✍ آیا حکمت و دانش را از هر فرد دانشمندی می توان آموخت؟ انسان ها باید همواره در مقابل حق تسلیم بوده و اگر با توجه به معیارهای عقلی و دینی، حقانیت و درستی سخن و استدلالی برایشان ثابت شد، بدون توجه به این که صاحب سخن کیست، آن را بپذیرند، اما بدیهی است که آموختن دانش از افرادی مفیدتر خواهد بود که به دانش خود اعتقاد داشته و در زندگیشان از آن بهره گیرند و آموختن سخن حق از فردی که بدان اعتقاد نداشته و یا در کردار خود به آن توجهی نمی کند، گرچه به حقانیت سخن او لطمه ای وارد نمی سازد، اما آثاری روانی برای دانشجویی به وجود می آورد که در گفتار و کردار معلم خویش، تناقض می یابد و از طرفی ممکن است که چنین معلمانی بخواهند با آمیختن حق و باطل، مخاطبان خود را در شناخت حقیقت دچار گمراهی کنند. آنچه از مجموعه آموزه های دینی می توان یافت؛ این است که انسان باید در انتخاب راهنمایان خود دقت لازم را به عمل آورد، اما با این وجود، شخصیت افراد، تنها معیار تعیین کننده راستی و ناراستی سخنان آنان نیست و افراد با ایمان، اگر احیانا به اندیشه ای حکمت آمیز از دگراندیشان و سست باوران نیز برخورد نمایند، بعد از تجزیه و تحلیل و شناخت حقانیت آن، نباید از پذیرش آن خودداری ورزند. https://eitaa.com/zandahlm1357

✍ چرا پس از ارتکاب گناه، افسرده می‌شویم؟ هر گناهی که انسان مرتکب می‌شود - بویژه اگر گناه‌کار مسلمان باشد و گناه هم از گناهان بسیار زشت محسوب شود – به همان اندازه دچار عذاب وجدان یا همان افسردگی می‌شود؛ دلیلش نیز روشن است؛ چون تعالیم و آموزه‌های شرع مقدس اسلام این کار را منع کرده و این اجازه را نداده که انسان از راه خلاف به خواسته‌های خود برسد. این مسئله در جوانان به دلیل داشتن فطرت و روح و روان سالم بیشتر نمود پیدا می‌کند؛ لذا وجدان و طینت پاک جوان با این افسردگی به وی اخطار می‌دهد که در مسیری افتاده‌ که سرانجامش تباهی دنیا و آخرت می‌باشد. در همین راستا مؤمنان واقعی افرادی هستند که این افسردگی بعد از گناه، آنان را به استغفار و توبه واداشته و از اصرار بر گناه پرهیز کنند.[1] انسان فکر می‌کند که اگر از راه خلاف نیازهای خود را بر طرف کند، باید با نشاط و سر حال باشد، در حالی‌که روح و روان خلاف این‌ را می‌گوید. خود انسان می‌داند که این کار اشتباه است و مخفیانه آن‌را مرتکب می‌شود؛ هر لحظه فکر می‌کند اگر کسی از این کار با خبر شود، چگونه باید برخورد کند؛ آبروی خود و خانواده‌اش چه می‌شود؛ عواقب و اثرات معنوی این کار چیست؟ و... اینها در روح و روان انسان اثر می‌کند و روح آزرده و افسرده می‌شود. در نتیجه با عذاب وجدان روبرو می‌شود. البته افرادی که به دلیل انجام مستمر گناهان، پرده سنگینی قلبشان را احاطه کرده است، کمتر دچار اینگونه افسردگی‌ها می‌شوند. [1] . آل عمران، 135. وَ الَّذینَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللَّهُ وَ لَمْ یُصِرُّوا عَلى ما فَعَلُوا وَ هُمْ یَعْلَمُون. https://eitaa.com/zandahlm1357

👆👆👆 🔊 وقتی گناه ایمان را بی اعتبار می کند. ✅سخنرانی‌های ۷ دقیقه‌ای 🎤سخنران: آیت الله #ناصری https://eitaa.com/zandahlm1357

●❥ ﷽ ❥● ⁉️چه کسانی بر گردن خدا حق دارند؟ 🌼وقتی خداوند متعال در قیامت اعلام می‌کند: هر کسی که بر گردن من حق دارد، بلند شود. ❗️همه تعجب می‌کنند. 🌺از سوی خدا خطاب می‌آید: 🔰 هر کسی هنگام نزاع از خود بخشش نشان داده، تا مسأله اصلاح شود، بر گردن من حقی دارد. 📖 قرآن می‌فرماید: 🍃⚜فَمَنْ عَفا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لا يُحِبُّ الظَّالِمينَ سوره شوری، آیه ۴۰ ✨خدا می‌فرماید: "اجرت بر من است" 🔹انسان باید خیلی کوچک باشد، که این مدال و این جایگاه را رها کرده و بگوید: نه، من نمی‌بخشم، من می‌خواهم دلم را خنک کنم!! ⛔️این عمل بسیار ناپسند است... https://eitaa.com/zandahlm1357

چهارشنبه های زهرایی {حجاب وعفاف وپاسخگویی به شبهات آن}

👈من تو حرم امام رضاع چادر می پوشم اما برم بیرون نمی پوشم یه چیزی بگو قانع بشم. باهم بشنویم 👇

پاسخ جالب حاج آقا ماندگاری👆 https://eitaa.com/zandahlm1357

.......: بانو چادرت تکه پارچه ای سیاه نیست که به سرت بیندازی و خوشحال باشی که محجبه شده ای ! پای این #چادر بانو، چه خونهایی که ریخته نشده تا بدست تو برسد. اصلا خستگی معنا ندارد وقتی سیاهی چادرت با سرخی خون شهید در هم آمیخته میشود.

