غافر وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ ﺧﺪﺍ ﻣﻲ‌ﮔﻮﻳﺪ: «ﻓﻘﻂ ﻣﺮﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪﻫﻢ. ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻲ‌ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﭙﺮﺳﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺯﻭﺩی‌ﻫﺎ ﺑﺎ ﺧﻔﺖ‌ﻭﺧﻮﺍﺭی ﻭﺍﺭﺩ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻲ‌ﺷﻮﻧﺪ.(٦٠) https://eitaa.com/zandahlm1357

تلاوتی بسیار زیبا از سورة الأحزاب با صوت حزین شيخ محمد اللحيدان

#دعای عهد🕊 https://eitaa.com/zandahlm1357

#اذکار هفته https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

.......: سخاوت و بخل متن حديث السخاء و البخل ۱- الصدوق قال: حدّثنا أبى رضى الله عنه قال: حدّثنى علىّ بن إبراهيم بن هاشم عن ياسر الخادم عن أبى الحسن الرضا عليه السلام قال: السخى يأكل من طعام الناس ليأكلوا من طعامه، و البخيل لايأكل من طعام الناس لئلّا يأكلوا من طعامه. ۲- الصدوق قال: حدّثنا محمد بن جعفر بن مسرور رضى الله عنه قال: حدّثنى الحسين بن محمد بن عامر عن معلىّ بن محمد البصرى عن الحسن بن علىّ الوشّاء، قال: سمعت أبا الحسن عليه السلام يقول: السخىّ قريب من الله، قريب من الجنّة، قريب من الناس، بعيد من النار، و البخيل بعيد من الجنّة، بعيد من الناس، قريب من النار قال: و سمعته يقول: السخاء شجرة فى الجنّة أغصانها فى الدنيا، من تعلّق بغصن من أغصانها دخل الجنّة. سخاوت و بخل ۱- صدوق گويد: پدرم (رض) گفت: علي بن ابراهيم بن هاشم از ياسر خادم، از ابوالحسن الرضا (ع) مرا به حديث گفت كه آن حضرت فرمود: سخاوتمند از غذاي مردم مي‌خورد تا از غذاي او بخورند، و بخيل از غذاي مردم نمي خورد تا از غذاي او نخورند ۱. ۲- صدوق گويد: محمد بن جعفر بن مسرور (رض) ما را به حديث گفت: حسين بن محمد بن عامر از معلّي بن محمد بصري، از حسن بن وشّاء مرا به حديث گفت: شنيدم ابو الحسن رضا (ع (صفحه۷۶۳))مي‌فرمود:فردسخاوتمند به خداوند،بهشت ومردم نزديك است وازآتش دوراست،امافردبخيل ازبهشت ومردم دورا ستوبه آتش نزديك،ونيزفرمود:سخاوت در ختياستدربهشت كه شاخه‌هاي آن دردنياست هركس به شاخهاي ازآن دستياب دبه بهشت داخ ل مي‌شود۲. منبع حديث ۱- عيون اخبار الرضا ۲/ ۱۲. ۲- عيون اخبار الرضا ۲/ ۱۲. #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

