يم. پس از چند دقيقه با سه ليوان نوشيدني مخلوط آب هويج با بستني در دستش برگشت. به هر كدام از ما سه نفر يك ليوان مخلوط داد و برگشت
[ صفحه ۱۳]
براي خودش و راننده هم دو ليوان آب آورد!
مخلوطها را كه آقا مهدي آورد، فهميدم كه كارمان درست بوده. كم كم زبانمان باز شد و شروع به صحبت كرديم. از خوشحالي قند توي دلم آب ميشد. آقا مهدي اسم هايمان را در دفترچه اي يادداشت كرد و حركت كرديم آمديم مدرسه شهيد براتي كه ستاد تيپ در اهواز بود.
به يكي از نيروهاي تداركات گفت: به اين برادران خدمت كن؛ كمپوتي، كنسروي... بعد با اتوبوس ميرن جلو...
از آقا مهدي جدا شديم و عصر برگشتيم خط. در حالي كه هنوز مخلوط آب هويج با بستني در دهانم مزه ميداد.
[ صفحه ۱۵]
https://eitaa.com/zandahlm1357
Part04_خاطرات شهید صیاد شیرازی.mp3
5.59M
👆🏻
◉━━━━━────
↻ ◁ㅤ❚❚ㅤ▷ㅤ⇆
🎧کـــتاب صــوتی " خاطــرات شهیــد علــی صیــادشــیرازی"« ره»
🔴قسمــت 4
💚سلامتی و تعجیل در فرج حضرت امــام زمــان «عــجل الله تعالی فرجه الشریف» و شــادی ارواح طــیبه شهــدا و حــاج_قــاسم صلــوات
🍃🌸
🌸🍃🌸
🍃🌸🍃🌸
🌸🍃🌸🍃🌸
#مجله_مجازی_تازنده ایم_ رزمنده ایم
.......: عالم احدیت و واحدیت و در اصطلاح عرفاء معروف است [به غیب] الغیوب و غیب مطلق است، و به وجهی
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
.......:
عدم تعدّد مسمّی به اسماء مختلف
پس تعدّد در اسماء مستلزم تعدد در مسمّی نیست، چه تمام عنوانات در اسامی محتوی در معنون واحد است، کما این که عقل، اوّلُ ما صَدَر، و صادر نخستین و ظلّ ممدود او است، حکم ذی ظل خود، مبدأ اعلی را دارد، در اینکه حقیقت واحده و معنون واحد است، ولی عنوانات و اسامی کثیره دارد که هر یک از آنها به اعتباری بر او اطلاق میشود ؛ زیرا که چون:
عقل و تعدّد اسامی آن
مرآت لحاظ و ما به الانکشاف تمام اشیاء است، عقلش گویند ؛
و چون مغرب عمّا فی الغیب است، کلمة اللّه اش نامند ؛
و چون ظاهر بالذات، مُظهر ما دون اللّه است، نورش خوانند ؛
و چون حیات مادون از حیّ قیوم به توسّط او است، روح اعظمش نامند ؛
و چون صور حقایق موجودات از حق تعالی فایض و احصا در او است، قبله
موجودات و امام مبین است، به مفاد: «کُلَّ شَیْ ءٍ أَحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُبِینٍ [۱] » ؛
و چون صور قدریه کونیه ما کان و ما یکون الی انقراض العالم به طریق توارد اشخاص و تعاقب افراد ثبت در او است، لوح محفوظ است ؛
و چون مجرّد از مادّه و لوازم او است، درّه بیضا است ؛
و چون نائب مَناب حقّ است، خلیفة اللّه اش نامند.
و از وجهی که مستجمع هیئت و فعلیت عالم است، انسان کبیر است. الی غیر ذلک.
----------
[۱]: ۱ - سوره مبارکه یس، آیه ۱۲.
📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه
میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء
https://eitaa.com/zandahlm1357
#مجله_مجازی_تازنده ایم_ رزمنده ایم
.......: حقوق مؤمن حسن بصری امام زین العابدین را دید، امام به او فرمود: ای حسن! هرکس به تو احسان می
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
.......:
بال مگس
حدیث صحیحی است که میگوید: وقتی پشه در غذا افتاد، آن را در غذا غوطه ور کن، که یکی از بالهای او زهر و دیگری شفا است.
امان از رسوایی
از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل شده است که: هرکس دوست دارد خدا کسی را بر اعمال ناشایست او آگاه نکند و نامه او را منتشر نسازد، پس از هر نماز این دعا را بخواند.
اللهم ان مغفرتک ارجی من عملی و ان رحمتک اوسع من ذنبی، اللهم ان لم اکن اهلا ان ابلغ رحمتک فرحمتک اهل ان تبلغنی، لا نها وسعت کل شیء یا ارحم الرّاحمین.
#کشکول شیخ بهاء
https://eitaa.com/zandahlm1357
هدایت شده از #مجله_مجازی_تازنده ایم_ رزمنده ایم
صفحه
من نهج البلاغه میخوانم
https://eitaa.com/zandahlm1357
🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
🌹#حکمت_شماره_221
و قال عليهالسلام
بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ، الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ.
امام عليه السلام فرمود:
بدترين توشه براى آخرت ستم بر بندگان (خدا) است.
