هروقت که دستت از همه جا کوتاه شد بگو 👇 🔮✨ وَأُفَوِّضُ أَمْرِ‌ی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّـهَ بَصِیرٌ‌ بِالْعِبَاد ✨🔮ِ 🙏 ڪارم رابه خـدامی سپارم خداوندبینای به بندگان است @zoje_beheshti

مژده ى میلاد تو🎉 نفحه ى باد صباست رایحه ى یاد تو با دل ما آشناست🎉 آمدى و باب هر حاجت دلها شدى باب حوائج تویى، نام تو ذکر خداست ولادت با سعادت 🎉 امام موسی کاظم(ع) مبارک باد 🎉 @zoje_beheshti

ذکر امروز ۱۰۰ مرتبه ❤️ یارب العالمین ❤️

#مولودی عربی میلاد آقا امام کاظم(ع) ❤️کانال زوجهای بهشتی❤️ ╔ ✾ ✾ ✾ ════╗ @zoje_beheshti ╚════ ✾ ✾ ✾ ╝

#انرژی_مثبت #پایان_رابطه_اشتباه، و #شروع_دوباره #سعید_پورندی ❤️کانال زوجهای بهشتی❤️ ╔ ✾ ✾ ✾ ════╗ @zoje_beheshti ╚════ ✾ ✾ ✾ ╝

#چالش 💥شما چند تا از این ویژگی ها را در خودت میبینی؟! 💥 حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم میفرمایند 👇 چندتا ویژگی برای زنان مسلمان🔰🔰 📝📝شما روی کاغذ بنویسید ببینید کدام را دارید کدام را نداريد و آنهایی که دارید را شکر کنید و آنهایی که ندارید برای رسیدن به آن تلاش کنید تا بدان برسید. ☘ ولود؛ فرزند آور باشد ☘ ودود؛ خیلی مهربان باشد 🍀پاکدامن باشد 🍀 در بین فامیل و اقوام عزیز باشد ☘ پیش شوهر فروتن باشد ☘ خودش را برای شوهر زینت کند ☘ خودش را در برابر نامحرم حفظ کند ☘ از شوهر حرف شنوی داشته باشد ☘ به نیازهای همسر پاسخگو باشد ☘ معطر باشد ☘ دستپخت خوبی داشته باشد ☘ با ایمان باشد. بعضی را داریم بعضی را نداریم امشب سعی کنیم اونها را روی خودمان نصب کنیم. 📢بیایید به خودتان فرصت دهید و با انجام این کارها که از ما انتظار می رود بتوانید خودتان به زن مسلمان نزدیک کنید ❤️کانال زوجهای بهشتی❤️ ╔ ✾ ✾ ✾ ════╗ @zoje_beheshti ╚════ ✾ ✾ ✾ ╝

#موضوع_امروز 🌸دقت کردین تو فضای مجازی و تلگرام و ایتا و ...چه سایتها، گروه ها و کانالهایی بیشترین جذابیت رو دارن ؟🤔🤔 ملاک جذابیت رو هم در عادی ترین مشخصه ،تعداد اعضا و بازدید از اون سایت یا کانال در نظر میگیریم .😐 🌸اولا از دید شما علت جذابیت اون کانال ها چیه؟ 🤔 🌸دوما برای شخص خود شما چه عواملی باعث میشه وقتتون رو به خوندن مطالب اون کانال اختصاص بدید.؟🤔 و.... منتظر ارسال نظرات شما همراهان عزیز هستیم 😊 ╔ ✾ ✾ ✾ ════╗   @zoje_beheshti ╚════ ✾ ✾ ✾ ╝

