همه ما خوب می‌دانیم که بشر برای زندگی نیاز به آب، هوا و غذا دارد؛ ضرورت نیاز به هوا بیشتر است یا نیاز به غذا و آب؟ یقیناً با نرسیدن هوا به ریه هایمان بیشتر از چند ثانیه زنده نمی مانیم اما انسان در نبود غذا و آب، ساعت ها و بلکه روزها نیز تحمل را ممکن می‌داند. باید پرسید: چگونه است که ما در طلب هوا نیستیم اما ضرورت آن را برای وجود و ادامه حیات یقین داریم؟ دقیقا مسئله زن را همین جا باید پیدا کرد، به همین سادگی و به همین ناپیدایی. غفلتی که از مسئله زن شده است دقیقاً مانند غفلت از تنفس انسان از هوایی است که به آن محتاج است ولی دنیای امروز از کنار این ضرورت اساسی گذشته است و ما نیز مانند دنیای امروز عبور کرده‌ایم. باید بگوییم اینجا می‌خواهیم از ساده‌ای حرف بزنیم که در غفلتیم. ساده‌ای به نام "زن و مادری" که ضرورتش مانند هوا قابل انکار نیست اما در طلب آن نیستیم و باید پرسید این چه مسئله ای است است که برای حیات بشر ضروری است اما برای ما خواستنی نشده است؟ گاهی ما می‌دانیم که چیزی را گم کرده ایم و در طلب آن هستیم، ولی در مسئله زن حتی گم کردن آن را نیز گم کرده ایم. پس باید گفت آنچه که همه می‌دانیم ولی نمی یابیم را باید تمنا کرد و در این تمنا صبور باشیم و منتظر تا بتوانیم این ساده دور شده از منظر بشریت را در ساحت تفکرمان وارد کنیم. #تنفس_حیات #زبان_مادری