.......: بچه‌ها این بازگشت به عقب را باور ندارند. خیره خیره نگاه می‌کنند و به سمت جلو نشانه گیری کرده اند. توضیح می‌خواهند. شاید چند فریاد و در هم کشیدن ابروها لازم باشد. بسیجیان مطیع، فرمان را می‌پذیرند و از شانه ی سمت چپ به عقب حرکت می‌کنند. مجروحان به عقب برده می‌شوند. عراقی‌ها متوجه این حرکت نظامی شده و گستاخانه تانکهایشان را از روی پل عبور می‌دهند. جلو می‌آیند و شلیک می‌کنند. لوله را در مسیر جاده گرفته و شلیک می‌کنند. ولی مقداری جلوتر، تانکهای سوخته عراقی که از عملیات چند شب گذشته باقی مانده، مانع از پیشروی آنها می‌شود. باید به این جسارت عراقیها، پاسخ داده شود. یکی از رزمندگان اسلام در یک سنگر نیم سوخته کمین می‌کند و پس از نزدیک شدن تانک عراقی، آن را نشانه می‌گیرد و به آتش می‌کشد. دوباره عراقی‌ها پا به فرار می‌گذارند. وارد باتلاقهای اطراف جاده می‌شوند و فرار می‌کنند. خنده دار است. تک تیراندازهای اسلام هم آنها را نشانه می‌گیرند. شکار خرگوش عراقی!؟ اول فکر کردیم تانکهای سوخته مانع از حرکت تانکهای عراقی می‌شود ولی این تصور هنگامی باطل می‌شود که می‌بینیم تانک سالم، تانکهای سوخته را کنار می‌زد و راه را برای خود باز می‌کند. دعوا خیلی جدی شده. حالا عراقی‌ها می‌آیند تا با استفاده از روشنی هوا، پاتک سنگین را اجرا کنند. [صفحه ۲۳۹] کمی عقبتر برو بچه‌های تخریب مشغول کار گذاشتن چند اژدر بنگال در وسط جاده اند. این وسیله به صورت یک میله ی دو متری و حاوی خرج گود است. به این معنی که با ایجاد انفجار و خلأ، قادر به تشکیل چاله‌های بزرگ می‌شود و می‌تواند اجسام اطراف خود را با قدرت زیاد به اطراف پرتاب کند. در عملیات قبل از این وسیله برای پاره کردن سیم خاردارهای گسترده و حجیم استفاده کرده اند. این وسیله را داخل سیم خاردار گذاشته و فتیله آن را روشن می‌کنند. حالا هم چند عدد از این وسیله ی انفجاری را از پهلو به زیر جاده فرو می‌کنند تا با انفجار آن، فاصله ای بین جاده ایجاد کنند. با این کار، تانکها قادر به عبور از آن چاله‌های عظیم و بزرگ نخواهد شد و حتما داخل آنها گیر خواهند کرد. انفجار اژدر بنگالها شروع می‌شود. بزرگتر از انفجار خمپاره ها، مثل انفجار کاتیوشای بزرگ. یک شیار بزرگ در وسط جاده ایجاد می‌شود. به اندازه ی یک تانک. به عمق ۳ - ۲ متر. تانکهای عراقی آن طرف چاله باقی می‌مانند و مجبور به پدافند می‌شود. این طرف هم نیروهای