.......: ۱. مقابله با غلوّ و غالیان از جمله آفات بزرگ در میان پیروان اهل بیت (علیهم السلام) کسانی بوده و هستند که ایشان را از مرتبه والای خویش بالاتر برده و در مورد ایشان غلوّ کرده، و معتقد به ربوبیت یا نبوّت یا برخی صفات الهی برای ایشان شده اند. این گروه همواره در میان شیعه و ائمه (علیهم السلام) مطرود بوده اند. حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: مواظب جوانان خود باشید تا غالیان آن‌ها را فاسد نکنند « فَاِنَّ الْغُلاه شَرُّ خَلْقِ اللهِ یُصَغِّرونَ عَظَمَهَ اللهِ وَ یَدَّعُونَ الرُّبوبِیَّهَ لِعِبادِالله... » همانا غالیان بدترین خلق خدا هستند آن‌ها عظمت خداوند را کوچک و ربوبیّت را برای بندگان خدا ادعا می‌کنند، به خدا سوگند که غالیان از یهود و نصاری و مجوس و مشرکان بدترند... [۱] لذا حضرت رضا (علیه السلام) نیز به مبارزه با این گروه که در زمان حضرت فعالیت می‌کردند، پرداخت. در حدیثی حضرت رضا (علیه السلام) روایتی را با ذکر سند از پدر و اجداد خویش از رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل کرده اند که حضرت فرمود: مرا از حقی که دارم بالاتر نبرید، همانا خداوند تبارک و تعالی مرا بنده خود قرار داد قبل از آن که پیامبر قرار دهد؛ سپس حضرت آیه ۷۹ و ۸۰ سوره مبارکه آل عمران را قرائت نمود. و ادامه داد که علی (علیه السلام) فرموده است: یَهْلِکُ فَیّ اِثنان وَ لاذَنْبَ لی مُحِبٌّ مُفْرِط وَ مُبْغِضٌ مُفَرِّط؛ در مورد من دو نفر هلاک می‌شوند و من بی گناهم: دوستی که زیاده روی می‌کند و (دیگری) دشمنی که کوتاهی می‌کند؛ سپس حضرت رضا (علیه السلام) فرمود: و ما نزد خداوند عزوجل بیزاری می‌جوییم، از آن که در مورد ما غلوّ کند و ما را از اندازه خودمان بالاتر برد؛ همانند بیزاری عیسی بن مریم از نَصاری. سپس حضرت بعد از تلاوت آیاتی فرمود: هرکه برای پیامبران ربوبیت ادّعا کند یا برای امامان، ربوبیّت یا پیامبری ادعا کند و یا برای غیر امام امامت ادعا کند، ما از او در دنیا و آخرت بیزاریم. [۱] یعنی پیروان اهل بیت (علیهم السلام) باید مراقب باشند نه این که تحت تأثیر مخالفان، مقام امام را پایین آورند و نه به جهت محبّت و تعصب نابه جا، امام را در حدّ خدایی یا پیامبری بالا برند، بلکه پیرو عقل و شرع باشند و از هر آن چه خودشان بیان کرده اند، پیروی کنند. در روایت دیگری حضرت رضا (علیه السلام) فرمود: لعنت خدا بر غالیان چرا یهودی نشدند؟ چرا مجوس نشدند؟ چرا نصرانی نشدند؟ چرا قدریه نشدند؟ چرا مرجئه نشدند؟ چرا خارجی نشدند؟ (یعنی چرا خود رابه ما منتسب کرده اند؟ ) سپس فرمود: با آن‌ها همنشینی نکنید، و آن‌ها را تصدیق نکنید و از آن‌ها بیزاری جویید، خدا از آن‌ها بیزار باشد. [۲] و چون ابوهاشم جعفری از حضرت رضا (علیه السلام) در مورد غالیان! و اهل تفویض پرسید: حضرت فرمود: غالیان کافرند و اهل تفویض مشرک اند، هرکه با آن‌ها بنشیند یا دم خور باشد یا هم غذا یا هم نوش یا کمک کار باشد یا با آن‌ها وصلت کند، بدهد یا بگیرد، یا به آن‌ها ایمان آورد یا آن‌ها را در امانتی امین شمرد و یا حدیث آن‌ها را تصدیق کند یا آن‌ها را به نیم کلمه ای کمک کند، از ولایت خداوند عزّوجلّ و ولایت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و ولایت ما اهل بیت خارج شده است. [۱] وقتی به روایات مربوط به مذمّت غُلات (غلوکنندگان) مراجعه می‌کنیم، در می‌یابیم که تعداد بسیاری از این روایات از حضرت رضا (علیه السلام) صادر شده است [۲] و این می‌رساند که فعالیت غالیان در آن زمان گسترده بوده است. یکی از غالیان به حضرت رضا (علیه السلام) گفت: یونس بن ظبیان - از متهمان به غلوّ - گفته است: شبی در طواف بودم که از بالا سر و صدایی شنیدم: ای یونس منم که خدایی جز من نیست، مرا عبادت کن و نماز را برای یاد من برپا دار. سرم را که بلند کردم ناگهان ابوالحسن برایم ظاهر شد. حضرت رضا (علیه السلام) با شنیدن این سخنان چنان ناراحت شد که به آن مرد فرمود: از نزد من بیرون رو، خداوند تو را و هرکه این را به تو گفته است و یونس بن ظبیان را هزار لعنت کند که به دنبال آن هزار لعنت باشد و هر لعنتی تو رابه قعر جهنم فرو برد، گواهی می‌دهم که جز شیطان نبود که او را صدا زد... [۳] و چون به حضرت رضا (علیه السلام) گفتند: برخی از کسانی که خود را طرفدار شما می‌دانند، می‌پندارند که این صفات - الهی - صفات علی (علیه السلام) است و اوست آن الله رب العالمین؛ حضرت رضا (علیه السلام) با شنیدن این کلمات بند بند بدن مبارکش به لرزه افتاد و غرق در عرق شد و فرمود: سبحان الله! منزه است خداوند از آنچه ستمکاران و کافران می‌گویند، آیا نه این بود که علی خورنده ای از خورنده‌ها و نوشنده ای از نوشنده‌ها و ازدواج کننده ای از ازدواج کننده‌ها و... بود؟ آیا او نبود که در مقابل پروردگار خود در حالی که خاضع و ذلیل بود به نماز می‌ایستاد و به سوی او راز و نیاز می‌کرد؟ آیا کسی که این صفات را دارد، خ

