‍ #ابتهاج، هوشنگ🌷 (تولد: ۱۳۰۶ ه.ش) شاعر ✅ #هوشنگ‌ابتهاج در سال ۱۳۰۶ شمسی در شهرِ #رشت زاده شد. دوره‌ی دبستان را در همین شهر و دوره‌ی دبیرستان را در #تهران به پایان رساند. ✅ او مدیرِ کلِ #سیمان‌تهران بود. اما به #شعر و هنر دلبستگی بسیار داشت و تخلصِ #سایه را برای خود انتخاب کرد. ✅ #ابتهاج اولین دفتر شعر خود را با نام #نخستین‌نغمه‌ها منتشر کرد سپس کتابِ #شبگیر را منتشر کرد که حاصل سالهای پر تب و تاب پیش از سال ۱۳۳۲ هجری شمسی بود. این کتاب او را در مقامِ #شاعری_اجتماعی به جامعه‌ی ادبیِ #ایران شناساند. ✅ در #اشعار_سایه از جهتِ مضمون، دو گرایشِ #عاشقانه و #اجتماعی به چشم می‌خورد. در سال‌های جوانی، اشعاری به شیوه‌ی #نیما سرود؛ اما کم‌کم راه خود را در #غزل_فارسی پیدا کرد و امروزه یکی از #غزل‌سرایان‌موفق‌معاصر است. ✅ از آثار اوست: سراب، سیاه‌ مشق، چند برگ از یلدا، یادگار خون سرو و آینه در آینه. #هوشنگ‌ابتهاج در #موسیقی نیز دست دارد و از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ برنامه‌های "گل‌های تازه" و "گلچین هفته" را در #رادیو_ایران سرپرستی کرد. 🍃 روزگارِ استاد خوش باد و تنش به نازِ طبیبان نیازمند مباد...🌹 📚 فرهنگ نامه نام‌آوران (آشنایی با چهره‌های سرشناس تاریخ ایران و جهان) 📆 چاپ پنجم، آذر ۱۳۹۲ 📌 و اما با هم بخوانیم ابیاتی از #استاد_هوشنگ_ابتهاج زین گونه‌ام كه در غم غربت شكيب نيست گر سر كنم شكايت هجران غريب نيست جانم بگير و صحبت جانانه‌ام ببخش كز جان شكيب هست و ز جانان شكيب نيست گم گشته‌ی ديار محبت كجا رود؟ نام حبيب هست و نشان حبيب نيست عاشق منم كه يار به حالم نظر نكرد ای خواجه درد هست و لیكن طبیب نیست در كار عشق او كه جهانیش مدعی است اين شُكر چون كنیم كه ما را رقیب نیست جانا نصاب حسن تو حد كمال یافت وین بخت بین كه از تو هنوزم نصیب نیست گلبانگ سایه گوش كن ای سرو خوش خرام كاین سوز دل به نـاله‌ی هر عندليب نيست 📌 و در پایان... امروز، نه آغاز و نه انجام جهان است ای بس، غم و شادی، که پسِ پرده نهان است دردا و دریغا که در این بازی خونین بازیچه‌ی ایام، "دل‌ِ آدمیان" است. 📌 خاطراتِ #استاد_هوشنگ_ابتهاج نیز خواندنی است بخصوص خاطرات زیبا و دلنشینی که با #استادشهریار داشته‌اند.   @zarrhbin

🍂به بهانه ۲۱ آبان زادروز #نیما یوشیج پاسها از شب گذشته است. میهمانان جای را ڪرده اند خالی. دیرگاهی است... میزبان در خانه اش تنها نشسته. در نی آجین جای خود بر ساحل متروڪ میسوزد اجاق او اوست مانده... اوست خسته.... مانده زندانی به لبهایش بس فراوان حرفها اما با نوای نای خود در این شب تاریڪ پیوسته چون سراغ از هیچ زندانی نمی گیرند میزبان در خانه اش تنها نشسته. #علی_اسفندیاری مشهور به #نیما_یوشیج زادهٔ ۲۱ آبان ۱۲۷۴ - درگذشتهٔ ۱۳ دی ۱۳۳۸ در شمیران، تهران وی بنیانگذار شعر نو فارسی است. او با مجموعه تأثیرگذار #افسانه، که #مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران انقلابی به پا کرد #شعر_نو عنوانی بود که خودِ نیما بر هنر خویش نهاد. تمام جریان‌های اصلی شعر معاصر فارسی وامدار این انقلاب و تحولی هستند که نیما نوآور آن بود. بسیاری از شاعران و منتقدان معاصر، اشعار نیما را نمادین می‌دانند و او را هم‌پایهٔ #شاعران_سمبولیست به نام جهان می‌دانند. نیما همچنین اشعاری به زبان مازندرانی دارد که با نام #روجاچاپ شده‌است. ▪️نام و یادش جاودانه باد @zarrhbin