🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_115 وَقِيلَ لَهُ(عليه السلام) کَيْفَ نَجِدُکَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ؟ کَيْفَ يَکُونُ حَالُ مَنْ يَفْنى بِبَقَائِهِ، وَيَسْقَمُ بِصِحَّتِهِ وَيُؤْتى مِنْ مَأْمَنِهِ؟ کسى به امام(عليه السلام) عرض کرد: اى اميرمؤمنان حال شما چگونه است؟ امام(عليه السلام)فرمود: بيمار مى گردد و در حالى (يا در جايى) که خود را در امان مى بيند مرگ دامانش را مى گيرد.

شرح و تفسير امام(عليه السلام) در اين گفتار حکيمانه به سه نکته مهم در پاسخ سؤالى که کسى از آن حضرت پرسيد حال شما اى اميرمؤمنان چگونه است؟ اشاره کرده، مى فرمايد: «چگونه خواهد بود حال کسى که با بقاى خود فانى مى شود و با سلامت خود بيمار مى گردد و در حالى (و در جايى) که خود را در امان مى بيند مرگش فرا مى رسد»; (وَقِيلَ لَهُ(عليه السلام)کَيْفَ نَجِدُکَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقال(عليه السلام): کَيْفَ يَکُونُ حَالُ مَنْ يَفْنَى بِبَقَائِهِ، وَيَسْقَمُ بِصِحَّتِهِ وَيُؤْتَى مِنْ مَأْمَنِهِ). دليل اينکه چگونه انسان با بقائش فانى مى شود روشن است، زيرا عمر انسان هر قدر طولانى باشد بالاخره محدود است و هر ساعتى که از عمر او مى گذرد يک گام به پايان عمر و فنا نزديک تر مى شود درست مانند سرمايه دارى که هر روز مبلغى از سرمايه خود را هزينه مى کند بى آنکه درآمدى به جاى آن داشته باشد که درباره او مى توان گفت با استفاده از سرمايه اش، مفلس و تنگدست خواهد شد. اما اين که انسان چگونه به سبب سلامتش بيمار مى شود از اين نظر است که سلامتى انسان به سبب کار کردن منظم تمام دستگاه هاى بدن است; ولى همين کار کردن منظم آن را تدريجاً فرسوده مى کند و انواع اختلالات روى مى دهد و سرانجام از کار باز مى ايستد. راز اينکه چگونه انسان از محل امنش آسيب مى پذيرد آن است که عوامل آسيب پذيرى در درون وجود خود انسان پنهان است. ناگهان با اختلالى که در يکى از رگ هاى قلب يا مغز رخ مى دهد سکته قلبى يا مغزى به او عارض مى شود و او را نيمه جان مى سازد و يا به جهان ديگر مى فرستد. قرآن مجيد در آيات مختلف به اين نکات اشاره کرده، در يک جا مى فرمايد: (أيْنَما تَکُونُوا يُدْرِکَکُمُ الْمَوْتَ وَلَوْ کُنْتُمْ فى بُرُوج مُشَيَّدَة); هر جا باشيد مرگ به سراغ شما مى آيد هرچند در دژهاى محکم باشيد». در جاى ديگر مى فرمايد: (وَالْعَصْرِ * إنَّ الاْنْسانَ لَفِى خُسْر); قسم به عصر که انسان (پيوسته) در حال خسران و زيان کردن است». در همين کلمات قصار، حکمت 74، آمده بود که «نَفْسُ الْمَرْءِ خَطاهُ إلى أجَلِهِ; نفس هاى انسان گام هاى او به سوى مرگ است (هر نفسى که مى کشد يک گام به مرگ نزديک تر مى شود.) احتمال ديگر در تفسير جمله هاى حکيمانه بالا هست که انسان به هنگام بقا و سلامتى جسم، چه بسا از خطرات غافل مى شود و اين بقا و سلامتى او را به فنا و بيمارى مى کشاند، چرا که عامل بسيارى از اين حوادث ناگوار، غفلت به هنگام توانايى و تندرستى است. همچنين انسان در محل امن خود غالباً احتياط را از دست مى دهد و گاه همان محل امن تبديل به محل خطر بزرگى مى شود و يا اين که انسان به افرادى کاملاً اطمينان مى کند و همه چيز خود را به دست آن ها مى سپارد، ناگهان از همان ها ضربه مى خورد; ولى تفسير اول مناسب تر است.