داست؟ [۱] امروز که دشمنان بیش از پیش به دنبال بهانه برای حمله به مکتب اهل بیت (علیهم السلام) هستند، وظیفه هر شیعه ای به ویژه علمای اعلام - اعزّهم الله تعالی - آن است که در مقابل برخی مطالب غلوّآمیز به ویژه اشعار ناصواب بایستند و از حریم اهل بیت (علیهم السلام) دفاع کنند؛ شاعران و مداحان متعهد نیز افراد غالی و منحرف را از خود دور نمایند و مردم نیز با هوشیاری به این گونه افراد تذکّر و هشدار دهند. ---------- [۱]: امالیطوسی، ر. ک: بحار، ج۲۵ص ۲۶۵. [۱]: عیون اخبارالرضا (علیه السلام)، ج ۲، ص ۲۰۱؛ بحار، ج ۲۵، ص ۱۳۴. [۲]: عیون اخبارالرضا (علیه السلام)، ج ۲، ص ۲۰۳. [۱]: عیون اخبارالرضا (علیه السلام)، ج ۲، ص ۲۰۳. [۲]: به روایات مذکور دربحارالانوار، ج ۲۵ باب نفی الغلو مراجعه شود. [۳]: رجال کشی ۲۳۳ ر. ک: بحار، ج ۲۵، ص ۲۶۴ و این روایت هشداری است به مدعیان شهود و پیروان آن ها، زیرا حتی اگر به راستی نیز صدایی به گوش آن‌ها برسد معلوم نیست جنبه الهیداشته باشد، زیرا شیطان نیز در کمین این افراد و این حالات است. [۱]: رجال کشی، ص ۱۹۳، احتجاج طبرسی: ۲۴۲، بحار، ج ۲۵، ص ۲۷۵. 📚حکایت آفتاب نگاهی به زندگی امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

✅ کارگاه #مهدویت_و_فرق_انحرافی 2 💠 جلسه 2⃣ 🎤 استاد احسان عبادی از اساتید مهدویت کشور 👌 انتشار فایل آزاد و حلال

💠 #شبهات_سیاسی 🔰چرا برای #شورای_نگهبان که فقط هر دو سال یکبار انتخابات برگزار میکنه ، این همه بودجه تخصیص داده میشه ؟ 🎤 #احسان_عبادی #شبهات