ارسال نظرات به آیدی 👇👇 @zarin9 @Marziiiieh

رمان #هوسی_در_گذشته #قسمت_هفتم با اینکه از درون می لرزیدم ولی به سردی گفتم: - بعکس شما من اصلاً هم خوشحال نیستم. خیلی هم ناراحت شدم چون اصلاً دوست ندارم صدای یه پسر چاپلوس مثل وز وز زنبور توی گوشم باشه. چشمای داریوش از حیرت گشاد شدن ولی قبل از اینکه فرصت کند حرفی بزنه سریع ازش فاصله گرفتم. سپیده با خنده کنارم اومد و گفت: - وقتی داری با داریوش حرف می زنی چشمات عین بچه گربه های عصبانی می شه که پنجولاشون رو هم در آوردن و می خوان طرف مقابل رو تیکه پاره کنن. لبخند تلخی زدم و گفتم: - برعکس دلم که هنوز هم بی قرارشه. سپیده طبق معمول با همدردی دستمو فشرد. تا شب چند جا برای گشت و گذار رفتیم، ولی به خاطر نگاه های خیره داریوش، اصلاً به من خوش نگذشت. داریوش می خواست هر طور شده علت بداخمی و بی احترامی های منو بفهمه ولی به نتیجه ای نرسید. چون من دیگه بهش فرصت حرف زدن ندادم و گذاشتم تو خماری بمونه. شب با خستگی خیلی زیاد به خواب رفتم. * * * * * * ظهر بود از خواب بیدار شدم که دیدم کسی توی اتاق نیست. از پنجره اتاق به بیرون سرک کشیدم. سپیده روی یکی از نیمکت های زیر پنجره اتاق نشسته بود. پنجره رو باز کردم و صداش کردم. متوجه من شد و گفت: - ساعت خواب. رزا می دونی مثل خرسا خواب زمستونی می ری؟ خمیازه ای کشیدم و گفتم: - مامان کو؟ - بچه لوس. تو چی کار به مامانت داری؟ بیا پایین پیش من. - خیلی خوب اول میرم صبحونه م رو از رستوران هتل بگیرم بخورم، بعد میام. - شکمو نیاز نیست به خودت زحمت بدی. ساعت دوازده ظهر صبحونه کجا بود دیگه؟ من برات گرفتم. توی یخچاله. کوفت کن و بیا. - بی ادب. نوش جان که کردم، میام پایین. سریع پنجره رو بستم و به سمت یخچال رفتم. صبحونه کاملی که تو یخچال بود، باعث شد اشتهام دو برابر بشه. اول صبحونه مو خوردم، بعدش هم لباسامو عوض کردم. یه مانتوی تابستونه نخی سبز رنگ پوشیدم با شلوار جین سورمه ای، شال سبز سورمه ای رو هم روی سرم انداختم و یه دسته از موهای حناییمو کج ریختم روی پیشونیم. تنها آرایشم هم یه برق لب بود، البته فعلا! از اتاق خارج شدم و به محوطه رفتم. سپیده رو دیدم که پشت به من روی همون نیمکت نشسته. آروم بهش نزدیک شدم و محکم سر شونه اش زدم. یه دفعه از جا بلند شد و گفت: - دیوونه ترسیدم. - چیه فکر کردی آل اومده ببرتت؟ نترس آل هم تو رو نمی بره. - عوض صبح به خیرته؟ کنارش روی نیمکت نشستم و گفتم: - صبح به خیر عزیز دلم. یعنی دیگه ظهر بخیر. خندید و گفت: - صبح و ظهر تو هم به خیر. - حالا می تونم بپرسم مامان اینا کجان؟ - رفتن برای پیاده روی کنار ساحل. داریوش بردشون هر چند که وقتی دید ما قرار نیست بریم مثل توپی که بادش خالی بشه وا رفت. آهی کشیدم و گفتم: - نمی دونی چقدر بی تاب دیدنشم ولی این دیدنا بیشتر عاشقم می کنه. من دیگه نباید ببینمش. با صدایی از پشت سر حرفم نیمه تموم موند: - سلام خانما. صبحتون به خیر. مهمون نمی خواین؟ داریوش و آرمین بودند. آه از نهادم بر اومد. انگار قسمت نبود من اونو از ذهنم خارج کنم. خیلی خوش تیپ و ناز شده بودن هر دوتاشون. آرمین تک پوشی مشکی پوشیده بود که سر آستین ها و پایینش با نوار سفید دور دوزی شده بود، همراه با شلوار کتون مشکی. داریوش هم تی شرت مشکی ساده و تنگی پوشیده بود. سعی کردم مثل قبل سرد برخورد کنم. به خاطر همینم با اخم گفتم: - علیک سلام. مهمون چرا چون حبیب خداس، ولی میمون نمی خوایم چون حیوون خداس! آرمین که از حرف کاملاً بچه گونه من جا خورده بود گفت: - دستتون درد نکنه حالا ما میمون و حیوون شدیم؟ خداییش خودم از حرف خودم خجالت کشیدم! عین بچه ها که هی به هم می گن ادا کار میمونه میمون جزو حیوونه آینه! سریع حرفمو اصلاح کردم و گفتم: - دور از جون شما آرمین خان. شما حبیب خدایین. این حرفا چیه؟ بفرمایین بشینین. آرمین زد زیر خنده و به داریوش گفت: - پس اون قسمت حرفشو با تو بود داریوش ... داریوش اخماشو حسابی تو هم کشید و با غیظ زل زد توی چشمام . آرمین به طرفداری از دوستش گفت: - دلت می یاد رزا به داریوش بگی میمون؟ همچین یه کم از میمون خوش قیافه تر نمی زنه؟ یه دفعه فکری به ذهنم خطور کرد. با اینکه دلم نمیومد ولی مجبور بودم برای حفاظت از خودم اون کار رو بکنم. چشمکی به سپیده زدم که حرفی نزنه و گفتم: - آرمین جون تو به این می گی خوش قیافه؟ واقعاً که بد سلیقه ای! داریوش که دیگه نمی تونست ساکت بمونه با عصبانیت گفت: - من چه هیزم تری به تو فروختم؟ هان؟ بگو تا خودمم بدونم! یه جورایی حق داشت عصبانی بشه. احترام به بزرگتر و همه چیز رو فراموش کرده بودم و هر چی از دهنم در می اومد بهش می گفتم.