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_116 کَمْ مِنْ مُسْتَدْرَج بِالاِْحْسَانِ إِلَیْهِ، وَمَغْرُور بِالسَّتْرِ عَلَیْهِ، وَمَفْتُون بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِیهِ! وَمَا ابْتَلَى اللَّهُ أَحَداً بِمِثْلِ الاِْمْلاَءِ لَهُ. امام علیه السلام فرمود : چه بسیارند کسانى که به سبب نعمتى که به آنها داده شده در غفلت فرو مى‌روند و به سبب پرده‌پوشى خدا بر آنها مغرور مى‌گردند و بر اثر تعریف وتمجید از آنان فریب مى‌خورند و خداوند هیچ کس را به چیزى مانند مهلت دادن (و ادامه نعمت‌ها و ترک عقوبت) آزمایش نکرده است.

شرح و تفسير هشدار به چهار چيز امام(عليه السلام) در اين گفتار حکيمانه و هشدار دهنده به چهار نکته مهم اشاره مى کند که بر محور چهار واژه معنادار: «مستدرج»، «مغرور»، «مفتون» و «املاء» دور مى زند. مى فرمايد: «چه بسيارند کسانى که به وسيله نعمتى که به آنها داده شده غافل مى شوند و به سبب پرده پوشى خدا بر آنها مغرور مى گردند و بر اثر تعريف و تمجيد از آنان فريب مى خورند و خداوند هيچ کس را به چيزى مانند مهلت دادن (و ادامه نعمت ها و ترک عقوبت) آزمايش نکرده است»; (کَمْ مِنْ مُسْتَدْرَج بِالاِْحْسَانِ إِلَيْهِ، وَمَغْرُور بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ، وَمَفْتُون بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِ! وَمَا ابْتَلَى اللَّهُ أَحَداً بِمِثْلِ الاِْمْلاَءِ لَهُ). «مستدرج» از ريشه «استدراج» به معناى چيزى را تدريجاً به سمت و سويى بردن آمده است. در قرآن مجيد اين تعبير در دو آيه (182 سوره «اعراف»، و 44 سوره «قلم») ذکر شده و مفهوم آن در هر دو مورد يکى است و آن اين که کسى را مرحله به مرحله بدون اين که خود متوجه شود در دام مجازات گرفتار کنند درست مثل اين که کسى از بيراهه به سوى پرتگاه مى رود اما نه تنها او را از اين کار نهى نکنيم بلکه به دليل آنکه مستحق مجازات و کيفر است او را نيز تشويق کنيم. ناگهان به لب پرتگاه مى رسد و خود را در دام مجازات مى بيند، وحشت مى کند و راه بازگشت در برابر خود نمى بيند و از همان جا مى لغزد و در پرتگاه سقوط مى کند. خدا به افرادى که طغيان را به اوج خود مى رسانند نيکى مى کند، نعمت مى بخشد، مقام مى دهد و ناگهان در ميان ناز و نعمت گرفتار مجازاتشان مى سازد، مجازاتى که در آن حالت بسيار دردناک است. در آيه 44 سوره «انعام» مى خوانيم: «(فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ کُلِّ شَىْء حَتَّى إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً فَإِذَا هُمْ مُّبْلِسُونَ); هنگامى که آنچه را به آن ها تذکر داده شده فراموش کردند ما درهاى همه گونه نعمت را بر آنها گشوديم تا زمانى که (کاملاً) به آنچه به آنها داده شده بود خوشحال شدند. ناگهان آنها را به عذاب گرفتار ساختيم و يکباره نوميد شدند».(1) دومين جمله اشاره به کسانى است که مورد آزمون الهى از طريق پرده پوشى خداوند نسبت به گناهان آنها قرار مى گيرند. خدا، ستار العيوب است و تا آن جا که ممکن باشد بر گناهان بندگانش پرده مى افکند تا بيدار شوند و توبه کنند و به راه حق باز گردند ولى گروهى به عکس، مغرور مى شوند و از اين ستر الهى فريب مى خورند و بر شدت و کثرت گناه مى افزايند. با توجه به اين که «چون که از حد بگذرد رسوا کند» سرانجام پرده ها بالا مى رود و آنها رسواى خاص و عام مى شوند. جمله سوم اشاره به يکى ديگر از راه هاى نفوذ شيطان و هواى نفس در انسان است; گاه مردم از روى حسن ظن و گاه از طريق تملق و چاپلوسى به مدح و ثناى افرادى مى پردازند; ولى گاه آنها که از حال خود باخبرند و وضع خود را با آنچه به صورت مدح و تمجيد گفته مى شود کاملاً متفاوت مى بينند بيدار شده و سعى مى کنند خود را با حسن ظن مردم موافق کنند، گاهى با اين سخنان، فريب مى خورند و خود را مقرب درگاه الهى و در اوج فضيلت و اخلاق مى پندارند، در حالى که در دام شيطان و هواى نفس گرفتارند. چهارمين جمله اشاره به حال کسانى است که خداوندِ حليم و غفور آنها را از طريق بخشيدن نعمت و گسترش روزى و مانند آن مى آزمايد شايد به پاس نعمت هاى الهى بيدار شوند و باز گردند; اين گسترش نعمت ها سبب غفلت و بى خبريشان شده و همچنان راه خطا را با شتاب ادامه مى دهند، ناگهان خدا آنها را گرفته و مجازات مى کند; مجازاتى که بسيار دردناک است، زيرا در ميان نعمت هاى الهى غوطهور و سرگرم لذاتند که در يک لحظه همه چيز دگرگون مى شود و همچون «قارون» که با داشتن آن همه امکانات در اوج غرور و غفلت قرار داشت، گرفتار عذاب ناگهانى الهى شده و در يک لحظه همه چيز خود را از دست مى دهند. قرآن مجيد در شرح حال قوم «سبا» و سرگذشت آنها به همين معنا اشاره کرده است; خدا آنها را مشمول انواع نعمت ها قرار داد، سرزمينى پر از نعمت و خدايى آمرزنده داشتند (بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَرَبٌّ غَفُورٌ)(2) اما هواى نفس و شيطان کار خود را کرد و آنها را به ناسپاسى و طغيان واداشت. ناگهان سد عظيمِ «مأرب» بر اثر نفوذ آب و جانوران در آن شکست و سيلاب عظيمى به راه افتاد و باغ ها و زراعت ها و کاخ ها را در هم کوبيد و در هم برد و تنها زمينى باير و ويران به جاى ماند به گونه اى که باقى مانده جمعيت مجبور شدند از آن سرزمين کوچ کنند. قرآن مجيد درباره اين گروه مى فرمايد: «(وَلاَ يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ کَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِى لَهُمْ خَيْرٌ لاَِّنْفُسِهِمْ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْماً وَلَهُمْ عَذَابٌ