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

.......: آماده مي‌شدند تا به نقطه درگيري بروند و بجنگند. من و ميراب پاپيچشان شديم كه نرويد و اگر مي‌رويد اجازه بدهيد ما هم كمكي بياييم، قبول نكردند. هر دو گفتند: - نه! هيچكس لازم نيست، خودمون مي‌ريم. هرچه التماس كرديم، اجازه بدهيد ما هم بياييم، قبول نكردند. دو تايي از داخل كانال به طرف خط حركت كردند. حاج همت داخل سنگر بود و محور عمليات را فرماندهي مي‌كرد. صد قدم بيشتر نرفته بودند كه از خط پيام دادند دشمن عقب نشيني كرده و خط به نسبت آرام شده، حاج همت صدا زد: به آقا مهدي و احمد آقا بگين برگردن، دشمن بحمدالله عقب نشيني كرده. قدري از ناراحتي هايمان كاسته شد. چند نفر كه توي سنگر بوديم بيرون آمديم تا آقا مهدي و احمد آقا را برگردانيم. اول هر چه گفتيم قبول نكردند، احتمال مي‌دادند كلكي توي كار است كه مانع رفتن شان شويم. قسم خورديم كه حاج همت چنين گفت. برگشتند سنگر، حاج همت گفت: دشمن عقب نشيني كرده... لبخند خوشحالي بر لبانمان نقش بست و خوشحال شديم كه آقا مهدي و احمد آقا سالم برگشته اند... آقا مهدي توي اهواز بود. من و برادر سفيدگري هم توي سنگر فرماندهي بوديم. قرار شد برويم از تداركات يك مقدار خورد و خوراك بگيريم معمولا مهمان مي‌آمد و براي پذيرايي يك چيزهايي آماده مي‌كرديم. تداركات هم با دست و دل بازي تمام جعبه انار و يك جعبه پرتقال داد و آورديم سنگر فرماندهي. وقت اذان ظهر بود كه آقا مهدي وارد سنگر شد. قبل از همه چيز جعبه‌ها نظرش را به خود جلب كرد، قيافه اش عوض شد، پرسيد: اينارو از كجا آوردين؟ گفتم: از تداركات گرفتيم. گفت: برادر صمد و برادر غلامحسين! الان وقت نمازه و نيروها ميان كنار تانك آب تا وضو بگيرن، دو تايي اين ميوه‌ها رو مي‌برين اونجا كه نيروها وضو مي‌گيرن، هر كي آمد وضو بگيره، از اين ميوه‌ها يكي مي‌دين و براي هر كدام يك صلوات هم مي‌فرستين. همه اش رو به نيروها تقسيم كنين، لازم نيست چيز اضافي توي سنگر باشه، براي نيروها هر وعده چند تا ميوه مي‌دن؟ ماهم مثل اونا. ديگه از اين كارها نكنين. بعد از عمليات خيبر بود. اكثر نيروها و فرماندهان رفته بودند مرخصي. آقا مهدي هم توي منزلشان در اهواز بود. داخل سنگر نشسته بوديم، حوالي ۹ شب برادر عنايت اصغرزاده، جانشين ستاد لشكر وارد سنگر شد. گفت: اين نامه از قرارگاه ارسال شده، بايد فوري به دست آقا مهدي برسه. گفتم: برادر اصغرزاده الان كه ماشين نداريم. از اردوگاه تا اهواز ۹۵ كيلومتر راهه، با موتور رفتن هم مشكله، نمي شه بمونه صبح؟ گفت: نه برادر صمد، فوريه بايد همين امشب به دست آقا مهدي برسه. نامه را گرفتم و تك و تنها با موتور حركت كردم به طرف اهواز... حوالي ساعت ۱۲ شب خودم را رساندم جلوي منزل آقا مهدي. زنگ منزلشان را به صدا در آوردم، لحظاتي بعد آقا مهدي با لباس استراحت از پنجره جواب داد. خودم را معرفي كردم: آقا مهدي منم، از اردوگاه اومده ام. چند دقيقه بعد در باز شد و آقا مهدي با لباس نظامي آمد بيرون! از حيرت زبانم بند آمد و او كه الان لباس استراحت به تن داشت! بعد با خودم گفتم: ببين اين مرد چقدر آماده است. گفت: خوب برادر صمد چه خبر؟ گفتم: آقا مهدي اين نامه رو از ستاد دادن، گفتن بدم شما. گفت: چه عجله اي بود اين وقت شب، چرا با موتور اومدي؟ گفتم: ماشين نبود، با موتور اومدم. گفت كار خطرناكي كردي! بيا تو استراحت كن صبح مي‌ري! گفتم: نه! مي‌رم ستاد مي‌خوابم. از آقا مهدي جدا شدم در حالي كه حيرت آمادگي او وجودم را گرفته بود. صبح از اهواز به طرف قرارگاه خاتم الانبيا حركت كرديم. آقا مهدي خودش پشت فرمان بود، من و يعقوب كريمي هم، همراهش بوديم. آقا مهدي بي خواب به نظر مي‌رسيد. قدري از اهواز دور شده بوديم كه بي خوابي كلافه اش كرد و آخر سر هم نتوانست رانندگي كند. ماشين را كشيد كنار جاده و گفت: من يه كمي مي‌خوابم بعد راه مي‌اوفتيم و مي‌ريم. گفتم: اگه اجازه بدين من رانندگي كنم، شما استراحت كنين. گفت: گواهينامه رانندگي نداري، حق هم نداري رانندگي كني! دوباره گفتم: خوب شما فرمانده ما هستين، با سلسله مراتب اجازه شما اجازه ولايت فقيه است... با همان تبسم هميشگي اش گفت: شما اين درس‌ها رو در كدام حوزه خوانده اي؟ همگي خنديديم ولي ديگر جوابي نداشتيم. صداي خنده هر سه نفرمان در فضاي ماشين پيچيد. آقا مهدي داخل ماشين دراز كشيد و مشغول استراحت شد. از جواب منطقي و حاضر جوابي اش شوكه شده بودم. من و يعقوب چيزهايي به هم مي‌گفتيم و مي‌خنديديم. سر و صداي ما نگذاشت آقا مهدي بخوابد. بلند شد و گفت: «خدا شما را رحمت كند! خدا انصافتون بدهد! نذاشتين بخوابيم، سوار شوين بريم... » https://eitaa.com/zandahlm1357