با اینحال از رو نرفتم و ادامه دادم: - هیچی من همینطوری از تو خوشم نمیاد، ولی برای اینکه مفهوم خوشگلی رو بهتون بفهمونم، باید نامزدم رو بهتون معرفی کنم. هر دو با تعجب و هم زمان گفتند: - نامزدت؟! - آره نامزد. چرا تعجب کردین؟ به من نمیاد نامزد داشته باشم؟ آرمین با تته پته گفت: - خوب ... چرا ... ولی ما فکر می کردیم که تو مجردی. آخه سنت واسه ازدواج خیلی کمه. پشت چشمی نازک کردم و گفتم: - خوب بله، ولی چون نامزدم منو خیلی دوست داره، دیگه نتونست صبر کنه تا من یه خورده بزرگ تر بشم. آخه می ترسید از دستش برم. خوشبختانه سپیده متوجه منظورم شده بود و حرفی نمی زد. اما از قیافه اش مشخص بود که داره می ترکه از خنده! داریوش با لبخندی که سرشار از تمسخر بود گفت: - واسه چی دروغ می گی؟! خانوم کوچولو فکر نکن با بچه طرفی. اگه محترمانه بگی نمی خوای ما دور و اطرافت باشیم فکر کنم بهتره. لازم نیست خالی ببندی. - برام مهم نیست که تو چه فکری بکنی، ولی برای اینکه دماغت بسوزه و خیط بشی بهت ثابت می کنم. خودمم از حرکات بچگونه خودم عذاب می کشیدم، ولی چاره ای جز این نداشتم. داریوش با حرص گفت: - مثلاً چطوری؟ عکسی رو که لحظه آخر رضا بهم داده بود، از توی کیفم در آوردم و گفتم: - این عکس مال روز نامزدیمونه. عکسو گرفتن و با تعجب به اون خیره شدن. فقط تو دلم دعا می کردم که از شباهت بین من و رضا به دروغم پی نبرن که خدا رو شکر متوجه نشدند و آرمین در حالی که هنوز هم رگه هایی از بهت تو صداش موج می زد، گفت: - خیلی به هم میاین. امیدوارم خوشبخت بشید. هم خنده ام گرفته بود و هم غصه داشت دیوونه ام می کرد. همه پل های پشت سرمو داشتم خراب می کردم. قبل از اینکه بتونم جواب بدم، داریوش که هنوز هم شک داشت، گفت: - پس چرا حلقه دستت نیست؟ سریع جوابی رو که تو آستینم آماده داشتمو تحویل دادم: - چون من مدرسه می رم و یه سال دیگه از درسم مونده، خرید حلقه رو موکول کردیم به بعد از درس من. حس می کردم صدای مردونه و دلنشین دایوش لحظه به لحظه تحلیل می ره. پرسید: - می تونم بپرسم اسمش چیه؟ - هی هی آقا داریوش زیادی داری وارد جزئیات می شی! اما داریوش دست بردار نبود و دوباره گفت: - چشمای اونم مثل چشمای تو زمردیه! آره؟ اوه داشت لو می رفت! سعی کردم خونسرد باشم، قری به سر و گردنم دادم و گفتم: - بله چشمای عشقم هم مثل خودمه. از عمد روی کلمه عشق تکیه کردم که باور کنه قضیه جدیه. داریوش و آرمین با خداحافظی کوتاهی از ما دور شدن. سپیده بعد از اطمینان از دور شدن اونا، زد زیر خنده و گفت: - حسابی حالش گرفته شد. حالا دیگه دور و بر تو نمی پلکه. خوب کاری کردی رزا. با ناراحتی گفتم: - با اینکه اصلاً دلم نمی خواست ولی مجبور بودم، یادت باشه به مامان و خاله ها هم ندا بدیم که تابلو بازی در نیارن. - آره حتماً وگرنه آبرومون می ره. یه کم دیگه با سپیده روی همون نیمکت نشستیم. هر دو سکوت کرده بودیم، من که افکارم حسابی دور و بر داریوش می چرخید، اما سپیده رو نمی دونم به چی فکر می کرد که اونطور غرق سکوت بود. نیم ساعتی گذشته بود که بالاخره مامان و خاله ها برگشتن. از جا بلند شدیم و به طرفشون رفتیم. قضیه رو یواش برای مامان توضیح دادم و ازش خواستم برای خاله شیلا و خاله کیمیا هم بگه. مامان با نگرانی گفت: - مگه اتفاقی افتاده؟ نمی خواستم داریوش رو جلوی مامان خراب کنم. به همین دلیل گفتم: - نه ولی کار از محکم کاری عیب نمی کنه. آخه نگاهاش یه جوریه! - امان از دست تو و این بچه بازیات! باشه می گم، ولی تو هم حواست به کارای خودت باشه. می دونی که داریوش پسر قابل اعتمادی نیست. از این حرف مامان حس کردم دلم شکست. چقدر دلم می خواست داریوش اینقدر خوب بود که مامان اصلاً از بابت او نگرانی به دلش راه نمی داد. ولی افسوس که داریوش با خراب کردن خودش همه آرزوهای منو هم خراب کرده بود. صبح با غرغرای سپیده بیدار شدم و دیدم مثل دیروز جز سپیده کسی تو اتاق نیست. سپیده هم جلوی آینه همینطور که داشت موهاشو برس می کشید غر غر می کرد، یه کم کش و قوس به بدنم دادم و سر جام نشستم در همون حال گفتم: - باز دوباره بقیه کجا در رفتن؟ یه دفعه چرخید به طرفم، برسی که تو دستش بود رو تو هوا تکون داد و با اخم گفت: - تو وقت کردی یه خورده بخواب! همشون رفتن بازار مروارید. سپردن ما هم بریم پیششون. ملافه ای که روم بود رو کنار زدم، پاهامو از تخت آویزون کردم و گفتم: - اِ چرا تو نرفتی؟ برسی که تو دستش بود رو انداخت روی میز که صدای بدی به وجود آورد و گفت: - برای اینکه سر کار خواب بودین. منم که باید همیشه مواظب تو باشم. اون از دیروز، اینم از امروز.

