#ظلم_سیاسی در مناظرات نامزدها، انقلابی‌ترین‌ها نیز، شعار اقتصادی سر دادند. گویی تازه برگشته‌‌بودیم به شعار"نان، مسکن، آزادی"(!) پس از یک‌قرن ادعا که اقتصاد چیز مهمی نیست. ما هیچگاه از "نوع" وعده‌ها نتوانستیم"جنس" نامزد‌ها را بشناسیم ولی توانستیم وضع جامعه را بشناسیم. هر دوره که‌ می‌گذرد، وعده‌‌های اقتصادی پررنگ‌تر و شعارهای عقیدتی کمرنگ‌تر می‌شود. نامزدها عوض نمی‌شوند. آنان ثابت و استوار(!) یک چیز(رای) می‌خواهند. اما چون مردم عوض شده‌اند، آنها نیز حرف عوض می‌کنند! نامزدهای‌ ارزشی و ذی‌صلاح، همان هفت‌نفری که از هفت‌خان نظام گذشتند، هیچ‌یک حاضر نشدند نام ابر بدهکاران بانکی را به زبان آورند! یا از گشت ارشاد، حجاب اجباری و فیلترینگ فضای مجازی دفاع و شعارهای خصوصی را عمومی کنند. نه از اسلامی کردن بانک‌ها و دانشگاه‌ها گفتند و نه از نهی‌ازمنکر. بلکه همه، از آزادی، بخشش، صلح و سلام گفتند و از آزادی زبان و زنان و اقوام و اقلیت‌ها و اهل سنت، سخن راندند و یک‌صدا از فساد در کشور اسلامی ناله کردند و وعده "مبارزه با فساد" دادند. همین یعنی "اجماع مرکب" بر وجود فسادی زاینده و فزاینده در مدیریت کشور. آن هم پس از چهار دهه شعارهای ارزشی. اما به گمانم همه نامزدها نشانی غلط دادند از "وجود" فساد" گفتند ولی از ماهیت‌اش هیچ‌نگفتند. نگفتند فساد اصلی‌ ما در سیاست است نه در اقتصاد. فساد اصلی در همان ظلم‌ها و #جفاهای غیر اقتصادی است که در این دوره دامن عفیف‌های غیر ضعیف را نیز گرفت و جبران‌نشد. ۱۴۰۰/۴/۵ سید زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 اینستاگرام: seyed_zeinolabedin_safavi