پایان

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

بچه محل امام رضا: آیات نه گانه موسوی بالجمله، از جمله آیاتی که مشعر است بر وقوع امورات [۳] به اوقات معینه، این آیات مبارکه است از وقایعات موسی و فرعون که خدا خبر می‌دهد: « وَ لَقَدْ آتَیْنَا مُوسَی تِسْعَ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ فَسْئَلْ بَنِی إِسْرَآئِیلَ إِذْ جَآءَهُمْ فَقَالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّی لاَءَظُنُّکَ یَا مُوسَی مَسْحُورًا * قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَآ أَنزَلَ هؤُلاَءِ إِلاَّ رَبُّ السَّمَوَاتِ وَ الاْءَرْضِ بَصَآئِرَ وَ إِنِّی لاَءَظُنُّکَ یَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا * فَأَرَادَ أَن یَسْتَفِزَّهُم مِّنَ الاْءَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَ مَن مَّعَهُ جَمِیعًا * وَ قُلْنَا مِن بَعْدِهِ لِبَنِیآ إِسْرَآئِیلَ اسْکُنُوا الاْءَرْضَ فَإِذَا جَآءَ وَعْدُ الاْآخِرَةِ جِئْنَا بِکُمْ لَفِیفًا [۴] » که تفسیر، و بعضی از تأویل آیات شریفه آن که: به تحقیق ما دادیم موسی را آیات بیّنات که اوّلیه از آنها عصی و تقلیب او به صورت ثعبان است. و دیگر ید و بیضا، کما قال: « اُسْلُکْ یَدَکَ فِی جَیْبِکَ تَخْرُجْ بَیْضَ-اءَ مِنْ غَیْرِ سُوآءٍ ». [۱] و بعد: « فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الطُّوفَانَ وَ الْجَرَادَ وَ الْقُمَّلَ وَ الضَّفَادِعَ وَ الدَّمَ آیَاتٍ مُّفَصَّلاَتٍ [۲] » چه هر یک از آیات منفصل از دیگری بود به حسب زمان. و هشتم او: نجات کلّیه بنی اسرائیل از بحر. ---------- [۳]: ۲ - کذا در اصل / صحیح: امور (و همچنین در موارد بعد). [۴]: ۳ - سوره مبارکه اسراء، آیه ۱۰۱ - ۱۰۴. [۱]: ۴ - سوره مبارکه قصص، آیه ۳۲. [۲]: ۵ - سوره مبارکه اعراف، آیه ۱۳۳. و نهمِ او: هلاکت فرعون و قوم او. بعد از مشاهده اغلب این آیات فرعون به واسطه حب جاه عناداً و جحوداً گفت که: من گمان می‌کنم تو را ای موسی مسحوراً، یعنی: ذا سحرٍ، یا ساحر گردیده شده به صیغه مفعول. بعد موسی جواب داد که: انکار تو از جحود است، و الاّ در نفس خود می‌دانی که مثل این طور آیات را نازل نتوان نمود « الاّ رب سماوات و أرض بصائر » یعنی: حجج واضحه و علامات ظاهره بر اثبات صانع حکیم علیم، چنان که خود فرماید: « وَ جَحَدُوا بِهَا وَ اسْتَیْقَنَتْهَآ أَنفُسُهُمْ [۳] » یعنی: در قلب یقین دارند، عناداً انکار می‌نمایند، قال موسی: « إِنِّی لاَءَظُنُّکَ یَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا [۴] »، یعنی: تو را یقین می‌نمایم از جمله هلاکت گردیده شدگان. ---------- [۳]: ۱ - سوره مبارکه نمل، آیه ۱۴. [۴]: ۲ - سوره مبارکه اسراء، آیه ۱۰۲. 📚✍شرح بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357