رفتم طرفش و علی رغم دست و پا زدناش، محکم بغلش کردم وگفتم: - می دونم که تو بهترینی. اونا بی وفان که ما رو ول می کنن و می رن به امون خدا. سپیده همونطور با اخم یه تیکه موهاشو که در اثر تقلا افتاده بود تو صورتش پس زد و گفت: - خب بسه نمی خواد خرم کنی. بذار یه خبر بد بهت بدم تا همه حرص خوردنام از دست تو جبران بشه. دستام شل زدن و گفتم: - چی شده؟ ازم فاصله گرفت، نشست لب تخت و گفت: - داریوش هم خواب بوده، آرمین براش منتظر مونده که بیدار بشه با هم برن. بازم داریوش! بازم داریوش! اه! بی توجه به منظور سپیده با قیافه در هم گفتم: - خوب به ما چه؟ سپیده با موذماری گفت: - نیم ساعت پیش آرمین اومد و گفت که داریوشو بیدار می کنه و منتظر ما توی لابی هتل می مونن که با هم بریم. وای خدای من!!! دو دستی زدم تو سرم و گفتم: - وای خدا! بازم باید با اینا بریم بیرون؟! هر روز هر روزمون داره زهرمارمون میشه! خدایا چه گناهی به درگاهت مرتکب شدم که اینجوری مجازاتم می کنی آخه؟ سپیده که یادش رفته بود می خواسته حرص منو در بیاره دلسوزانه گفت: - تو محلش نذار. طبق معمول سرد باهاش برخورد کن. بعدش هم بعد از دروغی که گفتی فکر نکنم دیگه با تو کاری داشته باشه. راه افتادم سمت دستشویی و گفتم: - امیدوارم همینطور باشه که تو می گی. آخه تصور کن من دارم با خودم کلنجار می رم که مهر اونو از دلم بیرون کنم اونوقت اون مدام دور و بر من می پلکه. مگه اراده من از فولاد آب دیده اس؟ یه جایی کم می یارم... یه دفعه وسط راه ایستادم و گفتم: - سپیـــــــده می شه نریم؟ سپیده کله شو خاروند و گفت: - من نگران مامان اینام! خاله ناراحت می شه. مامانتو که می شناسی. - خب یه دروغی می گیم دیگه. هلم داد سمت دستشویی و گفت: - تا منو و تو بخوایم فکر کنیم و یه دلیل پیدا کنیم ظهر شده. پاشو بریم اینقدر هم الکی نگران نباش. انشالله که مشکلی پیش نمی یاد. رفتم تو دستشویی و دیگه چیزی نگفتم. چاره ای نبود! صبحونه یه لقمه هم نتونستم بخورم چون اشتهامو از دست داده بودم. سرسری یک مانتوی نخی صورتی کثیف که آستینای تقریبا سه ربعی داشت پوشیدم با شلوار جین سفید و روسری ساتن سفید صورتی. موهامو هم کامل از پشت بستم. وقتی آماده شدم با سپیده از اتاق خارج شدیم. طبق قولی که آرمین داده بود، هر دو نفرشون توی لابی منتظر نشسته بودند. داریوش پای چپشو روی پای راستش انداخته بود و تو یکی از دستاش یه مجله خارجی و تو دست دیگه اش فنجونی سفید رنگ قرار داشت. تک پوش قهوه ای رنگی پوشیده بود با شلوار کتون کرم رنگ. خیلی جذاب شده بود. با این ژستی که گرفته بود دخترای غریبه هم براش پر پر می زدن چه برسه به من که یکسال بود دل به چشاش باخته بودم. دستمو مشت کردم و زیر لب غریدم: - لعنت به تو! آرمین هم روی کاناپه لم داده بود. با دیدن ما هر دو از جا بلند شدن. دارریوش با چشمای مخمورش سر تا پامو از بالا به پایین یه بار نگاه کردم و یه تای ابروشو انداخت بالا. سپیده تو سلام کردن پیشی گرفت و بهشون سلام کرد و دست داد. منم بالاخره دست از زیر چشمی دید زدن داریوش برداشتم، آب دهنمو قورت دادم و خواستم سلام کنم که داریوش دستشو به سمتم دراز کرد و سلام کرد. نمی تونستم این پسر رو درک کنم! یه بار نگاهش اینقدر مظلوم و دوست داشتنی می شد که دوست داشتم جونمو فداش کنم و یه بار دیگه اینقدر کثیف نگات می کرد که از خودت بدت می اومد. اون لحظه جز دسته اول بود، قبل از اینکه شل بشم و دستشو بگیرم اخم کردم و گفتم: - معذرت می خوام. من با غریبه ها دست نمی دم. نامزدم غدقن کرده. لبخند پر تمسخری لباشو کج کرد و خیلی خونسردانه دستشو کشید عقب و گفت: - می تونم بپرسم چرا؟ - به خاطر اینکه ممکنه بیماری پوستی داشته باشید و از قضا واگیر دار هم باشه. علاوه بر اون شاید قصد و غرضی داشته باشی، من که از درونت خبر ندارم. سپیده و آرمین ریز ریز خندیدن. قبل از اینکه وقت کنه یه تیکه بهم بندازه که هم نونم بشه هم آبم بشه برای اینکه لجشو بیشتر در بیارم، دستمو به سمت آرمین دراز کردم و گفتم: - صبح به خیر آرمین. آرمین هم لبخندی زد و به گرمی دستمو فشرد و جواب صبح به خیرمو داد. داریوش از بچه بازیهای من هم خنده اش گرفته بود و هم کفرش در اومده بود. پرسید: - از کی تا حالا با دوست من فامیل شدی؟ دوست نداشتم بیشتر از این اذیتش کنم. ولی این راهی بود که قدم اولشو رفته بودم، باید بقیه شو هم می رفتم. نمی خواستم تحت هیچ شرایطی با احساسم بازی کنه.

