امام هادي (ع) در شهر سامرا عده ي قابل توجهي از بزرگان شيعه در زمان امام هادي (عليه السّلام) جمع شدند و حضرت توانست آنها را اداره كند و به وسيله ي آنها پيام امامت را به سرتاسر دنياي اسلام برساند. شيعه در دوران حضرت هادي و حضرت عسگري (عليهماالسّلام) در آن شدت عمل روزبه روز وسعت پيدا كرد و قوي تر شد. در نبرد بين امام هادي (عليه السّلام) و خلفايي كه در زمان ايشان بودند، آن كس كه ظاهراً و باطناً پيروز شد، حضرت هادي (عليه السّلام) بود. #کلمات قصار نویسنده ؛آیت الله العظمی سید علی خامنه ای(دام ظله) https://eitaa.com/zandahlm1357

#آیه_گرافی -وبرخدااعتمادکن، همین‌بس‌که‌نگهبان‌توست. 📚#احزاب /3

#فراز 💽فرازی بسیار بسیار زیباوکمتر شنیده شده 🎶استاد #کامل_یوسف_بهتیمی 📖سوره مبارکه #طارق

دعای عهد تصویری https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

.......: موقعيت و شخصيت امام اين موضوع از مسائل بسيار بديهى براى همگان است. تيره گى روابط بين امين و مامون به امام اين فرصت را داد تا به وظايف رسالت خود عمل كند و به كوشش و فعاليت خويش بيفزايد. شيعيانش نيز اين فرصت را يافتند كه مرتب با او در تماس بوده از راهنماييهايش بهره ببرند. پس در نتيجه، امام رضا از مزاياى منحصر به فردى سود مى جست و توانست راهى را بپيمايد كه به تحكيم موقعيت و گسترش نفوذش در قسمتهاى مختلف حكومت اسلامى بيانجامد حتى روزى امام به مامون كه سخن از ولايتعهدى مى راند، گفت: « ... اين امر هرگز نعمتى برايم نيفزوده است. من در مدينه كه بودم دستخطم در شرق و غرب اجرا مى شد. در آن موقع، استر خود را سوار مى شدم و آرام كوچه هاى مدينه را مى پيمودم و اين از همه چيز برايم مطلوبتر مى نمود... » (۳). در نامه اى كه مامون از امام تقاضا مى كند كه اصول و فروع دين را برايش توضيح دهد، او را چنين خطاب مى كند: « اى حجت خدا بر خلق، معدن علم و كسى كه پيروى از او واجب مى باشد... » (۴). مامون او را « برادرم » و « اى آقاى من » خطاب مى كرد. در توصيف امام، مامون براى عباسيان چنين نگاشته بود: «... اما اينكه براى على بن موسى بيعت مى خواهم، پس از احراز شايستگى او براى اين امر و گزينش وى از سوى خودم است... اما اينكه پرسيده ايد آيا مامون در زمينه اين بيعت بينش كافى داشته، بدانيد كه من هرگز با او بيعت نكرده مگر با داشتن بينايى كامل و علم به اينكه كسى در زمين باقى نمانده كه به لحاظ فضيلت و پاكدامنى از او وضع روشنترى داشته و يا به لحاظ پارسايى، زهد در دنيا و آزادگى بر او فزونى گرفته باشد. كسى از او بهتر جلب خشنودى خاص و عام را نمى كند و نه در برابر خدا از وى استوارتر كسى ديگر يافت مى شود... » (۵). از يادآورى اين مطالب به وضوح به خصوصيات امام، موقعيت و منش وى پى مى بريم، مگر نگفته اند كه: « فضيلت آن است كه دشمنان بر آن گواهى دهند »؟ باز از چيزهايى كه دلالت بر بزرگى و شوكت امام دارد، روايتى است كه گزارش كننده چنين نقل مى كند: « من در معيت امام بر مامون وارد شدم. مجلس مملو از جمعيت بود، محمد بن جعفر را گروهى از طالبيان و هاشميان احاطه كرده بودند و فرماندهان نيز حضور داشتند. به مجرد ورود ما، مامون از جا برخاست، محمد بن جعفر و تمام افراد بنى هاشم نيز بر پا شدند. آنگاه امام و مامون در كنار هم نشستند، ولى ديگران همچنان ايستاده بودند تا امام همه را اذن جلوس داد. آنگاه ساعتى بگذشت و مامون همچنان غرق توجه به امام بود... » (۶). (۱) بحار / ۴۹ / ص ۹۵ - عيون اخبار الرضا / ۲ / ص ۱۸۳ و ساير كتابها. (۲) مروج الذهب / ۳ / ص ۴۴۱ - الكامل، ابن اثير / ۵ / ص ۱۸۳ - الاداب السلطانية / ص ۲۱۷ - طبرى / ۱۱ / ص ۱۰۱۳ (چاپ لندن) - مختصر تاريخ الدول / ص ۱۳۴ - تجارب الامم / ۶ / ص ۴۳۶. (۳) بحار / ۴۹ / ص ۱۵۵، ۱۴۴ - الكافى / ۸ / ص ۱۵۱ - عيون اخبار الرضا / ۲ / ص ۱۶۷. (۴) نظرية الامامة / ص ۳۸۸. (۵) متن عربى اين نامه در پايان اصل كتاب آمده است. (۶) مسند الامام الرضا / ۲ / ص ۷۶ - بحار / ۴۹ / ص ۱۷۵ - عيون اخبار الرضا / ۲ / ص ۱۵۶ #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357