اسلام، پشت یک خاکریز کوچک پناه می‌گیرند و پدافند می‌کنند. حرکت گردان به سوی عقب ادامه دارد. در بین راه نیروهای تازه نفس و گردانهای آماده دیده می‌شوند. به جلو می‌روند. برای پاسخگویی به پاتکهای دشمن. بعضی از شهدا هنوز از عملیات شب گذشته باقی مانده اند. حمل آنها ثواب دارد. اما هنوز از آتش خمپاره‌های عراق در امان نیستیم. در بین راه چند نفر از بچه‌ها شهید می‌شوند. مجروح هم می‌دهیم. مأموریت گردان پس از یک هفته پایان یافته و اندک یاران باقیمانده راهی عقبه و اردوگاه می‌شوند. جنگ سختی بود. کمتر کسی است که ترکش نخورده باشد. جنگ با تمام زشت و زیباییهایش در تمام محورها ادامه دارد و انتقال تانکهای ارتش به خطوط مقدم غرور آفرین است. پشتوانه ی محکمی است. انسان دلگرم می‌شود. اما ما می‌دانیم که این منطقه با تمام خصوصیات استراتژیکی که دارد، هنوز نیاز به خون دارد و برای حفظ و تثبیت آن باید چند هفته جنگید. گردانهای زیادی به مرخصی می‌روند، بر می‌گردند و بازسازی می‌شوند. دوباره به همین منطقه می‌آیند و در مراحل پدافندی آن که کمتر از عملیات نیست شرکت می‌کنند. کانالهای متعددی در اطراف جاده‌ها کشیده شده و گروهانها و دسته‌ها به صورت کمین، داخل کانالها رفته و نگهبانی می‌دهند. منطقه به طور کامل آلوده شده. ۷۰ روز نبرد، همه چیز را از بین برده و آبرویی برای عراق باقی نگذاشته. فاو را از دست داده. ۷۰ روز هم جنگیده ولی هنوز بیش از ۲۰ کیلومتر با این شهر فاصله دارد. از تمام امکانات هم استفاده می‌کند. فرماندهان زیادی هم در این منطقه از دست داده ولی قدرت اسلام باور کردنی نیست. فاو را خدا آزاد کرد. هنوز هم عرض کم جاده، تمام خط جنگ است. کمتر از، ۸ - ۷ متر. خیلی مشکل است. احداث سنگرهای مستحکم امکان ندارد. تمام آتش دشمن در همین چند متر خلاصه می‌شود. معرکه ی عجیبی است. بعضی از شبها که بر و بچه‌های جهاد سازندگی برای ترمیم خاکریزها به جلو می‌آیند بیشتر از خاک، جنازه‌های عراقی را زیر و رو می‌کنند. بوی تعفن همه جا را گرفته. بوی دود و خون و آتش در تمام ذرات خاک نفوذ کرده و همه چیز کبود شده. در هر نقطه از این خط، چند شهید به خون خود غلطیده اند. بوی مرگ احساس می‌شود. درهای شهادت حسابی باز است. کافی است چند دقیقه از سنگر بیرون باشی، مگر خدا نخواهد. خمپاره ۱۲۰ در یک محدوده ی ۵۰ ضرب در ۱۰. پشت سر هم. توپ هم به این زمین می‌خورد. شب گذشته یک موشک سه متری به خط دوم

