داماد پیامبر قطب الدین شیرازی گوید: برترین پس از پیامبر کسی است که دختر پیامبر در خانه اوست. کسی که در تاریکی شب، روشنی هدایت در روغن چراغ او می‌درخشید. خیرالوری بعد النبی من بنته فی بیته من فی الدجی لیل العمی ضوء الهدی فی زیته توحید محقق دوانی در بحث توحید، در رساله واجب الجدید می‌نویسد: بحث توحید از مباحث دقیق است لازم است جوینده ی این مباحث دقت لازم را داشته باشد. من سخن گذشتگان و پس از آنان را در این باره بی عیب ندیدم. پس بد نیست اینکه فصل کاملی تا آنجا که امکان دارد، مطرح کنم هرچند یقین دارم هدف ملامت سرزنش کنندگان خواهم شد. این مقدمه عبارت است از: پیش از بحث، بیان مقدمه ای لازم است. حقایق از قبیل اطلاعات عرفیه نیستند. این حقایق در اصطلاح عرف به معناهایی اطلاق می‌شوند که برهان صحیح با آنها مساعدت نمی نماید بلکه برهان بر خلاف آن چیزی است که عرف از آن استفاده می‌کند. و نظیر آن بسیار است از جمله علم در لغت دانستن و دانش و مرادف آنها از قبیل نسب و اضافات است؛ با آنکه مقتضی تحقیق این است که دانش صورت مجرده و یا جوهر باشد، مانند علم به جوهر و گاهی قائم به عالم نبوده بلکه قائم به نفس است، مانند علم به نفس و سایر مجردات و گاهی عین عالم است مانند علم واجب تعالی به ذات خودش. از فصول جوهریه به الفاظی تعبیر می‌شود که موهم نسب و اضافات عارض به آن جوهرند چنانچه فصل انسان را ناطق و مدرک کلیات می‌دانند. و فصل حیوان را حساس و متحرک بالاراده می‌گویند با آنکه بطور تحقیق فصول جوهریه از قبیل نسب و اضافات نبوده بلکه همان جواهرند زیرا بطوری که در جای خود تحقیق شده جزء جوهر است و بس. در اینجا طرح مقدمه ای دیگر نیز لازم است و آن اینست که هرگاه مشتق بر چیزی صدق کرد، مستلزم آن نیست که مبدأ اشتقاق قائم به آن چیز باشد با آنکه در عرف لغت چنین قیامی متصور است چنانچه لغویها و ادباء مثلاً اسم فاعل را این چنین معنی می‌کنند و می گویند: کلمه ای است که دلالت می‌کند بر امری که مشتق منه قائم به آن باشد. این بیان دور از تحقیق است. شیخ و دیگران به همین مناسبت گفته اند: مثلاً هرگاه حداد بر زید اطلاق می‌شود به خاطر این است که حدید موضوع صنعت اوست. اینک پس از بیان این دو مقدمه، می‌گوییم وجودی که مبدأ اشتقاق موجود ماست، ممکن است قائم بذات خود باشد که واجب الوجود است و وجود دیگران منتسب به او باشد بنابراین موجود اعم از حقیقت وجود و منتسب بوجود است و این مفهوم عام امر اعتباری و از معقولات ثانیه و از بدیهیات اولیه است. اگر بگویی چگونه ممکن است حقیقت موجوده که عین وجود است در خارج وجود داشته باشد و چگونه ممکن است موجود اعم از آن حقیقت موجوده و دیگر باشد؟ می گوییم معنی موجود که متبادر به ذهن است و عرف آن را می‌فهمد مغایر با وجود نیست بلکه همان وجودی است که در فارسی از آن تعبیر به هست یا کلمات مترادف آن شود. بنابراین هرگاه وجود از ناحیه غیر و قائم بذات باشد وجود لنفسه است و موجود بذات خود است چنانچه صورت مجرده هرگاه قائم بذات باشد علم و عالم و معلوم است مانند نفوس و عقول بلکه واجب تعالی چنین است. توضیح مطلب: هرگاه فرض شود حرارت از آتش جدا باشد باز هم گرم و گرم کننده است زیرا گرم کننده، موجودیست که اثر آتش در آن وجود دارد و گرمی هم با فرضی که جدای از آتش باشد همان آثار را دارد. بهمنیار در کتاب بهجت و سعادت در تأیید فرضیه ی مزبور می‌گوید: هرگاه صورت محسوسه مجرد از حسن باشد و قائم به خود باشد باز هم حاسه و محسوسه است به همین مناسبت گفته اند وجود با این بیانی که ذکر می‌شود زائد بر موجود است مثلاً برخی از اشیا را موجود می‌دانیم و حال آنکه عین وجود نیستند و بعضی از اشیا را موجود می‌گوییم و حال آنکه عین وجودند که همان واجب بالذات باشد در نتیجه موجوداتی که واجب بالذات نیستند وجود آنها زائد بر آنها است. اگر بگویی چگونه ممکن است این معنی اعم از وجود قائم بذات و وجود منتسب به انتساب مخصوص باشد و بالاخره منظور از آن همان وجودی باشد که مبدأ آثار و مظهر احکام است و ممکن است مراد از آن ما قام به الوجود باشد یعنی آن متصوری که وجود به آن قائم است و اینگونه تصور اعم از این است وجود قائم به نفس باشد و یا از قبیل قیام امور منتزعه عقلیه باشد که قائم بعروضات خوداند مانند قیام امور اعتباریه از قبیل کلیت و جزئیت و امثال اینها. و این بیان را ایجاب نمی کند تا اطلاق قیام بدان معنی که بالمجاز است اطلاق موجود هم بر آن بالمجاز باشد. گذشته از این بحث فعلی ما در معنی لغوی و اینکه آیا اطلاق موجود بنحو حقیقت است یا مجاز نمی باشد زیرا این چنین بحثی بیرون از مباحث عقلیه است خلاصه کلام آنکه وجودی که مبدأ اشتقاق موجود است یک امر واحد فی نفسه بیش نیست که حقیقت خارجیه دارد و موجود اعم از این وجود قائم بنفس است و وجودی که انتساب خاصی بدان دارد. اگر سخن حکمیان را به این حمل کنیم، مستلزم آ

