🍁🍃🍁🍂🍁🍃🍁🍂🍁🍃🍁🍂🍁 🍃🍁🍃🍁🍂🍁🍃🍁🍃🍁🍂🍁 🍂🍁🍃🍁🍃🍁🍂🍁🍃🍁🍃 🍁🍃🍁🍂🍃🍁🍃🍁🍂🍁 🍃🍁🍃🍁🍂🍁🍃🍁🍃 🍁🍃🍁🍂🍃🍁🍃🍁 🍂🍁🍃🍁🍃🍁🍂 🍃🍁🍂🍃🍁🍃 🍁🍃🍁🍂🍁 🍃🍁🍂🍁 🍁🍃🍁 🍃🍁 🍁 ༻﷽༺ #پارت201 🍃ڀݭࢪ ݕڛيڄے_ڋݗټࢪ ڨࢪټے🍂 کجا میری امیر علی؟ -خونه شما دیگه مگه خونه نمیری ؟ -نه بابا منم میام بیمارستان مستقیم برو -باشه فقط من چندتا چیز باید از خونه بردارم اشکال که نداره بریم خونه ما -نه بریم خودمم بدم نمیاد بی بی رو ببینم دلم براش تنگ شده توی دلم زمزمه کردم دختره نامرد دلش برا همه تنگ میشه فقط منو آدم نمیدونه یعنی الان حال من رو نمی بینی نمی فهمی چقد میخوامت ؟ حتم دارم میدونی و داری می چزونیم وقتی بی بی در رو به رومون باز کرد با دیدن دریا همراهم اول متعجب شد بعد با خوشحالی آغوشش رو برای بغل کشیدنش باز کرد دریا هم با شوق بغلش پرید گفته بودم حسود شدم ؟ اره منه احمق به بی بی هم حسودیم می شد . بعد استقبال گرم بی بی داخل رفتیم بی بی و دریا روی تخت نشسته بودن، منم بعد برداشتن مدارک و وسایلم به حیاط برگشتم دریا با دیدنم گفت : -بریم؟ بی بی بین حرفش پرید : -کجا به سلامتی حتما فکر کردی من میزارم به این زودی برید دریا:ولی بی بی ما باید بریم بیمارستان -از این خبرا نیست شما میشینی من براتون چای میارم می خورید بعد میرید خندید گفت : -پس حداقل اجازه بدید من چای بیارم -برو دخترم برو بریز که خونه خودته بعد رفتن دریا رو به بی بی گفتم : -رقیه خانم کجاست ؟ -رفته نون بخره -اها بعد مکثی گفت بگو میشنوم: با تعجب گفتم: -چی بگم نویسنده : آذر_دالوند #پارت202 🍃ڀݭࢪ ݕڛيڄے_ڋݗټࢪ ڨࢪټے🍂 چطوره که تو و دریا این وقت صبح با هم هستید ؟ -دریا هم با من ماموریت بوده با هم اومدیم -نمیخوای در مورد دریا جدی فکر کنی؟ -درمورد چی؟ -خودت رو به اون راه نزن منظورم اینه نمیخوای برات آستین بالا بزنم و برم خوستگاری دریا دختر خوبیه دست رو دست بزاری از دستمون رفت از زبان دریا سینی چای رو برداشتم و خواستم از خونه بیرون برم که با صدای بی بی متوقف شدم: -خودت رو به اون راه نزن منظورم اینه نمیخوای برات آستین بالا بزنم ؟ و برم خواستگاری دریا دختر خوبیه دست رو دست بذاری از دستمون رفته ولی با جوابی که امیر علی گفت دنیا روی سرم آوار شد: -بی بی شما از هیچی خبر نداری خیلی چیزا توی گذشته من و دریا هست که این اجازه رو بهم نمیده -چه چیزیای بگو تا منم بدونم ؟ -نمیشه بی بی به وقتش برات میگم دیگ چیزی نشنیدم بزور خودم رو به اپن رسوندم و سینی چای رو روی اپن گذاشتم یعنی امیر علی با همون دید گذشته داره به من نگاه می کنه ؟ یعنی بازم به خاطر گذشته پسم زد ؟ خدای من تمام این مدت فکرش این بوده و من خوشبینانه داشتم به اینکه بهم علاقه مند شده فکر می کردم نمیدونستم کجا وایسادم شروع کردم به گریه کردن هق هقم بلند شده بود که امیر علی وارد خونه شد نگران سمتم اومد و گفت: -دریا چی شده ؟چرا داری گریه میکنی ؟ با دیدن نگرانیش هق هقم بیشتر شد و با مشتهای گره شدم به سینش کوبیدم: -لعنتی ازت متنفرم ازت متنفرم دستام رو محکم گرفت گفت : -آروم باش دریا چته ؟ چرا همچین می کنی ؟ دستم رو از دستش جدا کردم و گفتم: به من دست نزن گفتم به من دست نزن چرا باید به دختری دست بزنی که توی ذهنت دختر بی بند و باریه -چی داری میگی دریا من کی همچین غلطی کردم #پارت203 🍃ڀݭࢪ ݕڛيڄے_ڋݗټࢪ ڨࢪټے🍂 خودم شنیدم داشتی چیزای از گذشته به بی بی می گفتی خودم شنیدم اون دفعه هم به خاطر همین چیزا ردم کردی از زبان امیرعلی نابود شده نگاهم رو به اشکهاش دوختم خدای من الان فهمیدم چی شده - آخ گندت بزنن امیر علی فکر کرده من منظورم از گذشته رفتار خودشه میخواست از کنارم رد بشه که بازوش رو گرفتم: -کجا داری میری ؟ گوش کن اشتباه می کنی من منظورم اونی که تو فکری می کنی نبود.. نذاشت حرفم رو تموم کنم که دوباره شروع کرد به مشت زدن به سینم: -نمیخوام گوش کنم لعنتی ، ازت متنفرم میفهمی این منم که ازت متنفرم تو نمیتونی دوباره پسم بزنی دستاش رو گرفتم و بغلش کردم: -هیش....هیش آروم باش دریا من کی پست زدم ؟ من غلط بکنم -ولی اصلا به حرفم گوش نمی کرد و همش تقلا می کرد تا از بغلم بیرون بره حلقه دستامو تنگتر کردم اگه می رفت بیچاره می شدم با صدای بی بی به خودم اومد: -اینجا چه خبره ؟!!! سریع از دریا جدا شدم که از فرصت استفاده کرد تند از خونه خارج شد چند ثانیه طول کشید تا به خودم بیام ، دنبالش رفتم و صداش کردم : -دریا تورو خدا صبر کن تا برات توضیح بدم بی وقفه می دوید خودش رو به خیابون رسوند و با اولین تاکسی رفت #پارت204 🍃ڀݭࢪ ݕڛيڄے_ڋݗټࢪ ڨࢪټے🍂 حالا چکار کنم لعنتی ؟ درمانده و ناراحت به خونه برگشتم ، بی بی توی حیاط منتظرم بود . روی تخت نشستم و سرم رو بین دستام گرفتم: -امیر علی نم

م تا بیای؟ –نه، تو برو. من خودم میام. الانم چیزی به ظهر نمونده. دیگه کی می‌خوای بری سرکار. نقشه‌ی خانه‌ی زهرا خانم شبیه طبقه‌ی پایین بود. ولی برای چیدمانش سلیقه‌ی بیشتری به کار برده بود. پسرهای زهرا خانم مدرسه بودند و او با ریحانه تنها بود. تا ظهر پیش ریحانه بودم. خیلی سرحال و شاد شده بود. کلی با هم بازی کردیم و حسابی خسته شد. خنده هایش انرژیم را چندین برابر می‌کرد. زهرا خانم با رضایت به بازی ما نگاه می‌کرد و مدام لبخند میزد و گاهی حرفی میزدو دردو دلی می‌کرد. بالاخره ریحانه خسته شد و سر ناسازگاری گذاشت. غذایش را با بازی به خوردش دادم و خواباندمش و آماده‌ی برگشتن شدم. زهرا خانم بعد از این که کلی دعا در حقم کرد با اصرار از من خواست که دوباره به ریحانه سر بزنم. می‌گفت که به او هم خوش گذشته و با حرف زدن سبک شده است. من هم قول دادم که در اولین فرصت دوباره به دیدنشان بروم. هوا خیلی گرم بود. آفتاب تابستان زورهای آخرش را میزد. انتظار داشتم آرش زنگ بزند و دنبالم بیاید ولی خبری نشد. از بی‌توجهی‌اش دلم گرفته بود. برای مبارزه با ناراحتی‌ام شروع به پیاده روی کردم. آنقدر هوا گرم بود که گاهی احساس می کردم بخار از کف آسفالت بلند می‌شود. با این حال باز هم به پیاده روی‌ام ادامه دادم. نزدیک سه ایستگاه پیاده رفتم و بعد سوار مترو شدم. به خانه که رسیدم احساس سر گیجه داشتم. به زور کمی غذا خوردم و به مادر گفتم: – حالم خوب نیست و باید بخوابم. نمی دانم چقدر خوابیدم، با حالت تهوع بیدار شدم و خودم را به دستشویی رساندم. مادر خودش را به من رساند و کمرم را مالید و با نگرانی پرسید: –امروز زیر آفتاب یا توی گرما بودی؟ آنقدر بالا آورده بودم که اصلا نای حرف زدن نداشتم. با صدایی که از ته چاه می‌آمد جواب دادم: –زیادپیاده روی کردم. به زور خودم را به تخت رساندم و دراز کشیدم. مادر فوری برایم شربت درست کرد و اسرا هم کمکم کردتا بخورم. انگار داخل شربت قرص خواب آور ریخته شده بود، چون دوباره خوابم گرفت. با نوازهای دستی لابه لای موهایم چشم هایم را باز کردم و با دیدن آرش ابروهایم بالا رفت. بالبخند و غمی که در چشم هایش بود سلام کرد. –سلام...تو کی امدی؟ –چند دقیقه‌اس عزیزم. بهتر شدی؟ با باز و بسته کردن چشم هایم جواب دادم. خواستم بلند شوم که نگذاشت و گفت: –دراز بکش، بعد دستم را در دستش گرفت و گفت: –ببین یه روز ازت غافل شدم چه بلایی سر خودت آوردی. آخه تو این گرما کدوم آدم عاقلی پیاده روی می کنه؟ دلخور نگاهش کردم. آهی کشید و گفت: –می‌دونم باید بهت زنگ می زدم و میومدم دنبالت، کوتاهی از من بود. ببخشید. درگیر مژگان و کیارش بودم. –نه بابا، اشتباه خودم بود. الانم خیلی بهترم چیزی نشده که، نگران نباش. –رنگت پریده، اونوقت میگی چیزی نشده. –این به خاطر تهوعی بود که داشتم، الان دیگه ندارم، غذا بخورم خوب میشم. بلند شد و در اتاق را باز کرد و مادر را صدا زد. مادر فوری خودش را به اتاق رساند. آرش گفت: –مامان جان رنگش پریده الان باید چی بخوره، خوب بشه؟ –مادر کنار تختم ایستاد و پرسید: –بهتری؟ –آره، خیلی بهترم. دستش را روی پیشونی‌ام گذاشت و گفت: –خدارو شکر، الان برات یه چیزی میارم بخوری. آرش با نگرانی گفت: –مامان جان، ببریم دکتر یه سرمی، آمپول تقویتی چیزی بزنه بهتر نیست؟ مادر همانطور که نگاهم می کرد گفت: –نگران نباش چیزهایی که براش درست می کنم رو بخوره تا فردا انشاالله خوب میشه. بعد از رفتن مادر، آرش موبایلش را از روی میز برداشت و گفت: –من برم بیرون زود میام. دستم را به طرفش دراز کردم. دستم را گرفت و پرسید: –چیزی میخوای؟ روی تخت نشستم و تکیه دادم به تاج تخت. –کجا میخوای بری؟ روی لبه تخت نشست و به چشم هایم زل زد. –هیچ جا قربونت برم. می‌خوام یه کم برات خرید کنم، بخوری جون بگیری. –میشه نری؟ با تعجب نگاهم کرد. –الان بودنت اینجا خودش باعث میشه جون بگیرم. دستم را بوسید و با خنده گفت: –عزیزم آفتاب خورده تو سرت مهربون تر شدیا، از فردا روزی دو سه ساعت برو پیاده روی. هردو خندیدیم. پرسیدم: –چطوری فهمیدی حالم بده؟ –هر چی زنگ زدم گوشیت جواب ندادی، زنگ زدم خونتون، مامان گفت حالت بدشده. منم خودم رو زود رسوندم. لبخندی زدم و گفتم: –ممنون، گوشیم توی کیفمه، کیفمم گذاشتم توی کمدواسه همین صداش رو نشنیدم. احساس کردم آرش راحت نیست. –آرش جان می خوای بریم توی سالن بشینیم؟ –اگه می تونی بیای بشینی بریم. با معجونهایی که مادر برایم درست کرد. حالم خیلی بهتر شد. آرش سر شام گفت که فردا می‌آید دنبالم تا بیرون برویم. ولی مادر اجازه نداد و گفت باید چند روز استراحت کنم. ✍#‌قلم‌لیلا‌فتحی‌پور #عبور_از_سیم_خاردار_نفس #پارت204 با صدای زنگ گوشی‌ام فرصتی برای اعتراض پیدا نکردم. فاطمه بود. بعد از کلی سلام واحوالپرسی با فاطمه حالم را پرسید وگفت: –مامانم زنگ زد خونه ی مادرشوهرت که واسه عقدم دعوتشون کنه، زن دایی گفت حالت خوب ن