#هر_روز_یک_آیه_قرآن 🌿🌺قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﮔﻔﺖ : ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻏﻢ ﻭ ﻏﺼﻪ ﺍم ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺑﺮم ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻴﺪ . سوره یوسف(٨٦) 🌿 •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• ┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•

٦ - الشیخ محمد صدیق المنشاوی تلاوة مرئية من سورة الانعام سجلت عام ١٩٦٦م

دعای عهد تصویری https://eitaa.com/zandahlm1357

📝💠📝💠📝💠📝 📝شرح و تفسیر دعای عصر غیبت ⬅️قسمت دهم 👌مقام معظم رهبری در جمع پاسداران سال قبل گفتند که خرمشهرها در پیش رو است و این خرمشهرها دیگر جنگ نظامی نیست. ⚠️اینکه در فضای مجازی می بینید دشمن شبهه مطرح می کند و متأسفانه جوانهای ما از این شبهات به راحتی گمراه میشوند، اینهاست! 👈به راحتی طرف، یک جمله ای را از کتاب یکی از مثلا نویسندگان شیعه مطرح می کند، آن بنده خدا هم که می خواند نمی داند، نظر یک نویسنده نظر کل شیعه که نیست، نظر او هست! 👤شیخ صدوق با تمام بزرگواری خودش، که محدث بزرگ شیعه است، نظرش در کتاب من لا یحضره الفقیه این است که با لباس آلوده به شراب می توان نماز خواند! نظر ایشان هست، نظر کل شیعه که نیست!⚠️ ⚠️با نظر یک نفر کل اعتقادات شیعه که اثبات نمی شود! آن بنده خدا هم که خبر ندارد، می گوید پس در کتب شیعه اینها را نوشته است، نسبت به شیعه به راحتی بدبین می شود! خیلی حواسمان جمع باشد اینکه می گویند معرفت سلب شدنی است، اینجاست! الان فکر می کنیم خوبیم، از کجا معلوم که در آینده هم خوب باشیم؟ 👌به همین خاطر می گوییم انسان باید این دعای کسب معرفت را همیشه بخواند، "که خدا این معرفت از من گرفته نشود″ البته خدا هیچ وقت این معرفت را از ما نمی گیرد! 🔵شبیه دانشگاه، به طرف می گویی این ترم نمره ات چه شد؟ می گوید استاد من را انداخت. استاد تو را نیانداخت، درس نخواندی و افتادی! این هم همان است خدا آدم را گمراه نمی کند، طرف خودش به آن مسیر می رود، نتیجه آن مسیر گمراهی است، اثر وضعی آن قضیه است. 👌مثلا طرف قاتل است جهنم می رود، خدا که این را از قصد به جهنم نمی اندازد، خدا که مقصر نبود، خودش قتل کرد. 📜حدیث دیگر از امام صادق (ع) درباره ی کسب معرفت، می گوید: آیه معروف «رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبِ لَنَا مِنْ لَدُنْك رَحْمةَ إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّاب» [ آل‌ﻋﻤﺮان/8] این سوره را زیاد بخوانید و اطمینان داشته نباشید که دلتان به سمت باطل میل نخواهد کرد! (فکر نکنید همیشه این طوری هستید، این آیه را زیاد بخوانید و حواستان جمع باشد) (تفسیر عیاشی، ج1، ص164) 👈اینکه می گویم دعا این قدر مهم است برای این است که، در فرازهای مختلف این دعا دائم از خدا طلب معرفت می کنند. "خدایا به من معرفت بده، خدایا من را بدون معرفت نمیران..." ☝️یک قسمت دیگری که از این فراز به دست می آید "شهادت به ائمه اثنی عشر" است. وقتی می گویی خدایا من را به ولایت این دوازده امام هدایت کن، یعنی اعتقاد دارم که ائمه دوازده تا هستند. 🔹ادامه دارد ... 💽برگرفته از فایل شماره (۱) شرح و تفسیر دعای عصر غیبت 🎤استاد احسان عبادی #متن_شرح_و_تفسیر_دعای_عصر_غیبت ۱۰ 📝💠📝💠📝💠📝 ================