شرح و تفسير
بدترين توشۀ راه آخرت
امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به يكى از آثار سوء ظلم و ستمكارى اشاره كرده مىفرمايد:«بدترين توشه براى آخرت ستم بر بندگان (خدا) است»؛ (بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ، الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ) .
مىدانيم دنيا سرايى است كه همگان از آن براى رفتن به سوى آخرت توشه بر مىدارند و هر كسى به فراخور حال و اعمال خود توشهاى تهيه مىبيند. قرآن مجيد مىگويد: بهترين توشهها توشۀ تقواست «وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزّادِ التَّقْوى» ؛ و زاد و توشه تهيه كنيد، و بهترين زاد و توشه، پرهيزكارى است». ١ولى گروهى به جاى آن ظلم و ستم بر بندگان خدا را توشۀ اين سفر سرنوشتساز قرار مىدهند كه به گفتۀ امام عليه السلام بدترين توشههاست.
زيرا گناهانى كه جنبۀ معصيت اللّه دارد و يا به تعبير ديگر ظلم بر خويشتن است با توبه آمرزيده مىشود و حتى بدون توبه اميد عفو الهى و شفاعت دربارۀ آن وجود دارد، همان گونه كه قرآن مجيد مىفرمايد: «قُلْ يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ» ٢ زيرا او بخشندۀ مهربان است. ولى آنجا كه پاى ظلم بر ديگران به ميدان مىآيد نه با آب توبه شسته مىشود و نه با عنايت شفاعت و جز با رضايت صاحب حق نجات از عواقب آن ممكن نيست و به همين دليل امام عليه السلام آن را بدترين زاد و توشۀ قيامت شمرده است.
شك نيست كه زاد و توشه چيزى است كه در راه سفر و به هنگام رسيدن به مقصد به انسان كمك مىكند و به يقين ظلم چنين موقعيتى را ندارد، بنابراين انتخاب اين لفظ در اينجا نوعى كنايۀ بليغ است، درست مانند اين است كه انسان در سفرهاى دنيا به جاى حمل مواد غذايى مشتى از سموم با خود ببرد به او مىگوييم بدترين توشه آن است كه به جاى غذا سموم با خود حمل كنى.
امام عليه السلام در خطبۀ ١٧٦ نهج البلاغه بعد از آن كه ظلم را به سه بخش تقسيم مىكند مىفرمايد:
«وَ أَمَّا الظُّلْمُ الَّذِي لَا يُتْرَكُ فَظُلْمُ الْعِبَادِ بَعْضِهِمْ بَعْضاً. الْقِصَاصُ هُنَاكَ شَدِيدٌ، لَيْسَ هُوَ جَرْحاً بِالْمُدَى وَ لاَ ضَرْباً بِالسِّيَاطِ، وَ لكِنَّهُ مَا يُسْتَصْغَرُ ذلِكَ مَعَهُ ؛اما ظلمى كه هرگز رها نمىشود ستمى است كه بندگان بر يكديگر مىكنند كه قصاص در آنجا شديد است اين قصاص مجروح ساختن با كارد يا زدن تازيانه (مانند قصاص در دنيا) نيست بلكه چيزى است كه اينها در برابرش ناچيز است».
دربارۀ آثار سوء ظلم در آيات قرآن و روايات اسلامى بحثهاى بسيار وسيع و گستردهاى آمده است.
قابل توجه اينكه در آيۀ ٤٥ سورۀ «انعام» دربارۀ اقوام ظالمى كه به سرنوشت دردناكى مبتلا شدند مىخوانيم: «فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ» ؛و (به اين ترتيب،) ريشۀ گروهى كه ستم كرده بودند، قطع شد و ستايش مخصوص خداوند، پروردگار جهانيان است». ١در اينجا خداوند به موجب ريشه كن كردن ظالمان حمد و ثناى خويش مىگويد و در آن روز كه اعمال انسان اعم از خوب و بد هر كدام به صورت مناسبى مجسم مىشوند ظلم به صورت ظلماتى كه اطراف وجود ظالم را فرا مىگيرد تجسم مىيابد همانگونه كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در حديثى فرمود:
«اِتَّقُوا الظُّلْمَ فَإِنَّهُ ظُلُماتٌ يَوْمَ الْقِيامَةِ» . ١
مرحوم كلينى در اصول كافى در حديثى از امام باقر عليه السلام نقل مىكند كه هنگامى كه رحلت پدرم على بن الحسين فرا رسيد مرا به سينۀ خود چسبانيد، سپس فرمود:«فرزندم من تو را به چيزى وصيت مىكنم كه پدرم در آستانۀ شهادت مرا به آن توصيه كرد و گفت اين چيزى است كه پدرش (على عليه السلام) به آن حضرت توصيه كرده است فرمود:
«يا بُنَىَّ إيّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لا يَجِدُ عَلَيْكَ ناصِراً إلّا اللّهُ ؛از ستم كردن بر كسى كه هيچ يار و ياورى جز خدا ندارد بترس».
هدایت شده از #مجله_مجازی_تازنده ایم_ رزمنده ایم
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
صفحه
گلدان من🌳🌳🌳🌳
با ما همراه باشید👇👇👇
.......:
@zandahlm1357