.......: شهید علی خلیلی - شهید امر به معروف و نهی از منكر بعضیها راهشان همان راهی است که بزرگان رفتهاند. بزرگانی همچون امام حسین(ع) که زندگی و خانوادهاش را فدای دین میکند، فدای امربه معروف و نهی از منکر. برخی برای دفاع از ناموس و کشورشان جان میدهند و بعضی دیگر سالها درد را به جان میخرند. حتما طی سالهای گذشته نام شهید علی خلیلی را شنیدهاید. پسر محجوبی که درد آنقدر بر پیکر نحیفش تاخته بود که روزهای آخر ادای کلمات هم برایش سخت شده بود.

.......: اما تمام این دردهای علی از یک شب تابستانی (25 تیر سال 90) شروع میشود. شام نیمه شعبان سال ۹۰ تصمیم می گیرد بعد از هیئت رفقای نوجوانش را از نارمک تا محله خاک سفید تهران بدرقه کند. شاید نگران بود. اضطراب اینکه نکند نیمه های شب برای هم هیئتی های کم و سن و سالش خطرساز باشد. غیرتش اجازه نداد تنها راهیشان کند. اما در میان راه متوقف شد. غیرتش به جوش آمد. عده ای خناس در حال آزار و اذیت دختر جوان بودند. دخترک وحشت زده استمداد می طلبید. تاب نیآورد. امر به معروف کرد. محل نگذاشتند. طاقت نیآورد. جلو رفت. جامه به دندان گرفتند و گریختند دخترک دامنش آلوده نشد. اما لحظاتی بعد...قمه جاهلی و تاب دیده دیوان و ددان، خون علی را بر زمین ریخت. ماهها گذشت؛ تا در خلسه بهاری نوروز زهرائی سلام الله علیها، نام علی در قطعه آسمانی و بهشتی شهدای غیرت نقش ببندد

شهید علی خلیلی: دفاع از ناموس بر هر مسلمونی واجبه، هیچکس پشت آدم نیست، فقط خدا هست! به عشق لبخند آقا رفتم.

.......: علی پهلوان و خوش عیار ماهها با بیماری دست و پنجه نرم کرد. طی این ایام آنقدر زخم زبان شنید که زخمهای جانکاهش را فراموش کرد روزهای پایانی عمر کوتاهش نامه ای خطاب به رهبری نوشت تا شاید تسکین و التیام زخم هایش باشد. زخم هائی که این روزهای آخر نه بر جسم که روح و قلبش را جریحه دار کرده بود وقتی که مذهبی های تسبیح به دست و جانماز آب کشیده او را نصیحت می کردند جوان مگر مملکت قانون ندارد تو چرا درگیر شدی؟... رهبر هم راضی نبود جانت را به خطر بیاندازی.... اما علی جان داد چون نخواست و نمی توانست بی غیرت باشد. ابرو در هم کشید و جان بر کف نهاد چرا که دفاع از ناموس را فتوای اخلاق و حکم دین می دانست و خونش را نیز در راه دفاع از غیرت و مردانگی اهدا کرد. علی عزیز شهید غیرت است نه شهید امر به معروف.

اهل ظاهر شاید در آن لحظه به بیش از تذکر لسانی فهم نمی کردند. اینکه به حکم امر به معروف اگر ضرر جانی داشت نباید خطر کرد. عافیت اندیشی فقط یک انسان را فدا نمی کند؛ غیرت را به خاک می کشد.

ماجرا اینجا تذکر لسانی نبود. قصه دفاع از ناموس بود که تاب از علی ربود. خون علی از رگ غیرتش جاری شد تا روح بلند مردان با غیرت زنده بماند.

.......: هنوز فراموش نکردیم که مدتی پیش در همین حوالی یک نفر چاقو خورد و دهها نفر در حال تماشا کردن و فیلم گرفتن بودند. علی بر هم زننده صحنه های کم غیرتی است. جوان باغیرتی که جانش را جانانه در راه دفاع از ناموس و احیای غیرت داد. چنین روح بزرگی تنها و تنها از یک جوان هیئتی و زهرائی ممکن است. کسی که اشک چشم و خونآب مژگانش به چشمه خون دلش پیوند خورد و رخش را لعل گونه نمود. خون علی عزیز و با هیبت و خوش عیار ما نشانه است. رد این خون بر خاک، نشان و رایت و بیرق بلند شده مردمی است که زهرائیند. اهل ندبه و رهروان شب، ضجه ها و مناجات این ایامشان اینگونه است که ای کاش در میانه کوچه بودم....و معرکه افلاکی علی عزیز لبیکی از همین بیان به بانوی فخیمه و محتشمه و معظمه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بود؛ هر چند در هوای عشق جانان جان و دل دادن کم است.

روایتی بسیار زیبا ازشهید علی خلیلی در لحظات پایانی عمرش وگزیده ای ازلحظه شهادت