به خاطر همین با تمسخر گفتم: - با آرمین فامیل نیستم، ولی ازش مطمئنم. چون می دونم که با هر کس و ناکسی دست نمی ده. در ضمن می دونم که پسر بی شیله پیله و نجیبیه. هدف پلید نداره! آرمین هم از شیطنت من خنده اش گرفته بود. گفت: - مرسی رزا. نظر لطفته. داریوش چنان نگام کرد که از ترس یه لحظه لرزیدم و سریع برای اینکه در برم گفتم: - بهتره بریم. داره دیر می شه. هنوز حرفم تموم نشده بود داریوش یه قدم بهم نزدیک شد و گفت: - تو چته؟!! چه پدر کشتگی با من داری؟!! اون شب که خوب می گفتی و می خندید، از اینکه همراهیتون کنیم هم هیچ مشکلی نداشتی؟! بعدش یهو چت شد؟ خواب نما شدی؟ دو کلمه ازت تعریف کردم خودتو گم کردی؟ فکر کردی کی هستی؟ امثال تو ، تو دست و بال من ریخته! تو توشون گمی! ببین بچه، سعی نکن با این حرفای مسخره ت منو عصبی کنی، چون بد می بینی! برو دعا کن داریوش هیچ وقت عصبی نشه! اون لحظه واقعاً لال شده بودم، اما با غیظ چشم از چشمای آبی تیره اش بر نمی داشتم. آرمین یه قدم اومد طرفش و گفت: - اِ داریوش چته؟ خواست بازوی داریوش رو بگیره که داریوش با حرص دستشو کشید از دست آرمین بیرون و راه افتاد سمت در. سپیده هم کنار من وایساد و زیر لب زمزمه کرد: - یا امام زمون! چه طوفانی به پا کرد! دندونامو روی هم فشار دادم و گفتم: - دلم می خواست بزنم تو صورتش! سپیده دستمو کشید و گفت: - ولش کن فعلاً! یه امروز رو دیگه نمی شه دم پرش بری. خیلی خشن و خطرناک شده! منم ازش ترسیدم. دیگه هیچی نگفتم اما از خشم قفسه سینه ام بالا و پایین می رفتم و منتظر یه فرصت بودم تا بدجور نیشش بزنم. غلط کرد با من بد حرف زد! نکبت! ناچاراً دنبلشون راه افتادیم و یه لحظه صدای آرمین رو شنیدم که داشت به داریوش می گفت: - داریوش چرا عصبانی می شی؟ نمی بینی حرفاش چقدر ساده است؟ از تو بعیده! اون ده سال ازت کوچیک تره! داریوش هیچ حوابی نداد ولی از محکم قدم بردانش مشخص بود که هنوزم داره حرص می خوره. سرعت قدماشون رو بیشتر کردن و مستقیم رفتن سمت پارکینگ. من و سپیده آروم از پشت سرشون می رفتیم. اومدم به سپیده بگم بیاد بیخیال داریوش اینا بشیم و با تاکسی بریم، اما هنوز حرف از دهنم در نیومده بود که نگام اونطرف ثابت شد. داریوش و آرمین رسیدن به ماشین داریوش ولی قبل از اینکه سوار ماشین بشن دو تا دختر فوق العاده جلف با آرایش های زننده مستقیم رفتن به سمتشون. دست سپیده رو که حواسش نبود و داشت راه خودش رو می رفت کشیدم و گفتم: - وایسا اینجا. می خوام فیلم ببینم. - وا! چه فیلمی یهو این وسط؟ با چشمام به اون سمت اشاره کردم. سپیده هم با دیدن اونا که دیگه به داریوش و آرمین رسیده بودن، کنار من ایستاد و با کنجکاوی نگاشون کرد. یکی از دخترا جلوی داریوش وایساد و به زبون انگلیسی گفت: - سلام آقا. داریوش نیم نگاهی به اونا انداخت و بدون اینکه جواب بده در ماشین رو باز کرد و یه پاشو گذاشت بالا. دختر به سرعت دوباره گفت: - آقا عذر می خوام. می تونم بپرسم شما از کدوم کشور اومدید؟ داریوش بی توجه بهش سوار شد و در سمت خودشو بست، آرمین ولی داشت گردن می کشید و دنبال ما می گشت. ما جامون خوب بود، پشت یه پاترول قایم شده بودیم، هم می دیدمشون هم صداشون رو می شنیدم، اما اونا متوجه ما نبودن. دختره که دست بردار داریوش نبود، وقتی دید داریوش جوابشو نمی ده، در حالی که سعی می کرد یه کم ناز و عشوه صداشو بیشتر کنه گفت: - اصلاً می تونید انگلیسی صحبت کنید؟ بعدم چرخید سمت آرمین و با مسخرگی به فارسی گفت: - آقا این توریستتون کره؟. داریوش قبل از اینکه اجازه بده آرمین حرفی بزنه، سریع پیاده شد، رخ به رخ دختره وایساد و با ترشرویی گفت: - برو خانم ولم کن. حوصله داریا! من ایرانیم، ولی مطمئنم تو ایرانی نیستی. چون اگه بودی خودتو شبیه دلقکا نمی کردی. چشام گرد شد! اولاً که داریوشو چه به این حرفا؟ دوماً دیگه دلقک که ایرانی و خارجی نداره. دلقک همه جا هست. اینم زده به سرشا. ولی واقعاً از کوره در رفتم. اون موقعیتی که می خواستم به دستم اومده بود. الآن میتونستم نیشمو خیلی راحت تو تن داریوش فرو کنم و کیفشو ببرم. قبل از اینکه سپیده بتونه جلومو بگیره پریدم از پشت ماشین بیرون، نگاه داریوش و آرمین چرخید به سمتم. رفتم جلوشون، کنار دختره ایستادم و با جسارت و یه کم هم بی حیایی گفتم: - هی! چه خبرته؟ دلت از جای دیگه پره، چرا سر اینا خالی می کنی؟ فکر می کنی نمی دونم که تموم دوستات از همین مدلن؟ حالا واسه من زاهد شدی؟ تو حق نداری به دخترا توهین کنی. حالا هر چی که می خوان باشن، باشن. پسره هرزه! دخترا که اوضاع رو اونطوری دیدند، فلنگو بستن.