‼اگر کارد به استخوانت رسیده‌ ! ✍مرحوم علامه مجلسی نقل می کند: فردی به نام ابوالوفای شیرازی در زمان حکومت ابی علی الیاس زندانی و تهدید به قتل شد. ایشان متوسل به حضرات اهل بیت (ع) می شود. شب در عالم رؤیا، حضرت پیامبر اکرم (ص) را زیارت می کند .حضرت می فرمایند: اگر کارد به استخوان رسید و شمشیر به گردنت رسید، یوسف زهرای اطهر، فرزندم را صدا بزن و بگو: 《یا صاحبَ الزَّمان اَنا مُستَغیثٌ بکَ"الغَوثَ اَدرِکني》(مهدی جان؛ من به تو پناهنده شدم. به فریادم برس؛ یا غوث حقیقی؛ به فریادم برس.) ابوالوفا می گوید: من این جملات را در عالم رؤیا گفتم و از خواب پریدم. یک وقت دیدم مامورین ابی علی الیاس آمدند و ما را پیش او بردند. وی گفت: به چه کسی متوسل شدی؟گفتم: به منجی عالم بشریت، به فریاد درماندگان و بیچارگان. 💥سپس معلوم شد در خواب به ابی علی الیاس گفته بودند: "اگر دوست ما را رها نکنی نابودت می کنیم و حکومتت را بهم می ریزیم" بعد مبلغی پول و هدایا به ابوالوفا داد و آزادش کرد 📚 بحار الأنوار ، جلد ۵۳ ، ص ۶۷۸ ‌‌🌺🌺🌺🌺🌺🌺