مُهِينٌ); کافران هرگز گمان نکنند مهلتى که به آنان مى دهيم به نفع آنها است تنها به اين سبب به آنها مهلت مى دهيم که (اگر بيدار نمى شوند) بر گناهان خود بيفزايند و (سرانجام) براى آنها عذابى خوار کننده است».(3) در اين آيه شريفه نيز از واژه «املاء» (همچون کلام حکيمانه بالا) استفاده شده که به معناى «کمک دادن» و گاه به معناى «مهلت دادن» است که آن نيز نوعى کمک به شمار مى آيد; ولى معمولا در قرآن مجيد به مهلت دادنى اطلاق شده که مقدمه عذاب دردناک است. (1). براى توضيح بيشتر درمورد عذاب «استدراج» مى توانيد به تفسير نمونه، جلد 5، صفحه 298 ذيل آيه 44 سوره «انعام» مراجعه کنيد. (2). سبأ، آيه 15. (3). آل عمران، آيه 178.

لینک کانال را با دوستان خود به اشتراک بگذارید تا با دنبال کردن حکمت ها و انشالله با عمل به حکمت ها ، 🌹 مرام علی پررونق تر از نام علی بشه https://eitaa.com/zandahlm1357

#روز_دوم_محرم کاروان را باز گردان ای عزیز فاطمه در همین جا قلب زینب... زار و مضطر میشود 💔😭 بازگرد آقا که با دست پلید حرمله غنچه ی شش ماهه ی باغ تو پرپر میشود #السلام_علیک_یا_اباعبدالله_ع #آجرک_الله_یا_صاحب_الزمان_عج https://eitaa.com/zandahlm1357 ●➼‌┅═❧═┅┅───┄

#کلیپ 🎥 روز دوم محرم، #ورود_كاروان امام حسین علیه السلام به #كربلا ⁉️ چرا #طرماح_بن_عدی بین شهدای كربلا نبود؟ 👈نکند شب و روز ما بگذرد و به یاد #امام_زمان مان نباشیم! 🎤 #استاد_عالی 💥ببینید و انتشار دهید https://eitaa.com/zandahlm1357

🔳 #مازنی #استودیویی #محرم 🏴میون غم ها 🏴غم این عالم همینه 🎤 #رضا_باقری https://eitaa.com/zandahlm1357

🔳 #استودیویی #ترکی #محرم 🏴آش گوزلرین ویران رقیه 🏴عمه ان سنه قربان رقیه 🎤 #محمد_جوادی https://eitaa.com/zandahlm1357

🏴 #صوت و متن #زیارت_عاشورا ✨همراه با تصاویر ناب کربلای امام حسین علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357