ولی داریوش جلوم وایساد، خون از چشماش می بارید و رنگش از همیشه تیره تر شده بود! اصلاً نفهمیدم چی شد فقط یهو به خودم اومدم دیدم صورتم داره می سوزه! به دنبالش هم صدای فریادشو شنیدم: - خفه شو، بسه دیگه! حس کردم ضربان قلبم متوقف شده. تا حالا کسی به من تو نگفته بود چه برسه به اینکه به من سیلی بزنه!!! زمان از حرکت وایساده بود، هیچ کس نه حرف می زد نه تکون می خورد. نگاه داریوش رنگ عوض کرده بود، دیگه از خشم کدر نبود، حالا می شد یه چیزی شبیه شرم رو تو نگاش دید. پشیمونی! نذاشتم زمان از دست بره، از عصبانیت گر گرفته بودم، بدون لحظه ای درنگ، دستمو بالا بردم و با تمام قدرت روی صورتش فرود آوردم و گفتم: - خودت خفه شو بی شرف! جای انگشتام روی صورتش باقی موند. دستشو روی صورتش گذاشت و فقط نگام کرد. از حق نگذریم سیلی که خوردم حقم بود. تا من باشم با بزرگترم اینطور صحبت نکنم. نگاش تا عمق وجودمو سوزاند! چقدر دلم می خواست زار زار گریه کنم. دلم داشت می ترکید. من داریوشو می خواستم ولی داریوش پاکو. خدایا حق من از این زندگی همین بود؟ جای سیلی اش روی صورتم گز گز می کرد. ولی خودمم می دونستم قدرت سیلی من از اون بیشتر بود. سیلی داریوش بیشتر شبیه نوازش محکم بود. اولین کسی که تونست حرف بزنه آرمین بود که با خشم گفت: - داریوش تو چه مرگت شده؟ دست روی یه دختر بلند می کنی؟ حقت بود. باید بدتر از اینا رو می خوردی. بعدش بدون اینکه نگاهی به داریوش بکنه اومد طرف من و با نگرانی گفت: - خوبی رزا؟! بذار ببینم صورتتو ... آخ آخ! چی شده! سپیده هم بالاخره از شوک بیرون اومد، بغضی که می دونستم از ترس به گلوش چنگ انداخته شکست و در حالی که گلوله گلوله اشک می ریخت به طرفم اومد و گفت: - رزا ... دستای یخ کرده شو گرفتم و سعی کردم لبخند بزنم: - نترس بابا! چیزی نشده که! گریه نکن سپید ... با بغض و غیظ نگاهی به داریوش که هنوز دستش روی صورتش بود و به زمین خیره موند کرد و داد کشید: - احمق ببین چی کار کردی! داریوش یه لحظه سرشو آورد بالا، چشماش ... وای خدایا چشماش! لبالب پر از غم بودن، تا حدی که سپیده هم حس کرد و بیخیال داد و هوار کردن سر اون شد. دستشو جلو آورد، کشید روی گونه ام و گفت: - رزا حالا جواب خاله رو چی بدیم؟ جاش روی صورتت مونده. آرمین گفت: - اگه یه کم یخ پیدا کنیم، می شه جاشو کم رنگ کرد. رزا من از طرف داریوش از تو عذر می خوام. این دیوونه تا حالا همچین کاری نکرده بود. من شرمنده توام. دلم داشت می ترکید، اما سعی کردم بخندم و جوری حال و هوای اون دو نفر رو که حسابی شرمنده و نگران بودن عوض کنم. گفتم: - مهم نیست. بدتر شو خورد. حالا باید نگران خاله کیمیا باشین که وقتی جای انگشتای منو روی صورت شازده پسرش می بینه، چه حالی می شه. اما تو دلم داشتم خون گریه می کردم. خر بودم! خر شده بودم، هر چقدر هم که به خودم می گفتم داریوش عوضی کثافت هرزه احمق بیشعوره نکبته! باز دلم راضی نمی شد. دلم داریوش می خواست. دلم نگاه آبیشو می خواست. منو زده بود، اما هنوزم دلم کشته مرده اش بود! خدایا این حس چه جوری اینقدر عمیق و ریشه دار شده بود که دست از سرم بر نمی داشت؟ الهی بمیرم رد انگشتام چه بد روی صورت سفیدش افتاده بود. الهی دستم بشکنه. سپیده بدون توجه به حرفای من، در حالی که روی صحبتش با آرمین بود گفت: - حالا یخ از کجا پیدا کنیم؟ بهتره بریم از مسئول هتل بگیریم. من زودتر از آرمین جواب دادم: - بهتره برگردیم توی اتاق. چون پوست خودمو می شناسم. به این زودیا رنگش بر نمی گرده. مطمئناً اگه مامان و خاله کیمیا منو اینطوری ببینن بد می شه. آرمین گفت: - راست می گه رزا! بهتره از این جریان خونواده ها بویی نبرن. باعث کدورت می شه. سپیده که گریه اش بند اومده بود، شونه ای بالا انداخت و گفت: - باشه، پس ما بر می گردیم تو اتاقمون. آرمین سرشو تکون داد و گفت: - باشه منم تا اتاقتون همراهتون می یام. نگاهم هنوزم دنبال داریوش می دوید، داشت عقب عقب می رفت، اینقدر رفت تا رسید به جدول پشت پاش. حس نداشت انگار چون نشست و سرشو گرفت بین دستاش، بی اراده با نگرانی گفتم: - نه لازم نیست. ما خودمون می ریم شما بهتره پیش داریوش بمونین. آرمین برگشت و به داریوش نگاه کرد که نگاهش گیج و منگ به نقطه ای خیره شده بود و معلوم بود حواسش اصلاً تو این دنیا نیست. آهی کشید دوباره چرخید طرف ما و گفت: - هر طور راحتین. زیاد اصرار نمی کنم فقط مواظب باشین. بعد از خداحافظی با آرمین، همراه سپیده به اتاق برگشتیم. تموم طول مسیر سپیده فحش به داریوش می داد و آبا و اجدادشو به هم پیوند می زد، به خصوص عمه شو مورد عنایت قرار داد ادامه دارد... ❤️کانال زوجهای بهشتی❤️ ╔ ✾ ✾ ✾ ════╗ @zoje_beheshti ╚════ ✾ ✾ ✾ ╝