زده اند. دفاع مقدس سینای شلمچه https://eitaa.com/zandahlm1357

وقتی برای خدا باشی، تو را آنقدر مشهور می کند که عالم تو را بشناسد... ثمرۀ اخلاص و معامله با خدا این است. #شهید_خوش‌نام_ابراهیم‌هادی 🌷🕊 #شادی‌‌روحش‌صلوات💐

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

سلام بر فاسق یکی از یاران امیرالمؤمنین علیه السلام از وی پرسیدند: آیا بر مسلمان اهل گناه سلام کنم؟ امام فرمود: خدا او را شایسته اعتقاد به توحید دانسته، تو او را شایسته سلام نمی دانی؟ یراه اللّٰه للتوحید اهلا و لا تراه اهلا للسلام پرده پوشی همچنین امام فرموده اند: وقتی که خودت مرتکب کارهای رسوا کننده ای می‌شوی، از کسی چیزی آشکار ننما. آرزو همان علت که موجب شده عاجز به آرزویش برسد، همان بین شخص قادر و خواسته اش فاصله می‌اندازد. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه همسران بهشتی @zandahlm1357

.......: ريا كار نيست: اذا عَمِلَ أخلص! دل از مهر دنياي فريبنده خالي مي‌كند: مِن عَلاماتِ العَقلِ التَّجافي عَن دارِ الغُرورِ! رويكردش به سراي جاودان است: الإنابَةُ إلي دارِ الخُلودِ! براي خانه ي قبر توشه بر مي‌گيرد: التَّزَوُّدُ لِسُكنَي القُبورِ! براي روز رستاخيز آماده مي‌شود: التَّأهُّبُ لِيَومِ النُّشورِ! در همه حال حريم خداوند را نگه مي‌دارد و از او حساب مي‌برد: تَقوي اللَّهِ في كُلِّ حالٍ! دنيا را دشمن مي‌دارد و هوس را سركوب مي‌كند: ثَمَرَةُ العَقلِ مَقتُ الدّنيا و قَمعُ الهَوي! در نيازهاي اساسيش درمانده نيست: مَن عَدِمَ قُوتَهُ كَثُرَت خَطاياهُ! الفَقرُ مَنقَصَةٌ للدِّينِ، مَدهَشَةٌ للعَقلِ، داعيَةٌ لِلمَقتِ! در صدد ترميم و تأمين نيازهاي زندگي است: مَرَمَّةٍ لِمَعَاشٍ! با خردورزي به خداوند نزديك مي‌شود: إذا تَقَرَّبَ العِبادُ إلي خالِقِهِم بالبِرِّ فَتَقَرَّبْ إلَيهِ بالعَقلِ تَسبِقْهُم! رو به پيشرفت است: الكَيِّسُ مَن كانَ يَومُهُ خَيراً مِن أمسِهِ! در حدّ و مرز خود مي‌ماند و از اندازة خود تجاوز نمي كند: أن يَقِفَ عند حَدِّه و لا يَتَعدّي قَدْرَهُ! با ديگران آن گونه رفتار ميكند كه دوست دارد با او رفتار شود: صاحَبَ النّاسَ بِالَّذي يُحِبُّ أن يُصاحِبوهُ! هر گاه وعده دهد وفا كند ولي هرگاه بيم دهد درگذرد: إذا وَعَدَ وَفي و إذا تَوَعَّدَ عَفا! شكم شُل نيست: عَفَّ بَطنُهُ! بر عمر سپري شده اش مي‌گريد: بُكاؤهُ علي ما مَضي مِن زَمانِهِ! به پيمان‌ها وفادار است: الوَفاءُ بالذِّمَمِ! به بخشش‌هاي مالي خود خوشحال مي‌شود در حالي كه انسان بي شخصيت به دارايي خويش مي‌نازد: يَبتَهِجُ بفَضلِهِ و اللَّئيمَ يَفتَخِرُ بمُلكِهِ! هرگز از خداوند پيش مردم شكايت نمي برد: لا تَشكُوَنَّ اللَّهَ إلَي الخَلقِ! خيرخواه و يك رنگ است ولي بي شخصيت ناخالص و خيانتكار است: النَّصيحَةُ مِن أخلاقِ الكِرامِ و الغِشُّ مِن أخلاقِ اللِّئامِ! در عفو و گذشت شتاب كند در حالي كه بي شخصيت در انتقام گيري شتاب دارد: المُبادَرَةُ إلَي العَفوِ مِن أخلاقِ الكِرامِ و المُبادَرَةُ إلَي الانتِقامِ مِن شِيَمِ اللِّئامِ! به سوي نيكوكاري شتاب دارد: لِلكِرامِ فَضيلَةُ المُبادَرَةِ إلي فِعلِ المَعروفِ و إسداءِ الصَّنائعِ! اهل جود و بخشندگي است: سُنَّةُ الكِرامِ الجُودُ! اموال خود را به حقّ خرج مي‌كند: يُنفِقُ مالَهُ في حَقٍّ. إنّ للسَّخاءِ مِقداراً فإنْ زادَ علَيهِ فهُو سَرَفٌ! #دانستنیهای خانواده سبز ✍مهدی واعظ موسوی https://eitaa.com/zandahlm1357