ن نیست که بگوییم آنچه از موجود متصور می‌شود امر اعتباری و وصف برای موجودات باشد و همان است که آن را از بدیهیات اولیه دانسته ایم. پس اطلاق موجود بر آن حقیقت که قائم بالذات است به مجاز یا به وضع دیگر است و بالاخره اظهار نظر مذکور ایجاب نمی کند واجب تعالی از عروض وجود براو مستغنی باشد و آن مفهوم امر اعتباری است که حقیقت واجب تعالی نمی باشد! #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه تربیت فرزند👇👇👇👇 @zandahlm1357 🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃

بعد از القاب، طعنه ها و كنايه ها هستند كه خطرناك تر از دادن لقب هستند به خصوص در رابطه ي همسران. طعنه و كنايه غير از لقب دادن هستند وحتي از آن بدتر. كودك مي رود پايش مي خورد به ليوان.... مادر: هزارماشاا.... ليوان كه كوره و تو رو نمي بينه!! اين حالت فقط با زبان نيست و گاهي با حالت هاي صورت و نگاه انجام مي شوند. وقتي مي گوييم زبان نيشدار، مجموعه ي اين مسائل را در نظر مي گيريم چون بچه ها عين اين مسائل را كپي برداري مي كنند و خودپنداره و شخصيت سازي انجام مي شود. اين حالت را القاء مي ناميم. زبان نيشدار القاء شخصيتي است كه توسط پدر و مادر انجام مي شود. #شخصیت {قسمت18} [مباحث کودک متعادل ]