#لیست_رمان #هوسی_در_گذشته #قسمت_اول https://eitaa.com/zoje_beheshti/11253 #قسمت_دوم https://eitaa.com/zoje_beheshti/11331 #قسمت_سوم https://eitaa.com/zoje_beheshti/11530 #قسمت_چهارم https://eitaa.com/zoje_beheshti/11646 #قسمت_پنجم https://eitaa.com/zoje_beheshti/11756 #قسمت_ششم https://eitaa.com/zoje_beheshti/11883 #قسمت_هفتم https://eitaa.com/zoje_beheshti/11936 ❤️کانال زوجهای بهشتی❤️ ╔ ✾ ✾ ✾ ════╗ @zoje_beheshti ╚════ ✾ ✾ ✾ ╝

#‌لیست #‌جلسه_‌همسرداری #‌استاد_‌پرتواعلم👇 جلسه اول👇 https://eitaa.com/zoje_beheshti/1577 جلسه دوم👇 https://eitaa.com/zoje_beheshti/2083 جلسه سوم👇 https://eitaa.com/zoje_beheshti/2651 جلسه چهارم👇 https://eitaa.com/zoje_beheshti/3251 جلسه پنجم👇 https://eitaa.com/zoje_beheshti/3754 جلسه ششم👇 https://eitaa.com/zoje_beheshti/4363 جلسه هفتم👇 https://eitaa.com/zoje_beheshti/4767 جلسه هشتم👇 https://eitaa.com/zoje_beheshti/5575 جلسه نهم👇 https://eitaa.com/zoje_beheshti/6437 جلسه دهم👇 https://eitaa.com/zoje_beheshti/7385 جلسه یازدهم👇 https://eitaa.com/zoje_beheshti/7386 جلسه دوازدهم👇 https://eitaa.com/zoje_beheshti/8215 جلسه سیزدهم👇 https://eitaa.com/zoje_beheshti/8604 جلسه چهاردهم👇 https://eitaa.com/zoje_beheshti/9779 جلسه پانزدهم👇 https://eitaa.com/zoje_beheshti/10465 جلسه شانزدهم https://eitaa.com/zoje_beheshti/11419 جلسه هفدهم https://eitaa.com/zoje_beheshti/11420 جلسه هجدهم https://eitaa.com/zoje_beheshti/11943

#هجدهمین_جلسه_همسرداری #استاد_پرتواعلم چند وقته از ظاهر همسرتان تعریف و تمجید نکردید؟ اندامش قدرتش تلاشش پوشش او .... کافیه یک جمله فقط یک جمله تحسین برانگیز که به او قدرت دهد را به زبان آورید فقط شما باید این قدرت را به همسرتان هدیه کنید رسول الله صلی الله علیه و آله میفرمایند: نابینا کسی نیست که قوای دیداری ندارد ،بلکه کسی است که چشم دیدن خوبی ها را ندارد ❤️کانال زوجهای بهشتی❤️ ╔ ✾ ✾ ✾ ════╗ @zoje_beheshti ╚════ ✾ ✾ ✾ ╝