هر روز با امام رضا .......: @zandahlm1357

.......: ارائه معنای واژگان از دیگر روش ها و معیارهای تفسیری امام رضا علیه السلام در تبیین پیام ها و نکات آیات شریفه قرآنی، آوردن جمله ها و عباراتی در ذیل آیه ها جهت معنا نمودن واژگان و اصطلاحات قرآنی و بیان مقصود خداوند متعال و رفع ابهام های مردم در زمینه فهم قرآن می باشد. حضرت رضا علیه السلام از امام صادق علیه السلام نقل می کند آن حضرت درباره «اهدنا الصراط المستقیم» فرمود: «أرشدنا الی الطریق المستقیم»؛ ما را به راه راست رهنمون باش تا پایبند و ملازم طریقی باشیم که به حجت تو منتهی می شود. و به دین تو می رسد و ما را از پیروی هوا و اخذ به رای خود که منجر به هلاکت و تباهی می شود باز می دارد.(22) امام رضا علیه السلام در بیان مذکور ض من تبدیل آیه قرآن به معادل لغوی آن، تبیین می کنند که صراط مستقیم راهی است که در مسیر حجت خدا باشد و هوا جویی و خود رای در دین، گمراهی و تباهی است. امام علی بن موسی الرضا علیه السلام درباره «فاصفح الصفح الجمیل»(23) فرمودند: صفح جمیل، گذشتی است که در او مؤاخذه و عقاب نباشد.(24) درباره «خذوا زینتکم عند کل مسجد»(25) نیز از امام رضا علیه السلام روایت شده که فرمود: زینت یعنی لباس؛ بنابراین معنای آیه این می شود که هنگام نماز و حضور در مساجد، لباس های نیکو و زینتی خود را بپوشید.(26) از حضرت امام رضا علیه السلام درباره «و ما یؤمن أکثرهم بالله الاّ و هم مشرکون»(27 ) پرسیده شد. فرمود: «شرکی است که به حد کفر نمی رسد.»(28) در این آیه کریمه آمده: بیشتر آنان به خدا ایمان نمی آورند مگر آنکه برای او شریک می گیرند.» این سؤال پیش می آید که چگونه در حالی که مشرک اند، ایمان دارند. پاسخ امام رضا علیه السلام می فهماند که مقصود از شرک مذکور در این آیه، شرکی است که با ایمان قابل جمع است و به حد کفر نمی رسد. از دیگر معیارهای تفسیری امام رضا علیه السلام، تعیین مصداق و تطبیق آیه است، بدین صورت که مفهوم کلی آیه اخذ و بر مصادیق جدید انطباق داده می شود و راه کارهای زندگی در گستره های مختلف فردی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی از قرآن برداشت می شود و برای واژه یا عبارتی مصادیق بسیار کلامی و یا فردی تعیین می نماید. حال، نمونه های از کلام امام رضا علیه السلام در این زمینه عرضه می گردد که در آن به بیان مصداق و تطبیق آیه پرداخته اند: 1. امام علی بن موسی الرضا علیه السلام در آیه «ان تجتنبو کبائر ما تنهون عنه»(29) برای کبائر این مصادیق را بر می شمرند: «پرستش بت ها، می خوردن، قتل، نافرمانی پدر و مادر، تهمت ناروا زدن، فرار از جنگ و خوردن مال یتیم.»(30) 2. در ذیل آیه «شهدالله أنّه لا اله الاّ هو والملائکه و أولوا العلم قائماً بالقسط»(31) امام هشتم علیه السلام فرمود: «هو الامام». یعنی مقصود و مصداق اعلی و اکمل (اولوالعلم) امام معصوم علیه السلام است؛ زیرا دانش آنان برگرفته از دانش خدا و رسول اوست و آنان به سر چشمه علم و معرفت، دسترسی دارند و دیگران از فیض وجودشان به معرفت صحیح و کامل دست می یابند.(32) 3. امام رضا علیه السلام فرمود: «زمانی که به شما سختی ای برسد، به واسطه ما از خداوند کمک بخواهید و این همان فرموده اوست: «و لله الاسماء الحسنی فادعوه بها»(33) حضرت در ادامه فرمودند به خدا سوگند! ماییم اسمای حسنای الهی که هیچ کس جز به شناخت ما پذیرفته نمی شود(34). 4. وشاء می گوید: از حضرت رضا علیه السلام درباره «و علامات و بالنجم هم یهتدون»(35) پرسیدم. فرمود: آن نشانه ها ماییم و نجم، رسول الله (ص) است.(36) 4. بیان احکام قرآن کریم فقه پژوهی قرآنی از نخستین شاخه های تفسیر و علوم قرآن است که زمینه خلق آثار فراوانی با عنوان «ایات الاحکام» و «فقه القرآن» بوده است. امامان معصوم: که خود منبع و مرجع تبیین احکام دین هستند، در بسیاری از موارد، نظر خود را در بیان احکام، به قرآن کریم مستند کرده اند. روایت های امام هشتم علیه السلام در آیات الاحکام و تمسک به قرآن در تبیین مسائل فقهی از نمونه های بارز استناد معصومین در تبیین احکام به قرآن کریم است. ابوالقاسم فارسی می گوید: به حضرت رضا علیه السلام عرض کردم: خداوند در کتابش می فرماید: «فإمساک بمعروف أو تسریح بإحسان»(37 ) مقصود از آن چیست؟ امام علیه السلام فرمود: امساک به معروف؛ (نگه داشتن به خوبی) یعنی آزار ندادن همسر و پرداخت نفقه او و اما «تسریح بإحسان» به شایستگی رها کردن یعنی طلاق دادن طبق آنچه خدا مقرر فرموده است.(38) پس از گفت و شنودی که ابوسعید مکاری با امام رضا علیه السلام داشت، به امام می گوید: مسأله ای از تو می پرسم. امام می فرماید: «گمان نمی کنم، پاسخ مرا بپذیری، از یاران من نیستی! اما در عین حال بپرس.» می پرسد: مردی که هنگام مرگش گفته است: «کلّ مملوک قدیم فهو حرّ لوجه الله»؛ یعنی هر برده قدیمی ای که داشتم در راه خدا آزاد کردم در این باره چه می گویی؟ امام علیه السلام می فرماید: «بله، هر بن

