‌ ‌ ✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍂🌺🍂 🌺 چه پرسی، کز چه رو نالان در این غمخانه می گریم پریشانم پریشان، ازغم جانانه می گریم سرا پا سوخت شمع و شام هجران نیست پایانش در این غمخانه بر حال خود و پروانه می گریم چنان آزردم از دستش، که همچون ابر آذاری به طرف باغ، چون در گوشه ی ویرانه می گریم نمی گریم ز بد عهدی، نمی نالم ز ناکامی که بر سرگشتگی های دل دیوانه می گریم ز بس دیدم فضیلت ها لگد کوب رذیلت ها، به حال هر فضیلت پرور فرزانه می گریم گلو پرناله دارم، چون صراحی از غمی مبهم من از خونین دلی، بر گردش پیمانه می گریم به حال و روزگار خود، گهی گریم، گهی خندم بر این رندانه می خندم، بر آن مستانه می گریم غریب شهر خویشم، کس نمی داند زبانم را من از بی همزبانی ها در این کاشانه می گریم چو باشد زندگی افسانه ای کوتاه و غم پرور عجب نبوَد که بر پایان این افسانه می گریم ادیبا، پاس همدردی و هم سامانی ِ دل را به پیچ وتاب زلفش، بر شکست شانه می گریم #ادیب_برومند 🌺 🍂🌺🍂 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 ✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 https://eitaa.com/zandahlm1357

✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍂🌺🍂 🌺 نه هر کس لاف یارى زد به محنت یار من باشد نه آن کو دل ز من برد آشنا دلدار من باشد ز بس خونین دلم در گلشن هستى، از آن ترسم که فرش سبزه در پاى تفرّج، خار من باشد چو قایق‏رانِ دور از ساحلم، کز وحشت طوفان نواخوانى و ره جویى، شبانگه کار من باشد چو غم روى آورد بر من، سوى آیینه روى آرم که جز در وى نبینم هیچ کس غمخوار من باشد ز دست دیده کى نالم که گر شد آفت این دل کنون هر شب، پرستار دل بیمار من باشد بنازم در دل شب، چشمک گویاى اختر را که گرم گفت‏وگو، با دیده بیدار من باشد گهى زاهد کند منعم، گهى ناصح دهد پندم چرا هر کس به نوعى در پى آزار من باشد؟ به قصرِ رفعت آیین امیرانم، چه مى‏خوانى؟ که آسایشگه من، سایه دیوار من باشد گرت آب بقا بخشند بى‏نور صفا اى دل بگو این موهبت کى در خور مقدار من باشد؟ ادیبا! شعرتر باشد حلاوت بخش کام دل شکر شیرین بود، اما نه چون گفتار من باشد #ادیب_برومند 🌺 🍂🌺🍂 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 ✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