگن فقط برای این دو بند #کوروش به رسم بابلی ها رفتار کرده 😊 آهان یعنی مابقی منشور رسم بابلی نیست!!! ✔️البته باج سنگین خیلی حرف برای گفتن داره... چه رسم بابلی باشد چه نباشد کوروش نباید ادامه دهنده این رسم غلط و فشار اقتصادی بر مردم می شد. سوال 🔸بالاخره منشور کوروش نخستین  منشور حقوق بشر است یا منشوری بر اساس سنت بابلی؟ ما که میگیم سنت بابلی هست و بارها در این کانال در این مورد سند زدیم اما شما که میگید نخستین سند حقوق بشر است نباید دیگه بگید کوروش طبق رسم بابلیها منشور رو براش نوشتن و عمل کرده تضاد در حد لالیگاست 😄 ✅میگن تفاوت کوروش با دیگر شاهان در منشورش  اینه که کوروش از صلح دم زده آهان مابقی سطرهای منشور سنت بابلی است اما این جمله که میگه با صلح اومدم متعلق به خود کوروش است و کسی پیشتر از اون چنین چیزی نگفته!!! اینم برای دوستداران واقعی تاریخ 👇 🔹سارگن اکدی هم گفته با #صلح و فرش قرمز و شیرینی شهرها رو می گرفتم حتی خیلی بیشتر از کوروش هم ادعا داشته 😄 @zandahlm1357

كاملاً روشن است كه انگلستان تمايل دارد كه صارم الدوله به اين منصب گماشته شود چرا كه وثوق الدوله براي در دست گرفتن اين پست بازنگشته است. اما چنين انتصابي مردم را آرام نخواهد كرد، در حالي كه هدف از اين تغيير و تحولات، آرام كردن مردم ناراضي است. انگلستان صرفاً تماشاگر اين بازي نبوده و بي كار ننشسته است. چرا كه مي‌دانند آنها عامل اصلي نارضايتي مردم هستند و افكار عمومي به شدت عليه انگلستان تحريك شده است. نبايد فراموش شود كه روح و جسم وثوق در خدمت آنها بود. همانطور كه پيش از اين گزارش شد، هيأت‌هاي مختلف انگليسي در تهران گرد هم آمده و گزارشها و توصيه‌هاي خود را به گوش دولت ايران رسانيده اند. اما با توجه به مخالفت‌هاي عمومي، حتي براي وثوق الدوله هم امكان پذير نيست كه اين پيشنهاد‌ها را در جهت اهداف مورد نظر [انگليسي ها] پيش ببرد. تمام زمينه‌هاي كاري ممكن اين گروه‌ها به تأخير افتاده و با مانع برخورد كرده است كه اين مسئله آرام آرام انگلستان را بي تاب و منزجر مي‌كند. البته انگلستان به پشتوانه توافقنامه ۹ آگوست ۱۹۱۹، با تمام قوا پيشروي كرده است و ظاهراً آن را كاملاً لازم الاجرا تلقي مي‌كند و از سوي ديگر، در اظهارات عمومي خود توافقنامه را تا زماني كه به تصويب مجلس نرسد، قابل اجرا نمي دانند. البته مردم ايران هم اين توافقنامه را فاقد اعتبار مي‌دانند چرا كه حتي از تصويب مجلسي ساختگي كه گفته مي‌شد با حضور طرفداران قرارداد تشكيل خواهد شد، نگذشته بود. لذا انگلستان به شدت علاقه مند بود كه وثوق را بر سر قدرت نگاه دارد، اما از آنجا كه به اين خواسته خود نرسيد طبيعتاً سعي كرد كسي را بر سر كار بياورد كه هم مورد قبول خودشان و هم مورد رضايت مردم باشد. اما بيشتر مردم خواهان رئيس الوزرايي هستند كه در وطن پرستي و صداقت او هيچ شكي نيست. [اما به محض اينكه] در روزنامه‌هاي محلي اعلام شد كه وزيرمختار بريتانيا با مشيرالدوله ديدار كرده و چهار ساعت با او به گفتگو نشسته، شماري از طرفداران مشيرالدوله، به مخالفت با او برخاستند. مشير الدوله با فرمان رسمي اعلي حضرت [شاه ايران]، اعضاي كابينه خود را انتخاب كرد. » [۱] كابينه مشير الدوله در مدت زمان كوتاهي كه بر سر كار بود (۴ جولاي تا ۲۶ اكتبر)، به همان خوبي كه انتظار مي‌رفت عمل كرد. كالدول در ۵ اكتبر ۱۹۲۰ مي‌نويسد: ---------- [۱]: گزارش فصلي كالدول، شماره ۸، ۱۱۶۸/۰۰. ۸۹۱، مورخ۸ جولاي ۱۹۲۰ 📚#از_قاجار_تا_پهلوی ✍محمد قلی مجد @zandahlm1357