#تکلیف این هفته به همسری 😍قدرت 💪💟 بدید ❤️کانال زوجهای بهشتی❤️ ╔ ✾ ✾ ✾ ════╗ @zoje_beheshti ╚════ ✾ ✾ ✾ ╝

#خاطره_اعضا سلام خانم های گل عید همتون مبارک بهترین و بیاد ماندنی ترین خاطره منو همسری وقتی بود که 6ماه از عقدمون میگذشت که یه شب نصف شب همسری زنگ زد گفت میخوام بیام پیشت دلم تنگ شده برات منم گفتم زشت بابا یکی ببینه خوب نیست خلاصه از من نه گفتن و از اون بله گفتن تا اینکه30 دقیقه بعدش زنگ بهم زد که پشت درم بیا درو باز کن خلاصه با کلی ترس و لرز و یواشکی و کسی نفهمه رفتیم طبقه بالا و خوابیدیم صبح هم اذان نگفته همسری بلند شد رفت تو ماشین خوابید😂😂😂😂 اخه همسری خیلی خجالتی بود این خاطره رو ماهی یدفعه با همسرم مرور میکنیم و کلی میخندیم به کارامون

#خاطره_اعضا سلام. بعد محرم صفر بزرگترا میخواشتن باهم حرف بزنن هنو هیچی قطعی نشده بود همسرم اینا اومدن بریم حلقه بگیریم که شوهرم گفتن به یکی زنگ بزنم صیغه ی موقت بکنیم تا راحت تر بریم حلقه رو بگیریم مامانم و بابام اجازه دادن مهریه ی صیغه رو هم گفتم دوشاخه گل رز رفتیم برا حلقه برای اولین بار همسرم دستمو گرفت.. شب بزرگترا حرف میزدن نمیدونستن محرمیم😂 اخر شب همه فهمیدن گفتن داماد یکم بمونه بعد بیاد خونه ک همه رفتند و من و همسرم برای اولین بار با هم تنها شدیم. خیلی خجالت می کشیدم ولی یکی از بهنرین روزهای زندگیمونه

#خاطره_اعضا سلام عیدتون مبارک😍 خاطرات دوستان خیلی زیبا بود منم خواستم خاطراتم رو بگم اما همه خاطراتم از شیرینی به طرف تلخی هست فقط ی خاطره میمونه که برام شیرینه😊ما یک سال عقد بودیم چون محرم نبودیم و همسرم خیلی خجالتی هیچ خاطره ای از بیرون رفتن یا .... ندارم اما یک ماه بعداز عروسی مادرم منو برد خونشون اونم چند روز 😍 همسرم از سرکار میاد ومیبینه من نیستم (اون موقع با خانواده همسر زندگی میکردیم) مادرشوهرم صبر میکنن همسرم به زبون بپرسن، که ایشون چون خجالتی بودن نپرسیدن مادر شوهرم هم میبینن مثل مرغ پر کنده اینو اونور خونه می‌ره ودنبالمه ، خودشون میگن مادرش اومد اجازه گرفت چند روز برد خونشون ،همسرم همون موقع اومدن خونمون کسی هم خونه نبود (البته ما فکر کردیم کسی نیست) بعد از احوال پرسی همش تند تند می‌گفت پاشو بریم بعداً میای میمونی هر چند روز خواستی بمون😳منم میگفتم نمیشه مادرم نمیگه چرا رفتی آبروم می‌ره زشته😡 دیگه دید راضی نمیشم خداحافظی کرد ولی جلو در بوسم کرد🙈که یکدفعه متوجه شدیم برادرم داره نگاه میکنه😱شوهرم فرار کرد🏃 من 😰برادرم😡

✨🌺 #ازدواج_موفق_۳۴ 🌺✨ #دکتر_فرهنگ پیشنهاد ویـــ👌ــژه، براے تمام مجـــ💍ـــردها 😍😍 تمام قسمتها در کانال : ╔ ✾ ✾ ✾ ════╗   @zoje_beheshti ╚════ ✾ ✾ ✾ ╝

#خانمها_بخوانند 👁🗨یه قانون هایی هست که برای همه ی مردهای نرمال جواب میده 🀄️تایید کردنش در برابر دیگران 🀄️تعریفش رو کردن در جمع 🀄️خوردش نکنین به خاطر اشتباهش 🀄️بگذارید فکر کنه مرد سالاریه تو خونتون. ولی ریز ریز مدیریت کنین 🀄️مقایسشون نکنین با مردهای دیگه 🀄️نرم باشید باهاشون لج نکنید 🀄️نیازتون رو بدون وظیفه گذاری بیان کنید ⭐ ❤️کانال زوجهای بهشتی❤️ ╔ ✾ ✾ ✾ ════╗ @zoje_beheshti ╚════ ✾ ✾ ✾ ╝

#ایده_متن مردکخ که توباشی زن بودن خوب است ازمیان تمام مذکرهای دنیا فقط کافیست پای تو درمیان باشد نمیدانی برای تو خانم بودن چه لذتی دارد #سالگرد_ازدواجمون_مبارک @zoje_beheshti

#بازخورد اعضا ب راهنمایی های مشاوران کانال ❤️کانال زوجهای بهشتی❤️ ╔ ✾ ✾ ✾ ════╗ @zoje_beheshti ╚════ ✾ ✾ ✾ ╝