❌در سنین زیر هفت سال، به صورت طبیعی از هر چیزی که بچه ها را از آزادی محروم کند، فراری هستند و این مسئله، می‌تواند یکی از نشانه‌های ضریب هوشی کودکان باشد. 💟 کودکان، بدون آن که آموزش ببینند، می‌دانند که در هنگام گرسنگی، باید بخورند. بر اساس همین احساس نیاز، هم اگر کسی به آنها خوراکی بدهد، با او دوست می‌شوند. بنا به همین احساس نیاز هم هست که اگر کسی یک خوراکی را از دست آنان بگیرد، با او بد می‌شوند. ✅ کودکان، همان طور که نیاز به خوردن را حس می‌کنند و برای درک این نیاز، احتیاجی به آموزش ندارند، آزادی را دوست داشته، به آن گرایش دارند. ✳️ آنها با هر کسی که به آنان آزادی بدهد، دوست می‌شوند و از هر کس و هر چیز که آزادی را از آنان سلب کند، فراری هستند و علم و آموزش، البته از نوعِ رسمی آن، از این قاعده مستثنا نیست. 📛با توجّه به این که آزادی، یک نیاز در همۀ کودکان است، نباید از این که یک کودک، آرام است و جَست و خیز ندارد و میلی به آزادی در او نیست، خوش‌حال بود؛ بلکه باید به دنبال علّت رفت و ریشۀ عدم تمایل کودک به آزادی را پیدا کرد. 📚منِ دیگرِ ما، کتاب سوم، صفحه۳۰ #من_دیگر_ما #کتاب_سوم #گزاره‌های_رفتاری #تربیت_فرزند استاد #عباسی_ولدی @abbasivaladi 💞 @zendegiasheghane_ma

🔰آزاد گذاشتن کودکان، تنها یک کار خوب نیست. آزادی، یکی از نیازهای اساسی کودکان است که اگر با ایجاد محدودیت‌‌های بی‌جا سرکوب شود، آثار زیان‌باری را به دنبال خواهد داشت. این آثار، عبارت‌اند از: 1⃣ شرارت ✅ کودکان، به صورت طبیعی، اهل جنب و جوش و فعّالیت هستند. آنها با این فعّالیت، انرژی‌های پنهان خود را آزاد می‌کنند. 💯 تخلیۀ این انرژی، نیاز ضرور کودک است. اگر این انرژی‌ها آزاد شوند و از وجود او بیرون بروند، می‌توان در آینده منتظر فرزندی آرام و باوقار بود. ✨اُسوۀ مهربانی، امام کاظم علیه السلام فرمود: بازیگوشى [و شیطنت] بچّه در دوران خردسالى، پسندیده است، براى این که در بزرگ‌سالى بُردبار شود. ایشان در ادامه فرمود: شایسته نیست که کودک، حالتی جز این داشته باشد. 📛امّا اگر با ایجاد محدودیت، اجازه ندهیم که کودک به آزادی مورد نیاز خود، دست پیدا کند و از این راه، انرژی‌های خود را تخلیه کند، باید در سنین بالاتر، منتظر عقده‌گشایی او همراه با شرارت باشیم. ⚠️ناگفته پیداست که شیطنت، هر اندازه هم که باشد، قابل تحمّل‌تر از شرارت است، حتّی اگر کم باشد. شیطنت زیر هفت سال، نشانۀ سلامت روانی کودک ماست؛ امّا شرارت پس از هفت سالگی، نشان از عدم سلامت روحی و تربیتی فرزند دارد. ⬅️ ادامه دارد..... 📚منِ دیگرِ ما، کتاب سوم، صفحه ۴۹ #من_دیگر_ما #کتاب_سوم #گزاره‌های_رفتاری #تربیت_فرزند استاد #عباسی_ولدی @abbasivaladi ═══✼🍃🌹🍃✼══ @zendegiasheghane_ma ═══✼🍃🌹🍃✼══

3⃣ به هم‌ ریختگی خانه ❌برخی از والدین، نسبت به نظم حاکم بر خانه، حسّاسیت بسیاری دارند و با هر چیزی که نظم خانه را به هم بریزد، مبارزه می‌کنند. ⛔️یکی از نتایج طبیعی آزادی کودک نیز به هم‌ ریختگی خانه است. بنا بر این، از دیدگاه این دسته از والدین، کودک نباید آزاد باشد. 📛بدون تردید، به هم‌ ریختگی خانه را باید از لوازم آزاد بودن کودک برشمرد؛ امّا اگر آزادی را یک نیاز بدانیم که پاسخ ندادن به آن، نتایج زیان‌باری خواهد داشت، باید به فکر مرتّب ماندن خانه بود یا تربیت کودک؟ ⚠️اگر چه پاسخ این سؤالات، روشن است؛ امّا گاهی به جهت حسّاسیت داشتن بیش از اندازه نسبت به برخی امور، از مسائل مهم‌تر غافل می‌شویم. ✅ بی شک مرتب بودن خانه خوب و پسندیده‌ است؛ امّا نه تا این اندازه که مرتّب بودن را به تربیت، ترجیح بدهیم. 💯 به کسانی که خانه‌های بزرگی دارند و برایشان این امکان وجود دارد که یک اتاق را به کودکان خود اختصاص دهند، توصیه می‌‌شود این کار را انجام دهند. این کار، میزان قابل توجّهی از آزادی‌های کودک را به داخل اتاق خود هدایت می‌کند و به هم ‌ریختگی محیط خانه، کمتر می شود. ✳️ البته اختصاص یک اتاق به کودک، تمایل او به حضور در محیط عمومی خانه را از بین نمی‌برَد؛ امّا به هر حال، اگر کودک در محیط اتاق خود احساس آزادی بیشتری کند، تمایل کمتری برای شلوغ کردنِ محیط بیرون از اتاق خود را خواهد داشت. ❌ برخی از والدین که اتاقی را به کودک خود اختصاص داده‌اند، نوع برخوردشان با او به گونه‌ای است که گویا آن اتاق، زندان کودک است. اختصاص ندادن یک اتاق به کودک، بهتر از تبدیل کردن اتاق به زندان است. ⬅️ ادامه دارد.... 📚منِ دیگرِ ما، کتاب سوم، صفحه ۸۸ #من_دیگر_ما #کتاب_سوم #گزاره‌های_رفتاری #تربیت_فرزند استاد #عباسی_ولدی @abbasivaladi ═══✼🍃🌹🍃✼══ @zendegiasheghane_ma ═══✼🍃🌹🍃✼══