ده ای که شش ماه بر او گذشته باشد، آزاد است؛ زیرا خداوند می فرماید: «والقمر قدرّناه منازل حتی عاد کالعرجون القدیم»(39) بنابراین، هرچیزی که شش ماه مانده باشد، قدیمی است.(40) 5. تنزیه پیامبران و تبیین متشابهات رواج اسرائیلیات و افسانه های نادرست درباره پیامبران برداشت های نادرست از آیات متشابه در داستان پیامبران و تفسیرهای ناروا، سبب مشوه شدن چهره پیامبران و تهمت های ناروا به آنان بوده است و شاید در طول تاریخ برخی ناپاکان خواسته اند با آلوده جلوه دادن حریم نبوت و ولایت، زمینه حضور خود در مسند رهبری جامعه و توجیه کرده های خود را فراهم آورند. امامان معصوم که مهبط وحی و آگاه به سرگذشت و سیره انبیای پاک الهی بوده اند، پرده از چهره باطل برد اشته و به دفاع از حریم نبوت پرداخته اند. اهل بیت تمامی آیه های مربوط به زندگی انبیا را بر اساس «رای به عصمت آنان» تفسیر کرده و به این گرایش معروف بوده اند.(41) عالم آل محمد، امام هشتم علیه السلام در مناظراتشان و در پاسخ پرسش هایی که از ایشان می شد، میراث ارجمندی را در تفسیر آیات قصص به یادگار گذاشت که به یک نمونه از آن اشاره می شود: محمد بن علی بن جهم، حکایت می کند که در مجلس مأمون حاضر شدم و علی بن موسی الرضا علیه السلام نیز نزد وی نشسته بود. مأمون به ایشان گفت: ای فرزند رسول خدا! آیا سخن شما این نیست که پیامبران دارای عصمت از گناه هستند؟ وی فرمود: «بله، درست است». مأمون از تعدادی از آیه های قرآن پرسید، از جمله گفت: این آیه را برای من روشن سازید که نسبت به ابراهیم می فرماید: «فلمّ جنّ علیه اللیل رای کوکباً قال هذا ربّی»(42)، علی بن موسی علیه السلام فرمود: ابراهیم، میان سه گروه قرار گرفت: زهره پرست، ماه پرست و خورشید پرست. این زمانی بود که از نقبی که در آن مخفی بود، خارج شد. وقتی پرده تاریک شب، همه جا را گرفت و ستاره زهره را دید، به گونه ای پرسش گرانه و انکار آمیز گفت: «هذا ربّی»، چون زهره افول کرد و نا پدید شد گفت: من چیزهایی را که غروب می کنند دوست ندارم زیرا افول از صفات پدید آمده هاست، نه چیزی که قدیم و همیشگی است. پس از آن، وقتی ماه را دید که طلوع کرده است، انکار آمیز و پرسش گرانه گفت: این پروردگار من است؟! زمانی که ماه از دیدگان نهان شد گفت: اگر پروردگارم مرا هدایت نکند، از گمراهان خواهم بود.پس چون صبح شد و خورشید را دید که درخشان و طالع است، از روی انکار و پرسش، نه از روی پذیرش و خیر گفت: این پروردگار من است؟! این که از زهره و ماه هم بزرگ تر است! آنگاه که خورشید غروب کرد، به گروه های سه گانه ای که زهره، ماه و خورشید را می پرستیدند، گفت: ای قوم! من از آنچه شما شریک خدا قرار می دهید، بیزارم، من رو به سوی کسی می آورم که آفریننده آسمان ها و زمین است و از مشرکان نیستم. ابراهیم علیه السلام خواست برای آنان بطلان دینشان را روشن و ثابت کند که پرستش همانند زهره، ماه یا خورشید را نسزد و تنها شایسته آفریننده آنها و خالق آسمان و زمین است. آنچه ابراهیم با آن بر قومش احتجاج کرد، از چیزهایی بود که خداوند عزوجل به او الهام کرده بود، همچنان که می فرماید: «و تلک حجّتنا آتیناها ابراهیم علی قومه»(43). پی نوشت ها: 22. عیون اخبار الرضا، باب 11، حدیث 19. 23. مسند الامام الرضا، ج 1، ص 314. 24. حجر / 85. 25. معانی الاخبار، شیخ صدوق، ص 3علیه السلام 3. 26. اعراف / 31. 27. مسند الامام الرضا، ج 1، ص 334. 28. یوسف / 106. 29. مسند الامام رضا، ج 1، ص 347. 30. نساء / 31. 31. تفسیر عیاشی، ج 1، ص 238. 32. آل عمران / 18. 33. تفسیر عیاشی، ج 1، ص 166. 34. اعراف / 180. 35. تفسیر عیاشی، ج 2، ص 42. 36. نحل / 16. 37. اصول کافی، ج 1، ص 219. 38. بقره 229. 39. مسند الامام الرضا، ج 1، ص 316. 40. یس / 39. 41. مسند الامام رضا، ج 1، ص 367. 42. ر.ک: فصلنامه تخصصی الهیات و حقوق، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، ش 14، ص 180 – 1علیه السلام 5. 43. انعام / 83. قرآن در بینش امام رضا (ع) https://eitaa.com/zandahlm1357