شکر نعمت مسیح علیه السلام می‌گوید: اگر آدمی به خاطرگناهش عذاب نشود، سزاوار است که به خاطر شکر نعمت، او را نافرمانی نکنند. فراموشی خطای دیگران زمانی که یعقوب به یوسف رسید، به او گفت: اخبار حوادث را بازگو. یوسف گفت: پدر جان، از آنچه برادرانم با من کردند نپرس، از آنچه خدا با من کرد بپرس. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه همسران بهشتی @zandahlm1357

.......: خانواده گرايي اي كساني كه ايمان آورده ايد! خود و خانواده ي خود را از آتش نگه داريد: يا أيُّها الّذينَ آمَنوا! قُوا أنفسَكُم و أهليكُم ناراً! چون آية « اي اهل ايمان! خود و خانواده تان را از آتش نگه داريد! » نازل شد، مردم گفتند: اي فرستاده ي خداوند! چگونه خود و خانواده ي خود را حفظ كنيم؟ فرمود: كارهاي خوب را انجام دهيد و آن را به خانواده ي خود نيز يادآوري كنيد، و بر فرمانبرداري از خدا پرورششان دهيد! لمّا نَزَلتْ: « يا أيُّها الّذينَ آمَنوا! قُوا أنفسَكُم و أهليكُم ناراً » قالَ النّاسُ: (يا رسول اللَّه! ) كيفَ نَقِي أنفسَنا وَ أهلِينا؟ قالَ: اعمَلُوا الخيرَ و ذَكِّروا بهِ أهْلِيكُم و أدِّبُوهُم علي طاعةِ اللَّهِ! خانواده موفق هرگاه خداوند خوبي خانواده اي را بخواهد: آنان را در دين آگاه كند: إذا أرادَ اللَّهُ بأهلِ بَيْتٍ خَيراً فَقّهَهُم في الدِّينِ كوچكشان بزرگشان را گرامي و محترم شمارد: وقَّرَ صَغيرُهُم كبيرَهُم در زندگي از مهارت همدلي و هم حسي بهره مندشان كند: رزَقَهُمُ الرِّفقَ في مَعيشَتِهِم در مديريت اقتصادي (ميانه روي) توفيق يابند: القَصْدَ في نَفَقاتِهِم آن‌ها را به عيب هايشان بينا كند، پس از آن‌ها دست بكشند و توبه كنند: بَصّرَهُم عُيوبَهُم فيَتُوبوا مِنها و اگر براي خانواده اي خوبي نخواهد آنان را به حال خود رها كند: و إذا أرادَ بِهم غيرَ ذلكَ تَرَكهُم هَمَلاً! #دانستنیهای خانواده سبز ✍مهدی واعظ موسوی https://eitaa.com/zandahlm1357