نكته ي ديگري كه در سال هاي اخير در جامعه ي ما باب شده، حرف زدن هاي مصنوعي با صداهاي مصنوعي است. كه در بين خانم ها بيشتر است و اصطلاحاً به آن حرف زدن جردنی گفته مي شود. ما در كل عاميانه حرف مي زنيم اما كلمات را نبايد شكست مثل خداحافظ كه نبايد خدافظ بگوييم و خوبه كه فكر كنيم چرا كامل خداحافظ را نگوييم. براي پيشگيري از اين مسائل، تمرين كنيد متن بنويسيد و بيشتر متون ادبي را بخوانيد. ما متن هاي بسيار زيبايي داريم مثل هفت اورنگ جامي يا فيلم هاي خوب ببينيم مثل بانوي ارديبهشت، كار آقاي داريوش مهرجويي كه بر اساس رمان جان شيفته است. مناجات نامه ي خواجه عبداله انصاري، دعاي جوشن كبير كه كلام بسيار فاخري دارد. از اين منابع در زندگي مان و ادب کلاممان بهره ببريم. #شخصیت {قسمت19} [مباحث کودک متعادل ]

《تعلیم و تربیت - محمود سلطانی》 - احساسات۲ #تعلیم_و_تربیت ۱۷

《تعلیم و تربیت - محمود سلطانی》 - احساسات۳ - عبور از احساس #تعلیم_و_تربیت ۱۸

#تربیت‌فرزند 📽 کلیپ تأمل برانگیز از آقای دکتر داودی نژاد با عنوان 📋 تربیت شتری ❗️❗️❗️ 📒 مگه نمی‌بینی دارم با ....

صفحه پزشک خود باشیم @zandahlm1357

رفع #سوزش معده با روشی ساده و خانگی نعناع درمانی نعناع درمانی روشی است که اثر کلیدی آن بر درمان معده درد تایید شده است. نعنا یا نعناع گیاهی با خاصیت آرامب خشی و بی حسی است که در طب سنتی اغلب برای درمان سردرد، سوزش پوست، حالت تهوع، اسهال، گرفتگی قاعدگی، نفخ شکم و اضطراب همراه با افسردگی و مهم‌تر از همه برای تسکین معده و کمک به هضم غذا استفاده می‌شود. در واقع نعنا با داشتن اثر ضد اسپاسم در دستگاه گوارشی، می‌تواند تاثیر سریع و ‎محسوسی بر رفع سوزش معده داشته باشد. شیوه‌های مصرف نعناع برای کاهش سوزش و درد معده مصرف روزانه نعنا به صورت پودر خشک یا عرق نعنا سوزش معده را از بین می‌برد. برای افراد مبتلا به بیماری رفلاکس معده یا سایر ناراحتی‌های گوارشی، استفاده از دمنوش یا چای نعناع به جای پودر یا عرق آن، توصیه می‌شود. جویدن چند برگ تازه نعناع یا خوردن شیرینی‌های نعناع فلفلی (هرچه نعناعی‌تر و تندتر باشد بهتر است) نیز می‌تواند برای رفع سوزش و درد معده مفید باشد. آموزش دمنوش یا چای نعنا مواد لازم: ۵ تا ۱۰ برگ تازه نعناع یا یک مشت کوچک نعناع خشک آب جوش ۲ فنجان عسل یا نبات به مقدار دلخواه لیمو ترش (اختیاری) طرز تهیه: برگ‌های نعناع را کاملاً تمیز بشویید. برگ‌ها را خورد کنید (باعث می‎شود عطر آن بیشتر خارج شود) و داخل فنجان یا قوری بریزید. آب جوش را بر روی برگ‌ها بریزید و چند قطره آب لیمو تازه بر روی آن بچکانید (لیمو قابل حذف است). سپس درب قوری خود را بگذارید و اجازه دهید به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه روی حرارت غیرمستقیم دم بکشد. سپس دمنوش را بنا به ذائقه خود با شیرین ‎کننده‌های مورد علاقه میل کنید. 🔹 پودر ابردوا مصرف کنید